[Orasi] Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι
Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι Όταν παρουσίασα στο ιστολόγιο την ψηφοφορία που διοργάνωσε στις αρχές του καλοκαιριού ο καθηγητής Αντ. Πετρίδης για το καλύτερο νεοελληνικό μυθιστόρημα (τα αποτελέσματα τα βρίσκετε εδώ), έγραψα ότι “παρόμοιες ψηφοφορίες είναι από τερπνές έως χρήσιμες, δεν βλάφτουν και ίσως να ωφελούν -αν όχι τίποτε άλλο, μας δίνουν την αφορμή να συλλογιστούμε ποια βιβλία δεν έχουμε διαβάσει και ίσως να πάρουμε την απόφαση να διαβάσουμε κάποιο από τα βιβλία του καταλόγου”. Προς το τέλος του καλοκαιριού, έβαλα σε εφαρμογή εγώ ο ίδιος την παραίνεσή μου, πιάνοντας να διαβάσω το βιβλίο που ήρθε 92ο στην ψηφοφορία, το Πλατύ ποτάμι του Γιάννη Μπεράτη. Χρόνια τώρα το έβλεπα στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου να με κοιτάει με μισό μάτι και απέστρεφα ένοχο το βλέμμα. Βλέπετε, το είχα ξαναπιάσει πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, τότε που διάβαζα και ταυτόχρονα έκανα αποδελτίωση ιδιωματικών εκφράσεων, αλλά επειδή δεν είχε πολλές το είχα παρατήσει σχετικά στην αρχή -είναι κιόλας, πρέπει να το πούμε, βιβλίο που ξεκινάει αργά, δεν σε αιχμαλωτίζει με το πρώτο, θέλει να πάρεις το κολάι του -αλλά τότε σ’ αποζημιώνει, όπως κι εμένα μ’ αποζημίωσε αυτή η δεύτερη -και πετυχημένη- προσπάθεια να περάσω το Πλατύ ποτάμι. Στο Πλατύ ποτάμι ο Μπεράτης αφηγείται τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 όπως τον έζησε. Γεννημένος το 1904, ο Μπεράτης πήγε εθελοντής στο βαλκανικό μέτωπο, όπου ως ιταλομαθής ανέλαβε τελικά χρέη εκφωνητή, δηλαδή έγραφε προπαγανδιστικά κείμενα που τα εκφωνούσε από την πρώτη γραμμή για να υπονομεύσει το ηθικό των Ιταλών στρατιωτών. Έγραψα “τελικά”, επειδή για αρκετό διάστημα δεν ήταν καθαρό πώς θα τον αξιοποιούσε το στράτευμα, αυτόν και μερικούς ακόμα ιταλομαθείς εθελοντές, ούτε και το καθεστώς τους ήταν σαφές αφού στο φύλλο πορείας τους έγραφε απλώς ότι “δύναται να μεταφέρει αποσκευάς αξιωματικού” αλλά δεν ανέφερε τον βαθμό τους -τελικά υπηρέτησε ως ανθυπασπιστής. Δεν έχει σώμα με σώμα μάχες η αφήγηση του Μπεράτη, ούτε σκηνές ωμού ρεαλισμού. Βέβαια, ο πόλεμος κάνει πάντοτε αισθητή την παρουσία του, ακόμα από τις πρώτες σελίδες, με έναν βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης (διαβάστε εδώ το πολύ χαρακτηριστικό αυτό απόσπασμα, από τον παλιό μου ιστότοπο), αλλά περισσότερο παρακολουθούμε τις απεγνωσμένες προσπάθειες του αφηγητή αρχικά να βρει αντικείμενο δουλιάς και στη συνέχεια, όταν του έχει ανατεθεί η αποστολή του, να φτάσει στην πρώτη γραμμή κουβαλώντας με τα μουλάρια ένα σωρό ανοικονόμητα κιβώτια με τον απαραίτητο μεγαφωνικό εξοπλισμό. Και μόλις φτάσει και μπορέσει επιτέλους να κάνει την πρώτη του πετυχημένη εκπομπή, έρχεται η γερμανική επίθεση και η υποχώρηση, η σύμπτυξη του μετώπου, τέλος η υπογραφή της συνθηκολόγησης και η επιστροφή κακήν κακώς, καθώς κάθε έννοια πειθαρχίας έχει εξαφανιστεί και οι περισσότεροι σπεύδουν να βρουν ένα οποιοδήποτε μέσο για να γυρίσουν μια ώρα αρχύτερα στα σπίτια τους και μόνο η αίσθηση της αξιοπρέπειας σε κρατάει. Αυτό το τελευταίο μέρος του βιβλίου το χάρηκα περισσότερο, παρακαλούσα να μην τελειώσει και απόρησα πώς τέτοιο φοβερό υλικό δεν έχει αξιοποιηθεί σαν σενάριο για κινηματογραφική ταινία -διότι, απ’ όσο ξέρω (αλλά διορθώστε με) το Πλατύ ποτάμι δεν έχει γυριστεί σε φιλμ· βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά. Ο Μπεράτης γράφει με επιμελημένα απλό ύφος. Όπως λέει ο ίδιος σε μια από τις ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις που περιλαμβάνονται στο επίμετρο του βιβλίου: Να τις συμπεριλάβεις όλες (τις λεπτομέρειες) χωρίς, συγχρόνως, να φαίνεσαι (και να φαίνεται) πως συμπεριλαμβάνεις. Εδώ είναι όλο το στοίχημα. Δηλαδή, να τις τυλίγεις μέσα στην πιο φυσική σου φράση – τάχα χωρίς να τις κυνηγάς. Κι έτσι μόνο θα τις βάλεις ανέτως (και τάχα παρεμπιπτόντως) όλες. Αντιγράφω και ένα απόσπασμα από τον Κ.Θ.Δημαρά, γιατί περιγράφει πολύ καλύτερα κάτι που κι εγώ το πρόσεξα: Σαν προσφορά δική του στην πεζογραφία μας, θα ήθελα να μνημονεύσω τον ιδιαίτερο τρόπο της αφήγησής του. Δεν εννοώ την εξαιρετική ζωντάνια και τη γοργότητα του λόγου του και της περιγραφής του, αλλά κάτι άλλο: είτε στο διάλογο, είτε στην αυτοπεριγραφή, δίνει συχνά μια μορφή πλάγια. Στην πρώτη περίπτωση, εξωτερικεύει το άκουσμα του διαλόγου από τον συνομιλητή, περνώντας έτσι πάλι την αντικειμενική πραγματικότητα μέσα από το διυλιστήριο της ανθρώπινης ψυχής. Στη δεύτερη περίπτωση, στην αυτοπεριγραφή, της δίνει συχνά τον τύπο του διαλόγου, σπάζοντας κάθε μονοτονία και ανανεώνοντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η γλώσσα του Μπεράτη είναι η ρωμαλέα και καλλιεργημένη αστική δημοτική της γενιάς του 30, όχι πολύ διαφορετική από τη σημερινή. Σε κάποια σημεία είναι πιο προχωρημένη από τη σημερινή, π.χ. χρησιμοποιεί (όπως και πολλοί της εποχής) τον τύπο “ένστικτος” αντί για “ενστικτώδης”. Γλώσσα αστική, δηλαδή σχεδόν χωρίς ιδιωματισμούς, αν και βέβαια ο κάθε συγγραφέας έχει και την ιδιόλεκτό του. Για παράδειγμα, χρησιμοποιεί πολύ συχνά το επίρρ. “ορισμένως” με τη σημασία “σίγουρα, ασφαλώς, χωρίς αμφιβολία” ή αντί για “καστανό” γράφει “καστανί” (π.χ. “ένα αλογάκι καστανί,
[Orasi] O «κήπος της Aγίας Γραφής»
O «κήπος της Aγίας Γραφής» Τρισδιάστατη απεικόνιση της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. «Αθικτες» αίθουσες διδασκαλίας, παλιά ξύλινα θρανία –κάποια σχεδιασμένα για αριστερόχειρες–, η ιστορική βιβλιοθήκη, η τραπεζαρία, το ηγουμενείο, οι κοιτώνες. Χώροι ανέπαφοι στο πέρασμα του χρόνου, πίσω από τις βαριές πόρτες, σαν να περιμένουν να ανοίξουν για να υποδεχτούν και πάλι φοιτητές και καθηγητές. Στο εσωτερικό της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης επικρατεί γαλήνη. Στον περιβάλλοντα χώρο, εθελοντές κηπουροί και μοναχοί με αξίνες και σκαλιστήρια στα χέρια, περιποιούνται τις τριανταφυλλιές που ευωδιάζουν, σχεδιάζουν λαχανόκηπους, ποτίζουν τις ροδακινιές, μαζεύουν φασκόμηλο και απομακρύνουν από το έδαφος τις πευκοβελόνες. Στόχος τους η δημιουργία του πρώτου παγκοσμίως θεματικού κήπου, με φυτά που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, σε ορθόδοξο μοναστήρι. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο εγχείρημα έχει το Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου. «Η συμμετοχή μας είναι ιστορικής σημασίας, γιατί από όλα τα πανεπιστήμια του μείζονος Ελληνισμού το συγκεκριμένο θα αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο μοναδικό αυτό έργο. Καθοριστική είναι και η βοήθεια του προέδρου του πανεπιστημίου κ. Μιχαλάκη Λεπτού. Ελπίζουμε να συμβάλουμε στην περαιτέρω ανάδειξη του φάρου της Ορθοδοξίας», δηλώνει στην «Κ» η επικεφαλής του έργου διαμόρφωσης του κήπου και αναπληρώτρια καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Τοπίου του Ιδρύματος, Τζούλια Τζώρτζη. Τα 350 διαφορετικά είδη φυτών, ορισμένα εκ των οποίων αναφέρονται σε κείμενα της Αγίας Γραφής, «ζωντανεύουν» κάθε γωνιά του κήπου, ο οποίος απλώνεται σε μία έκταση 14 στρεμμάτων. Σήμα κατατεθέν αποτελούν τα φυτά από τους βυζαντινούς κήπους, που παραπέμπουν σε συγκεκριμένες αρετές. Ο φοίνικας συμβολίζει τη δικαιοσύνη, η άμπελος την ηρεμία, η ροδιά το θάρρος και ο βάτος την υπακοή. Ακόμα συκιές, ελιές, κέδροι, πεύκα. «Οι εργασίες άρχισαν στα τέλη Οκτωβρίου 2013. Ο κήπος θα είναι χωρισμένος σε τρεις ενότητες (διαδρομή των αρετών, εδώδιμος κήπος και βιβλικός κήπος) και θα πλαισιώσει τη Σχολή, σε ένα καταπράσινο περιβάλλον στον Λόφο της Ελπίδας, με την εκπληκτική θέα σε όλα τα Πριγκιπόννησα και στην Κωνσταντινούπολη», εξηγεί στην «Κ» ο γεωπόνος και σύμβουλος πρασίνου, Νίκος Θυμάκης, ο οποίος έχει αναλάβει την επιμέλεια, επίβλεψη και συντήρηση του κήπου. «Το προσωπικό και η αδελφότητα περπατούν στον περιβάλλοντα χώρο της Σχολής, μαζεύουν φασκόμηλο, λεβάντα, ντομάτες, μαρούλια και σταφύλια και κόβουν κρίνα, ηλίανθους και τριαντάφυλλα για τα βάζα των εικόνων και τον στολισμό τους», προσθέτει. «Στην εφαρμογή του σχεδίου φύτευσης και συντήρησης είμαι μόνος μου με τους κατά καιρούς εθελοντές, ενώ συμμετέχει και ομάδα κηπουρών της Σχολής και πολλές φορές και οι δόκιμοι μοναχοί», υπογραμμίζει ο κ. Θυμάκης, ο οποίος διαθέτει βιογραφικό με πλούσια εμπειρία σε αντίστοιχα προγράμματα του εξωτερικού (Κατάρ, Τουρκία, Ταϊβάν, Ολλανδία και Ιταλία). Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συνεισφορά του Μητροπολίτη Προύσης κ. Ελπιδοφόρου, ο οποίος με τις ενέργειές του έχει ενισχύσει την επισκεψιμότητα στη Σχολή. «Ελπίζω ότι πολύ σύντομα θα βρεθούν και οι χορηγοί, ώστε και στον τομέα αυτό η Θεολογική μας Σχολή να αποτελεί σημείο αναφοράς, με σεβασμό στο περιβάλλον, τον οποίο μας εμπνέει ο γνωστός για τις οικολογικές ευαισθησίες του Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος», σημειώνει ο Μητροπολίτης Προύσης και ηγούμενος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Ο κ. Θυμάκης έγινε σύντομα δημοφιλής και «καρντάς» (αδελφός) με τους Τούρκους συνεργάτες και κατοίκους της Χάλκης, χάρη στους οικογενειακούς δεσμούς που είχαν οι δύο γιαγιάδες του (Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη). «Είχα δουλέψει και στην Αττάλεια κάποια διαστήματα», επισημαίνει. Η ανάπλαση του κήπου έχει στηριχθεί σε δωρεές και εθελοντική εργασία και προχωρά με γοργούς ρυθμούς. Για τους επισκέπτες, το πρόγραμμα περιλαμβάνει περιβαλλοντικές εκδηλώσεις και ξεναγήσεις στον μαγευτικό καμβά του κήπου. http://www.kathimerini.gr/782381/article/epikairothta/ellada/o-khpos-ths-agias-grafhs http://www.kathimerini.gr/782381/article/epikairothta/ellada/o-khpos-ths-agias-grafhs Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
Re: [Orasi] Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι
μιά και μας το προτίνη το τόσο όμορφο ιστολόγιο του δημήτρη σαραντατάκου, το έχουμε και θα το ανεβάσω. σπύρος - Original Message - From: Spiros Skordilis spyri...@icloud.com To: Α Όραση Όραση orasi@hostvis.net Sent: Sunday, September 07, 2014 10:08 AM Subject: [Orasi] Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι Όταν παρουσίασα στο ιστολόγιο την ψηφοφορία που διοργάνωσε στις αρχές του καλοκαιριού ο καθηγητής Αντ. Πετρίδης για το καλύτερο νεοελληνικό μυθιστόρημα (τα αποτελέσματα τα βρίσκετε εδώ), έγραψα ότι “παρόμοιες ψηφοφορίες είναι από τερπνές έως χρήσιμες, δεν βλάφτουν και ίσως να ωφελούν -αν όχι τίποτε άλλο, μας δίνουν την αφορμή να συλλογιστούμε ποια βιβλία δεν έχουμε διαβάσει και ίσως να πάρουμε την απόφαση να διαβάσουμε κάποιο από τα βιβλία του καταλόγου”. Προς το τέλος του καλοκαιριού, έβαλα σε εφαρμογή εγώ ο ίδιος την παραίνεσή μου, πιάνοντας να διαβάσω το βιβλίο που ήρθε 92ο στην ψηφοφορία, το Πλατύ ποτάμι του Γιάννη Μπεράτη. Χρόνια τώρα το έβλεπα στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου να με κοιτάει με μισό μάτι και απέστρεφα ένοχο το βλέμμα. Βλέπετε, το είχα ξαναπιάσει πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, τότε που διάβαζα και ταυτόχρονα έκανα αποδελτίωση ιδιωματικών εκφράσεων, αλλά επειδή δεν είχε πολλές το είχα παρατήσει σχετικά στην αρχή -είναι κιόλας, πρέπει να το πούμε, βιβλίο που ξεκινάει αργά, δεν σε αιχμαλωτίζει με το πρώτο, θέλει να πάρεις το κολάι του -αλλά τότε σ’ αποζημιώνει, όπως κι εμένα μ’ αποζημίωσε αυτή η δεύτερη -και πετυχημένη- προσπάθεια να περάσω το Πλατύ ποτάμι. Στο Πλατύ ποτάμι ο Μπεράτης αφηγείται τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 όπως τον έζησε. Γεννημένος το 1904, ο Μπεράτης πήγε εθελοντής στο βαλκανικό μέτωπο, όπου ως ιταλομαθής ανέλαβε τελικά χρέη εκφωνητή, δηλαδή έγραφε προπαγανδιστικά κείμενα που τα εκφωνούσε από την πρώτη γραμμή για να υπονομεύσει το ηθικό των Ιταλών στρατιωτών. Έγραψα “τελικά”, επειδή για αρκετό διάστημα δεν ήταν καθαρό πώς θα τον αξιοποιούσε το στράτευμα, αυτόν και μερικούς ακόμα ιταλομαθείς εθελοντές, ούτε και το καθεστώς τους ήταν σαφές αφού στο φύλλο πορείας τους έγραφε απλώς ότι “δύναται να μεταφέρει αποσκευάς αξιωματικού” αλλά δεν ανέφερε τον βαθμό τους -τελικά υπηρέτησε ως ανθυπασπιστής. Δεν έχει σώμα με σώμα μάχες η αφήγηση του Μπεράτη, ούτε σκηνές ωμού ρεαλισμού. Βέβαια, ο πόλεμος κάνει πάντοτε αισθητή την παρουσία του, ακόμα από τις πρώτες σελίδες, με έναν βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης (διαβάστε εδώ το πολύ χαρακτηριστικό αυτό απόσπασμα, από τον παλιό μου ιστότοπο), αλλά περισσότερο παρακολουθούμε τις απεγνωσμένες προσπάθειες του αφηγητή αρχικά να βρει αντικείμενο δουλιάς και στη συνέχεια, όταν του έχει ανατεθεί η αποστολή του, να φτάσει στην πρώτη γραμμή κουβαλώντας με τα μουλάρια ένα σωρό ανοικονόμητα κιβώτια με τον απαραίτητο μεγαφωνικό εξοπλισμό. Και μόλις φτάσει και μπορέσει επιτέλους να κάνει την πρώτη του πετυχημένη εκπομπή, έρχεται η γερμανική επίθεση και η υποχώρηση, η σύμπτυξη του μετώπου, τέλος η υπογραφή της συνθηκολόγησης και η επιστροφή κακήν κακώς, καθώς κάθε έννοια πειθαρχίας έχει εξαφανιστεί και οι περισσότεροι σπεύδουν να βρουν ένα οποιοδήποτε μέσο για να γυρίσουν μια ώρα αρχύτερα στα σπίτια τους και μόνο η αίσθηση της αξιοπρέπειας σε κρατάει. Αυτό το τελευταίο μέρος του βιβλίου το χάρηκα περισσότερο, παρακαλούσα να μην τελειώσει και απόρησα πώς τέτοιο φοβερό υλικό δεν έχει αξιοποιηθεί σαν σενάριο για κινηματογραφική ταινία -διότι, απ’ όσο ξέρω (αλλά διορθώστε με) το Πλατύ ποτάμι δεν έχει γυριστεί σε φιλμ· βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά. Ο Μπεράτης γράφει με επιμελημένα απλό ύφος. Όπως λέει ο ίδιος σε μια από τις ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις που περιλαμβάνονται στο επίμετρο του βιβλίου: Να τις συμπεριλάβεις όλες (τις λεπτομέρειες) χωρίς, συγχρόνως, να φαίνεσαι (και να φαίνεται) πως συμπεριλαμβάνεις. Εδώ είναι όλο το στοίχημα. Δηλαδή, να τις τυλίγεις μέσα στην πιο φυσική σου φράση – τάχα χωρίς να τις κυνηγάς. Κι έτσι μόνο θα τις βάλεις ανέτως (και τάχα παρεμπιπτόντως) όλες. Αντιγράφω και ένα απόσπασμα από τον Κ.Θ.Δημαρά, γιατί περιγράφει πολύ καλύτερα κάτι που κι εγώ το πρόσεξα: Σαν προσφορά δική του στην πεζογραφία μας, θα ήθελα να μνημονεύσω τον ιδιαίτερο τρόπο της αφήγησής του. Δεν εννοώ την εξαιρετική ζωντάνια και τη γοργότητα του λόγου του και της περιγραφής του, αλλά κάτι άλλο: είτε στο διάλογο, είτε στην αυτοπεριγραφή, δίνει συχνά μια μορφή πλάγια. Στην πρώτη περίπτωση, εξωτερικεύει το άκουσμα του διαλόγου από τον συνομιλητή, περνώντας έτσι πάλι την αντικειμενική πραγματικότητα μέσα από το διυλιστήριο της ανθρώπινης ψυχής. Στη δεύτερη περίπτωση, στην αυτοπεριγραφή, της δίνει συχνά τον τύπο του διαλόγου, σπάζοντας κάθε μονοτονία και ανανεώνοντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η γλώσσα του Μπεράτη είναι η ρωμαλέα και καλλιεργημένη αστική δημοτική της γενιάς του 30, όχι πολύ διαφορετική από τη σημερινή. Σε κάποια σημεία είναι πιο προχωρημένη από τη σημερινή, π.χ. χρησιμοποιεί (όπως και πολλοί της εποχής) τον τύπο “ένστικτος” αντί
[Orasi] kalhmera
Τα σημαντικότερα γεγονότα της 7ης Σεπτεμβρίου από το newsbeast.gr 70: Ο Ρωμαϊκός στρατός υπό τον Τίτο καταλαμβάνει και λεηλατεί την Ιερουσαλήμ. 1191: Γ' Σταυροφορία: ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος νικά τον Σαλαντίν στη μάχη του Αρσούφ. 1715: Μετά από πολιορκία οι Ενετοί του Φέριγκο Μπαντόερ αναγκάζονται να παραδώσουν στους Τούρκους τη Μονεμβασιά, τελευταίο οχυρό των Ενετών στην Πελοπόννησο. 1813: Ο Τόμας Έντισον ηλεκτροφωτίζει μία ολόκληρη συνοικία της Νέας Υόρκης. 1821: Ιδρύεται η Δημοκρατία της Μεγάλης Κολομβίας (Βενεζουέλα, Κολομβία, Παναμάς και Ισημερινός) , με Πρόεδρο το Σιμόν Μπολιβάρ 1822: Η Βραζιλία γίνεται ανεξάρτητη (υπό το βασιλιά Πέτρο Α΄, γιο του Ιωάννη Δ΄), από την Πορτογαλία. 1888: Η Ίντιθ Ελέονορ Μακλέν είναι το πρώτο μωρό που μπαίνει σε θερμοκοιτίδα. 1900: Από βύθιση του ατμόπλοιου «Σαρκία» κοντά στην Άνδρο, χάνουν τη ζωή τους περίπου 100 άτομα. 1911: Ο Γάλλος ποιητής, Γκιγιόμ Απολιναίρ, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται με την κατηγορία της κλοπής της Μόνα Λίζα από το Μουσείο του Λούβρου. 1940: Στο πλαίσιο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ναζί ξεκινούν το βομβαρδισμό του Λονδίνου, που θα κρατήσει 57 νύχτες. 1942: Στην ΕΣΣΔ, ο Κόκκινος Στρατός εξαναγκάζει τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση βορειοδυτικά του Στάλινγκραντ. 1953: Ο Νικίτα Χρουστσόφ τίθεται επικεφαλής της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ. 1956: Ο 16χρονος Πελέ σκοράρει το πρώτο του γκολ με τη Σάντος, την ομάδα στην οποία πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του (τελευταίος αγώνας στις 3/10/1974). 1960: Η Βίλμα Ρούντολφ, η επονομαζόμενη «Μαύρη Γαζέλα», η οποία πάσχει από πολιομυελίτιδα, κερδίζει 3 χρυσά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης με παγκόσμιο ρεκόρ 44.4 στα 4x100, με ισοφάριση 11.3 στα 100μ. Στα 200μ απλώς δεν καταφέρνει να βελτιώσει το δικό της παγκόσμιο ρεκόρ, το οποίο ήδη κατέχει από τις 9/7 στο Κόρπους Κρίστι με 22.9. Στους Ολυμπιακούς του 1956, σε ηλικία 16 ετών, είχε κερδίσει χάλκινο μετάλλιο στα 4x100. Θα πεθάνει το 1994 σε ηλικία 54 ετών από καρκίνο του εγκεφάλου. 1971: Η πριγκίπισσα Άννα της Αγγλίας σε ηλικία 21 ετών κερδίζει την πρώτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ιππασίας. 1977: Υπογράφεται συμφωνία για τη διαχείριση της Διώρυγας του Παναμά, μεταξύ των ΗΠΑ και του Παναμά. Οι ΗΠΑ συμφωνούν να παραδώσουν τον έλεγχο της διώρυγας στις αρχές του 20ου αιώνα. 1978: Αμερικανοί επιστήμονες παράγουν ινσουλίνη στο εργαστήριο. 1979: Μεταφέρεται στην Ελλάδα από τη Βουδαπέστη, με σκοπό να ταφεί, η σορός του πρώην γραμματέα του ΚΚΕ Κώστα Κολιγιάννη. 1981: Ρεκόρ προσέλευσης σημειώνεται στο γήπεδο της Πάτρας, όταν 22.000 φίλαθλοι παρακολουθούν τον τιμωρημένο Ολυμπιακό να υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στο 1-1 (Μητρόπουλος-Ρότσα) για την πρεμιέρα του 3ου επαγγελματικού πρωταθλήματος της Α' Εθνικής. 1985: Ο Κωστής Στεφανόπουλος αποχωρεί από τη Νέα Δημοκρατία με 10 βουλευτές και ιδρύει τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗΑΝΑ). 1990: Διεξάγεται μπροστά σε 35.000 θεατές στο ΟΑΚΑ ο τελικός του Grand Prix της IAAF με χαμηλές επιδόσεις αλλά σπουδαία ονόματα (Μπουρέλ, Λιούις, Τζόνσον, Σμιθ, Χάρις, Μορτσέλι, Σοτομαγιόρ, Τιμερμαν, Κιρο, Ντρέσλερ, Φέλκε και Οττι). 1993: Έξι Δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ (η Ρωσία, η Λευκορωσία, το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, η Αρμενία και το Τατζικιστάν) υπογράφουν καταρχήν συμφωνία για το ενιαίο νομισματικό σύστημα και τη διατήρηση του ρωσικού ρουβλίου. 1995: Στις ΗΠΑ, εκτοξεύεται από το ακρωτήριο Κανάβεραλ το διαστημόπλοιο Εντέβουρ, για 11ήμερη επιστημονική αποστολή. 1996: Στη Μόστρα της Βενετίας, το χρυσό Λέοντα του κινηματογραφικού φεστιβάλ παίρνει ο Ιρλανδός σκηνοθέτης Νιλ Τζόρνταν για την ταινία του «Μάικλ Κόλινς». 1999: Ισχυρός σεισμός μεγέθους 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει στις 14:57 την Αθήνα, αφήνοντας πίσω του 143 νεκρούς, περισσότερους από 700 τραυματίες, χιλιάδες άστεγους και ζημιές σε χιλιάδες κτήρια. Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίστηκε στις νοτιοδυτικές παρυφές της Πάρνηθας, σε περιοχή που δεν είχε δώσει σεισμούς τα τελευταία 200 χρόνια και γι’ αυτό εθεωρείτο, όπως και η υπόλοιπη Αττική, χαμηλής σεισμικής επικινδυνότητας. 2003: Διεξάγεται στο Αμύνταιο το 1ο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο παγκράτιο. 2004: Ο τυφώνας Ιβάν πλήττει τη Γρενάδα, με 39 νεκρούς. 2005: Πρώτες προεδρικές εκλογές στην Αίγυπτο. Γεννήσεις 1533 - Ελισάβετ Α΄, Βασίλισσα της Αγγλίας 1707 - κόμης ντε Μπιφόν, Γάλλος φυσιοδίφης και εγκυκλοπαιδιστής 1829 - Φρήντριχ Κέκουλε, Γερμανός χημικός 1883 - Θεόφραστος Σακελλαρίδης, Δημοφιλής Έλληνας μουσουργός, δημιουργός της ελληνικής οπερέτας 1908 - Μάικλ Έλις ντε Μπάκι, Αμερικανός χειρουργός, ο πρώτος που πραγματοποίησε μεταμόσχευση τεχνητής καρδιάς σε άνθρωπο 1909 - Ελία Καζάν, Αμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου «Αμέρικα - Αμέρικα» 1912 - Ντέιβιντ Πακάρ, Αμερικανός συνιδρυτής της Χιούλετ-Πακάρ 1913 - Σερ Άντονυ Κουέιλ, Βρετανός ηθοποιός και σκηνοθέτης 1914 - Τζέιμς βαν Άλεν, Αμερικανός φυσικός 1917 - Σερ Τζον Κόρνφορθ, Βρετανός βραβευμένος με Νόμπελ (1975) χημικός 1930 - Βαλδουίνος του Βελγίου,
Re: [Orasi] Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι
καλημέρα σας! ΄σου λελεγα προχθές ότι άφισα το σεκούν γιά αργότερα. εν τω μεταξύ άρχισα ενα αλο βιβλίο, το η χιωνάτη πρέπει ναπεθάνειττης νέλε νόυχάους. πολή δυνατό βιβλίο. το τελείωσα πολύ γρήγορα, γιατι συνδιάζει πολλά συναιστήματα, της αδικίας της ατιμίας της προσφοράς με ιδιοτέλεια και πολλά ακόμα. αν και όταν νομίζεις δόστο. -- From: Σκορδίλης Σπύρος spyri...@otenet.gr Sent: Sunday, September 07, 2014 10:17 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι μιά και μας το προτίνη το τόσο όμορφο ιστολόγιο του δημήτρη σαραντατάκου, το έχουμε και θα το ανεβάσω. σπύρος - Original Message - From: Spiros Skordilis spyri...@icloud.com To: Α Όραση Όραση orasi@hostvis.net Sent: Sunday, September 07, 2014 10:08 AM Subject: [Orasi] Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι Όταν παρουσίασα στο ιστολόγιο την ψηφοφορία που διοργάνωσε στις αρχές του καλοκαιριού ο καθηγητής Αντ. Πετρίδης για το καλύτερο νεοελληνικό μυθιστόρημα (τα αποτελέσματα τα βρίσκετε εδώ), έγραψα ότι “παρόμοιες ψηφοφορίες είναι από τερπνές έως χρήσιμες, δεν βλάφτουν και ίσως να ωφελούν -αν όχι τίποτε άλλο, μας δίνουν την αφορμή να συλλογιστούμε ποια βιβλία δεν έχουμε διαβάσει και ίσως να πάρουμε την απόφαση να διαβάσουμε κάποιο από τα βιβλία του καταλόγου”. Προς το τέλος του καλοκαιριού, έβαλα σε εφαρμογή εγώ ο ίδιος την παραίνεσή μου, πιάνοντας να διαβάσω το βιβλίο που ήρθε 92ο στην ψηφοφορία, το Πλατύ ποτάμι του Γιάννη Μπεράτη. Χρόνια τώρα το έβλεπα στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου να με κοιτάει με μισό μάτι και απέστρεφα ένοχο το βλέμμα. Βλέπετε, το είχα ξαναπιάσει πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, τότε που διάβαζα και ταυτόχρονα έκανα αποδελτίωση ιδιωματικών εκφράσεων, αλλά επειδή δεν είχε πολλές το είχα παρατήσει σχετικά στην αρχή -είναι κιόλας, πρέπει να το πούμε, βιβλίο που ξεκινάει αργά, δεν σε αιχμαλωτίζει με το πρώτο, θέλει να πάρεις το κολάι του -αλλά τότε σ’ αποζημιώνει, όπως κι εμένα μ’ αποζημίωσε αυτή η δεύτερη -και πετυχημένη- προσπάθεια να περάσω το Πλατύ ποτάμι. Στο Πλατύ ποτάμι ο Μπεράτης αφηγείται τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 όπως τον έζησε. Γεννημένος το 1904, ο Μπεράτης πήγε εθελοντής στο βαλκανικό μέτωπο, όπου ως ιταλομαθής ανέλαβε τελικά χρέη εκφωνητή, δηλαδή έγραφε προπαγανδιστικά κείμενα που τα εκφωνούσε από την πρώτη γραμμή για να υπονομεύσει το ηθικό των Ιταλών στρατιωτών. Έγραψα “τελικά”, επειδή για αρκετό διάστημα δεν ήταν καθαρό πώς θα τον αξιοποιούσε το στράτευμα, αυτόν και μερικούς ακόμα ιταλομαθείς εθελοντές, ούτε και το καθεστώς τους ήταν σαφές αφού στο φύλλο πορείας τους έγραφε απλώς ότι “δύναται να μεταφέρει αποσκευάς αξιωματικού” αλλά δεν ανέφερε τον βαθμό τους -τελικά υπηρέτησε ως ανθυπασπιστής. Δεν έχει σώμα με σώμα μάχες η αφήγηση του Μπεράτη, ούτε σκηνές ωμού ρεαλισμού. Βέβαια, ο πόλεμος κάνει πάντοτε αισθητή την παρουσία του, ακόμα από τις πρώτες σελίδες, με έναν βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης (διαβάστε εδώ το πολύ χαρακτηριστικό αυτό απόσπασμα, από τον παλιό μου ιστότοπο), αλλά περισσότερο παρακολουθούμε τις απεγνωσμένες προσπάθειες του αφηγητή αρχικά να βρει αντικείμενο δουλιάς και στη συνέχεια, όταν του έχει ανατεθεί η αποστολή του, να φτάσει στην πρώτη γραμμή κουβαλώντας με τα μουλάρια ένα σωρό ανοικονόμητα κιβώτια με τον απαραίτητο μεγαφωνικό εξοπλισμό. Και μόλις φτάσει και μπορέσει επιτέλους να κάνει την πρώτη του πετυχημένη εκπομπή, έρχεται η γερμανική επίθεση και η υποχώρηση, η σύμπτυξη του μετώπου, τέλος η υπογραφή της συνθηκολόγησης και η επιστροφή κακήν κακώς, καθώς κάθε έννοια πειθαρχίας έχει εξαφανιστεί και οι περισσότεροι σπεύδουν να βρουν ένα οποιοδήποτε μέσο για να γυρίσουν μια ώρα αρχύτερα στα σπίτια τους και μόνο η αίσθηση της αξιοπρέπειας σε κρατάει. Αυτό το τελευταίο μέρος του βιβλίου το χάρηκα περισσότερο, παρακαλούσα να μην τελειώσει και απόρησα πώς τέτοιο φοβερό υλικό δεν έχει αξιοποιηθεί σαν σενάριο για κινηματογραφική ταινία -διότι, απ’ όσο ξέρω (αλλά διορθώστε με) το Πλατύ ποτάμι δεν έχει γυριστεί σε φιλμ· βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά. Ο Μπεράτης γράφει με επιμελημένα απλό ύφος. Όπως λέει ο ίδιος σε μια από τις ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις που περιλαμβάνονται στο επίμετρο του βιβλίου: Να τις συμπεριλάβεις όλες (τις λεπτομέρειες) χωρίς, συγχρόνως, να φαίνεσαι (και να φαίνεται) πως συμπεριλαμβάνεις. Εδώ είναι όλο το στοίχημα. Δηλαδή, να τις τυλίγεις μέσα στην πιο φυσική σου φράση – τάχα χωρίς να τις κυνηγάς. Κι έτσι μόνο θα τις βάλεις ανέτως (και τάχα παρεμπιπτόντως) όλες. Αντιγράφω και ένα απόσπασμα από τον Κ.Θ.Δημαρά, γιατί περιγράφει πολύ καλύτερα κάτι που κι εγώ το πρόσεξα: Σαν προσφορά δική του στην πεζογραφία μας, θα ήθελα να μνημονεύσω τον ιδιαίτερο τρόπο της αφήγησής του. Δεν εννοώ την εξαιρετική ζωντάνια και τη γοργότητα του λόγου του και της περιγραφής του, αλλά κάτι άλλο: είτε στο διάλογο, είτε στην αυτοπεριγραφή, δίνει συχνά μια μορφή πλάγια. Στην πρώτη περίπτωση,
[Orasi] Η άγνωστη Γροιλανδία
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΧΟΣ Ζωή στους πάγους, θερμοκρασίες που στην καλύτερη περίπτωση αγγίζουν το μηδέν, γνωριμία με τους Ινουίτ, κυνήγι, ψάρεμα, αβεβαιότητα για το μέλλον. Ενα ταξίδι-αποκάλυψη σε έναν τόπο μακρινό, μαγευτικό· σε έναν κόσμο που ζει με παραδόσεις και θρύλους αιώνων, και έχει κατανοήσει -περισσότερο από κάθε άλλον- ότι για την επιβίωσή του (για την επιβίωσή μας) απαιτείται σεβασμός στο περιβάλλον και τη φύση. Η πρωινή μας πτήση από το Ρέικιαβικ της Ισλανδίας για την Aνατολική Γροιλανδία είναι δύσκολη: οι ισχυρές αναταράξεις του μικρού αεροπλάνου που μας μεταφέρει θυμίζουν επίμονα και άκρως αποκαλυπτικά ότι εδώ η φύση είναι ο κυρίαρχος και ο άνθρωπος ένα μικρό στοιχείο της. Και πρέπει να τη σέβεται. Φτάνουμε στο αεροδρόμιο του Kulusuk γύρω στις 10 το πρωί, οπότε και έχουμε μια πρώτη επαφή με το εντυπωσιακό αρκτικό περιβάλλον και το γροιλανδικό τοπίο. Σύμφωνα με το σχεδιασμό της αποστολής μας, όμως, εδώ θα ξαναγυρίσουμε σε λίγες μέρες. Για την ώρα, πρώτος προορισμός μας είναι η πόλη Ammassalik. Οι δείκτες του ρολογιού μόλις έχουν δείξει 2 το μεσημέρι και επιβιβαζόμαστε στο οκταθέσιο ελικόπτερο της Air Greenland για 20 λεπτά πτήσης πάνω από τα παγωμένα νερά του ωκεανού, διασχίζοντας την καθαρή και παγωμένη ατμόσφαιρα, ενώ από κάτω τα παγόβουνα φαντάζουν σαν μικρά λευκά στίγματα διάσπαρτα στη βαθιά μπλε απεραντοσύνη. ΣΤΟ AMMASSALIK (TASIILAQ) Το Ammassalik είναι ο ένας από τους δύο δήμους της Ανατολικής Γροιλανδίας. Βρίσκεται στο Νότο της ανατολικής πλευράς της (νότια του Αρκτικού Κύκλου) και εκτείνεται σε 240.000 τ.χλμ. Η πόλη έχει την τύχη να βρίσκεται «προφυλαγμένη» μέσα σε ένα πανέμορφο φιόρδ, που την προστατεύει από τις συνεχείς ριπές του κρύου ανέμου που προέρχεται από τον ανοιχτό ωκεανό. Προσεγγίζοντας το Ammassalik από ψηλά, το φιόρδ προσφέρει μια πρώτη μαγευτική εικόνα ως καλωσόρισμα: τα μικρά και ομοιόμορφα χρωματισμένα σπιτάκια κατά μήκος της ακτογραμμής (κίτρινα, κόκκινα και πράσινα) μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από παραμύθι και είναι έτοιμα να μας υποδεχτούν. Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής καλύπτεται από πάγο, ενώ στην ανοιχτή θάλασσα ταξιδεύουν μικρά και μεγάλα παγόβουνα, που αποσπώνται από τους τριγύρω παγετώνες και συνεχίζουν τη μοναχική διαδρομή τους στον ωκεανό. Μόνο το καλοκαίρι, οι πάγοι υποχωρούν λίγο εξαιτίας της ανόδου της θερμοκρασίας πάνω από το μηδέν. Οι κάτοικοι, που στην πλειονότητά τους είναι Ινουίτ, φτάνουν τις 3.000. Ο Thomas μένει χρόνια στο Ammassalik. Μας λέει ότι «...εδώ, μία φορά το χρόνο, την άνοιξη, συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός ενός είδους ψαριού που ονομάζεται “κάπλινς” [capelins ή caplins (Mallotus villosus)]. Στα γροιλανδικά ονομάζεται “Ammassat”. Τα ψάρια βγαίνουν κοντά στην ακτή, για την ωοτοκία τους. Λόγω της συνήθειάς τους να προσεγγίζουν την ακτή, πιάνονται εύκολα. Οι Ινουίτ λένε ότι η περιοχή οφείλει το όνομά της σε αυτό το ψάρι». Η βιομηχανική αλιεία δεν είναι διαδεδομένη στο Ammassalik, σε αντίθεση με τη δυτική ακτή, όπου έχει καθιερωθεί από αιώνες. Εδώ, η κύρια απασχόληση των κατοίκων είναι το κυνήγι της φώκιας και της φάλαινας. Και όλες οι παλαιές παραδόσεις που συνδέονται με τη διαδικασία της σύλληψης ενός ζώου τηρούνται ευλαβικά: για παράδειγμα, το δέρμα της πολικής αρκούδας ανήκει δικαιωματικά στο πρόσωπο που διέκρινε αρχικά το ζώο και όχι στον κυνηγό που το σκότωσε. Ο τελευταίος δικαιούται (μαζί με την ομάδα του) το κρέας του ζώου. Οι κάτοικοι της περιοχής είναι περήφανοι για το εθνικό πάρκο τους, που καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση από οποιοδήποτε άλλο πάρκο στον κόσμο. Δεν αποτελεί βέβαια «πάρκο» με την παραδοσιακή έννοια του όρου, δεδομένου ότι δεν υπάρχει δυνατότητα εισόδου για το κοινό: κανένας άνθρωπος δεν ζει μέσα στα όριά του, εκτός από το προσωπικό μερικών μετεωρολογικών σταθμών και από μια περίπολο του δανικού στρατού. Ωστόσο, οι μόνοι που δικαιούνται ελεύθερη πρόσβαση είναι οι κυνηγοί από το Ittoqqortoormiit. Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου πραγματοποιούνται εδώ ποικίλες επιστημονικές μελέτες μέσω διεθνών εξερευνητικών αποστολών, που προσελκύονται από τα ίχνη των παραδοσιακών οικισμών, των οποίων τα έθιμα και ο πολιτισμός χάνονται στα βάθη των αιώνων. Επίσης, εδώ μπορεί να συναντήσει κανείς, σαν σε επιτομή, το σύνολο της χλωρίδας και της πανίδας της γροιλανδικής γης. ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΝΟΥΙΤ Η πλειονότητα του ντόπιου πληθυσμού αποτελείται από Ινουίτ, που είναι οι εγγενείς κάτοικοι της Γροιλανδίας. Ο όρος «Ινουίτ» χρησιμοποιείται για να περιγράψει ομοιογενείς πολιτισμικά ομάδες ιθαγενών που διαμένουν στην Αλάσκα, στη Γροιλανδία και στον Καναδά, δηλαδή στην ευρύτερη περιοχή του Αρκτικού Κύκλου. Η μυθολογία των Ινουίτ έχει πολλές ομοιότητες με τις παραδόσεις άλλων πολικών περιοχών. Είναι μια εκδοχή του σαμανισμού, βασισμένη στις αρχές του ανιμισμού. Κατά κάποιον τρόπο, η μυθολογία τους επεκτείνει την επίδρασή της και πέρα από έννοιες που θα μπορούσε να συμπεριλάβει ο όρος «μυθολογία». Και μπορεί ο χριστιανισμός να είναι η κυρίαρχη θρησκεία, όμως πολλοί έχουν διατηρήσει
Re: [Orasi] Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι
Χαχα το έχω και εγώ σε άμεση αναμονή για αανάγνωση και ανέβασμα. Καλημέρες 7 Σεπ 2014, 11:16, ο/η Χρηστοσ Χατζησ hatzi...@otenet.gr έγραψε: καλημέρα σας! ΄σου λελεγα προχθές ότι άφισα το σεκούν γιά αργότερα. εν τω μεταξύ άρχισα ενα αλο βιβλίο, το η χιωνάτη πρέπει ναπεθάνειττης νέλε νόυχάους. πολή δυνατό βιβλίο. το τελείωσα πολύ γρήγορα, γιατι συνδιάζει πολλά συναιστήματα, της αδικίας της ατιμίας της προσφοράς με ιδιοτέλεια και πολλά ακόμα. αν και όταν νομίζεις δόστο. -- From: Σκορδίλης Σπύρος spyri...@otenet.gr Sent: Sunday, September 07, 2014 10:17 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι μιά και μας το προτίνη το τόσο όμορφο ιστολόγιο του δημήτρη σαραντατάκου, το έχουμε και θα το ανεβάσω. σπύρος - Original Message - From: Spiros Skordilis spyri...@icloud.com To: Α Όραση Όραση orasi@hostvis.net Sent: Sunday, September 07, 2014 10:08 AM Subject: [Orasi] Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι Περνώντας το Πλατύ Ποτάμι Όταν παρουσίασα στο ιστολόγιο την ψηφοφορία που διοργάνωσε στις αρχές του καλοκαιριού ο καθηγητής Αντ. Πετρίδης για το καλύτερο νεοελληνικό μυθιστόρημα (τα αποτελέσματα τα βρίσκετε εδώ), έγραψα ότι “παρόμοιες ψηφοφορίες είναι από τερπνές έως χρήσιμες, δεν βλάφτουν και ίσως να ωφελούν -αν όχι τίποτε άλλο, μας δίνουν την αφορμή να συλλογιστούμε ποια βιβλία δεν έχουμε διαβάσει και ίσως να πάρουμε την απόφαση να διαβάσουμε κάποιο από τα βιβλία του καταλόγου”. Προς το τέλος του καλοκαιριού, έβαλα σε εφαρμογή εγώ ο ίδιος την παραίνεσή μου, πιάνοντας να διαβάσω το βιβλίο που ήρθε 92ο στην ψηφοφορία, το Πλατύ ποτάμι του Γιάννη Μπεράτη. Χρόνια τώρα το έβλεπα στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου να με κοιτάει με μισό μάτι και απέστρεφα ένοχο το βλέμμα. Βλέπετε, το είχα ξαναπιάσει πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, τότε που διάβαζα και ταυτόχρονα έκανα αποδελτίωση ιδιωματικών εκφράσεων, αλλά επειδή δεν είχε πολλές το είχα παρατήσει σχετικά στην αρχή -είναι κιόλας, πρέπει να το πούμε, βιβλίο που ξεκινάει αργά, δεν σε αιχμαλωτίζει με το πρώτο, θέλει να πάρεις το κολάι του -αλλά τότε σ’ αποζημιώνει, όπως κι εμένα μ’ αποζημίωσε αυτή η δεύτερη -και πετυχημένη- προσπάθεια να περάσω το Πλατύ ποτάμι. Στο Πλατύ ποτάμι ο Μπεράτης αφηγείται τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 όπως τον έζησε. Γεννημένος το 1904, ο Μπεράτης πήγε εθελοντής στο βαλκανικό μέτωπο, όπου ως ιταλομαθής ανέλαβε τελικά χρέη εκφωνητή, δηλαδή έγραφε προπαγανδιστικά κείμενα που τα εκφωνούσε από την πρώτη γραμμή για να υπονομεύσει το ηθικό των Ιταλών στρατιωτών. Έγραψα “τελικά”, επειδή για αρκετό διάστημα δεν ήταν καθαρό πώς θα τον αξιοποιούσε το στράτευμα, αυτόν και μερικούς ακόμα ιταλομαθείς εθελοντές, ούτε και το καθεστώς τους ήταν σαφές αφού στο φύλλο πορείας τους έγραφε απλώς ότι “δύναται να μεταφέρει αποσκευάς αξιωματικού” αλλά δεν ανέφερε τον βαθμό τους -τελικά υπηρέτησε ως ανθυπασπιστής. Δεν έχει σώμα με σώμα μάχες η αφήγηση του Μπεράτη, ούτε σκηνές ωμού ρεαλισμού. Βέβαια, ο πόλεμος κάνει πάντοτε αισθητή την παρουσία του, ακόμα από τις πρώτες σελίδες, με έναν βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης (διαβάστε εδώ το πολύ χαρακτηριστικό αυτό απόσπασμα, από τον παλιό μου ιστότοπο), αλλά περισσότερο παρακολουθούμε τις απεγνωσμένες προσπάθειες του αφηγητή αρχικά να βρει αντικείμενο δουλιάς και στη συνέχεια, όταν του έχει ανατεθεί η αποστολή του, να φτάσει στην πρώτη γραμμή κουβαλώντας με τα μουλάρια ένα σωρό ανοικονόμητα κιβώτια με τον απαραίτητο μεγαφωνικό εξοπλισμό. Και μόλις φτάσει και μπορέσει επιτέλους να κάνει την πρώτη του πετυχημένη εκπομπή, έρχεται η γερμανική επίθεση και η υποχώρηση, η σύμπτυξη του μετώπου, τέλος η υπογραφή της συνθηκολόγησης και η επιστροφή κακήν κακώς, καθώς κάθε έννοια πειθαρχίας έχει εξαφανιστεί και οι περισσότεροι σπεύδουν να βρουν ένα οποιοδήποτε μέσο για να γυρίσουν μια ώρα αρχύτερα στα σπίτια τους και μόνο η αίσθηση της αξιοπρέπειας σε κρατάει. Αυτό το τελευταίο μέρος του βιβλίου το χάρηκα περισσότερο, παρακαλούσα να μην τελειώσει και απόρησα πώς τέτοιο φοβερό υλικό δεν έχει αξιοποιηθεί σαν σενάριο για κινηματογραφική ταινία -διότι, απ’ όσο ξέρω (αλλά διορθώστε με) το Πλατύ ποτάμι δεν έχει γυριστεί σε φιλμ· βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά. Ο Μπεράτης γράφει με επιμελημένα απλό ύφος. Όπως λέει ο ίδιος σε μια από τις ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις που περιλαμβάνονται στο επίμετρο του βιβλίου: Να τις συμπεριλάβεις όλες (τις λεπτομέρειες) χωρίς, συγχρόνως, να φαίνεσαι (και να φαίνεται) πως συμπεριλαμβάνεις. Εδώ είναι όλο το στοίχημα. Δηλαδή, να τις τυλίγεις μέσα στην πιο φυσική σου φράση – τάχα χωρίς να τις κυνηγάς. Κι έτσι μόνο θα τις βάλεις ανέτως (και τάχα παρεμπιπτόντως) όλες. Αντιγράφω και ένα απόσπασμα από τον Κ.Θ.Δημαρά, γιατί περιγράφει πολύ καλύτερα κάτι που κι εγώ το πρόσεξα: Σαν προσφορά δική του στην πεζογραφία μας, θα ήθελα να μνημονεύσω τον ιδιαίτερο τρόπο της αφήγησής
[Orasi] Μέρες Ραδιοφώνου
Ένα φαντασμαγορικό μουσικό ταξίδι, στις πιο νοσταλγικές μέρες του ελληνικού ραδιοφώνου θα σας κρατήσει συντροφιά τις ξάστερες νύχτες του καλοκαιριού στο θερινό Προαύλο του Badminton, με αξέχαστα τραγούδια και αγαπημένες εκπομπές, που σφράγισαν την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Ξεκινώντας από την δημιουργία της ελληνικής ραδιοφωνίας το 1938 και για πενήντα ολόκληρα χρόνια. Εκπομπές που άφησαν υπέροχες αναμνήσεις, όπως «Η θεία Λένα», «Χαρούμενα ταλέντα», «Το θέατρο στο μικρόφωνο», «Καλησπέρα κύριε Έντισον», «Εδώ Λιλιπούπολη», «Μοντέρνοι ρυθμοί», «Πικρή, μικρή μου αγάπη», «Το σπίτι των ανέμων» και πολλές ακόμη, θα ζωντανέψουν επί σκηνής, στο Προαύλιο του Badminton σε μια μοναδική ιστορική αναδρομή. Στην παράσταση θα ακουστούν επίσης, τραγούδια όλων των μεγάλων μας δημιουργών που σφράγισαν ανεξίτηλα τα ελληνικά ερτζιανά στις μέρες που πέρασαν. Τότε που η μαγεία του ραδιοφώνου έφερνε σε επαφή τους απλούς ανθρώπους με τη λογοτεχνία, το θέατρο, τη μουσική κι άφηνε τη φαντασία του ακροατή να ντύσει τον ήχο με τις δικές του εικόνες. Γιατί, όπως έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις: «Η τηλεόραση μας αιχμαλώτισε, ενώ το ραδιόφωνο μας μάγεψε». http://www.viva.gr Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
[Orasi] διπλή μαστεκτομή! έχει νόημα;
Μια νέα μεγάλη αμερικανική έρευνα έρχεται να δείξει ότι όσες γυναίκες πάσχουν από καρκίνο και προβαίνουν σε διπλή μαστεκτομή προληπτικά, ακόμα και αν υπάρχει όγκος μόνο στο ένα στήθος, δεν ζουν περισσότερα χρόνια, τουλάχιστον στη μεγάλη πλειονότητα. Η έρευνα αναμφίβολα θα πυροδοτήσει νέες αντιπαραθέσεις κατά πόσο έχει ή όχι νόημα η διπλή μαστεκτομή και σε ποιες περιπτώσεις. Είναι η πρώτη μελέτη που συνέκρινε άμεσα τις τρεις βασικές χειρουργικές επιλογές στον καρκίνο του μαστού: την μονή μαστεκτομή, τη διπλή μαστεκτομή (ακόμη και αν ο καρκίνος έχει διαγνωστεί μόνο στον ένα μαστό) ή την λιγότερο επεμβατική τοπική ογκεκτομή που ακολουθείται από ακτινοθεραπεία. Η έρευνα διαπίστωσε ότι η αφαίρεση και των δύο μαστών είναι ισοδύναμη σε βάθος χρόνου, από άποψη επιβίωσης, με την τοπική αφαίρεση μόνο του καρκινικού ιστού συν τις ακτινοβολίες. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρ. 'Αλισον Κούριαν του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου (JAMA), σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τη βρετανική Guardian, ανέφεραν ότι τελευταία παρατηρείται μια τάση των γυναικών να επιλέγουν τη διπλή μαστεκτομή ως αυξημένο μέτρο προφύλαξης. Όμως, όπως επισημαίνουν, αυτή η επιλογή δεν φαίνεται να δικαιώνεται, αφού η καρκινοπαθής, μετά τη διπλή μαστεκτομή, τελικά δεν ζει περισσότερα χρόνια από ό,τι μια άλλη γυναίκα που δεν έχει προχωρήσει σε τόσο ριζική λύση. Οι επιστήμονες ανέλυσαν σχεδόν 190.000 περιπτώσεις καρκίνου του μαστού, που αφορούσαν την περίοδο 1998-2011 στις ΗΠΑ. Στο 55% έγινε τοπική ογκεκτομή συν ακτινοβολίες, στο 38,8% μονή μαστεκτομή και στο 6,2% διπλή μαστεκτομή (αυτή την επιλογή κυρίως επιλέγουν λευκές γυναίκες μεσαίου ή ανώτερου εισοδήματος, κάτω των 40 ετών). Η στατιστική ανάλυση όμως δεν έδειξε κάποια αξιοσημείωτη διαφορά επιβίωσης ανάμεσα στις γυναίκες που είχαν κάνει τοπική αφαίρεση όγκου και σε όσες είχαν προχωρήσει σε αφαίρεση και των δύο μαστών. Μετά από χρονικό διάστημα δέκα ετών, και στις δύο περιπτώσεις η επιβίωση ήταν γύρω στο 82%. Ελαφρώς χαμηλότερη (περίπου 80%) ήταν η μακροπρόθεσμη επιβίωση για τις γυναίκες με μονή μαστεκτομή. Οι ερευνητές διευκρίνισαν ότι δεν υποστηρίζουν πως οι ασθενείς όπως η Τζολί, με επικίνδυνες γενετικές μεταλλάξεις, ή όσες έχουν ισχυρό οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού, δεν χρειάζεται να κάνουν διπλή μαστεκτομή. Η Αντζελίνα Τζολί έχει μια μετάλλαξη στο γονίδιο BRCA1, το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού κατά 85%. Μετά τη διπλή μαστεκτομή, ο κίνδυνος αυτός μειώνεται μόνο στο 5%. Οι αμερικανοί επιστήμονες τόνισαν ότι γι' αυτή τη σχετικά μικρή ομάδα γυναικών η προληπτική διπλή μαστεκτομή έχει νόημα. Όμως οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν ούτε τέτοιες μεταλλάξεις, ούτε τέτοιο οικογενειακό ιστορικό, συνεπώς γι' αυτές δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η διπλή μαστεκτομή θα τις βοηθήσει περισσότερο από την τοπική ογκετομή και ακτινοθεραπεία. Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
[Orasi] Αλλάζει το καθεστώς των απεργιών
Έχοντας να επιλέξει μεταξύ απόλυτης ελευθερίας στη λήψη αποφάσεων για απεργία που ισχύει στη Γαλλία ή στην Ισπανία κι ενός άκρως περιοριστικού πλαισίου που εφαρμόζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στη Βουλγαρία, η Ελλάδα καλείται από την τρόικα να αλλάξει τον τρόπο δράσης και λήψης αποφάσεων των συνδικάτων. Μελέτη με την καταγραφή τού τι ισχύει στην Ευρώπη θα αποτελέσει το βασικό εργαλείο του υπουργείου Εργασίας στη σύνοδο των κοινωνικών εταίρων που θα πραγματοποιηθεί στη Γενεύη, με σύμμαχο το ILO, όπως αναφέρει η εφημερίδα Καθημερινή. Δίκαιος συμβιβασμός Ένα δίκαιο συμβιβασμό μεταξύ της πραγματικής ανάγκης για καθιέρωση ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου που θα διέπει τη συνδικαλιστική δράση στην Ελλάδα, των πιέσεων της τρόικας να εφαρμοστούν στη χώρα οι πιο «σκληρές» πολιτικές που ισχύουν σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Βουλγαρία και των έντονων αντιδράσεων όχι μόνο των συνδικάτων, αλλά και κυβερνητικών στελεχών που προέρχονται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, επιδιώκει το υπουργείο Εργασίας στο θέμα της αλλαγής του συνδικαλιστικού νόμου. Πρόκειται για ένα θέμα «εμβληματικού χαρακτήρα» για την τρόικα των δανειστών, που ζητεί την επιβολή των πιο σκληρών προβλέψεων, όπως για παράδειγμα η λήψη απόφασης για απεργία με απόλυτη πλειοψηφία 50%+1 της γενικής συνέλευσης των μελών μιας επιχείρησης, που ισχύει μόνο στη Βουλγαρία. Στην Ελλάδα οι απεργίες προστατεύονται από το Σύνταγμα και οι προϋποθέσεις καθορίζονται από νόμο. Αποφάσεις λαμβάνονται από τη Γενική Συνέλευση (σωματεία) ή από το Δ.Σ. Για να ξεπεράσει τις ασφυκτικές οχλήσεις των δανειστών, ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης ανέθεσε σε δικηγορικό γραφείο τη διεξαγωγή μελέτης σε τουλάχιστον δέκα χώρες της Ε.Ε., την οποία παρέδωσε ήδη στους εκπροσώπους της τρόικας. Παράλληλα, πριν ακόμη επισκεφθεί το Παρίσι, είχε έρθει σε συμφωνία με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO) ώστε να τεθεί επικεφαλής μιας προσπάθειας διεξαγωγής διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους της Ελλάδας. Ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης έχει παραδεχθεί ότι είναι πλέον ώριμες οι συνθήκες ώστε αυτονόητα θέματα, όπως η αλλαγή ενός ξεπερασμένου πλαισίου, να συζητηθούν και να συμφωνηθούν μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Με την απόφασή του δε, ο διάλογος να διεξαχθεί στη Γενεύη, την έδρα του ILO, οργανισμού στον οποίο έχει πολλές φορές καταφύγει η ΓΣΕΕ, ο υπουργός Εργασίας επιδιώκει να θέσει τους πάντες και κυρίως τη ΓΣΕΕ προ των ευθυνών τους. Και μάλιστα για ένα θέμα όπως το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη συνδικαλιστική δράση στην Ελλάδα, που και από τα ίδια τα συνδικάτα –ή τουλάχιστον τα πλέον ώριμα μέλη τους– έχει χαρακτηριστεί παρωχημένο και εκ του αποτελέσματος αποτυχημένο. Τι ισχύει στις άλλες χώρες -Στο Βέλγιο είναι επίσης συνταγματικά αναγνωρισμένο το δικαίωμα για απεργίες, χωρίς όμως να καθορίζεται από νόμο. Απεργίες αποφασίζονται κατόπιν συλλογικής διαπραγμάτευσης, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη αναγνωρισμένου σωματείου. Στο Δημόσιο, οι όροι καθορίζονται μέσω Συλλογικής Σύμβασης, με στόχο τη διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος. Το δικαίωμα ανταπεργίας για τους εργοδότες αναγνωρίζεται υπό προϋποθέσεις, όμως δεν εφαρμόζεται στην πράξη. -Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το δικαίωμα για απεργία αναγνωρίστηκε άμεσα το 1998, ενώ έως το 1999, ο εργοδότης μπορούσε να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας των απεργών. Πλέον, οι απεργοί προστατεύονται για 12 εβδομάδες (ισχύει μόνο για τους υπαλλήλους και όχι για τους εργάτες). Ακόμη και σήμερα, βέβαια, δεν εξασφαλίζεται η δυνατότητα επαναπρόσληψης εργαζομένου που απολύθηκε, ακόμη κι αν η απόφαση κρίθηκε παράνομη! Για να ληφθεί απόφαση απεργίας, πρέπει να πραγματοποιηθεί μυστική ψηφοφορία των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης, ενώ 7 ημέρες νωρίτερα θα πρέπει να έχει ενημερωθεί για την ψηφοφορία ο εργοδότης. Στο Δημόσιο, σε περίπτωση απεργίας, ο κρατικός μηχανισμός παρέχει υπηρεσίες. Η ανταπεργία επιτρέπεται ως αμυντική μορφή αντίδρασης των εργοδοτών. -Στην Ισπανία, το δικαίωμα προβλέπεται στο Σύνταγμα, η απεργία κηρύσσεται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις ελεύθερα, ενώ εάν κηρυχθεί από συμβούλια εργαζομένων, πρέπει να υπάρχει πλειοψηφία μελών. Πρόκειται για ατομικό δικαίωμα που μπορεί να αποφασιστεί ακόμη και από αυτόνομες ομάδες. Στο Δημόσιο, προϋπόθεση για την πραγματοποίηση απεργίας είναι η συνέχιση παροχής βασικών υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο. -Στη Γερμανία, το δικαίωμα καθορίζεται με συλλογικές συμβάσεις. Δεν είναι νόμιμη μια απόφαση για απεργία «όταν ο σκοπός της αποτελεί ζήτημα που οι κοινωνικοί εταίροι δεν είναι αρμόδιοι να ρυθμίσουν με συλλογική σύμβαση». Προκηρύσσεται από συνδικαλιστικές οργανώσεις και θεωρούνται παράνομες οι «αδέσποτες» απεργίες. Βέβαια, θεωρείται εσωτερικό θέμα των συνδικάτων ο τρόπος λήψης της απόφασης και δεν ασκεί επιρροή στη νομιμότητα της απεργίας. Στο δημόσιο, απαιτείται προσωπικό ασφαλείας για τη λειτουργία της υπηρεσίας, ενώ η ανταπεργία θεωρείται αμυντικό μέτρο, στο πλαίσιο της «ισότητας των όπλων». -Στη Γαλλία, βάσει Συντάγματος αλλά και του γαλλικού
[Orasi] βιβλιοπροτάσεις. σογκούν
ΣΟΓΚΟΥΝ, ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΘΡΥΛΟΣ CLAVELL JAMES Παρουσίαση Ένας γενναίος Άγγλος τυχοδιώκτης. Ένας αήττητος Ιάπωνας πολέμαρχος. Μια όμορφη γυναίκα διχασμένη ανάμεσα σε δυο κόσμους. Οι ζωές τους συναντιούνται σε ένα μαγευτικό έπος με φόντο την Ιαπωνία του 17ου αιώνα, σε έναν κυκεώνα πολιτικών συγκρούσεων, βίαιων αναταραχών και ακόρεστης δίψας για δύναμη... Το θρυλικό μυθιστόρημα του James Clavell, στο οποίο βασίστηκε η διάσημη τηλεοπτική σειρά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) www.hostvis.net/audiobooks/skonoyn.7z Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
Re: [Orasi] Αλλάζει το καθεστώς των απεργιών
Καλημέρα Γρηγόρη, Φοβάμαι οτι δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα ξεσηκωθούν στην προοπτική αλλαγής του νόμου για τις απεργίες! Ωστόσο όμως υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων που απεργίεί σπάνια και ακόμα σπανιότερα συνδικαλίζεται! Αναφέρομαι στους Εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που τώρα πιά ειναι εντελώς ξεκρεμαςτοι ελέω τρόικας! Στάλθηκε από το iPhone μου 7 Σεπ 2014, 12:07 μ.μ., ο/η γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com έγραψε: Έχοντας να επιλέξει μεταξύ απόλυτης ελευθερίας στη λήψη αποφάσεων για απεργία που ισχύει στη Γαλλία ή στην Ισπανία κι ενός άκρως περιοριστικού πλαισίου που εφαρμόζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στη Βουλγαρία, η Ελλάδα καλείται από την τρόικα να αλλάξει τον τρόπο δράσης και λήψης αποφάσεων των συνδικάτων. Μελέτη με την καταγραφή τού τι ισχύει στην Ευρώπη θα αποτελέσει το βασικό εργαλείο του υπουργείου Εργασίας στη σύνοδο των κοινωνικών εταίρων που θα πραγματοποιηθεί στη Γενεύη, με σύμμαχο το ILO, όπως αναφέρει η εφημερίδα Καθημερινή. Δίκαιος συμβιβασμός Ένα δίκαιο συμβιβασμό μεταξύ της πραγματικής ανάγκης για καθιέρωση ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου που θα διέπει τη συνδικαλιστική δράση στην Ελλάδα, των πιέσεων της τρόικας να εφαρμοστούν στη χώρα οι πιο «σκληρές» πολιτικές που ισχύουν σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Βουλγαρία και των έντονων αντιδράσεων όχι μόνο των συνδικάτων, αλλά και κυβερνητικών στελεχών που προέρχονται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, επιδιώκει το υπουργείο Εργασίας στο θέμα της αλλαγής του συνδικαλιστικού νόμου. Πρόκειται για ένα θέμα «εμβληματικού χαρακτήρα» για την τρόικα των δανειστών, που ζητεί την επιβολή των πιο σκληρών προβλέψεων, όπως για παράδειγμα η λήψη απόφασης για απεργία με απόλυτη πλειοψηφία 50%+1 της γενικής συνέλευσης των μελών μιας επιχείρησης, που ισχύει μόνο στη Βουλγαρία. Στην Ελλάδα οι απεργίες προστατεύονται από το Σύνταγμα και οι προϋποθέσεις καθορίζονται από νόμο. Αποφάσεις λαμβάνονται από τη Γενική Συνέλευση (σωματεία) ή από το Δ.Σ. Για να ξεπεράσει τις ασφυκτικές οχλήσεις των δανειστών, ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης ανέθεσε σε δικηγορικό γραφείο τη διεξαγωγή μελέτης σε τουλάχιστον δέκα χώρες της Ε.Ε., την οποία παρέδωσε ήδη στους εκπροσώπους της τρόικας. Παράλληλα, πριν ακόμη επισκεφθεί το Παρίσι, είχε έρθει σε συμφωνία με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO) ώστε να τεθεί επικεφαλής μιας προσπάθειας διεξαγωγής διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους της Ελλάδας. Ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης έχει παραδεχθεί ότι είναι πλέον ώριμες οι συνθήκες ώστε αυτονόητα θέματα, όπως η αλλαγή ενός ξεπερασμένου πλαισίου, να συζητηθούν και να συμφωνηθούν μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Με την απόφασή του δε, ο διάλογος να διεξαχθεί στη Γενεύη, την έδρα του ILO, οργανισμού στον οποίο έχει πολλές φορές καταφύγει η ΓΣΕΕ, ο υπουργός Εργασίας επιδιώκει να θέσει τους πάντες και κυρίως τη ΓΣΕΕ προ των ευθυνών τους. Και μάλιστα για ένα θέμα όπως το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη συνδικαλιστική δράση στην Ελλάδα, που και από τα ίδια τα συνδικάτα –ή τουλάχιστον τα πλέον ώριμα μέλη τους– έχει χαρακτηριστεί παρωχημένο και εκ του αποτελέσματος αποτυχημένο. Τι ισχύει στις άλλες χώρες -Στο Βέλγιο είναι επίσης συνταγματικά αναγνωρισμένο το δικαίωμα για απεργίες, χωρίς όμως να καθορίζεται από νόμο. Απεργίες αποφασίζονται κατόπιν συλλογικής διαπραγμάτευσης, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη αναγνωρισμένου σωματείου. Στο Δημόσιο, οι όροι καθορίζονται μέσω Συλλογικής Σύμβασης, με στόχο τη διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος. Το δικαίωμα ανταπεργίας για τους εργοδότες αναγνωρίζεται υπό προϋποθέσεις, όμως δεν εφαρμόζεται στην πράξη. -Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το δικαίωμα για απεργία αναγνωρίστηκε άμεσα το 1998, ενώ έως το 1999, ο εργοδότης μπορούσε να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας των απεργών. Πλέον, οι απεργοί προστατεύονται για 12 εβδομάδες (ισχύει μόνο για τους υπαλλήλους και όχι για τους εργάτες). Ακόμη και σήμερα, βέβαια, δεν εξασφαλίζεται η δυνατότητα επαναπρόσληψης εργαζομένου που απολύθηκε, ακόμη κι αν η απόφαση κρίθηκε παράνομη! Για να ληφθεί απόφαση απεργίας, πρέπει να πραγματοποιηθεί μυστική ψηφοφορία των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης, ενώ 7 ημέρες νωρίτερα θα πρέπει να έχει ενημερωθεί για την ψηφοφορία ο εργοδότης. Στο Δημόσιο, σε περίπτωση απεργίας, ο κρατικός μηχανισμός παρέχει υπηρεσίες. Η ανταπεργία επιτρέπεται ως αμυντική μορφή αντίδρασης των εργοδοτών. -Στην Ισπανία, το δικαίωμα προβλέπεται στο Σύνταγμα, η απεργία κηρύσσεται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις ελεύθερα, ενώ εάν κηρυχθεί από συμβούλια εργαζομένων, πρέπει να υπάρχει πλειοψηφία μελών. Πρόκειται για ατομικό δικαίωμα που μπορεί να αποφασιστεί ακόμη και από αυτόνομες ομάδες. Στο Δημόσιο, προϋπόθεση για την πραγματοποίηση απεργίας είναι η συνέχιση παροχής βασικών υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο. -Στη Γερμανία, το δικαίωμα καθορίζεται με συλλογικές συμβάσεις. Δεν είναι νόμιμη μια απόφαση για απεργία «όταν ο σκοπός της αποτελεί ζήτημα που οι
Re: [Orasi] Αλλάζει το καθεστώς των απεργιών
Γιατί πριν τι ήταν; --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Maria Maniataki Sent: Sunday, September 07, 2014 2:12 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Αλλάζει το καθεστώς των απεργιών Καλημέρα Γρηγόρη, Φοβάμαι οτι δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα ξεσηκωθούν στην προοπτική αλλαγής του νόμου για τις απεργίες! Ωστόσο όμως υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων που απεργίεί σπάνια και ακόμα σπανιότερα συνδικαλίζεται! Αναφέρομαι στους Εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που τώρα πιά ειναι εντελώς ξεκρεμαςτοι ελέω τρόικας! Στάλθηκε από το iPhone μου 7 Σεπ 2014, 12:07 μ.μ., ο/η γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com έγραψε: Έχοντας να επιλέξει μεταξύ απόλυτης ελευθερίας στη λήψη αποφάσεων για απεργία που ισχύει στη Γαλλία ή στην Ισπανία κι ενός άκρως περιοριστικού πλαισίου που εφαρμόζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στη Βουλγαρία, η Ελλάδα καλείται από την τρόικα να αλλάξει τον τρόπο δράσης και λήψης αποφάσεων των συνδικάτων. Μελέτη με την καταγραφή τού τι ισχύει στην Ευρώπη θα αποτελέσει το βασικό εργαλείο του υπουργείου Εργασίας στη σύνοδο των κοινωνικών εταίρων που θα πραγματοποιηθεί στη Γενεύη, με σύμμαχο το ILO, όπως αναφέρει η εφημερίδα Καθημερινή. Δίκαιος συμβιβασμός Ένα δίκαιο συμβιβασμό μεταξύ της πραγματικής ανάγκης για καθιέρωση ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου που θα διέπει τη συνδικαλιστική δράση στην Ελλάδα, των πιέσεων της τρόικας να εφαρμοστούν στη χώρα οι πιο «σκληρές» πολιτικές που ισχύουν σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Βουλγαρία και των έντονων αντιδράσεων όχι μόνο των συνδικάτων, αλλά και κυβερνητικών στελεχών που προέρχονται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, επιδιώκει το υπουργείο Εργασίας στο θέμα της αλλαγής του συνδικαλιστικού νόμου. Πρόκειται για ένα θέμα «εμβληματικού χαρακτήρα» για την τρόικα των δανειστών, που ζητεί την επιβολή των πιο σκληρών προβλέψεων, όπως για παράδειγμα η λήψη απόφασης για απεργία με απόλυτη πλειοψηφία 50%+1 της γενικής συνέλευσης των μελών μιας επιχείρησης, που ισχύει μόνο στη Βουλγαρία. Στην Ελλάδα οι απεργίες προστατεύονται από το Σύνταγμα και οι προϋποθέσεις καθορίζονται από νόμο. Αποφάσεις λαμβάνονται από τη Γενική Συνέλευση (σωματεία) ή από το Δ.Σ. Για να ξεπεράσει τις ασφυκτικές οχλήσεις των δανειστών, ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης ανέθεσε σε δικηγορικό γραφείο τη διεξαγωγή μελέτης σε τουλάχιστον δέκα χώρες της Ε.Ε., την οποία παρέδωσε ήδη στους εκπροσώπους της τρόικας. Παράλληλα, πριν ακόμη επισκεφθεί το Παρίσι, είχε έρθει σε συμφωνία με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO) ώστε να τεθεί επικεφαλής μιας προσπάθειας διεξαγωγής διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους της Ελλάδας. Ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης έχει παραδεχθεί ότι είναι πλέον ώριμες οι συνθήκες ώστε αυτονόητα θέματα, όπως η αλλαγή ενός ξεπερασμένου πλαισίου, να συζητηθούν και να συμφωνηθούν μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Με την απόφασή του δε, ο διάλογος να διεξαχθεί στη Γενεύη, την έδρα του ILO, οργανισμού στον οποίο έχει πολλές φορές καταφύγει η ΓΣΕΕ, ο υπουργός Εργασίας επιδιώκει να θέσει τους πάντες και κυρίως τη ΓΣΕΕ προ των ευθυνών τους. Και μάλιστα για ένα θέμα όπως το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη συνδικαλιστική δράση στην Ελλάδα, που και από τα ίδια τα συνδικάτα –ή τουλάχιστον τα πλέον ώριμα μέλη τους– έχει χαρακτηριστεί παρωχημένο και εκ του αποτελέσματος αποτυχημένο. Τι ισχύει στις άλλες χώρες -Στο Βέλγιο είναι επίσης συνταγματικά αναγνωρισμένο το δικαίωμα για απεργίες, χωρίς όμως να καθορίζεται από νόμο. Απεργίες αποφασίζονται κατόπιν συλλογικής διαπραγμάτευσης, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη αναγνωρισμένου σωματείου. Στο Δημόσιο, οι όροι καθορίζονται μέσω Συλλογικής Σύμβασης, με στόχο τη διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος. Το δικαίωμα ανταπεργίας για τους εργοδότες αναγνωρίζεται υπό προϋποθέσεις, όμως δεν εφαρμόζεται στην πράξη. -Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το δικαίωμα για απεργία αναγνωρίστηκε άμεσα το 1998, ενώ έως το 1999, ο εργοδότης μπορούσε να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας των απεργών. Πλέον, οι απεργοί προστατεύονται για 12 εβδομάδες (ισχύει μόνο για τους υπαλλήλους και όχι για τους εργάτες). Ακόμη και σήμερα, βέβαια, δεν εξασφαλίζεται η δυνατότητα επαναπρόσληψης εργαζομένου που απολύθηκε, ακόμη κι αν η απόφαση κρίθηκε παράνομη! Για να ληφθεί απόφαση απεργίας, πρέπει να πραγματοποιηθεί μυστική ψηφοφορία των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης, ενώ 7 ημέρες νωρίτερα θα πρέπει να έχει ενημερωθεί για την ψηφοφορία ο εργοδότης. Στο Δημόσιο, σε περίπτωση απεργίας, ο κρατικός μηχανισμός παρέχει υπηρεσίες. Η ανταπεργία επιτρέπεται ως αμυντική μορφή αντίδρασης των εργοδοτών. -Στην Ισπανία, το δικαίωμα προβλέπεται στο Σύνταγμα, η απεργία κηρύσσεται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις ελεύθερα, ενώ εάν κηρυχθεί από συμβούλια εργαζομένων, πρέπει να υπάρχει πλειοψηφία μελών. Πρόκειται για ατομικό δικαίωμα που μπορεί να αποφασιστεί ακόμη και από αυτόνομες ομάδες. Στο Δημόσιο, προϋπόθεση για την πραγματοποίηση απεργίας είναι η συνέχιση παροχής βασικών υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο. -Στη
Re: [Orasi] Αλλάζει το καθεστώς των απεργιών
οι απεργείες ούτως η άλλως αφορούσαν τον τότε κρατεό τομέα των αειμνήστων δέκο. κατά τα άλλα απεργείες γίνονταν επετιακά δυό τρείς φορε΄ς τον χρόνο απο την γεσεέ. και πάλι τότε ότι έκαναν έκαναν οι δέκο. ο ιδιοτικός τομέας εργαζόταν για να πηγένουν για ψώνια και τσίπουρο οι τραπεζικοί και οι δεητζίδες. σπύρος - Original Message - From: Kostas D. Theodoropoulos ks...@hostvis.net To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Sunday, September 07, 2014 2:24 PM Subject: Re: [Orasi] Αλλάζει το καθεστώς των απεργιών Γιατί πριν τι ήταν; --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Maria Maniataki Sent: Sunday, September 07, 2014 2:12 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Αλλάζει το καθεστώς των απεργιών Καλημέρα Γρηγόρη, Φοβάμαι οτι δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα ξεσηκωθούν στην προοπτική αλλαγής του νόμου για τις απεργίες! Ωστόσο όμως υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων που απεργίεί σπάνια και ακόμα σπανιότερα συνδικαλίζεται! Αναφέρομαι στους Εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που τώρα πιά ειναι εντελώς ξεκρεμαςτοι ελέω τρόικας! Στάλθηκε από το iPhone μου 7 Σεπ 2014, 12:07 μ.μ., ο/η γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com έγραψε: Έχοντας να επιλέξει μεταξύ απόλυτης ελευθερίας στη λήψη αποφάσεων για απεργία που ισχύει στη Γαλλία ή στην Ισπανία κι ενός άκρως περιοριστικού πλαισίου που εφαρμόζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στη Βουλγαρία, η Ελλάδα καλείται από την τρόικα να αλλάξει τον τρόπο δράσης και λήψης αποφάσεων των συνδικάτων. Μελέτη με την καταγραφή τού τι ισχύει στην Ευρώπη θα αποτελέσει το βασικό εργαλείο του υπουργείου Εργασίας στη σύνοδο των κοινωνικών εταίρων που θα πραγματοποιηθεί στη Γενεύη, με σύμμαχο το ILO, όπως αναφέρει η εφημερίδα Καθημερινή. Δίκαιος συμβιβασμός Ένα δίκαιο συμβιβασμό μεταξύ της πραγματικής ανάγκης για καθιέρωση ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου που θα διέπει τη συνδικαλιστική δράση στην Ελλάδα, των πιέσεων της τρόικας να εφαρμοστούν στη χώρα οι πιο «σκληρές» πολιτικές που ισχύουν σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Βουλγαρία και των έντονων αντιδράσεων όχι μόνο των συνδικάτων, αλλά και κυβερνητικών στελεχών που προέρχονται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, επιδιώκει το υπουργείο Εργασίας στο θέμα της αλλαγής του συνδικαλιστικού νόμου. Πρόκειται για ένα θέμα «εμβληματικού χαρακτήρα» για την τρόικα των δανειστών, που ζητεί την επιβολή των πιο σκληρών προβλέψεων, όπως για παράδειγμα η λήψη απόφασης για απεργία με απόλυτη πλειοψηφία 50%+1 της γενικής συνέλευσης των μελών μιας επιχείρησης, που ισχύει μόνο στη Βουλγαρία. Στην Ελλάδα οι απεργίες προστατεύονται από το Σύνταγμα και οι προϋποθέσεις καθορίζονται από νόμο. Αποφάσεις λαμβάνονται από τη Γενική Συνέλευση (σωματεία) ή από το Δ.Σ. Για να ξεπεράσει τις ασφυκτικές οχλήσεις των δανειστών, ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης ανέθεσε σε δικηγορικό γραφείο τη διεξαγωγή μελέτης σε τουλάχιστον δέκα χώρες της Ε.Ε., την οποία παρέδωσε ήδη στους εκπροσώπους της τρόικας. Παράλληλα, πριν ακόμη επισκεφθεί το Παρίσι, είχε έρθει σε συμφωνία με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO) ώστε να τεθεί επικεφαλής μιας προσπάθειας διεξαγωγής διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους της Ελλάδας. Ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης έχει παραδεχθεί ότι είναι πλέον ώριμες οι συνθήκες ώστε αυτονόητα θέματα, όπως η αλλαγή ενός ξεπερασμένου πλαισίου, να συζητηθούν και να συμφωνηθούν μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Με την απόφασή του δε, ο διάλογος να διεξαχθεί στη Γενεύη, την έδρα του ILO, οργανισμού στον οποίο έχει πολλές φορές καταφύγει η ΓΣΕΕ, ο υπουργός Εργασίας επιδιώκει να θέσει τους πάντες και κυρίως τη ΓΣΕΕ προ των ευθυνών τους. Και μάλιστα για ένα θέμα όπως το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη συνδικαλιστική δράση στην Ελλάδα, που και από τα ίδια τα συνδικάτα –ή τουλάχιστον τα πλέον ώριμα μέλη τους– έχει χαρακτηριστεί παρωχημένο και εκ του αποτελέσματος αποτυχημένο. Τι ισχύει στις άλλες χώρες -Στο Βέλγιο είναι επίσης συνταγματικά αναγνωρισμένο το δικαίωμα για απεργίες, χωρίς όμως να καθορίζεται από νόμο. Απεργίες αποφασίζονται κατόπιν συλλογικής διαπραγμάτευσης, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη αναγνωρισμένου σωματείου. Στο Δημόσιο, οι όροι καθορίζονται μέσω Συλλογικής Σύμβασης, με στόχο τη διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος. Το δικαίωμα ανταπεργίας για τους εργοδότες αναγνωρίζεται υπό προϋποθέσεις, όμως δεν εφαρμόζεται στην πράξη. -Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το δικαίωμα για απεργία αναγνωρίστηκε άμεσα το 1998, ενώ έως το 1999, ο εργοδότης μπορούσε να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας των απεργών. Πλέον, οι απεργοί προστατεύονται για 12 εβδομάδες (ισχύει μόνο για τους υπαλλήλους και όχι για τους εργάτες). Ακόμη και σήμερα, βέβαια, δεν εξασφαλίζεται η δυνατότητα επαναπρόσληψης εργαζομένου που απολύθηκε, ακόμη κι αν η απόφαση κρίθηκε παράνομη! Για να ληφθεί απόφαση απεργίας, πρέπει να πραγματοποιηθεί μυστική ψηφοφορία των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης, ενώ 7 ημέρες νωρίτερα θα πρέπει να έχει ενημερωθεί για την ψηφοφορία ο εργοδότης. Στο Δημόσιο, σε περίπτωση απεργίας,
[Orasi] βιλιοπροτάσεις. το πλατύ ποτάμι.
γίαννη μπεράτη. το πλατύ ποτάμι. για οπισθόφυλο διαβάστε το πόστ που έβαλα το πρωί απο το ιστολόγιο του δημήτρη σαραντάκου. πατήστε εδώ. www.hostvis.net/audiobooks/potami.7z Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
[Orasi] Νέα υπόθεση Κωσταλέξι αποκαλύφθηκε στην Καλλιθέα
Νέα υπόθεση Κωσταλέξι αποκαλύφθηκε στην Καλλιθέα Ανατριχίλα προκαλεί η νέα υπόθεση «Κωσταλέξι», που αποκαλύφθηκε στις αρχές Ιουλίου στην Καλλιθέα και είδε το φως της δημοσιότητας σήμερα, μέσω της εφημερίδας «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής». Μια 36χρονη γυναίκα κατάκοιτη λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας, ορφανή από το 2006 όταν πέθανε η μητέρα της, ζούσε κάτω από τραγικές συνθήκες και έναν πραγματικό εφιάλτη, για περίπου οκτώ χρόνια. Όπως καταγγέλλει η ίδια, μια 77χρονη ομογενής από την πρώην ΕΣΣΔ, η οποία υποτίθεται ότι είχε αναλάβει την φροντίδα της και ένας συγγενής της, την κρατούσαν κυριολεκτικά φυλακισμένη, στο μπαλκόνι του διαμερίσματος της που βλέπει στον φωταγωγό πολυκατοικίας στην οδό Δημοσθένους 243Β, με ελάχιστη τροφή, ενώ φέρονται ότι την βασάνιζαν και έπαιρναν την σύνταξη της, ύψους 1.200 ευρώ. Η υπόθεση αποκαλύφθηκε όταν γείτονες ειδοποίησαν την Υγειονομική Υπηρεσία, η οποία με την σειρά της ζήτησε συνδρομή από το αστυνομικό τμήμα Καλλιθέας και έκαναν έφοδο στο σπίτι, στις 8 Ιουλίου. Στο διαμέρισμα, στο μπαλκόνι του φωταγωγού βρήκαν την γυναίκα σε άθλια κατάσταση, με το ένα πόδι σπασμένο και δεμένο με σανιδένιο πρόχειρο νάρθηκα. Με ασθενοφόρο διακομίστηκε στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» όπου νοσηλεύεται μέχρι σήμερα. Για την υπόθεση διατάχθηκε έρευνα από τον εισαγγελέα και σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος της 77χρονης και του συγγενή της. Σημειώνεται ότι εξετάζεται εκτός των άλλων, κάτω από ποιές συνθήκες η 36χρονη είχε παραχωρήσει το διαμέρισμα της στην 77χρονη ομογενή, κρατώντας απλώς την επικαρπία. Η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια των δικαστικών αρχών που την ερευνούν σε βάθος. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ http://www.capital.gr/news.asp?id=2102691 http://www.capital.gr/news.asp?id=2102691 Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
[Orasi] Η πρώτη εκλεγμένη Ελληνίδα δήμαρχος
Η πρώτη εκλεγμένη Ελληνίδα δήμαρχος Ορκωμοσία του Δημοτικού Συμβουλίου Κερκυραίων, το οποίο προέκυψε από τις δημοτικές εκλογές του 1959. Τρίτη από αριστερά η Μαρία Καποδίστρια-Δεσύλλα. Η Μαρία Καποδίστρια-Δεσύλλα υπήρξε μια προσωπικότητα που έζησε στο μεταίχμιο δύο κόσμων. Μια γυναίκα χειραφετημένη, δραστήρια, με πλατιά κουλτούρα και αυστηρή προσήλωση στην ιδέα του καθήκοντος. Γεννήθηκε στην Αθήνα, την 25η Μαρτίου 1898 και απεβίωσε στην Κέρκυρα, στις 15 Αυγούστου του 1980. Πατέρας της ήταν ο νομικός Γεώργιος Καποδίστριας, εγγονός του μικρότερου αδελφού του Κυβερνήτη, Γεωργίου, και μητέρα της η Ελένη Καραπάνου, κόρη του γνωστού αρχαιολόγου και πολιτικού Κωνσταντίνου Καραπάνου. Στην Αθήνα μεγάλωσε σ’ ένα καλλιεργημένο μεγαλοαστικό περιβάλλον και από πολύ νέα ανέπτυξε τη διάθεση για κοινωνική προσφορά, συμμετέχοντας στον Ερυθρό Σταυρό, ήδη από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παντρεύτηκε τον Κερκυραίο διπλωμάτη Λουδοβίκο Σκάρπα, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες, την Ελένη (Νένα) Μπουφίδη και τη Δαρεία - Ερρικέτη (Ντάρια) Σκάρπα. Ο γάμος τους όμως κράτησε πολύ λίγο. Μετά το διαζύγιό της, το 1928, η Μαρία Καποδίστρια με τις κόρες της, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κέρκυρα, όπου ανέλαβε τη συντήρηση της αγαπημένης της Κουκουρίτσας, μιας από τις εξοχικές κατοικίες της οικογένειας Καποδίστρια με ιδιαίτερη ιστορική σημασία, καθώς έζησε εκεί για ένα διάστημα στα νεανικά του χρόνια ο Κυβερνήτης. Το 1935, παντρεύτηκε τον επιφανή Κερκυραίο βιομήχανο Σταμάτη (Τάκη) Δεσύλλα, με τον οποίο ανέπτυξαν αξιόλογη και πολυσχιδή κοινωνική δράση, στο ΠΙΚΠΑ, στη ΧΕΝ, στις Παιδικές Εξοχές, στο Πρεβεντόριο, στο Νοσοκομείο, στο Ορφανοτροφείο και στον Ερυθρό Σταυρό. Την περίοδο του πολέμου, το ζεύγος Δεσύλλα προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες. Η Μαρία Δεσύλλα, από τον Νοέμβριο του 1940, υπήρξε εθελόντρια προϊσταμένη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στο Αστικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας, το οποίο συντηρούνταν τότε χάρη στη γενναία χορηγία του Τάκη Δεσύλλα, ενώ από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 1941, ανέλαβε τη διεύθυνση του 18ου Στρατιωτικού Νοσοκομείου στην Αθήνα. Στα χρόνια της Κατοχής, διοργάνωναν τακτικά συσσίτια και στήριζαν τους αναξιοπαθούντες στην Κέρκυρα. Μετά την απελευθέρωση, στην πολιτική σκηνή του νησιού, το οποίο βγήκε από τον πόλεμο βαθιά πληγωμένο και με χειμαζόμενη οικονομία, κυριαρχούν δύο προσωπικότητες του αστικού χώρου, αλλά σε αντίπαλα στρατόπεδα: στη δεξιά παράταξη ο γνωστός πολιτικός και υπουργός Σπυρίδων Ι. Θεοτόκης, ενώ στην κεντρώα παράταξη, ο Θεόδωρος Δεσύλλας, αδελφός του Σταμάτη, επίσης υπουργός. Στις πρώτες μεταπολεμικές δημοτικές εκλογές το 1951, ο Στ. Δεσύλλας εκλέγεται δήμαρχος και παρότι για ορισμένες αποφάσεις επί δημαρχίας του ασκήθηκε έντονη κριτική (κυρίως για την κατεδάφιση του βομβαρδισμένου Δημοτικού Θεάτρου), επανεκλέγεται για δεύτερη συνεχή θητεία δήμαρχος Κερκυραίων, χωρίς καν να υπάρχει αντίπαλος. Ο Τάκης Δεσύλλας, ο οποίος, σύμφωνα με τον έγκριτο δημοσιογράφο Κώστα Δαφνή «...έδωσε ολόκληρον τον εαυτόν του εις την προσπάθειαν της κερκυραϊκής ανασυγκροτήσεως...», έναν μόλις χρόνο αργότερα, στις 25 Δεκεμβρίου 1955, πεθαίνει αιφνίδια από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία μόλις 61 ετών. Μετριοπαθής στάση και σαρωτική νίκη Στην πόλη κηρύχθηκε πένθος ενός μηνός, ενώ, σχεδόν αμέσως, ξεκίνησε η συζήτηση για τη διάδοχη κατάσταση. Η αρχική πρόταση των «δεσυλλικών» ήταν να βρεθεί υπερκομματικός δήμαρχος κοινής αποδοχής, διασφαλίζοντας αρμονική συνεργασία με το υπάρχον Δημοτικό Συμβούλιο, ώστε να συνεχίσει το έργο του εκλιπόντος. Αντίθετα, «θεοτοκικοί» παράγοντες ζητούσαν την παραίτηση ολόκληρου του Δημοτικού Συμβουλίου, τονίζοντας ότι ο νέος δήμαρχος θα έπρεπε να επιλέξει ελεύθερα τους συνεργάτες του. Παράλληλα, επισημαίνεται από «δεσυλλικούς» εθνικόφρονες ότι τυχόν παραίτηση όλων των Δημοτικών Συμβούλων και νέες εκλογές, θα οδηγούσαν «...στην είσοδο των εκπροσωπούντων την αριστεράν, ικανή να παρεμβάλει προσκόμματα εις βάρος της ομαλής λειτουργίας του Δήμου». Τα πρώτα ονόματα που αναφέρονται, είναι του βιομήχανου Πάνου Ζαφειρόπουλου, μιας αξιόλογης προσωπικότητας, Δημοτικού Συμβούλου και στενού συνεργάτη του Τάκη Δεσύλλα, ο οποίος, όμως, δεν ανήκει στο «δεσυλλικό» περιβάλλον, και της Μαρίας Δεσύλλα, που έχει την ικανότητα και τις διασυνδέσεις να συνεχίσει το έργο του συζύγου της, αλλά για την οποία εκφράζονται επιφυλάξεις από τους «θεοτοκικούς». Οι ζυμώσεις συνεχίζονται κατά το επόμενο δίμηνο. Μεσολαβούν οι βουλευτικές εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου, ενώ ο νέος υπουργός Εξωτερικών Σπύρος Θεοτόκης χειρίζεται την κρίση στο Κυπριακό. Στις 12 Μαρτίου του 1956, προκηρύσσονται αναπληρωματικές εκλογές για τις 15 Απριλίου. Εχει ήδη, από τις 9 Μαρτίου, παραιτηθεί από Δημοτικός Σύμβουλος ο Π. Ζαφειρόπουλος διότι, καθώς σημειώνει, «...το συμφέρον της πόλεως επιβάλλει όπως ο εκλεγησόμενος Δήμαρχος έχει την δυνατότητα της ελευθέρας εκλογής των συνεργατών του». Στις 14 Μαρτίου δημοσιεύεται τηλεγράφημα του υπουργού Σπ. Θεοτόκη, που αποστασιοποιείται από την υποψηφιότητα Μ.
[Orasi] Ο διάλογος στην εποχή του Διαδικτύου
Ο διάλογος στην εποχή του Διαδικτύου Aπό τη φύση του, ο άνθρωπος έχει τη ροπή να αποζητά την έγκριση των άλλων, την επιβεβαίωση και την επιδοκιμασία, γι’ αυτό και συχνά πολλοί παρακολουθούν ξένα «ποσταρίσματα» προσπαθώντας να βεβαιωθούν ότι βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος προτού εκφραστούν ανοιχτά. «Πολύ σύντομα, κανένας δεν θα θυμάται τη ζωή πριν από το Διαδίκτυο», γράφει ο Καναδός δημοσιογράφος Μάικλ Χάρις (Michael Harris) στο βιβλίο του, «Το τέλος της απουσίας: Διεκδικώντας εκ νέου όσα χάσαμε σε έναν κόσμο διαρκούς σύνδεσης» (The End of Absence: Reclaiming What We’ve Lost in a World of Constant Connection, εκδ. Current). Οπου «το τέλος της απουσίας» δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο παρά «η αρχή της παρουσίας». Ή αλλιώς, και με βάση το σκεπτικό του Χάρις, πολύ σύντομα κανένας δεν θα θυμάται πώς ήταν κάποτε να είσαι μόνος με τον εαυτό σου, με τις σκέψεις σου. «Παρών», σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα μπορούσε να σημαίνει παρά το ότι κάποιος είναι επίσης ενεργός, συμμέτοχος στα κοινά. Πράγματι, πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί για τη σημασία του Διαδικτύου, και κυρίως των κοινωνικών δικτύων, σε κορυφαία δραματικά πολιτικά γεγονότα της εποχής μας. Πιο κλασικό παράδειγμα, οι εξεγέρσεις στον ισλαμικό κόσμο: πληροφορίες, μηνύματα-ενημερώσεις των ομάδων που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις ή για κρούσματα βίας από τα καθεστώτα που κινδύνευαν να χάσουν την ισχύ τους, «ταξίδεψαν» σε όλο τον πλανήτη. Ακόμα όμως και σε πιο απλά (έως και κωμικά) γεγονότα, όπως την πρόσφατη δήλωση Τούρκου υπουργού, σύμφωνα με τον οποίο οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να γελούν δημοσίως, το Facebook αποτέλεσε μέσον διαφωνίας και αντίδρασης – και μάλιστα, με χιούμορ: εκατοντάδες Τουρκάλες φωτογραφήθηκαν σε δημόσιους χώρους να γελούν φαρδιά-πλατιά προς την κάμερα. Ηταν η άμεση και εύστοχη απάντησή τους στην απίθανα οπισθοδρομική τοποθέτηση ενός πολιτικού της χώρας τους. Και πάλι: η τουρκική είδηση έγινε παγκόσμια, οικουμενική. Και, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, έδωσε λαβή για σχόλια και on line συζητήσεις. Αγοραίες συζητήσεις Αν στην προκειμένη περίπτωση οι τοποθετήσεις στοιχειωδώς σκεπτόμενων ανθρώπων συμπίπτουν, σε άλλα, πιο λεπτά και αμφιλεγόμενα ζητήματα, το κλίμα στις ανταλλαγές σχολίων στα κοινωνικά δίκτυα γίνεται πολλές φορές από ένθερμο έως και δηλητηριώδες. Σε ό,τι αφορά τα καθ’ ημάς, όποιος έχει παρουσία είτε στο Twitter είτε/και Facebook, ειδικά μετά το 2008, τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, θα έχει γίνει θεατής (ή και συμμέτοχος) τέτοιων «καυτών» διαφωνιών αν όχι λογομαχιών που συχνότατα όμως αποκτούν χαρακτήρα αγοραίο, «καφενειακό». Λογικό και ίσως αναπόφευκτο: όπως και σε άλλες, πιο παραδοσιακές, συμβατικές κοινωνικές εκδηλώσεις και συναθροίσεις, ορισμένοι χρήστες των κοινωνικών δικτύων φαίνεται πως χρησιμοποιούν τα τελευταία για να εκτονώνονται παρά επειδή αναζητούν έναν εποικοδομητικό διάλογο, μια ουσιαστική ανθρώπινη επαφή. Σε κάθε περίπτωση, η θεωρία θέλει τα κοινωνικά δίκτυα να προωθούν και να ευνοούν τελικώς τη διαφωνία, τον αντίλογο – έστω και αν πολλές φορές τα όρια ανάμεσα στον καλώς εννοούμενο διάλογο και στην ανταλλαγή ύβρεων παύουν να είναι σαφή. Αυτό λέει η θεωρία. Στην πράξη όμως; Πριν από λίγες ημέρες, το γνωστό αμερικανικό πανεπιστήμιο Rutgers και το ερευνητικό κέντρο Pew Research Center έδωσαν στη δημοσιότητα έκθεση βάσει της οποίας, τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες, στα κοινωνικά δίκτυα, όπως στο Twitter και το Facebook, οι διαφορετικές απόψεις και οι διαφωνίες πάνω σε δημόσια ζητήματα μοιάζουν, όλως παραδόξως, να εκλείπουν. «Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα», δήλωσε στους New York Times ο Κιθ Χάμπτον (Keith N. Hampton), καθηγητής Επικοινωνίας στο Rutgers και συγγραφέας της εν λόγω έκθεσης, «ανακαλύπτουν νέους τρόπους να εκφραστούν πολιτικά, υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην πολιτική συμμετοχή και την προδιάθεση. Οι άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να εκφράσουν την προσωπική τους άποψη και να εκτεθούν στην αντίθετη πλευρά και αυτή την έκθεση είναι που χρειάζεται να βλέπουμε σε μια δημοκρατία». Το ζήτημα αυτό δεν είναι κάτι καινοφανές. Στην έκθεση αυτή καθαυτήν (ο τίτλος της είναι «Τα κοινωνικά δίκτυα και η “σπείρα της σιωπής” - Social Media and the “Spiral of Silence”, http://www.pewinternet.org/2014/08/26/social-media-and-the-spiral-of-silence/)», ο Χάμπτον γράφει πως σε έρευνες στον χώρο της επικοινωνίας κατά την προ-Διαδικτύου εποχή, οι άνθρωποι είχαν την τάση να μην εκφράζονται δημοσίως –ή στους κόλπους της οικογένειάς τους, των φίλων και συναδέλφων τους– πάνω σε πολιτικά ζητήματα όταν πίστευαν πως η «άποψή τους δεν είναι ευρέως αποδεκτή. Η τάση αυτή ονομάζεται “σπείρα της σιωπής”» (κατά τους New York Times, αυτό φαίνεται πως είναι κατάλοιπο της παλαιάς καλής παράδοσης που θέλει να «μη συζητάμε περί πολιτικής και θρησκείας στο οικογενειακό τραπέζι»). Υποτίθεται ότι, μέσω των κοινωνικών δικτύων, αυτό το φαινόμενο θα έπαυε ή έστω θα μειωνόταν
Re: [Orasi] Η πρώτη εκλεγμένη Ελληνίδα δήμαρχος
να πενέψουμε και λίγο τα γένεια μας!!! σπύρος - Original Message - From: Spiros Skordilis spyri...@icloud.com To: Α Όραση Όραση orasi@hostvis.net Sent: Sunday, September 07, 2014 5:14 PM Subject: [Orasi] Η πρώτη εκλεγμένη Ελληνίδα δήμαρχος Η πρώτη εκλεγμένη Ελληνίδα δήμαρχος Ορκωμοσία του Δημοτικού Συμβουλίου Κερκυραίων, το οποίο προέκυψε από τις δημοτικές εκλογές του 1959. Τρίτη από αριστερά η Μαρία Καποδίστρια-Δεσύλλα. Η Μαρία Καποδίστρια-Δεσύλλα υπήρξε μια προσωπικότητα που έζησε στο μεταίχμιο δύο κόσμων. Μια γυναίκα χειραφετημένη, δραστήρια, με πλατιά κουλτούρα και αυστηρή προσήλωση στην ιδέα του καθήκοντος. Γεννήθηκε στην Αθήνα, την 25η Μαρτίου 1898 και απεβίωσε στην Κέρκυρα, στις 15 Αυγούστου του 1980. Πατέρας της ήταν ο νομικός Γεώργιος Καποδίστριας, εγγονός του μικρότερου αδελφού του Κυβερνήτη, Γεωργίου, και μητέρα της η Ελένη Καραπάνου, κόρη του γνωστού αρχαιολόγου και πολιτικού Κωνσταντίνου Καραπάνου. Στην Αθήνα μεγάλωσε σ’ ένα καλλιεργημένο μεγαλοαστικό περιβάλλον και από πολύ νέα ανέπτυξε τη διάθεση για κοινωνική προσφορά, συμμετέχοντας στον Ερυθρό Σταυρό, ήδη από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παντρεύτηκε τον Κερκυραίο διπλωμάτη Λουδοβίκο Σκάρπα, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες, την Ελένη (Νένα) Μπουφίδη και τη Δαρεία - Ερρικέτη (Ντάρια) Σκάρπα. Ο γάμος τους όμως κράτησε πολύ λίγο. Μετά το διαζύγιό της, το 1928, η Μαρία Καποδίστρια με τις κόρες της, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κέρκυρα, όπου ανέλαβε τη συντήρηση της αγαπημένης της Κουκουρίτσας, μιας από τις εξοχικές κατοικίες της οικογένειας Καποδίστρια με ιδιαίτερη ιστορική σημασία, καθώς έζησε εκεί για ένα διάστημα στα νεανικά του χρόνια ο Κυβερνήτης. Το 1935, παντρεύτηκε τον επιφανή Κερκυραίο βιομήχανο Σταμάτη (Τάκη) Δεσύλλα, με τον οποίο ανέπτυξαν αξιόλογη και πολυσχιδή κοινωνική δράση, στο ΠΙΚΠΑ, στη ΧΕΝ, στις Παιδικές Εξοχές, στο Πρεβεντόριο, στο Νοσοκομείο, στο Ορφανοτροφείο και στον Ερυθρό Σταυρό. Την περίοδο του πολέμου, το ζεύγος Δεσύλλα προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες. Η Μαρία Δεσύλλα, από τον Νοέμβριο του 1940, υπήρξε εθελόντρια προϊσταμένη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στο Αστικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας, το οποίο συντηρούνταν τότε χάρη στη γενναία χορηγία του Τάκη Δεσύλλα, ενώ από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 1941, ανέλαβε τη διεύθυνση του 18ου Στρατιωτικού Νοσοκομείου στην Αθήνα. Στα χρόνια της Κατοχής, διοργάνωναν τακτικά συσσίτια και στήριζαν τους αναξιοπαθούντες στην Κέρκυρα. Μετά την απελευθέρωση, στην πολιτική σκηνή του νησιού, το οποίο βγήκε από τον πόλεμο βαθιά πληγωμένο και με χειμαζόμενη οικονομία, κυριαρχούν δύο προσωπικότητες του αστικού χώρου, αλλά σε αντίπαλα στρατόπεδα: στη δεξιά παράταξη ο γνωστός πολιτικός και υπουργός Σπυρίδων Ι. Θεοτόκης, ενώ στην κεντρώα παράταξη, ο Θεόδωρος Δεσύλλας, αδελφός του Σταμάτη, επίσης υπουργός. Στις πρώτες μεταπολεμικές δημοτικές εκλογές το 1951, ο Στ. Δεσύλλας εκλέγεται δήμαρχος και παρότι για ορισμένες αποφάσεις επί δημαρχίας του ασκήθηκε έντονη κριτική (κυρίως για την κατεδάφιση του βομβαρδισμένου Δημοτικού Θεάτρου), επανεκλέγεται για δεύτερη συνεχή θητεία δήμαρχος Κερκυραίων, χωρίς καν να υπάρχει αντίπαλος. Ο Τάκης Δεσύλλας, ο οποίος, σύμφωνα με τον έγκριτο δημοσιογράφο Κώστα Δαφνή «...έδωσε ολόκληρον τον εαυτόν του εις την προσπάθειαν της κερκυραϊκής ανασυγκροτήσεως...», έναν μόλις χρόνο αργότερα, στις 25 Δεκεμβρίου 1955, πεθαίνει αιφνίδια από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία μόλις 61 ετών. Μετριοπαθής στάση και σαρωτική νίκη Στην πόλη κηρύχθηκε πένθος ενός μηνός, ενώ, σχεδόν αμέσως, ξεκίνησε η συζήτηση για τη διάδοχη κατάσταση. Η αρχική πρόταση των «δεσυλλικών» ήταν να βρεθεί υπερκομματικός δήμαρχος κοινής αποδοχής, διασφαλίζοντας αρμονική συνεργασία με το υπάρχον Δημοτικό Συμβούλιο, ώστε να συνεχίσει το έργο του εκλιπόντος. Αντίθετα, «θεοτοκικοί» παράγοντες ζητούσαν την παραίτηση ολόκληρου του Δημοτικού Συμβουλίου, τονίζοντας ότι ο νέος δήμαρχος θα έπρεπε να επιλέξει ελεύθερα τους συνεργάτες του. Παράλληλα, επισημαίνεται από «δεσυλλικούς» εθνικόφρονες ότι τυχόν παραίτηση όλων των Δημοτικών Συμβούλων και νέες εκλογές, θα οδηγούσαν «...στην είσοδο των εκπροσωπούντων την αριστεράν, ικανή να παρεμβάλει προσκόμματα εις βάρος της ομαλής λειτουργίας του Δήμου». Τα πρώτα ονόματα που αναφέρονται, είναι του βιομήχανου Πάνου Ζαφειρόπουλου, μιας αξιόλογης προσωπικότητας, Δημοτικού Συμβούλου και στενού συνεργάτη του Τάκη Δεσύλλα, ο οποίος, όμως, δεν ανήκει στο «δεσυλλικό» περιβάλλον, και της Μαρίας Δεσύλλα, που έχει την ικανότητα και τις διασυνδέσεις να συνεχίσει το έργο του συζύγου της, αλλά για την οποία εκφράζονται επιφυλάξεις από τους «θεοτοκικούς». Οι ζυμώσεις συνεχίζονται κατά το επόμενο δίμηνο. Μεσολαβούν οι βουλευτικές εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου, ενώ ο νέος υπουργός Εξωτερικών Σπύρος Θεοτόκης χειρίζεται την κρίση στο Κυπριακό. Στις 12 Μαρτίου του 1956, προκηρύσσονται αναπληρωματικές εκλογές για τις 15 Απριλίου. Εχει ήδη, από τις 9 Μαρτίου, παραιτηθεί από Δημοτικός Σύμβουλος ο Π. Ζαφειρόπουλος διότι,
[Orasi] Οι 10 πιο συνηθισμένοι λόγοι που απορρίπτονται εφαρμογές από το App Store
Οι 10 πιο συνηθισμένοι λόγοι που απορρίπτονται εφαρμογές από το App Store Δεν είναι λίγες οι φορές, που μαθαίνουμε ότι μια εφαρμογή απορρίφθηκε από το App Store της Apple, επειδή δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις που έχει θέσει η εταιρεία. Η Apple θέλει να διατηρεί υψηλό το επίπεδο των εφαρμογών που υπάρχουν στο Store της, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι αρκετές εφαρμογές θα κοπούν. Πρόσφατα, έδωσε στη δημοσιότητα στατιστικά, για τους δέκα κυριότερους λόγους που απορρίπτονται οι εφαρμογές. Τα στοιχεία αυτά αφορούν την εβδομάδα 21/8/2014 έως 28/8/2014 και δεν αποκλείεται να υπάρχει πλέον εβδομαδιαία ή μηνιαία ενημέρωση. Ο πρώτος τη τάξει λόγος, που συγκεντρώνει ποσοστό 14%, είναι ότι ο προγραμματιστής δεν παρέχει επαρκείς πληροφορίες για την εφαρμογή του. Ακολουθούν με 8% και 6% η μη συμμόρφωση με την οδηγία περί έκθεση bugs και η μη συμμόρφωση με τους όρους της Άδειας για Προγραμματιστές, αντίστοιχα. 6% των εφαρμογών έχουν απορροφηθεί λόγω του User Interface τους, καθώς «η Apple και οι πελάτες της δίνουν μεγάλη σημασία σε ένα απλό, καθαρό, δημιουργικό και καλοδουλεμένο User Interface. Απαιτείται περισσότερη δουλειά, αλλά το αξίζει. Η Apple θέτει ψηλά τον πήχη. Αν το User Interface είναι πολύπλοκο ή λιγότερο από πολύ καλό, τότε μπορεί να απορριφθεί». Ακολουθούν στην πέμπτη και έκτη θέση, με 5% η παράβαση της οδηγίας περί ονομασίας, περιγραφών και screenshots άσχετων με την εφαρμογή καθώς και η παράβαση της οδηγίας για αναπαραστάσεις, ονόματα και εικονίδια που είναι ψευδή ή παραπλανητικά. Το 4% των εφαρμογών έχουν απορριφθεί γιατί το όνομα στο iTunes Connect και στην συσκευή διαφέρουν, προκαλώντας μπέρδεμα στους χρήστες, ενώ άλλο ένα 4% απορρίπτεται γιατί έχουν placeholder text. Την δεκάδα των λόγων απόρριψης συμπληρώνουν οι χαμηλές αξιολογήσεις από τους χρήστες (3%) και όσοι έχουν καταθέσει προς έγκριση μια beta/demo/trial/test έκδοση της εφαρμογής τους (2%). Φυσικά υπάρχουν πολλοί ακόμη λόγοι, καθώς αυτή η δεκάδα είναι μόλις το 58%. Βέβαια, κάθε ένας από τους υπόλοιπους λόγους, που ανήκει στο 42% αφορά λιγότερο από το 2% των περιπτώσεων. Θεωρείτε την πολιτική της Apple υπερβολική ή θα θέλατε να την δείτε και σε άλλα Stores; [via] Τελευταία τροποποίηση από gnt: Σήμερα, 19:18. http://feeds.myphone.gr/~r/myphone/~3/Gfhzz6wBBtI/showthread.php http://feeds.myphone.gr/~r/myphone/~3/Gfhzz6wBBtI/showthread.php Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
[Orasi] Μισιρλού
Μισιρλού Μισιρλού: Τραγούδι που ξεκίνησε από την Ελλάδα ως ρεμπέτικο κι έγινε παγκόσμια επιτυχία, γνωρίζοντας διασκευές σε διαφορετικά μουσικά στυλ. Μισιρλού σημαίνει γυναίκα από το Μισίρι (Μισρ=Αίγυπτος στα αραβικά)... Τραγούδι που ξεκίνησε από την Ελλάδα ως ρεμπέτικο κι έγινε παγκόσμια επιτυχία, γνωρίζοντας διασκευές σε διαφορετικά μουσικά στυλ (τζαζ, οριεντάλ, κλέζμερ, σερφ-ροκ, γκαράζ-ροκ κ.ά.). Μισιρλού σημαίνει γυναίκα από το Μισίρι (Μισρ=Αίγυπτος στα αραβικά) και αναφέρεται σε μουσουλμάνα της Αιγύπτου, καθότι τη χριστιανή της περιοχής την ονομάζουμε Αιγυπτιώτισσα. Η Μισιρλού είναι ένα αργό ζεϊμπέκικο, που πρωτακούστηκε στην Αθήνα γύρω στο 1927 από την κομπανία του Δημήτρη Πατρινού, ενός σμυρνιού μουσικού, που ήρθε στην πρωτεύουσα με το κύμα των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το τραγούδι αναφέρεται στον έρωτα ενός χριστιανού για μια μουσουλμάνα, θέμα - ταμπού για εκείνη την εποχή και όχι μόνο. Η μελωδία είτε προϋπήρχε και ήταν οικείο άκουσμα στον ευρύτερο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είτε αποτελεί ομαδική δουλειά της κομπανίας του Πατρινού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Πατρινός έγραψε τους στίχους. Η διεθνής πορεία του τραγουδιού ξεκίνησε το 1930 από τις ΗΠΑ, με την κυκλοφορία του από τη δισκογραφική εταιρεία Orthophonic του ελληνοαμερικανού Τίτου Δημητριάδη. Το 1941 ένας άλλος ελληνοαμερικανός, ο μουσικός Νίκος Ρουμπάνης του άλλαξε τον τόνο και τη μελωδία, δίνοντάς του τον ανατολίτικο ήχο με τον οποίο είναι γνωστό σήμερα. Φρόντισε, μάλιστα, να κατοχυρώσει το όνομά του ως συνθέτης του τραγουδιού. Καθώς κανείς δεν του αμφισβήτησε το δικαίωμα αυτό, ο Ρουμπάνης εμφανίζεται ως συνθέτης της Μισιρλούς σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα. Αμέσως μετά τη διασκευή του Ρουμπάνη, το τραγούδι εντάχθηκε στο ρεπερτόριο μεγάλων ορχηστρών της εποχής του σουίνγκ, όπως του Χάρι Τζέιμς, του Γούντι Χέρμαν και του Ξαβιέ Κούγκατ. Όμως, η μεγάλη επιτυχία για τη Μισιρλού ήλθε στις αρχές της δεκαετίας του '60 από καλλιτέχνες του Surf-Rock. Την αρχή έκανε ο κιθαρίστας Ντικ Ντέιλ, ένας μουσικός με λιβανέζικες ρίζες (Ρίτσαρντ Μανσούρ το πραγματικό του όνομα), όταν ένας θαμώνας στο κλαμπ που εμφανιζόταν τον προκάλεσε να παίξει ένα σόλο με μία μόνο χορδή της κιθάρας. Αυτός διάλεξε τη Μισιρλού για να ανταποκριθεί στην πρόκληση. Το 1963, οι σπουδαίοι The Beach Boys παρουσίασαν στο άλμπουμ τους Surfin' USA μια εκτέλεση του τραγουδιού παρόμοια με αυτή του Ντέιλ, κάνοντας έτσι τη Μισιρλού τμήμα της surf παράδοσης, αλλά και της αμερικάνικης ποπ κουλτούρας. Το 1994 η Μισιρλού στην εκτέλεση του Ντικ Ντέιλ ήλθε και πάλι στο προσκήνιο, καθώς ακουγόταν στην καλτ ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο Pulp Fiction, ενώ το 2006 ξανάγινε δημοφιλής, όταν αποτέλεσε τη βάση για το τραγούδι των Black Eyed Peas, Pump it. Αξιοσημείωτη είναι και η εκδοχή του γνωστού κουαρτέτου εγχόρδων The Kronos Quartet, που συμπεριέλαβε τη Μισιρλού στο άλμπουμ τους Caravan (2000) με τον τίτλο Misirlou Twist. Στην Ελλάδα, τη Μισιρλού έχουν τραγουδήσει αρκετοί καλλιτέχνες, όπως η Δανάη, η Σοφία Βέμπο και ο Νίκος Γούναρης. Το ροκ συγκρότημα των Last Drive (άλμπουμ Underworld Shakedown του 1986) και η γκαράζ μπάντα των Sound Explosion (Misirlou the Greek). Το 2004, η Μισιρλού επιλέχτηκε από την οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας ως ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών, και ακούστηκε στην τελετή λήξης από την Άννα Βίσση. Στο τεύχος Μαρτίου 2005 το αγγλικό μουσικό περιοδικό Q δημοσίευσε έναν κατάλογο με τα 100 κορυφαία 100 κιθαριστικά τραγούδια. Η Μισιρλού στη διασκευή του Ντικ Ντέιλ κατέλαβε την 89η θέση. Περί Πηγών... http://feedproxy.google.com/~r/sansimeragr/frontpage/~3/suyiROPFLNA/306 http://feedproxy.google.com/~r/sansimeragr/frontpage/~3/suyiROPFLNA/306 Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
[Orasi] Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος
Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος: Έλληνας δικηγόρος, θεατρικός συγγραφέας και ποιητής της λεγόμενης Α’ Αθηναϊκής Σχολής. Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος Έλληνας δικηγόρος, θεατρικός συγγραφέας και ποιητής της λεγόμενης Α' Αθηναϊκής Σχολής. Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Σεπτεμβρίου 1843 και ήταν γιος του εθνικού ιστορικού Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1866 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της σχολής του με τη διατριβή «Αι περί ποινή θεωρίαι του Πλάτωνος». Εργάστηκε ως δικηγόρος, ενώ παράλληλα μελετούσε από νεαρή ηλικίας αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς, καθώς και τη σύγχρονή του λογοτεχνική παραγωγή. Το μεγάλο παράπονό του ήταν ότι λόγω του επαγγέλματός τους, δεν του επαρκούσε ο χρόνος για να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία κι έγραφε μόνο κατά τις νυχτερινές ώρες. Το 1861, σε ηλικία 18 ετών, δημοσίευσε την πρώτη του μελέτη, με τίτλο Σκέψεις ενός ληστού ή καταδίκη της κοινωνίας, η οποία αναδεικνύει τη φιλελεύθερη και αναρχίζουσα σκέψη του και αποτελεί μία συναρπαστική απολογία για το ληστρικό φαινόμενο στην Ελλάδα της εποχής του. «Ληστής κακούργος! Οι πλούσιοι τους τρέμουσιν, οι πτωχοί τους τιμώσι τις του καταφρονεί; ο νόμος; όχι διότι δεν τους ετιμώρει» γράφει κάπου. Στον Δημήτριο Παπαρρηγόπουλο αποδίδεται το πρώτο μέρος του άρθρου Aναρχία, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Φως του Σοφοκλή Kαρύδη στις 9 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου και θεωρείται το πρώτο αναρχικό δημοσίευμα στον τότε ελλαδικό χώρο. Το άρθρο προκάλεσε αντιδράσεις και το φύλλο της εφημερίδας κατασχέθηκε, ενώ το δεύτερο μέρος του δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Το 1868 εξέδωσε την πραγματεία Τα καθήκοντα του ανθρώπου ως χριστιανού και ως πολίτου, που βραβεύτηκε στο Νικοδήμειο διαγωνισμό. Ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του, δημοσίευσε το ιστορικό σύγγραμμα Συνοπτική Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, που χρησιμοποιήθηκε ως σχολικό εγχειρίδιο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Η σχέση του με την ποίηση ξεκινά από τα νεανικά του χρόνια. Η πρώτη δημοσίευση έργου του, όμως, έγινε το 1866, όταν βραβεύτηκε στο Βουτσιναίο διαγωνισμό με την ποιητική συλλογή Στόνοι, στην οποία περιέχεται το πιο γνωστό του ποίημα Ο Φανός του Κοιμητηρίου Αθηνών. Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια η συλλογή Χελιδόνες (1867) και τα ποιήματα Ορφεύς (1868) και Πυγμαλίων (1869), που βραβεύτηκαν με πρώτο έπαινο στον ίδιο διαγωνισμό. Ο Παπαρρηγόπουλος έγραψε, επίσης, τους Χαρακτήρες, συλλογή πεζών και έμμετρων διαλογικών κειμένων κοινωνικής κριτικής, καθώς και την πολιτική κωμωδία Συζύγου εκλογή, η οποία γνώρισε επιτυχία στην ελληνική σκηνή, αλλά και μεταφράστηκε και παραστάθηκε στη Γαλλία και την Ιταλία. Το 1865 δημοσίευσε άλλη μια κωμωδία με τίτλο Αγορά. Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος πέθανε από εγκεφαλική συμφόρηση στις 21 Μαρτίου 1873, σε ηλικία μόλις 29 χρόνων. Η κηδεία του ήταν πάνδημη, καθώς ο ποιητής ήταν αρκετά δημοφιλής στην εποχή του. Ποιητικά, ο Παπαρρηγόπουλος τοποθετείται μεταξύ των κυριοτέρων εκπροσώπων της Α' Αθηναϊκής Σχολής, της οποίας κυρίαρχο στοιχείο αποτελεί ο ρομαντισμός. Στο έργο του, το οποίο είναι γραμμένο αποκλειστικά στην καθαρεύουσα, είναι έκδηλος ο ελεγειακός τόνος, συνοδευμένος από μια έντονα μελαγχολική έως απαισιόδοξη διάθεση. Η κριτική τού προσάπτει στόμφο, έλλειψη λυρικής φλέβας και αφρόντιστο στίχο. Από την πλευρά του, ο φιλόλογος Νίκος Πουλόπουλος (καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ του Μόντρεαλ) θεωρεί ότι ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος είναι «ανεξήγητα παραμελημένος ποιητής» και υποστηρίζει ότι «η ποίησή του μεταφύτεψε τον λυρικό πεσιμισμό στον Καρυωτάκη και τον Σεφέρη και σμίλεψε τη φλεγματική ιστορική ποιητική του Καβάφη». Περί Πηγών... http://feedproxy.google.com/~r/sansimeragr/frontpage/~3/AJMdf7bCr0M/691 http://feedproxy.google.com/~r/sansimeragr/frontpage/~3/AJMdf7bCr0M/691 Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
[Orasi] Λέων Δ’ ο Χάζαρος
Λέων Δ’ ο Χάζαρος Λέων Δ’ ο Χάζαρος: Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (775 - 780). Ανήκε στη δυναστεία των Ισαύρων. Λέων Δ’ ο Χάζαρος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (775 - 780). Ανήκε στη δυναστεία των Ισαύρων. Ο Λέων γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 750 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου και της πριγκίπισσας των Χαζάρων Τζιτζάκ (Ανθή στα ελληνικά), η οποία είχε βαφτιστεί χριστιανή με το όνομα Ειρήνη. Εξ ου και το προσωνύμιο Χάζαρος για τον νεαρό Λέοντα. Οι Χάζαροι ήταν ένας νομαδικός λαός τουρκομογγολοουνικής καταγωγής, που ζούσε στα δυτικά και βόρεια της Κασπίας θάλασσας. Σε ηλικία ενός έτους, ο Λέων στέφθηκε από τον πατέρα του συμβασιλέας. Ανατράφηκε σε εικονομαχικό περιβάλλον, αλλά το 770 παντρεύτηκε την εικονόφιλη Ειρήνη Σαρανταπήχαινα, που καταγόταν από την πλούσια οικογένεια των Σαραντάπηχων της Αθήνας. Μαζί της απέκτησε τον διάδοχό του θρόνου Κωνσταντίνο ΣΤ'. Μετά τον θάνατο του πατέρα του στέφθηκε αυτοκράτορας (14 Σεπτεμβρίου 775) και τον επόμενο χρόνο (24 Απριλίου 776) έχρισε τον γιο του Κωνσταντίνο συμβασιλέα, ώστε να εξασφαλιστεί από τις βλέψεις των ετεροθαλών αδελφών του. Οι πέντε ετεροθαλείς αδελφοί του Λέοντος (γιοι της τρίτης συζύγου του πατέρα του Ευδοκίας) με επικεφαλής τον πρεσβύτερο Καίσαρα Νικηφόρο εξεγέρθηκαν και απαίτησαν τον θρόνο. Ο Λέων Δ' γρήγορα κατέστειλε την εξέγερση και αφού βασάνισε σκληρά τους πέντε συνωμότες, τους εξόρισε στη Χερσώνα της Κριμαίας. Το μείζον εσωτερικό πρόβλημα της βασιλείας ήταν οι εικονομαχικές έριδες, που απειλούσαν τη συνοχή της αυτοκρατορίας. Ο Λέων συμπεριφέρθηκε με μετριοπάθεια στους εικονολάτρες και μάλιστα δέχτηκε τη χειροτονία του εικονολάτρη Παύλου του Κύπριου ως Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ασφαλώς έπαιξε το ρόλο της και η δυναμική σύζυγός του Ειρήνη, που ήταν εικονόφιλη. Στο εξωτερικό μέτωπο, οι Άραβες φάνηκαν προς στιγμήν απειλητικοί και με επικεφαλής τον Αβασίδη χαλίφη Μουχάμαντ Αλ Μαχντί κατέλαβαν περιοχές της Συρίας και της Μικράς Ασίας, που ανήκαν στο Βυζάντιο. Γρήγορα, όμως, απωθήθηκαν από τον βυζαντινό στρατό, του οποίου ηγείτο ο φανατικός εικονομάχος στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Οι σχέσεις με του Βουλγάρους υπήρξαν ειρηνικές μετά τους μακροχρόνιους πολέμους του Κωνσταντίνου Ε'. Ο ηγεμόνας των Βουλγάρων Τελέριχος ασπάστηκε το Χριστιανισμό και παντρεύτηκε μια ξαδέλφη της Ειρήνης, η κίνησή του όμως αυτή δεν είχε ως συνέχεια τον εκχριστιανισμό του λαού του. Ο Λέων Δ' ο Χάζαρος πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 780, σε ηλικία 30 ετών, μάλλον από φυματίωση, κατά τη διάρκεια εκστρατείας κατά των Βουλγάρων. Ο αιφνίδιος και πρόωρος θάνατός του αποδόθηκε από τους μεν Εικονομάχους σε εγκληματική ενέργεια της συζύγου του Ειρήνης, από δε τους Εικονολάτρες στη θεία πρόνοια. Μετά τον θάνατο του Λέοντος Δ' η εξουσία περιήλθε στην Ειρήνη, ως επίτροπο του ανήλικου διαδόχου και μετέπειτα αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΣΤ'. Περί Πηγών... http://feedproxy.google.com/~r/sansimeragr/frontpage/~3/47XPr7rE118/527 http://feedproxy.google.com/~r/sansimeragr/frontpage/~3/47XPr7rE118/527 Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
[Orasi] Στη Σκωτία πυροδοτείται μια βόμβα
Στη Σκωτία πυροδοτείται μια βόμβα (Σήμερα σας προσκαλώ να πάμε ένα ταξίδι με το μυαλό μας – στο άμεσο μέλλον. Έστω λοιπόν, ότι βρισκόμαστε στον Οκτώβριο 2014 και ότι -) Στις 18 Σεπτεμβρίου η Σκωτία (επιβεβαιώνοντας τις τελευταίες προβλέψεις που έδιναν μικρή υπεροχή στο «ναι» της απόσχισης) στο δημοψήφισμά της έκρινε, με μικρή διαφορά, ότι είναι προς το συμφέρον της η αποκόλλησή της από το Ηνωμένο Βασίλειο. Το Εργατικό Κόμμα, που ο κύριος όγκος των δυνάμεών του βρισκόταν στη Σκωτία και που πήρε πάνω του την καμπάνια του «όχι», βρίσκεται ενώπιον μιας σοβαρής πολιτικής ήττας. Το Συντηρητικό Κόμμα ομοίως βρίσκεται στα πρόθυρα της συντριβής, καθώς στην ιστορία θα μείνει ο Κάμερον ως ο ηγέτης που επί των ημερών του -ειρηνικά!- η χώρα του διαμελίστηκε έπειτα από 307 χρόνια ενότητας. Φυσικά θριαμβευτές βγαίνουν το UKIP και η ακροδεξιά. (Αυτά σε πρώτη ανάγνωση. Πάμε και στη «δεύτερη»:) Επειδή οι διαπραγματεύσεις αποκόλλησης των δύο μερών θα κρατήσουν ως το 2016-2017, οι επόμενες εκλογές (που θα γίνουν τον Μάιο του 2015) θα δώσουν ένα αποτέλεσμα που -μάλλον- θα αμφισβητηθεί. Προσέξτε: αν κερδίσουν οι Εργατικοί, επειδή μέγα μέρος της επιτυχίας τους θα οφείλεται στις σκωτσέζικες έδρες -οι βουλευτές των οποίων όμως θα αποχωρήσουν μετά από ένα χρόνο- το αποτέλεσμα θα αμφισβητηθεί και θα θεωρηθεί ότι η κυβέρνηση δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση. Αν πάλι, παρά το δημοψήφισμα ανεξαρτησίας της Σκωτίας, οι Συντηρητικοί κερδίσουν τις εκλογές, τότε είναι οι μεγάλοι νικητές καθώς η πλειοψηφία τους θα διευρυνθεί με την αποχώρηση των Σκωτσέζων το 2016 ή 2017. Τότε, όμως, εκτιμάται ότι θα προκύψει πρόβλημα ηγεσίας - καθώς η πλέον ευρωσκεπτικιστική πτέρυγα των Συντηρητικών θα βρει την ευκαιρία να ξεφορτωθεί τον Κάμερον, ώστε να φτάσουν στο δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι στην Ε.Ε. (το 2017) από καλύτερη θέση. Επειδή, τέλος, η διαφορά στο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας της Σκωτίας ήταν μικρή, ένθεν κακείθεν θα αμφισβητείται το αποτέλεσμα και η ηγεσία Κάμερον θα τραυματιστεί ανεπανόρθωτα. Η Μεγάλη Αλβιόνα επομένως έχει εισέλθει σε περίοδο μεγάλης αστάθειας και απαξίωσης του διεθνούς της ρόλου, καθώς πολλοί θέτουν ήδη ζήτημα διατήρησης της θέσης της στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Οι «Βρετανοί» εξάλλου, έχουν γίνει πλέον συνώνυμοι των «Εγγλέζων», καθώς στο σύνολο του πληθυσμού είναι μικρή μειοψηφία οι Ουαλλοί και οι βορειο-Ιρλανδοί. Στις διαπραγματεύσεις της αποκόλλησης τέλος, ένα θέμα είναι η χάραξη των συνόρων στα όρια της Σκωτίας με το Ηνωμένο Βασίλειο, ένα δεύτερο θέμα έχει να κάνει με τα νομισματικά ζητήματα και τις κυβερνητικές εγγυήσεις στις τράπεζες κι ένα τρίτο θέμα αφορά την αξιοποίηση των εσόδων από το πετρέλαιο στη Βόρεια θάλασσα που πλέον θα ανήκουν στη Σκωτία. Υπάρχει κι ένα τέταρτο, που είναι το πιο ευαίσθητο και πολύπλοκο – τα τέσσερα βρετανικά πυρηνικά υποβρύχια είναι πλέον ανεπιθύμητα στη Σκωτία και θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις βάσεις της Faslane και Coulport. Το κόστος της μετεγκατάστασής τους υπολογίζεται σε 10 δισ. ευρώ, ενώ ελλοχεύει και πολιτικό κόστος – καθώς ενισχύονται οι φωνές όσων ζητούν την απεξάρτηση της Βρετανίας από τα πυρηνικά, γεγονός που με τη σειρά του προκαλεί ανησυχία στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα θα ξεκινήσει μια συζήτηση για το αν είναι νόμιμο ή όχι το αίτημα της Σκωτίας, να παραμείνει στην Ε.Ε. Οι νομικές γνωμοδοτήσεις θα κονταροχτυπηθούν με τις πολιτικές σκοπιμότητες πολλών κρατών-μελών και τελικά μάλλον η Σκωτία θα πρέπει να κάνει restart στην ενταξιακή διαδικασία. Φυσικά, το προηγούμενο του σκωτσέζικου δημοψηφίσματος θα προκαλέσει αναταραχές στην Ισπανία, το Βέλγιο, ενδεχομένως την Ιταλία και την Ελλάδα, ενώ το Κυπριακό θα τεθεί σε νέα βάση. (Ας ξαναγυρίσουμε στις μέρες μας – 10 μέρες πριν από τη διενέργεια του δημοψηφίσματος. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση, η ανεξαρτησία της Σκωτίας παίρνει προβάδισμα ανάμεσα στους ψηφοφόρους, καθώς οι αναποφάσιστοι γέρνουν προς το «ναι» και το Εργατικό Κόμμα έχει σημάνει συστράτευση όλων των στελεχών του. Αν αυτή η δυναμική επιβεβαιωθεί στις κάλπες, τότε ο ιστορικός του μέλλοντος θα σημειώνει πως το δημοψήφισμα της Σκωτίας ήταν η απαρχή του σταδιακού ξηλώματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης). http://www.protagon.gr/36235 http://www.protagon.gr/36235 Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com
