Megan De Souza:Chol Re Bhopllea, ttunnuk-ttunnuk ------------------------------------------------ NOTE: [Bhopllea — pumpkin.
Megan Roselind De Souza has been pursuing her Master’s degree in Konkani at the Goa University. Her hobbies include reading and writing. She writes: ‘I have written poems, stories, essays, songs, children literature and have won prizes for the same. My write-ups were published on the Konkani newspaper Bhaangarbhuin and O Heraldo. I write in two of Konkani scripts, Devnagri and Roman. I find joy in acting, singing and have performed in short films and tiatrs. Public speaking and compering are among the activities I enjoy. I have also organised competitions and sessions with the help of my teachers.' Of this story, she writes: ‘When I was a child, my mother used to recite this short story to me while putting me to sleep.’ Poixil'lea eka ganvant, datt rana mozgotim, ek lhanxem ghor aslem. Hea ghorant ek xanni-xittuk zanntteli ravtali. Tichea dhuvek halinch kazar korun xezarchea ganvant dilolem. Ek dis tinne aple dhuvek bhett diupachem chitlem. Punn dhuveger voita zalear tika poilim tem datt ran hupchem podtalem. Devak ulo marit, kalliz ghott korun ti ghorantli bhair sorli. Cholta-cholta vatter tika ek vhoddlo-bhoyanok vagh mell’llo. Tea vaghak polleun ti samki kachabul zali. Tichea hati-paiantlean samko koddkoddo suttlo. Vaghan tika bhukechea nodren, tonddantli lall golloyt, lhenvttea suran vicharlem, “Zannttele, khui vetay ge?” Zannttelen bhiukuria avazan zap dili, “Hanv mhojea dhuveger voita.” Ani rakesacho hanso kaddun vaghan mhollem, “Aghe ss! Hanv tukam atanch khait zalear tuji haddam pasun tujea dhuveger pavchinat. Hahahaha…” Ani ek-ek paul fuddem marit to zanntele mhoreant yeunk laglo. Zanntelen apli bud’dh vapurli ani vegi-vegim mhunnunk lagli, “Punn vagha tum mhaka atam khait zalear hanv titlim ruchik lagchina. Poi, hanv atam mhoje dhuveger pott bhor khatelim-pietelim ani tuddumb zaun heach vattentlean ietelim. Tedna zori tum mhaka khait zalear mhoje itlem ruchik mas tukam anik khuinch mellchena.” Vagh zanntelechem aikun bhul’luslo ani tichea sangnneak hoikar diun tannem tika fuddem vochpak dilem ani zanntelen huskea meklli apli fuddli vatt dhorli. Cholta-cholta atam zanntelek bhukel’lo, rogtak axel’lo xinv mell’llo. Vaghakodden zal’lo sonvad xinvakodden zalo. Xinvan chitlem, “Dattel’le-mottel’le zanttelek khaupacho sontosuch vegllo astolo” ani tannem umedin, zannttelek kainch korinastona, tika fuddli vatt dhorpak dili. Hech toren lall golloun apleacher nodor ghaltolea bhirankull zonnavorank zanntelek tondd diunchem poddlem ani zanntteli aple xittuk zapevorvim soglleank poisait geli. Xeki ti aplea dhuveger pavli. Aple dhuve vangdda molladik vell sarun, tache borabor khobri marun, pott bhor khaun-piun zanntelen aplo dis khuxalkaien sarlo. Sanz zali ani zannttelecho porot ghora vochpacho vell ailo. Dhuven mogan tika porot ghora vhorpak porsantlo ek mott’tto bhopllo kaddun dil’lo. Tea bhoplleak polleun zanntelen porot apli xittuksann vaporli. Sogllem ghoddil’lem aple dhuvek sangun tinne tichea dhuvekoddlean adar maglo ani sangil’lea promannem dhuven tika tea bhopllean lipoilem ani nettan tea bhoplleak dhukol’lem. Bhitor boxil’li zannteli umedin bhorun, “Chol Re Bhopllea Ttunnuk-Ttunnuk, Chol Re Bhopllea Ttunnuk-Ttunnuk”, gaupak lagli. Vatter zannttelek sabar zonavoram mell’lli jim tichi vat polloit aslim, tantunt to vagh ani to xinv legit aslelo. Bhoplleachea vasan tankam anik kosloch vas yena zaun te ragabhorit zal’le ani ragan aple votten ietelea bhoplleak khott marun bhoplleak fuddem-fuddem dhuklot ravle. Ani oxe toren bhopllea bhitor boxil’li zannteli, “Chol Re Bhopllea Ttunnuk-Ttunnuk, Chol Re Bhopllea Ttunnuk-Ttunnuk”, gait aplea ghora surokxit pavli. -- चल रे भोपळ्या टुणूक टुणूक पयशिल्ल्या एका गावांत, गच्च रानांमदीं एक ल्हानशें घर आसलें. ह्या घरांत एक शिटूक म्हातारी रावताली. हालींच तिच्या धुवेक लग्न करून शेजारच्या गांवांत दिल्लें. एक दीस तिणें आपले धुवेक भेट दिवपाचें चितलें. पूण धुवेगेर पावपाक त्या दाट रानांतल्यान वच्चे पडटालें. देवाक उलो मारीत ती भायर सरली आनी सवका-सवकास पावलां फुडें मारपाक लागली. चलता-चलता वाटेर तिका एक भयानक, विक्राळ वाग मेळ्ळो, वागाक पळोवन ती काचाबूल जाली. वागान तिका भुकेच्या नदरेन तेळीत विचारलें, “म्हातारे खंय वयता गे?” म्हातारेन कडकडत जाप दिली, “हांव म्हज्या धुवेगेर वता”, वागान तिका लाळ गळयत म्हळें, “आगे हांव तुका आतांच खायत जाल्यार तुजी हाडां पसून तुज्या धुवेगेर पावचिनात”, अशें म्हणीत देवचाराचो हांसो काडीत म्हातारे वटेन वाग आपलीं पावलां मारपाक लागलो. म्हातारेन तर्क काडीत वागाक म्हळें, “अरे! तूंवेन म्हाका आतांच खाल्लें जाल्यार हांव तितलीं रुचीक लागचिंना. हांव म्हज्या धुवेगेर बरेंच खावन-पिवन टुणटुणीत जावन येतलीं तेन्ना तूं म्हाका खावपाक यो आनी दुबावाविरयत तुकां म्हजे इतलें रुचीक जेवण आनीक खंयच मेळचेंना”. वाग म्हातारेचें आयकून फुल्लो आनी म्हातारेच्या सांगण्याक हयकार दिवन तांणी म्हातारेक कांयच करिनासतना तिका मुखार वचपाक दिलें. म्हातारेन खोशियेन भरुन फुडलो मार्ग धरलो. चलता-चलता तिका शिव वाटेर मेळ्ळो. वाघाकडेन जाल्लो संवाद म्हातारेन शिवाकडेनूय केलो. “दाटे-मोटे जाल्ले म्हातारेक खावपाचो आनंदूच वेगळो आसतलो”, अशें मनांतल्या मनांत उमेदीन भरुन शिंवान लेगीत म्हातारेक सुरक्षीत मुखार वचपाची संद दिली. हेच तरेन मुखार वता-वता, म्हातारेक जायते भयांकृत जनावरांच्या तोंडाक लागचें पडलें आनी आपली बुद्धी वापरुन सुरक्षीत ती आपल्या धुवेगेर पावली. धुवेगेर म्हातारी पोटभर खाल्ली-जेवली. आख्खो दीस धुवे वांगडा बसून, चकाटां मारून केन्ना सोंपलो तें तिकाच कळ्ळें ना. सांज जाली, दीस धारेर पाडलो, म्हातारेचो घरा परतुपाचो वेळ जालो. धुवेन म्हातारेक मोगाची भेट म्हूण पोरसांतलो एक मोट्टो भोपळो (दुदी) काडून दिल्लो. भोपळ्याक पळोवन म्हातारेन परत आपली शिटूकसाण वापरली. घडिल्लें तितलेंय तिणें आपले धुवेक सांगलें आनी धुवेन तिका त्या भोपळ्या भितर लिपोवन नेटान भोपळो धुकल्लो. घडघडत तो भोपळो फुडें वचपाक लागलो, आनी भितर बशिल्ली म्हातारी, “चल रे भोपळ्या टुणूक टुणूक, चल रे भोपळ्या टुणूक टुणूक”, गावपाक लागली. वाटेर जायतीं भयांकृत जनावरां म्हातारेची वाट पळयत राविल्लीं. पूण तो फक्त एक भोपळो-च म्हण समजून सगळ्या जनावरांनी रागान भोपळ्याक खोंट मारली आनी तो परत घडघडत फुडें वचपाक लागलो आनी म्हातारी, “चल रे भोपळ्या टुणूक टुणूक, चल रे भोपळ्या टुणूक टुणूक” म्हणत फुडें-फुडें वचत रावली. मुखार म्हातारेक आपणाखातीर राविल्लो शिंव आनी वागूय मेळ्ळो पूण भोपळ्याच्या वासा अतिरेक आनीक कसलोच वास तांकां येना जालो, रागान भरून तांच्यांनी लेगीत भोपळ्याक खोंट मारली, भोपळो नेटान घडघडत मुखार वचपाक लागलो आनी भोपळ्या भितर बशिल्ली म्हातारी, “चल रे भोपळ्या टुणूक टुणूक, चल रे भोपळ्या टुणूक टुणूक”, गायत सुरक्षीत आपल्या घरा पावली. --- This is an excerpt from All Those Tales (Nellie Velho Pereira & FN, Eds). Goa,1556 ISBN 978-93-95795-65-4. 2024. Pp242. Rs500 (in Goa). See cover here: https://groups.google.com/g/goa-book-club/c/wkYAQ4D2VA0 or http://t.ly/kan08 If you'd like to join the Tell Your Story group that offers mentoring in writing, click on the WhatsApp link below https://chat.whatsapp.com/C5ge87N4WeJAW54oUXqnBO *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- Join a discussion on Goa-related issues by posting your comments on this or other issues via email to goa...@goanet.org See archives at http://lists.goanet.org/pipermail/goanet-goanet.org/ *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-