[Orasi] Συνέντευξη Χριστίνας Σαρρή
Χριστίνα Σαρρή : Η συγγραφέας που “βλέπει” τη ζωή Με Άλλα Μάτια! Δημοσιεύτηκε στις 30 Οκτωβρίου, 2020 από Βαγγέλης Αυγουλάς in Συνεντεύξεις Η Χριστίνα Σαρρή γεννήθηκε στη Φλώρινα τον Αύγουστο του 1999. Λόγω του επαγγέλματος του πατέρα της, ο οποίος ήταν στρατιωτικός, ταξίδεψε κι έζησε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων. Όταν ήταν δύο ετών, η οικογένειά της ανακάλυψε πως είχε αναπηρία όρασης που σταδιακά θα κατέληγε σε τύφλωση. Τα διάφορα προβλήματα που προέκυπταν στην καθημερινότητά της, όμως, δεν την εμπόδισαν ποτέ να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα! Ξεκίνησε να γράφει από πολύ μικρή ηλικία. Γράφει κυρίως μυθιστορήματα, διηγήματα και ποίηση, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί διαδικτυακά μαθήματα δημιουργικής γραφής. Το 2016 τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο Διηγήματος στον 8ο Πανελλήνιο Σχολικό Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης για το διήγημά της “Αγάπη απέραντη σαν θάλασσα”, ενώ το 2017 εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο “Τελικά κέρδισα το στοίχημα;”. Στο παρελθόν έχει συμμετάσχει και οργανώσει ομιλίες για την αναπηρία σε σχολεία κι όχι μόνο. Λατρεύει τα ταξίδια, τα βιβλία και τα σεμινάρια συγγραφής, ψυχολογίας και επιχειρηματικότητας. Αγαπημένο της χόμπι είναι οι λάτιν χοροί. Σήμερα διαμένει στην Αθήνα συντροφιά με τη Luna, το σκύλο οδηγό που έχει γίνει τα μάτια της, και σπουδάζει ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. ❝Αν είναι να ξεχωρίζω για κάτι, θέλω αυτό να είναι τα λόγια και τα έργα μου κι όχι το ότι τα κάνω ενώ δε βλέπω.❞ Συνέντευξη στον Βαγγέλη Αυγουλά Β.Α.: Πώς ήταν η ζωή στην Ελασσόνα για μια έφηβη με πρόβλημα όρασης; Χ.Σ.: Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής. Για πολλά χρόνια ένιωθα εγκλωβισμένη. Η Ελασσόνα δεν είναι και ιδιαίτερα φιλική προς τους αναπήρους, αν και τελευταία βλέπω πως γίνονται κάποια μικρά βήματα ώστε να καταστεί λίγο πιο προσβάσιμη και αυτό με χαροποιεί. Ωστόσο θέλει δουλειά ακόμη. Όσο ήμουν εκεί είχα συμμετάσχει, ή είχα οργανώσει και η ίδια, κάποιες εκδηλώσεις εξοικείωσης των πολιτών με την αναπηρία. Όμως μιλάμε για μία κλειστή κοινωνία. Τα στερεότυπα δεν αλλάζουν εύκολα. Οτιδήποτε κι αν έκανα κουβαλούσα πάντα την ταμπέλα της οπτικής αναπηρίας. Αυτό συχνά με έκανε να χάνω ευκαιρίες. Δεν ταίριαξα ποτέ με μια σταθερή παρέα, κάποιες φορές ένιωθα πως γινόμουν βάρος και απομακρυνόμουν διακριτικά η ίδια. Στο σχολείο δε μου ήταν δύσκολο το να προσαρμοστώ, αλλά το να δώσω στους γύρω μου να καταλάβουν πως δε χρειάζεται να είναι υπερπροστατευτικοί απέναντί μου. Συχνά με συνόδευαν με το ζόρι, με παρακολουθούσαν εν αγνοία μου, κόντεψα να χάσω σχολικές εκδρομές, κι όλα αυτά στο βωμό του να με προστατεύσουν! Όταν κατάφερνα κάτι ή πετύχαινα στόχους που έβαζα, πολλές φορές ένιωθα να με θαυμάζουν παραπάνω απ’ το φυσιολογικό, και συνήθως όχι για την ίδια την επιτυχία, αλλά για το γεγονός ότι “παρά την αναπηρία μου” (απεχθάνομαι αυτήν την έκφραση) είχα πετύχει. Δε μου άρεσε να ξεχωρίζω για το ότι δεν έβλεπα. Ακόμη και σήμερα, αν είναι να ξεχωρίζω για κάτι, θέλω αυτό να είναι τα λόγια και τα έργα μου κι όχι το ότι τα κάνω ενώ δε βλέπω. Υπήρχαν άνθρωποι που πίστευαν σε μένα και που μου έδιναν ώθηση. Έγιναν στήριγμα για να βασίζομαι και να μπορώ να στοχεύω ψηλά, και τους ευγνωμονώ γι’ αυτό. Υπήρχαν, όμως, κι άλλοι που μου έβαλαν εμπόδια, ή μάλλον προσπάθησαν. Κάποιοι με υποτίμησαν, άλλοι δε με σεβάστηκαν, άλλοι αδιαφόρησαν, άλλοι επιχείρησαν να με αποθαρρύνουν… Το λυπηρό είναι πως οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι είτε συνομήλικοί μου, απ’ όπου και περίμενα πιο φρέσκο και ανοιχτό τρόπο σκέψης, είτε άνθρωποι του κοντινού μου περιβάλλοντος, οι οποίοι με ζούσαν σχεδόν καθημερινά και ήλπιζα πως είχαν καταλάβει ποια είμαι και τι μπορώ να καταφέρω! Δεν πειράζει. Δεν έχουν καμιά υποχρέωση να εκπληρώσουν τις προσδοκίες μου. Άλλωστε ούτε εγώ συμβιβάστηκα με το να εκπληρώσω τις δικές τους προσδοκίες για μένα! Την Ελασσόνα την αγαπώ γιατί έχω ζήσει πολλά χρόνια εκεί. Επιλέγω να κρατήσω επαφές με τους ανθρώπους που εκτιμώ και που με εκτιμούν κι εκείνοι. Δε θα μπορούσα, βέβαια, να ζήσω εκεί μόνιμα. Ο τρόπος ζωής που με αντιπροσωπεύει δε χωράει στα όρια ούτε της Ελασσόνας ούτε καμιάς επαρχιακής πόλης. Δεν ξεχνάω, όμως, ότι από εκεί ξεκίνησα κι έριξα τα θεμέλια για να αρχίσω να χτίζω αυτό που είμαι και εξακολουθώ να γίνομαι σήμερα. Β.Α.: Πώς πήρες την απόφαση να αφήσεις την ασφάλεια της οικογένειας σου και της πόλης σου και να έρθεις στην Αθήνα; Η απόφαση σου αυτή, σήμερα δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος; Χ.Σ.: Το να έρθω στην Αθήνα είναι για μένα ίσως το καλύτερο πράγμα που έκανα ποτέ στη ζωή μου! Πάντα ζήλευα τη ζωή στην πόλη. Είμαι μεγαλωμένη στην επαρχία κι αυτό κάπου στα μέσα της εφηβείας μου άρχισε να με κουράζει. Από τα δεκαπέντε μου περίπου περίμενα πώς και πώς να ενηλικιωθώ και να ανοίξω τα φτερά μου. Η ήρεμη ζωή, οι αργοί ρυθμοί και η κλειστή κοινωνία δεν ήταν για μένα. Δεν ήμουν αποφασισμένη απ’ την αρχή πως θα σπούδαζα συγκεκριμένα στην Αθήνα. Υπήρχαν πολλά ενδεχόμενα, πολλές επιλο
[Orasi] ίδιες ανάγκες.
Ίδιες ανάγκες. Αχ, κούνια που μας κούναγε, Τους δυό λαούς αντάμα, Ίδιος σεισμός μας τάραξε, Μας άγγιξε το δράμα. Ίδια είν`η γης που μας κρατά, Κιας μοιάζει χωρισμένη, Είδιος σεισμός που μας κουνά, Ίδιο τσουνάμι βγαίνει. Ίδιος αγέρας μας φυσά, Ίδια βροχή μας βρέχει, Χώρα μεγάλη για μικρή, Την ίδια φτώχια έχει. Ίδιες ανάγκες έχουμε, Ας δώσουμε τα χέρια, Τα ίδια αστέρια βλέπουμε, Ας πέσουν τα μαχαίρια. Αντί για όπλα του χαμού, Το πώς να σκοτωθούμε, Ας φτιάξουμε κοι δυό λαοί, Ζωή να εφρανθούμε. Τουρκία, χώρα ανατολής, Και δίπλα η ρωμιοσύνη, Κάθε διχόνια να σβηστεί, Ειρήνη, εμπιστοσύνη. Γείτωνες είμαστε κοι δυό, Λαοί να φιλιωθούμε, Τα δώρα και των δυό θεών, Δικά μας να γενούνε. Φώτης, ο νυκτόβιος, Φίλος σας, ισόβιος. Σκέψεις μου με κάποιο μέτρο, Να τις πείτε και στον πέτρο. Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ Εναλλακτικό αρχείο: http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ _ Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών ενώ Για να κατεβάσετε τον σχετικό κατάλογο επισκεφθείτε το http://www.hostvis.net/audiobooks/katalogos.zip
Re: [Orasi] [Mirasou] Περί του facebook.
ευχαριστούμε φίλε Νίκο! Την 30/10/20, Nikos Demetriou έγραψε: > Γεια σας. > Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σήμερα 2 χρήσιμες πληροφορίες που αφορούν το > facebook. > > Απλοποιημένη σελίδα facebook για υπολογιστές. > > Αν μέχρι τώρα επισκεπτόσασταν την σελίδα m.facebook.com, αλλά παρατηρήσατε > αλλαγές στην μορφή της σελίδας, μην ανησυχείτε. > Μπορείτε να πηγαίνετε στην σελίδα mbasic.facebook.com για το παλιό γνώριμο > σας περιβάλλον. > > Εμφάνιση αναρτήσεων με χρονολογική σειρά σε φορητές συσκευές. > > Ο τρόπος αυτός δουλεύει και σε ios και σε android. > > Ανοίγετε το facebook στην συσκευή σας και στην αρχική σελίδα πλοηγηθείτε σε > διοτρίς αναρτήσεις. > Μετά εξερευνήστε το πάνω μέρος της οθόνης σας και θα δείτε ότι εμφανίστηκαν > κάποιες επιπρόσθετες καρτέλλες διαφορετικές από αυτές που βρίσκονται κάτω. > Η πρώτη είναι τα αγαπημένα, και μετά ακολουθούν άλλες αλλά αυτή που μας > ενδιαφέρει είναι αυτή που λέει πρόσφατα. > Την πατάμε και η χρονολογική σειρά αλλάζει. > Δυστυχώς η διαδικασία αυτή θα πρέπει να γίνεται κάθε φορά που μπένουμε στο > facebook αλλά σίγουρα κάνει την περιήγηση καλύτερη. > Νίκος > -- Παναγιώτης Αλεξανδράκης Lawyer Coordinator of "Man in the Epicenter" scientific Forum Mobile: +30-699-22-699-69 blog: http://takisalexandrakis.blogspot.com/ facebook: https://www.facebook.com/Τάκης-Αλεξανδράκης-103413627729937/ Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ Εναλλακτικό αρχείο: http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ _ Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών ενώ Για να κατεβάσετε τον σχετικό κατάλογο επισκεφθείτε το http://www.hostvis.net/audiobooks/katalogos.zip
[Orasi] Πρωτοποριακή υπηρεσία ανάληψης μετρητών από τα ταμεία των My market
Newsbeast - Παρασκευή, 30 Οκτωβρίου 2020 - 2:05 μμ Πρωτοποριακή υπηρεσία ανάληψης μετρητών από τα ταμεία των My market Για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε συνεργασία με τη Viva Wallet Η αλυσίδα super market My market σε συνεργασία με τη Viva Wallet λανσάρει μία νέα, πρωτοποριακή υπηρεσία, διαθέσιμη σε όλη την Ελλάδα, διατηρώντας πάντοτε στο επίκεντρο την καλύτερη εξυπηρέτηση και τη διευκόλυνση των πελατών της! Οι πελάτες της αλυσίδας, μπορούν πλέον να κάνουν ανάληψη μετρητών από τα ταμεία των καταστημάτων με τη χρήση καρτών Visa και Mastercard οποιασδήποτε Τράπεζας! Ο τρόπος είναι απλός και δε διαφέρει από τη διαδικασία ανάληψης χρημάτων από ένα ATM: Όταν ο πελάτης βρίσκεται στο ταμείο, τοποθετεί την κάρτα του στο Viva Wallet τερματικό, πληκτρολογεί το επιθυμητό ποσό μέχρι 100 ευρώ και εισάγει το PIN του. Εφόσον το ποσό υπάρχει διαθέσιμο στον λογαριασμό του, λαμβάνει από το ταμείο τα χρήματα σε μετρητά. Επιπλέον, στα ταμεία των My market, παράλληλα με τις καθημερινές τους αγορές, οι πελάτες της αλυσίδας μπορούν να πραγματοποιήσουν μία σειρά από συναλλαγές, αποφεύγοντας τις ατελείωτες ουρές. Η υπηρεσία είναι διαθέσιμη καθ΄ όλη τη διάρκεια λειτουργίας των καταστημάτων, με τη χρήση μετρητών, χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας και αφορά τις εξής συναλλαγές: Πληρωμή περισσότερων από 260 διαφορετικών λογαριασμών (όπως ΔΕΚΟ, Εταιρειών Κινητής και Σταθερής Τηλεφωνίας, Τελών Κυκλοφορίας, Ασφαλιστικών εταιρειών κ.α.). Εξόφληση κωδικών Viva από περισσότερους από 90.000 Viva εμπόρους σε όλη την Ελλάδα. Εξόφληση κωδικών από υπηρεσίες Viva όπως ακτοπλοϊκά και εισιτήρια θεαμάτων. Έκδοση και εξόφληση κωδικών ανανέωσης χρόνου κινητής τηλεφωνίας. https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/6776365/protoporiaki-ypiresia-analipsis-metriton-apo-ta-tameia-ton-my-market Στάλθηκε από το iPhone μου Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ Εναλλακτικό αρχείο: http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ _ Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών ενώ Για να κατεβάσετε τον σχετικό κατάλογο επισκεφθείτε το http://www.hostvis.net/audiobooks/katalogos.zip
[Orasi] Περί του facebook.
Γεια σας. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σήμερα 2 χρήσιμες πληροφορίες που αφορούν το facebook. Απλοποιημένη σελίδα facebook για υπολογιστές. Αν μέχρι τώρα επισκεπτόσασταν την σελίδα m.facebook.com, αλλά παρατηρήσατε αλλαγές στην μορφή της σελίδας, μην ανησυχείτε. Μπορείτε να πηγαίνετε στην σελίδα mbasic.facebook.com για το παλιό γνώριμο σας περιβάλλον. Εμφάνιση αναρτήσεων με χρονολογική σειρά σε φορητές συσκευές. Ο τρόπος αυτός δουλεύει και σε ios και σε android. Ανοίγετε το facebook στην συσκευή σας και στην αρχική σελίδα πλοηγηθείτε σε διοτρίς αναρτήσεις. Μετά εξερευνήστε το πάνω μέρος της οθόνης σας και θα δείτε ότι εμφανίστηκαν κάποιες επιπρόσθετες καρτέλλες διαφορετικές από αυτές που βρίσκονται κάτω. Η πρώτη είναι τα αγαπημένα, και μετά ακολουθούν άλλες αλλά αυτή που μας ενδιαφέρει είναι αυτή που λέει πρόσφατα. Την πατάμε και η χρονολογική σειρά αλλάζει. Δυστυχώς η διαδικασία αυτή θα πρέπει να γίνεται κάθε φορά που μπένουμε στο facebook αλλά σίγουρα κάνει την περιήγηση καλύτερη. Νίκος Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ Εναλλακτικό αρχείο: http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ _ Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών ενώ Για να κατεβάσετε τον σχετικό κατάλογο επισκεφθείτε το http://www.hostvis.net/audiobooks/katalogos.zip
[Orasi] Τα σπίτια της παιδικής μου ηλικίας (από την αυτοβιογραφία του Ν. Λαπαθιώτη) | Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία
https://sarantakos.wordpress.com/2020/10/30/lapathiotis-17/#more-33576 Τα σπίτια της παιδικής μου ηλικίας (από την αυτοβιογραφία του Ν. Λαπαθιώτη) 30 Οκτωβρίου, 2020 Συμπληρώνονται αύριο 132 χρόνια από τη γέννηση του αγαπημένου μου ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, στις 31 Οκτωβρίου 1888. Κάθε χρόνο, είτε ανήμερα στις 31 Οκτωβρίου είτε εκεί κοντά, ας πούμε την πιο κοντινή Κυριακή, το ιστολόγιο έχει καθιερώσει την παράδοση να αφιερώνει ένα άρθρο στον Λαπαθιώτη -και αυτό θα κάνουμε και φέτος, με το άρθρο που δημοσιεύεται σήμερα, κατ’ εξαίρεση μια μέρα νωρίτερα. Αν το έβαζα ανήμερα της γέννησης, αύριο, θα εκτόπιζα τα μεζεδάκια, τα οποία θα πήγαιναν Κυριακή και θα εκτόπιζαν το Μηνολόγιο. Οπότε, βάζω σήμερα το λαπαθιωτικό άρθρο, αποφεύγοντας έτσι τις άλλες μετατοπίσεις Στο σημερινό άρθρο θα παρουσιάσω περίπου το μισό δεύτερο κεφάλαιο από την αυτοβιογραφία του Λαπαθιώτη «Η ζωή μου», που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες το 1940 στο Μπουκέτο (και μάλιστα διακόπηκε απότομα με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου). Το πρώτο κεφάλαιο υπάρχει ήδη στο Διαδίκτυο (π.χ. εδώ), οπότε προτίμησα να μην το επαναλάβω. Παιδική φωτογραφία παρμένη από τεύχος του Μπουκέτου Στο απόσπασμα που θα διαβάσετε, ο Λαπαθιώτης αφηγείται τα σπίτια όπου έζησε μικρός και κάποιες αναμνήσεις που έχει συγκρατήσει από το καθένα τους (πολλές βασισμένες σε διηγήσεις της μητέρας του). Όπως θα δείτε, μετακόμιζαν σχεδόν κάθε χρόνο, αλλά πάντοτε μέσα σε μια πολύ μικρή ακτίνα από το κέντρο της Αθήνας. Με την ευκαιρία, να πούμε ότι η λεγόμενη «οικία Λαπαθιώτη» υπάρχει ακόμα και ρημάζει στην οδό Οικονόμου, στον λόφο του Στρέφη, αλλά ο ποιητής γεννήθηκε στους Αγίους Θεοδώρους, κοντά στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπως μας λέει στο πρώτο κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας του. Θα άξιζε ίσως να προσπαθήσει κάποιος να εντοπίσει αν υπάρχουν ακόμη τα σπίτια αυτά, αλλά δεν δίνει και πολλές πληροφορίες ο Λαπαθιώτης, αν και για κάποια αναφέρει οδό και αριθμό (αν βέβαια δεν έχει αλλάξει η αρίθμηση). Πάντως, το 1940 -όταν γράφεται το κείμενο- τα σπίτια αυτά υπήρχαν ακόμα. Θα μπορούσαν επίσης να σχολιαστούν κάποιες αναφορές του κειμένου, αλλά ας πούμε ότι βαρέθηκα να το κάνω. Πάντως, το συλλαλητήριο στο πεδίο του Άρεως που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης Τρικούπη εξαιτίας της επέμβασης του διαδόχου έγινε τον Ιανουάριο του 1895 -άρα ο Λαπαθιώτης τότε ήταν 6 χρονών και τριών μηνών. Σε εφημερίδες της εποχής έχουμε αναφορές στον πατέρα του. Ο πατέρας του, ο Λεωνίδας Λαπαθιώτης, ήταν στρατιωτικός και οι στρατιωτικοί είχαν περίοπτη κοινωνική θέση στην Ελλάδα του 1890 -o ποιητής πέρασε άνετη και χαϊδεμένη παιδική ηλικία, έχοντας πάντα γύρω του πολλούς ανθρώπους να τον προσέχουν, μέχρι και την ορντινάντζα του πατέρα του -αλλά ας τον αφήσουμε να τα πει ο ίδιος. Μεταφέρω τις σελ. 22-29 από το βιβλίο Η ζωή μου (Κέδρος 2009, επιμ. Γιάννη Παπακώστα), την αρχή του 2ου κεφαλαίου που έχει τίτλο «Προϊστορία και τ’ ανέκδοτά της…» Κεφάλαιο 2 Πυκνό σκοτάδι, φοβερό σκοτάδι, σαν το σκοτάδι της ανυπαρξίας. Εδώ κι εκεί κάποιες ασύνδετες εικόνες: Να ’ταν αλήθεια, να ’ταν στ’ όνειρό μου; Βρίσκομαι σε μια κάμαρη, νύχτα, σκοτεινά, θαρρώ πώς είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Στο ταβάνι, κόκκινες σαν αίμα, περνούν μεγάλες έντονες ανταύγειες από μακρινά βεγγαλικά! Ο πατέρας μου κι η μητέρα, σαν ίσκιοι, στο παράθυρο. Και τίποτ’ άλλο. Ίσως αυτά να ’ταν στο πρώτο σπίτι, σ’ ένα σπίτι της οδού Κολοκοτρώνη (αριθ. 59 τώρα), το σπίτι «του Σκύρα», καθώς τ’ ανάφερνε κατόπιν η μητέρα μου, και στο οποίο πήγαμε έπειτ’ απ’ των Αγίων Θεοδώρων. Κι έπειτα σ’ ένα σπίτι της οδού Αθηνάς (αριθ. 27 τώρα), που ’βλεπε στο παλιό σχολειό του Καραμάνου, το σπίτι του «κυρ-Θανάση»: Ένας μακρύς και σκοτεινός διάδρομος, μ’ ένα χαλί σ’ όλο το μάκρος του, που τελειώνει σ’ έναν τοίχο. Σ’ αυτό τον τοίχο, ένα κανονικότατο βαθούλωμα και μέσα του μια διακόσμηση, κάτι σαν πελώρια αρχαϊκή υδρία… Κι εκεί το πρώτο αίσθημα του φόβου: Είχε, λέει, μόλις βασιλέψει κι ήταν μισοσκότεινα. Στεκόμουν σέ μια πόρτα, την πόρτα του γραφείου του πατέρα μου. Μέσα στην τραπεζαρία, ο στρατιώτης, στρώνοντας τραπέζι, τοποθετούσε τα μαχαιροπήρουνα, που βροντούσαν μες στη σιωπή. Είχα σταθεί ακίνητος, αμίλητος, σαν να μην τολμούσα να σαλέψω. Η μητέρα μου με ρώτησε γιατί. Και της αποκρίθηκα: – Βοβείται! (Φοβάμαι!) Κάτω απ’ το μπαλκόνι του σπιτιού ήταν και είναι μια μεγάλη λαμαρίνα, η λαμαρίνα των αποκάτω μαγαζιών: Και σ’ αυτήν κατρακυλούσαν, ταχτικά, πότε τα παιγνιδάκια και τα τόπια, και πότε το καπέλο του πατέρα μου, η άλλων μας επισκεπτών, οικείων… Αλλά και τα νομίσματα πού μου ’διναν να παίζω, με βρήκαν, λέει, να τα ρίχνω αντί στον κουμπαρά σε κάποια χαραμάδα του πατώματος! Όταν γκρεμίσουν κάποτε το σπίτι, ας κοιτάξουν να ’βρουν οι αρμόδιοι τον μικρό εκείνο θησαυρό! Άλλοτε, πάλι, που καθόμουν στο παράθυρο μαζί με τη μητέρα μου, είδα κάποιο γέρο που περνούσε, κουτσαίνοντας, στο δρόμο. Το θέαμά του θλιβερό και κωμικό μαζί. Πήρα ύφος συμπόνιας, λυπημένος. «Κακομοίλη γέλο! Πονεί πόδι σου, πονεί χέλι σου!» Αλλ
