O δείκτης πολιτισμού μιας χώρας φαίνεται από τον τρόπο που συμπεριφέρεται
στα άτομα με αναπηρία (μέρος 3ο)
Έκθεση για την κατάσταση των αναπήρων και την πολιτική για την αναπηρία
στην Ελλάδα - Οι επιπτώσεις του μνημονίου και της λιτότητας». Κωνσταντίνα
Κούνεβα:
Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ. Συντάκτης Έκθεσης: Ρουκάϊ Ανέστης. Επιστημονικός
Συνεργάτης (μέρος 3ο).
. Παραπληγικοί
Προβλήματα.
Ολοκληρωτικές περικοπές σε βοηθήματα.
Το Ι.Κ.Α. με νέα εγκύκλιο μειώνει τα ποσά για τα βοηθήματα που έχουν
ανάγκη οι Έλληνες και οι Ελληνίδες με παραπληγίες και με τετραπληγίες
κατά 50%. Η
νέα εγκύκλιος του Ι.Κ.Α περιλαμβάνει μειώσεις σε όλες ανεξαιρέτως τις
παροχές του Ι.Κ.Α.
Εξωϊδρυματικό Επίδομα
H οικονομική στήριξη που προσφέρει το εξωιδρυματικό επίδομα θεσπίστηκε το
1981 έδωσε τη δυνατότητα στα άτομα με κινητική αναπηρία να εγκαταλείψουν
τα ιδρύματα
και να ενταχθούν στον κοινωνικό ιστό». Με το άρθρο 42 του Ν. 1140/1981
ορίστηκε η χορήγηση μηνιαίου εξωιδρυματικού επιδόματος σε ασφαλισμένους
Φορέων Κοινωνικής
Ασφαλίσεως που πάσχουν από τετραπληγία ως και παραπληγία, κρινόμενοι
κρινόμενοι από Ειδική επιτροπή ως ανίκανοι προς πάσα βιοποριστική εργασία
με ποσοστό
αναπηρίας 67% και άνω. Το ύψος του επιδόματος, οι δικαιούχοι, οι
προϋποθέσεις και η διαδικασία απονομής του επιδόματος ρυθμίζονται από
Υπουργικές αποφάσεις.
Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Πρόνοιας κόβεται
το εξωιδρυματικό επίδομα στη διάρκεια νοσηλείας των
τετραπληγικών/παραπληγικών
ασφαλισμένων όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Συγκεκριμένα με την Υπουργική
Απόφαση που παραθέτουμε παρακάτω ορίζεται ότι, η καταβολή του
εξωιδρυματικού
επιδόματος αναστέλλεται στις περιπτώσεις νοσηλείας του δικαιούχου σε
οποιασδήποτε μορφής νοσηλευτικό ίδρυμα για χρόνια πάθηση με δαπάνες του
ασφαλιστικού
φορέα, ανεξάρτητα από το χρονικό διάστημα της νοσηλείας του.
H σχετική εγκύκλιος του ΙΚΑ ορίζει:
«Η καταβολή του εξωιδρυματικού επιδόματος της παρ. 1 του άρθρου 42 του
Ν.1140/1981, όπως ισχύει, αναστέλλεται στις περιπτώσεις νοσηλείας του
δικαιούχου
σε οποιασδήποτε μορφής νοσηλευτικό ίδρυμα για χρόνια πάθηση με δαπάνες
του ασφαλιστικού φορέα, ανεξάρτητα από το χρονικό διάστημα νοσηλείας
του».
Αιτήματα
Το κύριο αίτημα των παραπληγικών/τετραπληγικών είναι να αποσυρθεί η
ανάλγητη απόφαση με την οποία αναστέλλεται το εξωϊδρυματικό επίδομα κατά
τη διάρκεια
νοσηλείας των δικαιούχων. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η χορήγηση
του εξωϊδρυματικό επίδοματος επί σειρά δεκαετιών από την Πολιτεία βοήθησε
τα άτομα
με βαριές κινητικές αναπηρίες να διαβιούν στην οικογενειακή τους εστία
και όχι σε ασυλικού τύπου ιδρύματα.
. Λυσοσωμικά Νοσήματα
Προβλήματα.
Πρόσβαση των ασθενών με σπάνια λυσοσωμικά νοσήματα στην αναγκαία
φαρμακευτική αγωγή.
Σοβαρές δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι ασθενείς που πάσχουν από σπάνια
λυσοσωμικά νοσήματα, όπως είναι οι νόσοι του Gaucher, Pompe, Fabry, με
την πρόσβασή
τους στην αναγκαία φαρμακευτική αγωγή. Πρόκειται για σοβαρά, χρόνια και
εξελισσόμενα κληρονομικά νοσήματα που οφείλονται σε έλλειψη ενζύμων και
μπορούν
να προκαλέσουν αναπηρίες ή και θάνατο χωρίς την κατάλληλη θεραπεία.
Η φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνουν οι ασθενείς, (η οποία είναι εφ' όρου
ζωής και ανά 15ήμερο) ανήκει στην κατηγορία των σκευασμάτων αποκλειστικά
νοσοκομειακής
χρήσης που παρέχονται μόνο από τα φαρμακεία των δημοσίων νοσοκομείων,
λόγω της ευπάθειάς τους (πρέπει αν διατηρούνται σε ψυγείο) και των
σχετικών ενδείξεων
στην άδεια κυκλοφορίας τους.
Λόγω της μεγάλης μείωσης των προϋπολογισμών των νοσοκομείων για την αγορά
φαρμάκων, παρατηρείται συχνά αδυναμία των νοσοκομείων να προμηθεύσουν τα
εν λόγω
φάρμακα στους ασθενείς, οι οποίοι αναγκάζονται να ψάχνουν για την
απαραίτητη αγωγή τους αλλού.
Σύμφωνα με υπόμνημα του Πανελληνίου Συλλόγου Ασθενών και Φίλων Πασχόντων
από Λυσοσωμικά Νοσήματα «Η Αλληλεγγύη», τα νοσοκομεία που δεν μπορούν
πλέον να
διαθέσουν τα φάρμακα αυτά από το φαρμακείο τους είναι το Ιπποκράτειο στη
Θεσσαλονίκη, το ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης, το Γ.Ν. Ρόδου, το Γ.Ν. Χανίων, το
Γ.Ν. Χίου
«Σκυλίτσειο», το Γ.Ν. Άργους, το Γ.Ν. Τρικάλων κ.α.
Σημειωτέον ότι τα εν λόγω φάρμακα καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τον ΕΟΠΥΥ,
με μηδενική συμμετοχή για τους ασφαλισμένους, και διατίθενται από τα
νοσοκομεία
για λόγους ασφάλειας. Επομένως δεν θα έπρεπε να υπολογίζονται στους
στόχους για τη νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη αλλά, με βάση καταγραφή
των σχετικών
αναγκών, να καλύπτεται η αγορά τους απευθείας από τον ΕΟΠΥΥ για τους
ασφαλισμένους του.
10. Όταν μιλούν οι Αριθμοί
. Για να επιτευχθεί ο στόχος μείωσης των δημόσιων δαπανών για την υγεία
στο 6% του ΑΕΠ έχουν γίνει μια σειρά περικοπές. Στην Αθήνα και τη
Θεσσαλονίκη νοσοκομεία
συγχωνεύθηκαν ή έκλεισαν, ενώ ο αριθμός του προσωπικού, τόσο των γιατρών
όσο και των νοσοκόμων, μειώθηκε δραστικά. Επιπλέον, τα νοσοκομεία έπαψαν
να αγοράζουν
νέο εξοπλισμό. Αν και το ελληνικό σύστημα υγείας χρειαζόταν πραγματικά
μια μεταρρύθμιση, τα μέτρα λιτότητας έπληξαν τη διαθεσιμότητα της
υγειονομικής περίθαλψης,
όπως αυτή κατοχυρώνεται στο διεθνές δίκαιο.
. Πιο συγκεκριμένα οι περικοπές μείωσαν τον αριθμό των διαθέσιμων κλινών
των νοσοκομείων, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα βρισκόταν ήδη κάτω από τον
μέσο
όρο της ΕΕ όσον αφορά τον αριθμό αυτό (βλ. το παρακάτω διάγραμμα). Η
μείωση αυτή έλαβε χώρα σε μια περίοδο κατά την οποία οι απαιτήσεις από το
δημόσιο
σύστημα υγείας αυξήθηκαν υπερβολικά, τόσο λόγω της οικονομικής
δυσπραγίας, η οποία εμπόδιζε τους ασθενείς να απευθυνθούν σε ιδιωτικές
κλινικές, όσο και
της αύξησης των κινδύνων για την υγεία που συνδέονται με τη μείωση των
εισοδημάτων. Επομένως, η μείωση της διαθεσιμότητας των κλινών στα
νοσοκομεία είχε
ολέθριες συνέπειες. Οι γιατροί με τους οποίους συναντήθηκε η διερευνητική
αποστολή υποστήριξαν ότι ήταν συχνά υποχρεωμένοι να μη δεχτούν ασθενείς ή
να
αναβάλουν σημαντικές χειρουργικές επεμβάσεις λόγω έλλειψης κρεβατιών. Η
κατάσταση αυτή μπορεί να αφορά κρίσιμες επεμβάσεις, όπως οι
καρδιοχειρουργικές
επεμβάσεις ή οι εγχειρίσεις για καρκίνο.
. Επιπρόσθετα είχαμε περικοπές νοσηλευτικού προσωπικού. Η χώρα έπασχε ήδη
από έλλειψη νοσηλευτών. Το 2010, η Ελλάδα είχε το δεύτερο μικρότερο
ποσοστό νοσηλευτών
ανά κάτοικο, με μέσο όρο 3,3 νοσηλευτές για κάθε 1.000 άτομα - αριθμός
που απέχει πολύ από το 7,8, το οποίο αποτελεί μέσο όρο της ΕΕ.
. Οι λειτουργικές δαπάνες, δηλαδή τα κονδύλια για φάρμακα, υγειονομικό
υλικό, ορθοπεδικό υλικό, αντιδραστήρια κ.λπ. από 2,81 δισ. ευρώ του 2009
κατρακύλησαν
στο 1,610 δισ. το 2014 και προβλέπονται 1,450 δισ. για το 2015. Δηλαδή,
έχουμε συνολική μείωση κατά 48,4% την περίοδο 2009-2015, πράγμα που
σημαίνει ότι
από χρόνο σε χρόνο, ο ρυθμός μείωσης είναι 10,4%. Στην εξαιρετικά δύσκολη
κατάσταση προστίθενται και άλλα εμπόδια στην περίθαλψη.
. Η χρηματοδότηση για την ψυχική υγεία μειώθηκε κατά 20% μεταξύ του 2010
και 2011, και περαιτέρω 55% μεταξύ του 2011 και 2012, τα ευρήματα
υποδεικνύουν
«την αύξηση της μείζονος κατάθλιψης κατά 2,5 φορές, από 3,3% το 2008 σε
8,2% το 2011».
. Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τα τελευταία χρόνια την εξέλιξη της
φαρμακευτικής δαπάνης. Ειδικότερα, η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε
κατά
2,2 δις. ευρώ την περίοδο 2009-2012 και διαμορφώθηκε το 2013 στα 2,37
δισ. ευρώ, ενώ αναμένεται να μειωθεί στα 1,94 δισ. ευρώ το 2014. Έτσι, το
2014 η
δημόσια φαρμακευτική δαπάνη αναμένεται να είναι μειωμένη κατά 60,5% σε
σχέση με το 2009. Αντιστοίχως, η κατά κεφαλήν δημόσια φαρμακευτική δαπάνη
μειώθηκε
στα 214? το 2013, από 456? το 2009, ενώ αναμένεται περαιτέρω κάμψη το
2014, στα 183?, δαπάνη που είναι κατά 36% χαμηλότερη από τον αντίστοιχο
μέσο όρο
των χωρών του ΟΟΣΑ.
. Παράλληλα, μείωση καταγράφηκε και στις δημόσιες δαπάνες υγείας στην
Ελλάδα. Ειδικότερα, η νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε κατά 49%
την περίοδο
2009-2013, ενώ η εξωνοσοκομειακή δαπάνη και οι εργαστηριακές δαπάνες
μειώθηκαν κατά 31% με αποτέλεσμα την αύξηση της δημόσιας
ενδονοσοκομειακής δαπάνης
στο 3,4% του ΑΕΠ το 2012. Ευρύτερα, οι συνολικές δαπάνες υγείας, με βάση
τα στοιχεία των Συστημάτων Λογαριασμών Υγείας (ΣΛΥ), εμφανίζονται
μειωμένες το
2012 κατά -2,4 δισεκ. ευρώ, ενώ ως ποσοστό του ΑΕΠ αντιστοιχούσαν στο
9,2% το 2012, με τον μέσο όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ να διαμορφώνεται στο
9,3%. Αντιστοίχως
το 2009, οι συνολικές δαπάνες υγείας αντιστοιχούσαν στο 10% του ΑΕΠ, το
οποίο όμως ήταν υψηλότερο κατά 16% συγκριτικά με το ΑΕΠ του 2012.
Δ΄ ΜΕΡΟΣ
11. Κατάφορες παραραβιάσεις των δικαιωμάτων των ΑμεΑ
Ενώ στο Κεφάλαιο 3 αναφέραμε τα κύρια δικαιώματα που προσφέρει η Ελληνική
Πολιτεία (αν και κατά την γνώμη δεν αποτελούν δικαιώματα αλλά αυτονόητες
παροχές),
διαπιστώνουμε κατάφορη παραβίαση κορυφαίων/θεμελιωδών δικαιωμάτων των
ανθρώπων με αναπηρία σε τέσσερις εξαιρετικά σημαντικούς τομείς:
Προσβασιμότητα, Εκπαίδευση
και Εργασία.
Προσβασιμότητα
Άρθρο 9:
"Προκειμένου να είναι σε θέση τα άτομα με αναπηρίες να ζουν ανεξάρτητα
και να συμμετέχουν πλήρως σε όλες τις πτυχές της ζωής, τα Συμβαλλόμενα
Κράτη λαμβάνουν
κατάλληλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν στα άτομα με αναπηρίες την
πρόσβαση, σε ίση βάση με τους άλλους, στο φυσικό περιβάλλον, τα μέσα
μεταφοράς,
την πληροφορία και τις επικοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων και των
τεχνολογιών και συστημάτων πληροφορίας και επικοινωνιών και σε άλλες
εγκαταστάσεις και
υπηρεσίες που είναι ανοικτές ή παρέχονται στο κοινό, τόσο στις αστικές
όσο και στις αγροτικές περιοχές."
Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία
Σύμφωνα με έκθεση της ΕΣΑμεΑ περισσότεροι από 3 στους 4 ΑμεΑ αδυνατούν να
μετακινηθούν λόγω έλλειψης υποδομών ή κινούνται μετά χιλίων βασάνων. Το
ίδιο
ποσοστό παρεμποδίζεται από τις ελλείψεις προσβασιμότητας των δημόσιων
υπηρεσιών να συναλλαγεί με αυτές αξιοπρεπώς.
Επιπλέον, το 71,8% των ΑμεΑ αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα όταν (και
εάν) χρησιμοποιούν μέσα μαζικής μεταφοράς. Σε ότι αφορά το υπάρχον
θεσμικό πλαίσιο,
είναι κάτι παραπάνω από ατελές. Σε ορισμένους τομείς (προσβασιμότητα
υπηρεσιών και ηλεκτρονικών υπηρεσιών) δεν υπάρχει καν θεσμικό πλαίσιο! Σε
σχέση με
την προσβασιμότητα του δομημένου περιβάλλοντος οι νόμοι είναι απλώς
περιγραφικοί και η τήρησή τους επαφίεται στον... πατριωτισμό των Ελλήνων.
Δεν προβλέπουν χρονοδιαγράμματα εφαρμογής, ή κυρώσεις σε περίπτωση μη
εφαρμογής τους. Ανεπαρκέστατη είναι η νομοθεσία και για τα μέσα μαζικής
μεταφοράς
σε ό,τι αφορά τα ΚΤΕΛ και τα ταξί. Ενδεικτικά, τα προσβάσιμα σε ολόκληρη
τη χώρα μας ταξί είναι μόλις 20, ενώ ΚΤΕΛ προσβάσιμο δεν υπάρχει ούτε για
δείγμα.
Επιπρόσθετα, στην χώρα μας οι ράμπες για τα αναπηρικά καροτσάκια δεν
χαίρουν σεβασμού κατά την στάθμευση των αυτοκινήτων ενώ τα ειδικά
πλακάκια για τυφλούς
διακόπτονται από καπάκια αποχετεύσεων ή και καρέκλες καταστημάτων.
Ελάχιστα δημόσια κτίρια πληρούν όλων των προδιαγραφών και όχι μόνο των
βασικών - όπως
πρόσβαση και δομές υγιεινής. Τέλος, πράγματα που για μας είναι αυτονόητα
όσο αφορά τη διασκέδαση μας, για τα ΑΜΕΑ είναι "είδη πολυτελείας".
Μουσεία, καφετέριες,
θέατρα, κινηματογράφοι, μέρη διασκέδασης, αφήνουν έξω τα άτομα με
αναπηρία εξαιτίας έλλειψης υποδομών (ράμπες). Ακόμα και στα λεωφορεία δεν
υπάρχουν οι
ειδικές ράμπες για τα αναπηρικά αμαξίδια. Στους δρόμους πάλι, ελάχιστες
θέσεις πάρκινγκ για ΑΜΕΑ υπάρχουν. Ειδικοί διάδρομοι για τυφλούς δεν
υπάρχουν,
και φυσικά ούτε λόγος για ηχητικούς σηματοδότες.
Εκπαίδευση
Άρθρο 24:
"Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρίες
στην εκπαίδευση. Με σκοπό την άσκηση του δικαιώματος αυτού, χωρίς
διακρίσεις και
βάσει των ίσων ευκαιριών, τα Συμβαλλόμενα Κράτη διασφαλίζουν ένα
εκπαιδευτικό σύστημα ένταξης, σε όλα τα επίπεδα".
Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία
Σε ό,τι αφορά τις σχολικές υποδομές για τους μαθητές με αναπηρία, η
κατάσταση με μία λέξη είναι απαράδεκτη. 412 από τα 510 τμήματα ένταξης
μαθητών με αναπηρία
στα γενικά σχολεία στεγάζονται σε αίθουσες παντελώς ακατάλληλες και
στερούνται τον απαραίτητο εξοπλισμό. Αλλά και η εισαγωγή ΑΜΕΑ στο
Πανεπιστήμιο είναι
μάλλον μόνο θεωρητικό ζήτημα, αφού πρακτικά τα ΑΜΕΑ δεν μπορούν να
παρακολουθήσουν τα μαθήματα τους. Τα Πανεπιστήμια είναι απροσπελάστα για
τους φοιτητές
με αναπηρία καθώς ούτε οι ανάλογες υποδομές υπάρχουν (ράμπες), ούτε το
κατάλληλο προσωπικό και υλικό όπως για παράδειγμα διερμηνείς για κωφούς
φοιτητές
ή βιβλία Braille για τυφλούς).
Εργασία και απασχόληση
Άρθρο 27:
"Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην εργασία των ατόμων
με αναπηρίες, σε ίση βάση με τους άλλους. Αυτό συμπεριλαμβάνει το
δικαίωμα στην
ευκαιρία να κερδίζουν τα προς το ζην από εργασία που επιλέγεται ελεύθερα
ή είναι αποδεκτή σε μια αγοράς εργασίας και σε ένα εργασιακό περιβάλλον
που είναι
ανοικτό, ενιαίο και προσβάσιμο στα άτομα με αναπηρίες. Τα Συμβαλλόμενα
Κράτη προστατεύουν και διασφαλίζουν την άσκηση του δικαιώματος στην
εργασία, περιλαμβανομένων
και εκείνων που αποκτούν μια αναπηρία κατά τη διάρκεια της εργασίας τους,
λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα, και μέσω της νομοθεσίας".
Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία
Στην Ελλάδα της Κρίσης όμως εδώ και 6 χρόνια δεν έχει γίνει καμία
προκήρυξη για πρόσληψη ΑμεΑ, με αποτέλεσμα τα άτομα με αναπηρία και τα
μέλη των οικογενειών
τους να βιώνουν με μεγαλύτερη πίεση την αύξηση της ανεργίας.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΣΑμεΑ Γιάννη Βαρδακαστάνη, τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους, εξαιτίας της
ανεργίας
είναι εντονότερα, αφού κατά κανόνα σε οποιαδήποτε προσπάθεια μείωσης του
κόστους της εργασίας, τα άτομα με αναπηρία είναι τα πρώτα που απολύονται
και τα
τελευταία που προσλαμβάνονται. Σε αυτή την παρατεταμένη περίοδο της
οικονομικής κρίσης, ο μοναδικός προστατευτικός νόμος, ο Νόμος 2643/98 που
αφορά στην
προστασία της απασχόλησης ευπαθών ομάδων, μεταξύ των οποίων είναι τα
άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους, δεν έχει εφαρμοστεί την
τελευταία εξαετία
με αποτέλεσμα να έχουν χαθεί εκατοντάδες θέσεις εργασίας.
Να σημειωθεί ότι, η τελευταία προκήρυξη των θέσεων του δημοσίου τομέα
(άρθρο 3 «Διορισμός ή πρόσληψη προστατευομένων σε δημόσιες υπηρεσίες,
ΝΠΔΔ και ΟΤΑ»)
εκδόθηκε το έτος 2008. Αυτό σημαίνει ότι το 5% των θέσεων των γενικών
προκηρύξεων του ΑΣΕΠ του έτους 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 και 2013 που
αντιστοιχούν
στο ν. 2643/98, και κρατούνται από την αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου
Εργασίας και του ΟΑΕΔ για το σκοπό αυτό, καθώς και εκατοντάδες θέσεις
προηγούμενων
προκηρύξεων -με εξαίρεση μόνο της τελευταίας προκήρυξης του Υπουργείου
Οικονομικών- που δεν έχουν πληρωθεί και μένουν κενές, δεν έχουν
προκηρυχθεί ακόμη.
Σε σχέση με τη λεγόμενη προστατευτική νομοθεσία που ορίζει προσλήψεις με
ποσόστωση από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, η έλλειψη κυρώσεων σε
περίπτωση
μη συμμόρφωσης έχει πρακτικώς μηδενίσει τις προσλήψεις στον ιδιωτικό
τομέα. Επίσης, σε ό,τι πλέον αφορά τον δημόσιο τομέα, η νομοθεσία δεν
προβλέπει την
παροχή τεχνολογικής υποστήριξης στον εργαζόμενο με αναπηρία για να μπορεί
να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, οδηγώντας τον σε δευτερεύοντες κατά
κανόνα
εργασιακούς ρόλους.
Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα με αναπηρία στερούνται το αναφαίρετο δικαίωμα
της εργασίας, με ανυπολόγιστες οικονομικές συνέπειες για τους ίδιους και
τις οικογένειές
τους.
12. Το Ενωσιακό Δικαίο "αδειανό πουκάμισο" για τα δικαιώματα των ΑμεΑ
Η τραγική κατάσταση των ατόμων με αναπηρία στην Ελλάδα της λιτότητας και
των Μνημονίων (όπως αναλύθηκαν στα κεφάλαια 8 και 9) παραβιάζει κατάφωρα
διατάξεις
του ενωσιακού δικαίου για τα ΑμεΑ. Συγκεκριμένα παραβιάζονται:
Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε
Το Άρθρο 21 του κεφαλαίου περί ισότητας απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω
αναπηρίας:
"Απαγορεύεται κάθε διάκριση ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής
καταγωγής ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας,
θρησκείας
ή πεποιθήσεων, πολιτικών φρονημάτων ή κάθε άλλης γνώμης, ιδιότητας μέλους
εθνικής μειονότητας, περιουσίας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή
γενετήσιου προσανατολισμού."
Το Άρθρο 26: "H Ένωση αναγνωρίζει και σέβεται το δικαίωμα των ατόμων με
ειδικές ανάγκες να επωφελούνται μέτρων που θα τους εξασφαλίζουν την
αυτονομία,
την κοινωνική και επαγγελματική ένταξη και την συμμετοχή στον κοινοτικό
βίο".
Η Συνθήκη για την λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Το Άρθρο 10 κατά των διακρίσεων. "Κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή των
πολιτικών και των δράσεών της, η Ένωση επιδιώκει να καταπολεμήσει κάθε
διάκριση
λόγω φύλου, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας ή πεποιθήσεων,
αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού."
Επιπλέον, παραβιάζεται το Άρθρο 9 που ορίζει ότι κατά τον καθορισμό και
την εφαρμογή των πολιτικών και των δράσεων της, η Ένωση συνεκτιμά τις
απαιτήσεις
που συνδέονται με την προαγωγή υψηλού επιπέδου απασχόλησης, με τη
διασφάλιση της κατάλληλης κοινωνικής προστασίας, με την καταπολέμηση του
κοινωνικού αποκλεισμού
καθώς και με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, κατάρτισης και προστασίας της
ανθρώπινης υγείας.
Eπιπρόσθετα, στο άρθρο 151 της ΣΛΕΕ προβλέπεται πως τυχόν δράση που
αναλαμβάνεται από την ΕΕ και τα κράτη μέλη της πρέπει να συνάδει με τα
θεμελιώδη κοινωνικά
δικαιώματα που ορίζονται στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του 1961 και στον
Κοινοτικό Χάρτη των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων των Εργαζόμενων,
του 1989,
με σκοπό τη βελτίωση, μεταξύ άλλων, του κοινωνικού διαλόγου.
Ακόμη, τα οικονομικά προγράμματα περιελάμβαναν σειρά λεπτομερών όρων
σχετικά με τη μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας και τις περικοπές των
δαπανών, οι
οποίες είχαν σοβαρό αντίκτυπο στην ποιότητα και τη γενική δυνατότητα
πρόσβασης στις κοινωνικές υπηρεσίες, ιδίως στον τομέα της υγείας και της
κοινωνικής
πρόνοιας, παρά το γεγονός ότι το άρθρο 168 παράγραφος 7 της ΣΛΕΕ ορίζει
ότι η ΕΕ πρέπει να σέβεται τις αρμοδιότητες των κρατών μελών.
Η νομική αξία του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων
Σε αυτό το σημείο έχει σημασία να τονίσουμε την αξία του Χάρτη των
Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Στο Άρθρο 6 παράγραφος 1 της Συνθήκης για την
Ευρωπαϊκή Ένωση
(ΣΕΕ) ορίζεται ότι: «Η Ένωση αναγνωρίζει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες
και τις αρχές που περιέχονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της
Ευρωπαϊκής
Ένωσης, της 7ης Δεκεμβρίου 2000, [.], ο οποίος έχει το ίδιο νομικό κύρος
με τις Συνθήκες», και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι παράγραφοι 2 και 3 του εν
λόγω
άρθρου προβλέπουν προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των
Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και ορίζουν ότι τα
εν
λόγω δικαιώματα αποτελούν μέρος των γενικών αρχών του δικαίου της
Ένωσης».
Σχεδιασμός ΕΚΤΟΣ θεσμικού πλαισίου της Ε.Ε
Οι συμφωνίες οικονομικής βοήθειας σχεδιάστηκαν σκοπίμως εκτός του
θεσμικού πλαισίου της ΕΕ, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι τα κράτη-μέλη,
η ΕΚΤ και η
Ένωση δεν θα παραβιάσουν τις διατάξεις της ΣΛΕΕ (Συνθήκη για την
Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης) οι οποίες απαγορεύουν την οικονομική
βοήθεια. Αυτό συνέβη
επειδή υπήρχε ο φόβος ότι η άμεση πρόβλεψη οικονομικής βοήθειας από τα
κράτη θα παραβίαζε τη «ρήτρα μη διάσωσης», η οποία περιέχεται στο Άρθρο
125 της
ΣΛΕΕ. Επιπλέον, σύμφωνα με το Άρθρο 122, θα απαγορευόταν και στην ίδια
την ΕΕ η χορήγηση οικονομικής βοήθειας στα κράτη, με την εξαίρεση
ορισμένων περιπτώσεων
οι οποίες ορίζονται με λεπτομέρεια. Τέλος, σύμφωνα με το Άρθρο 123 της
ΣΛΕΕ, η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των κρατών-μελών αποτράπηκαν να
επεκτείνουν
τη δυνατότητα υπερανάληψης ή άλλες μορφές πιστωτικών διευκολύνσεων σε
δημόσιες αρχές και την ΕΕ ή φορείς των κρατών μελών, καθώς και να προβούν
σε απευθείας
αγορά κρατικών ομολόγων από τα κράτη-μέλη.
Η παροχή οικονομικής βοήθειας από τα κράτη-μέλη εκτός του περίπλοκου
αρχιτεκτονικού οικοδομήματος που δημιουργήθηκε για τον σκοπό αυτό θα ήταν
μη συμβατή
με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Στην απόφαση σχετικά με την υπόθεση Pringle, το
Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) επιβεβαίωσε ότι κατά την άσκηση
πολιτικών
στον τομέα της χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης, τα ευρωπαϊκά θεσμικά
όργανα λειτούργησαν «εκτός του πλαισίου της Ένωσης». Η απόφαση υπενθύμισε
ότι κατά
την εκτέλεση των καθηκόντων αυτών, οι εντολές των ευρωπαϊκών θεσμικών
οργάνων «δεν συνεπάγονται καμία εξουσιοδότηση να λαμβάνουν από μόνα τους
αποφάσεις
[.]», και ότι οι δραστηριότητές τους «εντός της Συνθήκης [Ευρωπαϊκός
Μηχανισμός Στήριξης] δεσμεύουν αποκλειστικά τον ΕΜΣ». Το σκεπτικό αυτό,
προφανώς,
ισχύει σε συνάρτηση με άλλου είδους συμφωνίες οι οποίες προηγήθηκαν του
ΕΜΣ, όπως και με αυτές που πλαισίωναν τα πακέτα οικονομικής βοήθειας.
Ωστόσο, η εξέλιξη αυτής της θεσμικής αρχιτεκτονικής μεταξύ του 2012 και
2013, οδήγησε στη χορήγηση αποκλειστικών αρμοδιοτήτων σε ορισμένα θεσμικά
όργανα,
κυρίως την Επιτροπή και την ΕΚΤ, όσον αφορά τη διαπραγμάτευση των
προγραμμάτων προσαρμογής, την επίβλεψή τους και την πραγματοποίηση των
εκταμιεύσεων σε
κράτη που συμμορφώνονται με τους όρους.
Επομένως, χωρίς τη διαμεσολάβηση αυτών των θεσμικών οργάνων, τα
προγράμματα προσαρμογής από τα οποία πηγάζουν οι παραβιάσεις των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων
στην Ελλάδα δεν θα ήταν δυνατό να λάβουν χώρα. Ως εκ τούτου, η συμβολή
τους στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα δεν ήταν
μόνο ευκαιριακά
άμεση και επαρκής αλλά επίσης απαραίτητη από θεσμική άποψη.
Επιτρέποντας στα θεσμικά όργανα και τους οργανισμούς (και συγκεκριμένα,
την Επιτροπή και την EΚΤ) να τίθενται στη διάθεση των κρατών που
επιδιώκουν να
πείσουν την Ελλάδα να υιοθετήσει πολιτικές οι οποίες σύμφωνα με τις
προβλέψεις θα παραβιάσουν τις υποχρεώσεις που αφορούν τα ανθρώπινα
δικαιώματα, η ΕΕ
έχει παραβιάσει τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από το Άρθρα 2, 3(1), (3)
και (5) και 6 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράγματι, η ΕΕ έχει
παραβεί
τις υποχρεώσεις της απέναντι στα κράτη-μέλη της, και κυρίως την Ελλάδα,
αποτυγχάνοντας να σεβαστεί τις δικές της ιδρυτικές αρχές, οι οποίες
περιλαμβάνουν
τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παρακάμπτοντάς την υποχρέωση
της για προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (υποχρέωση που κατοχυρώνεται
στον
Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, διασφαλίζεται στην Ευρωπαϊκή
Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών
Ελευθεριών
και προκύπτει από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών-μελών),
καθώς και να «προάγει [.] την ευημερία των λαών της», «να καταπολεμήσει
τον κοινωνικό
αποκλεισμό και τις διακρίσεις και [.] να προάγει την κοινωνική δικαιοσύνη
και προστασία, την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, την αλληλεγγύη
μεταξύ
των γενεών και την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού».
***Συμπέρασμα***
Οι εξελίξεις αυτές προκαλούν βαθιά ανησυχία σχετικά με τις επιπτώσεις
στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συμπεριλαμβανομένων των
δικαιωμάτων των
ΑμεΑ. Επιτρέποντας στα θεσμικά όργανα να αναλάβουν τη χρηματοοικονομική
σταθεροποίηση εκτός του νομικού πλαισίου του Δικαίου της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, και
πέρα από τα όρια και τις εγγυήσεις που προβλέπονται από το Χάρτη
Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και το πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ, η Ένωση
δημιούργησε ένα νομικό
κενό εντός του οποίου τα κοινωνικοοικονομικά δικαιώματα των ατόμων στην
Ελλάδα, και αλλού, δεν προστατεύονται πλέον.
13. Οι Ευθύνες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Το Ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να επιτύχει μια μεθοδικά
σχεδιασμένη αναπηρική πολιτική αλλά πρόκειται για ένα κράτος ανάλγητο και
εχθρικό
προς τα άτομα με αναπηρία. Παρ΄ όλα αυτά όμως τρομερές ευθύνες για την
τραγική κατάσταση που βρίσκονται τα ΑμεΑ στην χώρα μας φέρει και η
Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Και αυτό γιατί:
. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ουδέποτε εκπόνησε μια λεπτομερή μελέτη των
κοινωνικών συνεπειών της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης, της
λιτότητας και
των προγραμμάτων προσαρμογής που εφαρμόζονται για την αντιμετώπισή της
στην Ελλάδα, με σκοπό να γίνουν πλήρως κατανοητές τόσο οι βραχυπρόθεσμες
όσο και
οι μακροπρόθεσμες συνέπειες στα συστήματα πρόνοιας και κοινωνικής
προστασίας.
. Τα οικονομικά προγράμματα τα οποία εισηγήθηκε η Επιτροπή ως μέλος της
Τρόικας (μαζί με ΔΝΤ και ΕΚΤ) σχεδιάστηκαν χωρίς επαρκή μέσα για την
εκτίμηση των
συνεπειών μέσω μελετών αντίκτυπου ή συντονισμού με την Επιτροπή
Απασχόλησης, την Επιτροπή Κοινωνικής Προστασίας, το Συμβούλιο
Απασχόλησης, Κοινωνικής Πολιτικής,
Θεμάτων Υγείας και Προστασίας του Καταναλωτή (EPSCO) ή τον Επίτροπο που
είναι αρμόδιος για θέματα απασχόλησης και κοινωνικών υποθέσεων.
. Τέλος, τα μέτρα θα μπορούσαν να έχουν συνοδευτεί από μεγαλύτερες
προσπάθειες να προστατευτούν οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, όπως μέτρα
για την πρόληψη
υψηλών επιπέδων φτώχειας, στέρησης και ανισοτήτων στον τομέα της υγείας,
τα οποία οφείλονται στην ιδιαίτερη εξάρτηση των ομάδων χαμηλού
εισοδήματος από
τα δημόσια συστήματα υγείας.
Το δικό μου μήνυμα
Η τωρινή Ευρώπη των τραπεζών και των πολυεθνικών εταιρειών αμαυρώνει το
όραμα των πρωτεργατών της Ε.Ε. Οι πατέρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης Αλτιέρο
Σπινέλι,
Ρομπέρ Σουμάν, Ζαν Μονέ, Πολ-Ανρί Σπάακ, συνιστούσαν μια ποικιλόμορφη
ομάδα ανθρώπων με ένα όμως κοινό ιδανικό: μια ειρηνική, ενωμένη και
οικονομική ακμάζουσα
Ευρώπη. Επιπλέον, πολιτικοί γίγαντες όπως ο Σαρλ ντε Γκωλ, ο Χέλμουτ Κολ
και ο Ζακ Ντελορ είχαν σημαία τους το κράτος δικαίου και την ισοτιμία
όλων μέσα
σε μια Ευρώπη των λαών. Επιπρόσθετα, η αλληλεγγύη είναι θεμέλιος λίθος
του ευρωπαϊκού πολιτισμού που μας ξεχωρίζει από άλλες μεγάλες ανθρώπινες
κοινότητες
όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η Ιαπωνία. Αυτή την
ιδιαιτερότητα, χωρίς την οποία δεν υφίσταται λόγος ύπαρξης μιας Ενιαίας
Ευρώπης, είναι
ανάγκη να τη διακηρύξουμε πολιτικά ως αρχή μας, να την επιδιώξουμε
συγκεκριμένα και να την καταστήσουμε στοιχείο της κυρίαρχης ιδεολογίας
στις κοινωνίες
μας. Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την μεγαλύτερη συνεισφορά της
Ευρώπης στον πολιτισμό που δεν είναι η οικονομία των αγορών αλλά η
δημοκρατία.
Ε΄ ΜΕΡΟΣ
14. Καλές Πρακτικές
Σε αυτό το κεφάλαιο της αναφοράς μας το (οποίο είναι το αγαπημένο μου)
εντοπίσαμε τις καλύτερες πρακτικές που εφαρμόζονται σε κρίσιμους τομείς
της καθημερινής
ζωής των ατόμων με αναπηρία. Αυτές είναι:
. Προσβασιμότητα
. Μέτρα κατά των Διακρίσεων
. Ανεξάρτητη Διαβίωση
. Εργασία και Απασχόληση
. ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ
Η Ευρωπαϊκή επιτροπή βραβεύει κάθε χρόνο τις πόλεις που είναι φιλικές και
προσβάσιμες για τους ανθρώπους με αναπηρία και τα εμποδιζόμενα άτομα.
Επιβραβεύει
την στρατηγική των φιλόξενων πόλεων που διαθέτουν ουσιαστική ατζέντα
ισονομίας, με παρεμβάσεις στο δομημένο περιβάλλον, παιδικές χαρές,
δημόσιες τουαλέτες,
χώρους άθλησης, πολιτισμού και υγείας προσβάσιμες για τους ΑμεΑ. Η
καθολική προσβασιμότητα πόλεων αφορά τεχνολογίες, φυσικό περιβάλλον,
μεταφορές, επικοινωνίες,δημόσιες
και άλλες υπηρεσίες. Οι καινοτομίες επιβραβεύονται και οικονομικά με
αύξηση του τουρισμού,παραγωγικότητα των ΑμεΑ αλλά κυρίως με απορρόφηση
θεμελιωδών
δικαιωμάτων.
Το βραβείο «Access City Award»
Το βραβείο Access City Award ξεκίνησε το 2010 με στόχο την
ευαισθητοποίηση για την αναπηρία και την προώθηση πρωτοβουλιών
προσβασιμότητας σε ευρωπαϊκές
πόλεις με περισσότερους από 50.000 κατοίκους. Το βραβείο αφορά τη
διασφάλιση ίσης πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία σε ό,τι αφορά τη ζωή
στην πόλη. Η πρωτοβουλία
έχει ως στόχο να ενθαρρύνει τις πόλεις να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης η
μία για την άλλη οδηγώντας στην καινοτομία και την ανταλλαγή ορθών
πρακτικών. Το
βραβείο απονέμεται στην πόλη που έχει βελτιώσει αποδεδειγμένα την
προσβασιμότητα με βιώσιμο τρόπο σε θεμελιώδεις πτυχές της ζωής στην πόλη
και η οποία
διαθέτει συγκεκριμένα σχέδια για περαιτέρω βελτιώσεις. Το βραβείο
καλύπτει δράσεις στους εξής τομείς:
. Δομημένο περιβάλλον και δημόσιοι χώροι,
. Μεταφορές και συναφείς υποδομές,
. Πληροφορίες και επικοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων των νέων τεχνολογιών
(ΤΠΕ), και
. Δημόσιες εγκαταστάσεις και υπηρεσίες.
Από το 2011 που ξεκίνησε ο θεσμός οι πόλεις που κέρδισαν το βραβείο
είναι:
2011: Avila, Ισπανία.
2012: Salzburg, Αυστρία.
2013: Berlin, Γερμανία.
2014: Gothenburg, Σουηδία.
Όπως διαπιστώνουμε δυστυχώς καμία Ελληνική πόλη δεν έχει βραβευτεί ως
τώρα υπάρχουν όμως δύο ελληνικές πόλεις που δίνουν το φωτεινό παράδειγμα
αφού έχουν
καταφέρει να βελτιώσουν θεαματικά την προσβασιμότητα. Αυτές είναι η
Κομοτηνή και το Ρέθυμνο.
Η προσπάθεια έννεα χρόνων του συλλόγου "Περπατώ" με πρόεδρο τον Άλεξ
Ταξιλδάρης είχε εξαιρετικά αποτελέσματα:
. Περισσότερες από 1.000 ράμπες υπάρχουν σήμερα στους βασικότερους
δρόμους της Κομοτηνής που οδηγούν στο κέντρο της. Δημόσιες υπηρεσίες,
όπως το κτίριο
του δημαρχείου και της νομαρχίας, το νοσοκομείο, το κλειστό γυμναστήριο,
το κλειστό κολυμβητήριο και το νοσοκομείο, είναι επίσης προσβάσιμα,
διαθέτοντας
ράμπες, ειδικές τουαλέτες και πάρκιγκ. Το κτίριο όπου στεγάζεται το
δημαρχείο διαθέτει και lift για τον δεύτερο όροφο. Στην πλατεία της πόλης
υπάρχει ειδική
τουαλέτα με τις απαραίτητες προδιαγραφές, η οποία εξυπηρετεί τους θαμώνες
των καφέ και εστιατορίων που βρίσκονται εκεί.
. Επιπλέον η Κομοτηνή διαθέτει ένα από τα ελάχιστα στην Ελλάδα μπαρ, το
Ice Bar, που είναι προσβάσιμο σε άτομα με αναπηρία. Και άλλες ιδιωτικές
επιχειρήσεις,
μεταξύ αυτών και αρκετά ξενοδοχεία, συμπαραστέκονται στην προσπάθεια και
είναι πλέον προσπελάσιμα.
. Τέλος δύο από τις μεγαλύτερες παραλίες της περιοχής, η παραλία του
Φαναρίου και της Μέσης, είναι επίσης προσβάσιμες. Σε ό,τι αφορά το
Φανάρι, σε έκταση
δύο χιλιομέτρων υπάρχουν πέντε beach bar και έξι προσβάσιμα σημεία, με
ράμπες, ειδικές τουαλέτες και διαδρόμους που οδηγούν στη θάλασσα,
φτιαγμένους από
ειδικό υλικό που δεν θάβεται στην άμμο. Υπάρχει επίσης ειδικό αμαξίδιο με
φουσκωτές ρόδες που επιπλέει στο νερό.
Ενώ και στο Ρέθυμνο η προμήθεια και εγκατάσταση συστημάτων ηχητικής
ειδοποίησης σε σηματοδότες κεντρικών οδών της πόλης του Ρεθύμνου, έχει
διευκολυνεί
τνη ασφαλή μετακίνηση συνανθρώπων μας με πρόβλημα όρασης μέσα στο αστικό
περιβάλλον της πόλης.
Η ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ
Καλές πρακτικές για την προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία συναντάμε
στην Σουηδία.
Αναλυτικά:
. Από το 1978, οι οικοδομικοί κανόνες στη Σουηδία υποχρεώνουν την
κατασκευή προσπελάσιμων διαμερισμάτων που έχουν 3 ή περισσότερους
ορόφους. Όλα τα διαμερίσματα
σε όλους τους ορόφους πρέπει να είναι προσπελάσιμα, από το πεζοδρόμιο
μέχρι το εσωτερικό του διαμερίσματος, με τη χρήση ευρύχωρων ανελκυστήρων
και διαδρόμων
χωρίς σκαλοπάτια (το μέγιστο επιτρεπτό ύψος για σκαλοπάτι είναι τα 3
εκατοστά). Επιπλέον, το μπάνιο και η κουζίνα πρέπει να έχουν
συγκεκριμένες minimum
διαστάσεις. Ως αποτέλεσμα, στη Στοκχόλμη, εκτιμάται πως το 10% του
συνόλου των ακινήτων είναι προσπελάσιμο.
. Eπιπλέον, περίπου 5.200 διαβάσεις πεζών έχουν ηχητικούς σηματοδότες και
μια ράμπα που θα επιτρέπει τους ανθρώπους που κινούνται με αναπηρικά
καροτσάκια
να έχουν εύκολη πρόσβαση στο διάδρομο. Ακόμη, περισσότερες από 80
αθλητικές εγκαταστάσεις είναι προσβάσιμες για τα άτομα με αναπηρία.
Τέλος, περίπου 360
στάσεις λεωφορείων έχουν τροποποιηθεί με την αύξηση του ύψους του
κράσπεδου ώστε να διευκολύνει την επιβίβαση και την αποβίβαση.
Σύμφωνα με την Περνίλα Τζόνι, που είναι υπεύθυνη για τη μετατροπή της
Στοκχόλμης σε πόλη απόλυτα προσβάσιμη σε άτομα με ειδικές ανάγκες. "Οταν
αρχίσαμε
το πρόγραμμα το 2000, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που κάναμε ήταν
να αναγκάζουμε τους σχεδιαστές του προγράμματος να κυκλοφορήσουν στην
πόλη είτε
με αναπηρικά καρότσια, είτε με τα μάτια καλυμμένα ώστε να διαπιστώσουν
από πρώτο χέρι τις ανάγκες ενός τυφλού ή ενός ανθρώπου με κινητικές
δυσκολίες" λέει
η κυρία Τζόνι και μας παρουσιάζει με υπερηφάνεια τις σύγχρονες μελέτες
που κατατάσσουν τη Στοκχόλμη στις πρώτες θέσεις των μεγαλουπόλεων από
άποψη προσβασιμότητας.
Είναι τόσο εντυπωσιακή η φιλοσοφία με την οποία σχεδιάζουν τα πράγματα
που με κάνει να το ξαναγράψω:
"Οταν αρχίσαμε το πρόγραμμα το 2000, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα
που κάναμε ήταν να αναγκάζουμε τους σχεδιαστές του προγράμματος να
κυκλοφορήσουν
στην πόλη είτε με αναπηρικά καρότσια, είτε με τα μάτια καλυμμένα ώστε να
διαπιστώσουν από πρώτο χέρι τις ανάγκες ενός τυφλού ή ενός ανθρώπου με
κινητικές
δυσκολίες"
. ΑNΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ
Ανεξάρτητη Διαβίωση είναι η καθημερινή επίδειξη των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων με βάση τις πολιτικές για την αναπηρία. Η Ανεξάρτητη Διαβίωση
περιλαμβάνει το
δικαίωμα να ζει κάποιος όπου επιθυμεί, με όποιους θέλει και να έχει τη
δυνατότητα επιλογής ως προς τρόπο που επιθυμεί να ζήσει. Κάθε είδους
υπηρεσία θα
πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους και να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες.
Βασική προϋπόθεση για την ανεξάρτητη διαβίωση είναι η ύπαρξη ενός
δομημένου περιβάλλοντος,
οι μεταφορές και να είναι ανάλογα τροποποιημένες ώστε να καλύπτουν κάθε
ανάγκη και την πρόσβαση σε προσωπική βοήθεια. Η Ανεξάρτητη Διαβίωση είναι
για όλα
τα άτομα με αναπηρία, ανεξάρτητα από το επίπεδο υποστήριξης που
χρειάζονται.
Η έννοια της ανεξάρτητης διαβίωσης υποστηρίζεται από τη Σύμβαση των
Ηνωμένων Εθνώ ν για τα άτομα με αναπηρία καθώς την καθιστά ανθρώπινο
δικαίωμα.
Το Άρθρο 19 ορίζει:
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη στην παρούσα Σύμβαση αναγνωρίζουν το ίσο δικαίωμα
όλων των ατόμων με αναπηρίες να ζουν στην κοινωνία, με επιλογές ίσες με
τους άλλους
ανθρώπους και λαμβάνουν αποτελεσματικά και κατάλληλα μέτρα, προκειμένου
να διευκολύνουν την πλήρη απόλαυση αυτού του δικαιώματος από τα άτομα με
αναπηρίες
και την πλήρη ένταξη και συμμετοχή τους στην κοινωνία,
συμπεριλαμβανόμενης και της διασφάλισης ότι:
α. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν τον τόπο
διαμονής τους και το πού και με ποιόν ζουν, σε ίση βάση με τους άλλους
και δεν είναι
υποχρεωμένα να ζουν υπό ιδιαίτερες διευθετήσεις διαβίωσης.
β. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν πρόσβαση σε σειρά υπηρεσιών στο σπίτι, σε
καταστήματα και άλλες υπηρεσίες υποστήριξης στην κοινότητα,
συμπεριλαμβανομένης
και της προσωπικής βοήθειας που είναι απαραίτητη για την υποστήριξη της
διαβίωσης και της ένταξης στην κοινωνία και την αποτροπή της απομόνωσης ή
του διαχωρισμού
από την κοινωνία
γ. Οι κοινοτικές υπηρεσίες και εγκαταστάσεις για τον πληθυσμό είναι
διαθέσιμες, σε ίση βάση, στα άτομα με αναπηρίες και ανταποκρίνονται στις
ανάγκες τους.
Δύο βασικοί πυλώνες στηρίζουν την ανεξάρτητη διαβίωση.
Ο Θεσμός του Προσωπικού Βοηθού
Ο προσωπικός βοηθός είναι μία παροχή που στηρίζει την ανεξάρτητη
διαβίωση. Ο θεσμός του προσωπικού βοηθού έχει σκοπό την καταβολή χρημάτων
στα άτομα με
αναπηρία για να μπορούν να προσλάβουν τους ανθρώπους που μπορούν να τους
προσφέρουν οποιαδήποτε βοήθεια, εξειδικευμένη ή όχι.
Από-ιδρυματοποίηση
Πρόκειται για μία πολιτική και κοινωνική διαδικασία κατά την οποία ένα
άτομο που βρίσκεται σε ίδρυμα έχει την ευκαιρία να γίνει πολίτης με πλήρη
δικαιώματα
και να έχει το ίδιο τον έλεγχο της ζωής του. Στόχος της
από-ιδρυματοποίησης είναι η εξασφάλιση στα άτομα, πως είτε στην παιδική
είτε στην ενήλικη ζωής
τους θα μεγαλώσουν με τις οικογένειές τους, τους γείτονες, τους φίλους
τους.
Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ
Καλές πρακτικές για την ανεξάρτητη διαβίωση των ατόμων με αναπηρία
συναντάμε στην Σουηδία. Θα καταγράψουμε τις καλές πρακτικές στους δύο
βασικούς πυλώνες
που στηρίζουν την ανεξάρτητη διαβίωση: ο θεσμός του προσωπικού βοηθού και
ο θεσμός της από-ιδρυματοποίησης.
. Σχετικά με τον θεσμό του Προσωπικού Βοηθού στην Σουηδία:
Το Σουηδικό κράτος παρέχει επίδομα προσωπικής βοήθειας σε άτομα που έχουν
σημαντικές βλάβες και χρήζουν προσωπική βοήθεια στην καθημερινότητα τους.
Η προσωπική
βοήθεια είναι ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα το οποίο είναι προσωπικά
σχεδιασμένο στις ξεχωριστές ανάγκες ενός ατόμου με αναπηρία. Δικαιούχοι
των πληρωμών
σύμφωνα με τη Νομοθεσία 1994 είναι όσοι έχουν ανάγκη βοήθειας το λιγότερο
20 ώρες την εβδομάδα, για βασικές δραστηριότητες όπως προσωπική υγιεινή,
ντύσιμο,
φαγητό, ή όπου απαιτείται υποστήριξη για την επικοινωνία, την οργάνωση
της ημέρας, ή άλλου είδους γνωστική και συναισθηματική βοήθεια. Από τη
στιγμή που
κατοχυρωθούν αυτές οι 20 ώρες ανάγκης υποστήριξης για τις βασικές
δραστηριότητες, δίνεται η δυνατότητα να εγκριθούν επιπρόσθετες ώρες για
τις λοιπές ασχολίες,
όπως βοήθεια στην εργασία, στα οικιακά καθήκοντα, στην ψυχαγωγία ή για τα
πρακτικά θέματα που προκύπτουν με το μεγάλωμα ενός παιδιού.
O Dr. Adolf Ratzka ο οποίος είναι πρωτοπόρος του κινήματος της
Ανεξάρτητης Διαβίωσης στην Ευρώπη, σχετικά με την Προσωπική Βοήθεια μας
δίνει μια αναλυτική
εικόνα για την προσωπική βοήθεια στην Σουηδία:
"Σύμφωνα με τον νόμο, η προσωπική βοήθεια που λαμβάνω προβλέπεται να με
διευκολύνει στο να αναλάβω τις ευθύνες της οικογένειας, όπως συνηθίζεται
στη Σουηδική
κοινωνία. Επομένως, οι προσωπικοί μου βοηθοί με βοηθούν στα ψώνια, στο
καθάρισμα, σε μικρές επιδιορθώσεις στο σπίτι και το αυτοκίνητο, καθώς και
στην κηπουρική,
με λίγα λόγια, σε όλα όσα θα έκανα και ο ίδιος μόνος μου αν δεν είχα
αναπηρία. Με την υποστήριξη των προσωπικών μου βοηθών, μπορώ και
εργάζομαι.
Μια από τις πιο σημαντικές πτυχές αυτής της υποστήριξης, είναι το να με
συνοδεύουν στα ταξίδια μου. Ως πρόεδρος του Ινστιτούτου για την
Ανεξάρτητη Διαβίωση,
ταξιδεύω συχνά. Καθώς η σύζυγός μου έχει τη δική της εργασία -είναι
εργοθεραπεύτρια- ταξιδεύουμε μαζί μόνο στις διακοπές μας. Αλλά και στις
διακοπές, έχω
επίσης έναν βοηθό μαζί μου, επειδή θέλουμε -όσο γίνεται- τον ίδιο βαθμό
ανεξαρτησίας μέσα στην οικογένειά μας, όπως ακριβώς και οι υπόλοιπες
οικογένειες.
Για τον λόγο αυτό, έχει εξασφαλιστεί ένας προϋπολογισμός για το κόστος
της συνοδείας των βοηθών μου, όπως αεροπορικά εισιτήρια, δωμάτιο
ξενοδοχείου, γεύματα,
κ.λπ. Αυτός ο προϋπολογισμός αποτελεί μέρος των μηνιαίων εσόδων από το
Ταμείο Κοινωνικής Ασφάλισης. Έτσι, δεν χρειάζεται να κάνω κάθε φορά
αίτηση για να
διεκδικώ αυτά τα έξοδα όποτε ταξιδεύω."
. Σχετικά με την από-ιδρυματοποίηση στην Σουηδία
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν στη
Σουηδία τα άτομα με αναπηρία αποτελεί η λαμπρή τελετή που έγινε στις 21
Νοεμβρίου
στο δημαρχείο της Στοκχόλμης, κατά τη διάρκεια της οποίας η σουηδική
πολιτεία ζήτησε επίσημα συγγνώμη από όλα τα άτομα που είχαν υποστεί
κακομεταχείριση
στα ιδρύματα από τη δεκαετία του '50 ως και πρόσφατα. Μάλιστα, πολλά από
τα άτομα αυτά θα αποζημιωθούν και οικονομικά για όσα υπέστησαν.
Σύμφωνα με τον κ. Ούλρικ Λίντγκρεν, σύμβουλος της υπουργού Υγείας και
Κοινωνικής Ασφάλισης "Η σουηδική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κάνει τα
πάντα ώστε
να μην ξανασυμβούν ποτέ στο μέλλον ανάλογα περιστατικά." Ο κ. Λίντγκρεν
προσθέτει ότι φιλοδοξία της σουηδικής κυβέρνησης είναι να διαμορφώσει την
καλύτερη
πολιτική στον κόσμο όσον αφορά την πλήρη ένταξη των ατόμων με ειδικές
ανάγκες στην κοινωνία. Οπως εξηγεί, με μια σειρά κοινωνικά προγράμματα η
σουηδική
πολιτεία επιχειρεί να αποστιγματίσει τους ανθρώπους αυτούς και έχει ως
βασικό στόχο να καταργηθούν όλα τα ιδρύματα ως το 2020. "Υπάρχουν πολλοί
που λένε
ότι τα προγράμματα που απαιτούνται για να το επιτύχουμε αυτόείναι πολύ
δαπανηρά. Ομως οι μελέτες που έχουμε κάνει αποδεικνύουν ότι μακροπρόθεσμα
η φροντίδα
ενός ατόμου μέσα σε ένα ίδρυμα κοστίζει περισσότερο" λέει ο κ. Λίντγκρεν.
Η κυρία Λίνα Κάρλσον η οποία λειτουργεί ως διαμεσολαβητής ανάμεσα στα
άτομα με ειδικές ανάγκες και τη σουηδική κυβέρνηση μας παρουσιάζει το
έργο που γίνεται
σε ένα κέντρο ημερήσιας φροντίδας ατόμων με διανοητικά προβλήματα, τα
οποία έχουν καλλιτεχνικές τάσεις.
Οι καλλιτέχνες του κέντρου μάς καλοδέχονται στην πρόβα που κάνουν για μια
μουσική παράσταση. Ορισμένοι από αυτούς παίζουν μουσικά όργανα που τα
έχουν κατασκευάσει
μόνοι τους. Στη συνέχεια μας υποδέχονται οι θεατρόφιλοι του κέντρου και
μας χαρίζουν μια απολαυστική σκηνή από την παράσταση του Ταρτούφου του
Μολιέρου
που ετοιμάζουν αυτόν τον καιρό.
Υπεύθυνη για τη λειτουργία του κέντρου είναι μια μη κυβερνητική οργάνωση
που επιδοτείται από τη σουηδική κυβέρνηση. "Προσπαθούμε να αναδείξουμε
τις τάσεις
που έχουν τα παιδιά του κέντρου και να πείσουμε τους άλλους να τα
αντιμετωπίζουν ως πραγματικούς καλλιτέχνες και όχι σαν άτομα με ειδικές
ανάγκες" λέει
η Αννα, μία από τις υπεύθυνες του κέντρου.
Επίδομα Τροποποίησης Σπιτιού
Τέλος, στην Σουηδία υπάρχει και το επίδομα τροποποίησης σπιτιού που
ενισχύει και διευκολύνει την ανεξάρτητη διαβίωση των ΑμεΑ. Τα άτομα με
αναπηρία λαμβάνουν
κρατικές επιχορηγήσεις για την προσαρμογή των σπιτιών τους στις ανάγκες
τους. Αυτή η προσαρμογή μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: πόρτες που ανοίγουν
αυτόματα,
ειδικούς ανελκυστήρες και ράμπες. Αυτές οι κρατικές επιχορηγήσεις
καλύπτουν όλες τις μορφές αναπηρίας, όπως κινητική αναπηρία, τυφλότητα
και ψυχικές διαταραχές
και αλλεργίες. Οι επιχορηγήσεις για την προσαρμογή των καταλυμάτων
στέγασης αποτελεί παρέμβαση για την άρση εμποδίων στο περιβάλλον των ΑμεΑ
διευκολύνει
αποτελεσματικά τις καθημερινές τους δραστηριότητες και ενσιχύει την
αξιοπρέπεια τους.
. ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ
Νόμοι κατά των διακρίσεων
. Ο «Νόμος περί Υποστήριξης και Εξυπηρέτησης των Ατόμων με ορισμένες
λειτουργικές αναπηρίες» τέθηκε σε ισχύ στην Σουηδία το 1994. Πρόκειται
για ένα δίκαιο
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχει σχεδιαστεί για να προσφέρει στα άτομα
με σοβαρές αναπηρίες μεγαλύτερες ευκαιρίες για να ζήσουν ανεξάρτητη ζωή,
και
για να εξασφαλιστεί ότι θα έχουν τις ίδιες συνθήκες ώστε να απολαύσουν
πλήρη και ίση συμμετοχή στη ζωή της κοινότητας. Μπορεί να προσφέρει
υποστήριξη με
τη μορφή της προσωπικής βοήθειας στην καθημερινή ζωή, την παροχή
συμβουλών, τη στέγαση με ειδικές υπηρεσίες, ή βοήθεια για τους γονείς των
οποίων τα παιδιά
έχουν ειδικές ανάγκες. Τέλος είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι ο νόμος
υποδεικνύει ότι η αξιολόγηση των αναγκών πρέπει να βασίζεται σε μια
ολοκληρωμένη
εξέταση της κατάστασης τού κάθε ατόμου.
. Επιπλέον το 2009 εισήχθη στη Σουηδία και ο «Νόμος κατά των Διακρίσεων».
Γενικός σκοπός του είναι η ενίσχυση της νομικής προστασίας του ατόμου.
Επιπλέον,
προβλέπει χρηματική αποζημίωση σε άτομα με αναπηρία που έχουν υποστεί
διακρίσεις. Ο νόμος καταπολεμά τις διακρίσεις λόγω αναπηρίας, και
χωρίζεται σε δύο
μέρη. Το προληπτικό μέρος του νόμου επιβάλλει την υποχρέωση να
λαμβάνονται θετικά μέτρα για τα ΑμεΑ στους τομείς της εκπάιδευσης και της
εργασίας. Το δραστικό
μέρος του νόμου προβλέπει την απαγόρευση των διακρίσεων στην
επαγγελματική ζωή, στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και σε άλλους τομείς της
κοινωνίας.
. ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Χρηματοδότηση για την αναζήτηση εργασίας
Το Σουηδικό κράτος είναι υπεύθυνο να βοηθά τα άτομα με αναπηρία να βρουν
και να διατηρούν τις θέσεις απασχόλησης μέσω γραφείων ευρέσεως εργασίας.
Οι εργοδότες
που προσλαμβάνουν άτομα των οποίων η εργασιακή τους ικανότητα
περιορίζεται δικαιούνται κρατικές επιχορηγήσεις. Ο βασικός σκοπός αυτής
της πολιτικής είναι
να παρέχει στα άτομα με αναπηρία απασχόληση με νόημα που θα προάγει την
προσωπική τους ανάπτυξη.
15. Η Αποτελεσματικότητα του Σουηδικού Μοντέλου
Είναι σημαντικό να αναλύσουμε γιατί το σουηδικό μοντέλο αναπηρίας
βρίσκεται δεκαετίες μπροστά. Κατά την γνώμη μου οφείλεται πρωτίστως στο
πολιτικό σύστημα
αυτής της χώρας:
Το Folkhemmet (Το Σπίτι του Κόσμου)
Το Folkhemmet είναι ένας ιδιωματισμός που στα Σουηδικά περιγράφει μια
πολιτική ιδέα, κάτι σαν μια μέση οδό ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον
κομμουνισμό.
Μια «κοσμοθεωρία» χαλί, που πάνω της στηρίχτηκε ο εφαρμοσμένος (και
πετυχημένος) σουηδικός σοσιαλισμός που σημάδεψε, και ως ένα σημείο
καθόρισε, την πορεία
της ευρωπαϊκής χώρας από το 1932 μέχρι το 1976. O Per Albin Hansson,
επινοητής αυτού του ιδεολογήματος, έλεγε ότι «η παραδοσιακή κοινωνία των
τάξεων θα
πρέπει να αντικατασταθεί από ένα καλό σπίτι όπου οι κάτοικοι του θα
απολαμβάνουν ισοτιμία και αλληλοκατανόηση». Αυτή η πρακτική είναι το
Folkhemmet, ένα
καλό σπίτι που κάτοικοι και άρχοντες το αγαπούν, το διατηρούν καθαρό, το
φροντίζουν και γενικά το αντιμετωπίζουν με μεγάλο σεβασμό. Επιπλέον, η
επιτυχία
αυτού του συστήματος οφείλεται στο γεγονός ότι πολίτες και κράτος είναι
συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Οι πολίτες πληρώνουν τους φόρους (με
χαμόγελο)
που τους αναλογούν και το κράτος φροντίζει να τους παρέχει υψηλές και
ποιοτικές υπηρεσίες σε κρίσιμους τομείς όπως παιδεία, υγεία και
υπηρεσίες.
Τέλος μετά από όλα αυτά θα μου επιτρέψετε με την παρακάτω εικόνα να
εκφράσω τον θαυμασμό μου στην αγαπημένη μου Σουηδία.
16. Συμπεράσματα
. Εκτός από το ιατρικό μοντέλο και κοινωνικό μοντέλο όλο και περισσότεροι
άνθρωποι με αναπηρία σε όλο τον κόσμο απαιτούν μια ριζικά διαφορετική
αντίληψη
της αναπηρίας: το λεγόμενο «πολιτικό μοντέλο», δηλαδή την άποψη που
υποστηρίζει ότι και τα άτομα με αναπηρία έχουν το δικαίωμα να ζουν μέσα
στην κοινωνία,
να μεγαλώνουν μέσα στις οικογένειές τους, να πηγαίνουν στα σχολεία της
γειτονιάς τους, να χρησιμοποιούν τα ίδια μέσα μαζικής μεταφοράς όπως οι
ικανοί σωματικά
πολίτες, να έχουν τις ίδιες επιλογές στην εκπαίδευση και την απασχόληση
όπως οι ικανοί σωματικά συνάνθρωποί. Εν ολίγοις, να πάρουν τη θέση που
δικαιούνται
στην οικογένεια και την κοινωνία, με όλες τις υποχρεώσεις και τα
δικαιώματα που περιλαμβάνει η πολιτική τους ταυτότητα.
. Στην χώρα μας τα άτομα με αναπηρία δεν απολαμβάνουν τις ίδιες ευκαιρίες
με όλους όχι λόγω της φύσεως της αναπηρίας, αλλά λόγω του τρόπου που
είναι σχεδιασμένη
η ελληνική κοινωνία. Από τη στιγμή που δεν αντιμετωπίζονται ως απολύτως
ισότιμα μέλη, είναι ακόλουθο να μην υπάρχουν ούτε προσβάσιμοι δρόμοι,
ούτε προσβάσιμοι
χώροι εργασίας, ούτε προσβάσιμα συστήματα μαζικών μεταφορών.
. Η υποβάθμιση των κορυφαίων θεμελιωδών δικαιωμάτων των ατόμων με
αναπηρία με άλλοθι την οικονομική κρίση ενισχύει την λογική του κράτους
φιλανθρωπίας
σε αντίθεση με την λογική του κράτους Δικαίου, της Ισότητας και του
Σεβασμού στην ανθρώπινη διαφορετικότητα. Οι πανανθρώπινες αξίες, η
αλληλοαποδοχή και
η κοινωνική δικαιοσύνη και πρόνοια αποτελούν την καρδιά για μια δίκαιη
κοινωνία πολιτών. Η αναπηρική πολιτική θα πρέπει πρωτίστως να εξασφαλίζει
στα άτομα
με αναπηρία ότι έχουν δύναμη και επιρροή στο καθημερινό δημόσιο βίο τους.
Για να επιτευχθεί αυτό το επίκεντρο θα πρέπει να μετατοπιστεί από την
κοινωνική
πρόνοια στην δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
. Στις Ευρωπαϊκές χώρες και στην Αμερική, σε ότι αφορά στην αναπηρία έχει
δοθεί προτεραιότητα στην αποκατάσταση, ενώ στην Ελλάδα δυστυχώς η
αναπηρία είναι
ταυτισμένη μόνο με παροχές. Ο αποκλεισμός των ατόμων με αναπηρία από την
αγορά εργασίας συντηρεί και πολλές φορές μεγιστοποιεί την εξάρτησή τους.
Δεν επιτρέπει
την ανάπτυξη όλων των πτυχών της προσωπικότητάς τους και την αυτόνομη
διαβίωσή τους και τους καθιστά παθητικούς δέκτες. Η αποκατάσταση είναι
μια διαδικασία
που προορίζεται να διευκολύνει τα άτομα με αναπηρίες ώστε να επιτύχουν
και να διατηρήσουν μια βέλτιστη σωματική, διανοητική, ψυχολογική και
κοινωνική λειτουργία.
. Η γενικευμένη και βίαιη μείωση των ποσοστών αναπηρίας για όλες σχεδόν
τις κατηγορίες αναπηρίας και χρόνιας πάθησης αποδεικνύει ότι ο ΚΕΒΑ
(Κανονισμός
Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας) χρησιμοποιείται ως ένα ψυχρό δημοσιονομικό
εργαλείο οριζόντιας μείωσης των δημοσιονομικών δαπανών.
. Στη λίστα των 43 παθήσεων διαπιστώνονται παραλείψεις πολλών μη
αναστρέψιμων παθήσεων και χιλιάδες πάσχοντες υφίστανται μια αναιτιολόγητη
ταλαιπωρία ενώ
αυξάνεται παράλληλα άνευ λόγου ο φόρτος εργασίας των Υγειονομικών
Επιτροπών των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Επομένως κρίνεται
κοινωνικά δίκαιο
να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις στον Πίνακα με τις παθήσεις για τις
οποίες η διάρκεια της αναπηρίας καθορίζεται επ' αόριστον ώστε, να
απαλλαγούν τα
άτομα με Σκλήρυνση κατά Πλάκας, οροθετικοί, αιμμοροφιλικοί και λοιποί
πάσχοντες από χρόνιες παθήσεις από τις συνεχείς επαναξιολογήσεις.
. Η αναπηρία δεν είναι ατομικό αλλά κοινωνικό και συλλογικό ζήτημα. Οι
περιορισμοί που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία δεν είναι απλώς
συνέπεια των
δικών τους ατομικών λειτουργικών περιορισμών αλλά συνέπεια της αδυναμίας
της κοινωνίας να λάβει υπόψη τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες των
ατόμων αυτών.
. H χώρα μας, μπορεί να διαθέτει νομικό πλαίσιο που υποτίθεται ότι
στηρίζει τα άτομα με αναπηρία, αλλά όπως δείχνει η εμπειρία των ατόμων
που αντιμετωπίζουν
τέτοια προβλήματα ή των ανθρώπων που ασχολούνται με την υποστήριξη τους,
οι νόμοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν εφαρμόζονται.
www.eoty.gr
________
Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της
λίστας στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net
διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__________
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
__________
Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και
παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το
http://www.isobitis.com
______________
