Οι τολμηροί έρωτες της Θεοδώρας και της Αντωνίνας
Η εξουσία και κυρίως οι υποθέσεις που τη σχετίζουν με τις κρεβατοκάμαρες
σε όλες τις εποχές κέρδιζαν σκανδαλωδώς το ενδιαφέρον του κοινού. Στις
ιστορικές βεβαίως περιόδους του παρελθόντος τούς καλοθελητές της
τηλεόρασης και των σκανδαλοθηρικών εντύπων τούς εκπροσωπούσαν
συγγραφείς, ιστορικοί και χρονικογράφοι.
Σε γενικές γραμμές η αντικειμενικότητα και η αξιοπιστία των πληροφοριών
ήταν αντίστοιχη με αυτή των ημερών μας. Ο υποκειμενισμός και οι διάφορες
σκοπιμότητες δεν έλειπαν ούτε και κατά το ιστορικό παρελθόν. Το
εντυπωσιακό που παραμένει αναλλοίωτο είναι ότι ο έρωτας έπαιζε ανέκαθεν
σημαντικό ρόλο στις σχέσεις εξουσίας και πολλές φορές αποτελούσε τον
καθρέφτη της.
Μεταξύ πολλών τεκμηρίων για τις σκανδαλώδεις ερωτικές όψεις της εξουσίας
έχει διασωθεί αυτούσιο ένα βιβλίο, το οποίο υπογράφει ο Προκόπιος, ένας
σημαντικότατος ιστοριογράφος της Ύστερης Αρχαιότητας ή του Πρώιμου
Μεσαίωνα. Ο Προκόπιος γεννήθηκε στην Καισάρεια της Παλαιστίνης γύρω στο
500 και εικάζεται ότι πέθανε μεταξύ 560-570. Υπήρξε συγγραφέας του «Υπέρ
των πολέμων λόγοι», έργο ιστοριογραφικό σε οκτώ βιβλία, και του εξάτομου
«Περί Κτισμάτων», όπου εξυμνεί τα έργα και τα οικοδομήματα που
κατασκεύασε ο Ιουστινιανός σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.
Διαφορετικού ύφους και προσανατολισμού ωστόσο υπήρξε το τρίτο του έργο,
που μας κινεί το ενδιαφέρον υπό τον τίτλο «Ανέκδοτα ή Απόκρυφη Ιστορία».
Πρόκειται για ένα εντελώς διαφορετικό από τα προηγούμενα βιβλίο, που
ανατρέπει ριζικά την εικόνα που είχε δώσει για τον Ιουστινιανό και τον
περίγυρό του στα άλλα βιβλία. Στην περίπτωση αυτή βρισκόμαστε
αντιμέτωποι με έναν καταιγιστικό λίβελλο, που δυσκολευόμαστε να
πιστέψουμε ότι δημοσιεύτηκε πριν από τον θάνατο του Ιουστινιανού (565),
αν και υπάρχει η άποψη ότι κυκλοφόρησε νωρίτερα σε στενό κύκλο
δυσαρεστημένων αριστοκρατικών.
Είναι πιθανόν ο Προκόπιος, που υπήρξε υμνητής του Ιουστινιανού και είχε
επιλεγεί από τον ίδιο τον Βελισσάριο να τον ακολουθήσει ως ιστορικός
προκειμένου να καταγράψει τις πολεμικες επιχειρήσεις του, να έπεσε
κάποια στιγμή σε δυσμένεια και τα Ανέκδοτα να αποτελούν προϊόν
προσωπικής πικρίας.
Στο έργο μπαίνουν στο στόχαστρο τα δυο πιο ισχυρά ζευγάρια της
αυτοκρατορίας, ο Ιουστινιανός και η αυτοκράτειρα Θεοδώρα και ο δεύτερος
τη τάξει άνδρας του Βυζαντίου στρατηγός Βελισσάριος με τη γυναίκα του
Αντωνίνα.
Βελισσάριος και Αντωνίνα
Ο Βελισσάριος είχε παντρευτεί μια γυναίκα που την έχω αναφέρει στα
προηγούμενα βιβλία, ο παππούς κι ο πατέρας της ήταν ηνίοχοι που είχαν
δώσει δείγματα της δεξιοτεχνίας τους τόσο στο Βυζάντιο όσο και στη
Θεσσαλονίκη, κι η µάνα της ήταν κάποια πόρνη απ’ αυτές που απασχολούνται
στο θέατρο. Η γυναίκα αυτή είχε ζήσει στα πρώτα της νιάτα πολύ ακόλαστη
ζωή και είχε διαμορφώσει έναν εκρηκτικό χαρακτήρα, συναναστρεφόμενη πολύ
στενά τους μάγους που περιστοίχιζαν τους γονείς της. Έμαθε όσα της
χρειάζονταν από τα μυστικά της τέχνης τους και ύστερα έγινε νόμιμη
σύζυγος του Βελισσαρίου, αφού είχε ήδη γίνει μητέρα πολλών παιδιών.
Αμέσως λοιπόν θεώρησε καλό ν’ αρχίσει τις απιστίες, αλλά είχε τον νου
της να συγκαλύπτει τις πράξεις της όχι επειδή ντρεπόταν για τα καμώματά
της, ούτε επειδή είχε κανένα φόβο από τον σύζυγό της (γιατί ποτέ δεν
ένιωσε ντροπή για οποιαδήποτε πράξη της, κι όσο για τον άντρα της, τον
είχε κάμει του χεριού της με τις μαγγανείες της), αλλά επειδή φοβόταν
την τιμωρία που μπορούσε να της επιβάλει η αυτοκράτειρα. Γιατί η Θεοδώρα
ήταν εξαγριωμένη μαζί της και της είχε τρίξει τα δόντια. Όταν όμως κι
αυτή την έφερε στα νερά της, προσφέροντάς της υπηρεσίες σε κρίσιμες
στιγμές, πρώτα κακομεταχειρίστηκε τον Σιλβέ-ριο με τον τρόπο που θα
περιγράψω στη συνέχεια της αφήγησης, ύστερα οδήγησε στην καταστροφή τον
Ιωάννη τον Καππαδόκη, όπως ανέφε-ρα στα προηγούμενα βιβλία, και τότε
βέβαια θεώρησε πως μπορεί αδίστακτα να κάνει τα πάντα πιο άφοβα και
χωρίς πια να κρύβεται.
Στο σπίτι του Βελισσαρίου υπηρετούσε κάποιος νεαρός από τη Θράκη,
Θεοδόσιος το όνομα, που οι πρόγονοί του ανήκαν στην αίρεση των λεγόμενων
Ευνομιανών. Όταν λοιπόν ο Βελισσάρι-ος επρόκειτο να φύγει για τη Λιβύη,
έλουσε τον νεαρό στο ιερό λουτρό και, σηκώνοντάς τον από εκεί με τα ίδια
του τα χέρια, τον ονόμασε θετό γιο δικό του και της γυναίκας του, κατά
το χριστιανικό έθιμο της υιοθεσίας, κι από τότε η Αντωνί-να αγαπούσε τον
Θεοδόσιο, όπως ήταν φυσικό, αφού είχε γίνει γιος της με τον ιερό λόγο,
και τον φρόντιζε πώς και πώς και τον είχε συνεχώς κοντά της. Πολύ
γρήγορα, στο διάστημα του ίδιου αυτού ταξιδιού, τον ερωτεύτηκε παράφορα
και, κυριευμένη από αχόρταγο πάθος, έβαλε κατά μέρος κάθε σεβασμό και
κάθε ντροπή και για τα θεία και για τα ανθρώπινα και πλάγιασε μαζί του,
κρυφά στην αρχή, αλλά στο τέλος το έκανε ακόμα και μπροστά στους δούλους
και στις δούλες. Καθώς ο πόθος αυτός την είχε πια κατακυριέψει και
προφανώς ήταν παράφορα ερωτευμένη, δεν έβλεπε πλέον κανένα εμπόδιο στην
πράξη αυτή. Κάποτε λοιπόν στην Καρχηδόνα ο Βελισσάριος τους έπιασε επ’
αυτοφώρω, αλλά άφησε τη γυναίκα του να τον ξεγελάσει, με τη θέλησή του
βέβαια. Ενώ αυτός είχε γίνει έξαλλος που τους έπιασε μαζί σ’ ένα υπόγειο
δωμάτιο, αυτή, χωρίς ούτε να τα χάσει ούτε να ντραπεί για την πρά-ξη
της, «ήρθα εδώ», είπε, «για να κρύψω, μαζί με τον νεαρό, τα πιο πολύτιμα
λάφυρα ώστε να μην τα πάρει είδηση ο αυτοκράτορας». Τα είπε βέβαια αυτά
για να δικαιολογηθεί, εκείνος όμως φάνηκε ικανοποιημένος και δεν έδωσε
συνέχεια, κι ας έβλεπε λυμένη τη ζώνη που συγκρατούσε το παντελόνι πάνω
στα απόκρυφα μέρη του Θεοδοσίου. Τόσος ήταν ο έρωτάς του για τη γυναίκα
του, ώστε αναγκαστικά δεν ήθελε να πιστέψει αυτό που έβλεπε με τα ίδια
του τα μάτια.
Κι ενώ η ακολασία προχωρούσε σε όλο και πιο ανομολόγητες πράξεις, όλοι
οι άλλοι σώπαιναν βλέποντας αυτά που γίνονταν, αλλά κάποια σκλάβα
ονόματι Μακεδονία πήγε και βρήκε τον Βελισσάριο μετά την άλωση της
Σικελίας και, αφού τον έβαλε να ορκιστεί με τους πιο φριχτούς όρκους ότι
δεν θα την προδώσει ποτέ στην κυρία της, του είπε όλη την ιστορία,
παρουσιάζοντας για μάρτυρες δυο νεαρούς δούλους που δουλειά τους ήταν να
φροντίζουν τον κοιτώνα. Μόλις έμαθε αυτά τα πράγματα ο Βελισσάριος,
έδωσε διαταγή σ’ έναν ακόλουθό του να σκοτώσει τον Θεοδόσιο. Ο Θεοδόσιος
όμως το πληροφορήθηκε εγκαίρως κι έφυγε για την Έφεσο. Γιατί οι
περισσότεροι από τους ακολούθους του Βελισσαρίου, κινημένοι από την
αστάθεια των διαθέσεών του, φρόντιζαν μάλλον να είναι αρεστοί στη σύζυγο
παρά να δείχνουν αφοσίωση στον σύζυγο – αυτοί ακριβώς πρόδωσαν και τη
διαταγή που τους είχε δώσει τότε ο Βελισσάριος σχετικά με τον Θεοδόσιο
Σχετικά με τη Θεοδώρα
[…] Τους εραστές της τους βαριόταν και τους κορόιδευε και τα κατάφερνε
πάντα να κερδίζει τις ακόλαστες ψυχές τους δείχνοντάς τους με καμάρι όλο
και πιο ασυνήθιστα κόλπα στο κρεβάτι. Σε κανέναν απ’ αυτούς που
συναναστρεφόταν δεν καταδεχόταν ν’ αφήσει την πρωτοβουλία, αντίθετα,
εκείνη τους ερέθιζε όλους, ακόμα και τ’ αμούστακα παιδιά, λέγοντας
πρόστυχα αστεία και κουνώντας ξεδιάντροπα τον πισινό της. Πουθενά στον
κόσμο δεν γεννήθηκε κανείς τόσο παραδομένος σε κάθε είδους ηδονή όσο
αυτή. Συχνά πήγαινε σε συμπόσια μαζί με δέκα ή και περισσότερους
νεαρούς, όλους εξαιρετικά γεροδεμένους, που είχαν κάμει δουλειά τους τη
λαγνεία, και επιδιδόταν σε ολονύχτια όργια με όλους μαζί τους
συνδαιτυμόνες. Ύστερα, όταν δεν έμενε πια πνοή σε κανέναν απ’ αυτούς,
εκείνη πήγαινε κι έβρισκε τους υπηρέτες τους, πολλές φορές καμιά
τριανταριά, και ζευγάρωνε με έναν έναν απ’ αυτούς, αλλά ούτε κι έτσι
μπορούσε να χορτάσει τη λαγνεία της.
Πηγή: Προκοπίου Ανέκδοτα
ή Απόκρυφη Ιστορία
________
Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net
διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__________
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_____________
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών
____________
