[Orasi] Η χρήση της λέξης αναπηρία από πολιτικούς
Η χρήση της λέξης αναπηρία από πολιτικούς Η σκέψη και οι πολιτικές θα πρέπει να εστιαστούν στις δομές οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας. Εκεί είναι το πρόβλημα και εκεί θα πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις Συχνά-πυκνά η λέξη αναπηρία χρησιμοποιείται κυρίως από πολιτικούς για να περιγράψουν ή να χαρακτηρίσουν μια κατάσταση αρνητικά. Μερικά δείγματα: «Αυτή η νομοθεσία που είναι κολοβή, αυτή η νομοθεσία που είναι ανάπηρη», «το κράτος να παρακολουθεί παράλυτο και ανήμπορο», «μια αξιοθρήνητη όψη της ακρωτηριασμένης δημοκρατικότητας και της ανάπηρης λαϊκής κυριαρχίας», «το σύστημα πάσχει από ασθένεια αναπηρίας με κίνδυνο πλήρους παραλυσίας», «ακόμα κι ένας παραπληγικός βρίσκει το κουράγιο να τραγουδήσει». Τόσο βάσανο, τόση δυστυχία στον παράλυτο κι αυτός να τραγουδά. Αυτός ο τρόπος έκφρασης εξωτερικεύει την ενδόμυχη εικόνα της αναπηρίας. Μια εικόνα που βαρύνεται με έντονο αρνητισμό και εξόφθαλμα εκπέμπει απέχθεια προς την αναπηρία. Τέτοια εικόνα δεν μπορεί παρά να προκαλεί τον οίκτο και να υπενθυμίζει τα χριστιανικά αισθήματα αγάπης, δεν μπορεί παρά να συντηρεί τον κοινωνικό αποκλεισμό και να στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη πολιτικής, που να αποδίδει ίδια ανθρώπινα δικαιώματα και στους πολίτες με αναπηρία. Αλλά τέτοιου είδους αντιλήψεις δεν είναι προσβολή μονάχα προς τους ανθρώπους με αναπηρία? προσβάλλουν την ίδια την κοινωνία και συνηγορούν στην καταδίκη του αστικού πολιτισμού που κτίστηκε τα τελευταία εικοσιπέντε περίπου χρόνια στη βάση του έντονου ατομικισμού και της αύξησης του ιδιωτικού κέρδους, αντί της καλλιέργειας και ανάπτυξης του ανθρώπου, και συνεπώς της κοινωνίας. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, όταν άτομα με αναπηρία που βρίσκονται στην ηγεσία οργανώσεων χρησιμοποιούν στον λόγο τους εκφράσεις όπως: «δεν μπορούμε να συντηρούμε ένα σχέδιο ανάπηρο», «δεν θα επιτραπεί να δημιουργηθεί ένα ανάπηρο σύστημα δημόσιων μεταφορών», «σε μια χώρα με ανάπηρες δημόσιες συγκοινωνίες» - ή όταν λειτουργός υψηλά στην ιεραρχία του Τμήματος Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρία εκφράζεται με το «κατέστημεν ανάπηροι κι εμείς» (εννοώντας το Τμήμα). Και δεν είναι τυχαίο που αυτοί βρίσκονται και στην πλευρά υποστήριξης της εφαρμογής του «Συστήματος Αξιολόγησης της Αναπηρίας και της Λειτουργικότητας». Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται την αναπηρία είναι συμβατός με τις ιδέες που συγκροτούν το εν λόγω Σύστημα, ιδέες που αναβιώνουν τους παλιούς τρόπους αντίληψης της αναπηρίας. Είναι εκπληκτικό το πώς άνθρωποι καταφέρνουν να ζουν με ιδέες πενήντα και πλέον χρόνων πίσω. Η λέξη ανάπηρος εμφανίστηκε στην αρχαία ελληνική γλώσσα και εξέφρασε συγκεκριμένη κατάσταση πόνου, δυστυχίας, παθήματος και έλλειψης αρτιότητας μέσα στις συνθήκες διαβίωσης εκείνης της εποχής. Στο πέρασμα των αιώνων, οι αλλαγές στην αντιμετώπιση της αναπηρίας σχετίζονταν άμεσα με τις αλλαγές που συντελούνταν στην ίδια την κοινωνία, την οικονομία και τη γνώση. Σήμερα, με τίποτε δεν επιτρέπεται η διαιώνιση αυτής της κατάστασης - η αναπηρία πρέπει να αντικριστεί ως χαρακτηριστικό της διαφορετικότητας. Τα επίπεδα συγκρότησης της κοινωνίας και ανάπτυξης της οικονομίας, της γνώσης και της τεχνολογίας ελαχιστοποιούν ή και εξουδετερώνουν τις συνέπειες της αναπηρίας. Τα πάμπολλα παραδείγματα -όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στην Κύπρο- ανθρώπων με σοβαρή απώλεια στη λειτουργία του σώματός τους που βρίσκονται στον χώρο της εργασίας, της εκπαίδευσης, της τέχνης, της επιστήμης και αλλού δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα? είναι ολοφάνερη και ισχυρή απόδειξη ότι με το ξεπέρασμα των κοινωνικών εμποδίων ανοίγει ο δρόμος για δραστηριότητα, δημιουργία και συμμετοχή στην κοινωνία. Συνεπώς, η σκέψη και οι πολιτικές θα πρέπει να εστιαστούν στις δομές οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας. Εκεί είναι το πρόβλημα και εκεί θα πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις. ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ Πρόεδρος Οργάνωσης Μαθητών και Αποφοίτων του ΚΕΑΑ. Ιδρυτικό και ιστορικό στέλεχος Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου Πηγή Πληροφοριών: www.sigmalive.com www.blind.gr Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com __
Re: [Orasi] Η χρήση της λέξης αναπηρία από πολιτικούς
θεωρό υπερβολική την αντίδρασι στην χρήσι λέξεων η εκφράσεων που έχουν περάση στο καθημερινό λεξιλόγιο. ενδεχομένως να υποκρίπτουν ρατσισμό στην βάσι τους, αλλά η ένταξι τους στην καθημερινότητα έχη αλάξη και έχη προσαρμόση την βαρύτητα της λέξης η της φράσης. αν δούμε κάθε λέξη και φράση που χρησιμοποιούμε πιόν θύγη θα έπρεπε να κόψουμε της μισές λέξεις. σπύρος - Original Message - From: Σκορδίλης Σπύρος spyri...@otenet.gr To: οραση οραση orasi@hostvis.net Sent: Friday, May 30, 2014 9:38 PM Subject: [Orasi] Η χρήση της λέξης αναπηρία από πολιτικούς Η χρήση της λέξης αναπηρία από πολιτικούς Η σκέψη και οι πολιτικές θα πρέπει να εστιαστούν στις δομές οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας. Εκεί είναι το πρόβλημα και εκεί θα πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις Συχνά-πυκνά η λέξη αναπηρία χρησιμοποιείται κυρίως από πολιτικούς για να περιγράψουν ή να χαρακτηρίσουν μια κατάσταση αρνητικά. Μερικά δείγματα: «Αυτή η νομοθεσία που είναι κολοβή, αυτή η νομοθεσία που είναι ανάπηρη», «το κράτος να παρακολουθεί παράλυτο και ανήμπορο», «μια αξιοθρήνητη όψη της ακρωτηριασμένης δημοκρατικότητας και της ανάπηρης λαϊκής κυριαρχίας», «το σύστημα πάσχει από ασθένεια αναπηρίας με κίνδυνο πλήρους παραλυσίας», «ακόμα κι ένας παραπληγικός βρίσκει το κουράγιο να τραγουδήσει». Τόσο βάσανο, τόση δυστυχία στον παράλυτο κι αυτός να τραγουδά. Αυτός ο τρόπος έκφρασης εξωτερικεύει την ενδόμυχη εικόνα της αναπηρίας. Μια εικόνα που βαρύνεται με έντονο αρνητισμό και εξόφθαλμα εκπέμπει απέχθεια προς την αναπηρία. Τέτοια εικόνα δεν μπορεί παρά να προκαλεί τον οίκτο και να υπενθυμίζει τα χριστιανικά αισθήματα αγάπης, δεν μπορεί παρά να συντηρεί τον κοινωνικό αποκλεισμό και να στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη πολιτικής, που να αποδίδει ίδια ανθρώπινα δικαιώματα και στους πολίτες με αναπηρία. Αλλά τέτοιου είδους αντιλήψεις δεν είναι προσβολή μονάχα προς τους ανθρώπους με αναπηρία? προσβάλλουν την ίδια την κοινωνία και συνηγορούν στην καταδίκη του αστικού πολιτισμού που κτίστηκε τα τελευταία εικοσιπέντε περίπου χρόνια στη βάση του έντονου ατομικισμού και της αύξησης του ιδιωτικού κέρδους, αντί της καλλιέργειας και ανάπτυξης του ανθρώπου, και συνεπώς της κοινωνίας. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, όταν άτομα με αναπηρία που βρίσκονται στην ηγεσία οργανώσεων χρησιμοποιούν στον λόγο τους εκφράσεις όπως: «δεν μπορούμε να συντηρούμε ένα σχέδιο ανάπηρο», «δεν θα επιτραπεί να δημιουργηθεί ένα ανάπηρο σύστημα δημόσιων μεταφορών», «σε μια χώρα με ανάπηρες δημόσιες συγκοινωνίες» - ή όταν λειτουργός υψηλά στην ιεραρχία του Τμήματος Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρία εκφράζεται με το «κατέστημεν ανάπηροι κι εμείς» (εννοώντας το Τμήμα). Και δεν είναι τυχαίο που αυτοί βρίσκονται και στην πλευρά υποστήριξης της εφαρμογής του «Συστήματος Αξιολόγησης της Αναπηρίας και της Λειτουργικότητας». Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται την αναπηρία είναι συμβατός με τις ιδέες που συγκροτούν το εν λόγω Σύστημα, ιδέες που αναβιώνουν τους παλιούς τρόπους αντίληψης της αναπηρίας. Είναι εκπληκτικό το πώς άνθρωποι καταφέρνουν να ζουν με ιδέες πενήντα και πλέον χρόνων πίσω. Η λέξη ανάπηρος εμφανίστηκε στην αρχαία ελληνική γλώσσα και εξέφρασε συγκεκριμένη κατάσταση πόνου, δυστυχίας, παθήματος και έλλειψης αρτιότητας μέσα στις συνθήκες διαβίωσης εκείνης της εποχής. Στο πέρασμα των αιώνων, οι αλλαγές στην αντιμετώπιση της αναπηρίας σχετίζονταν άμεσα με τις αλλαγές που συντελούνταν στην ίδια την κοινωνία, την οικονομία και τη γνώση. Σήμερα, με τίποτε δεν επιτρέπεται η διαιώνιση αυτής της κατάστασης - η αναπηρία πρέπει να αντικριστεί ως χαρακτηριστικό της διαφορετικότητας. Τα επίπεδα συγκρότησης της κοινωνίας και ανάπτυξης της οικονομίας, της γνώσης και της τεχνολογίας ελαχιστοποιούν ή και εξουδετερώνουν τις συνέπειες της αναπηρίας. Τα πάμπολλα παραδείγματα -όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στην Κύπρο- ανθρώπων με σοβαρή απώλεια στη λειτουργία του σώματός τους που βρίσκονται στον χώρο της εργασίας, της εκπαίδευσης, της τέχνης, της επιστήμης και αλλού δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα? είναι ολοφάνερη και ισχυρή απόδειξη ότι με το ξεπέρασμα των κοινωνικών εμποδίων ανοίγει ο δρόμος για δραστηριότητα, δημιουργία και συμμετοχή στην κοινωνία. Συνεπώς, η σκέψη και οι πολιτικές θα πρέπει να εστιαστούν στις δομές οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας. Εκεί είναι το πρόβλημα και εκεί θα πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις. ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ Πρόεδρος Οργάνωσης Μαθητών και Αποφοίτων του ΚΕΑΑ. Ιδρυτικό και ιστορικό στέλεχος Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου Πηγή Πληροφοριών: www.sigmalive.com www.blind.gr Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail
Re: [Orasi] Η χρήση της λέξης αναπηρία από πολιτικούς
θα συμφωνήσω απόλυτα. όταν για παράδειγμα στο γήπεδο λένε τυφλό το διαιτητή θα πρέπει να ισχηριστούμε ότι θύγουν τους τυφλούς; όχι βέβαια. απλά η φράση δεν το είδα, παραπέμπει στην ερώτηση, τυφλός είσαι; δηλαδή εμείς που δε βλέπουμε και λέμε είδα αυτή την ταινία θα πρέπει να μας διορθώνουν και να μας λένε την άκουσες δεν την είδες; υπερβολικές λοιπόν οι αντιδράσεις. Νίκος. Στις 30/5/2014 9:48 μμ, ο/η Σκορδίλης Σπύρος έγραψε: θεωρό υπερβολική την αντίδρασι στην χρήσι λέξεων η εκφράσεων που έχουν περάση στο καθημερινό λεξιλόγιο. ενδεχομένως να υποκρίπτουν ρατσισμό στην βάσι τους, αλλά η ένταξι τους στην καθημερινότητα έχη αλάξη και έχη προσαρμόση την βαρύτητα της λέξης η της φράσης. αν δούμε κάθε λέξη και φράση που χρησιμοποιούμε πιόν θύγη θα έπρεπε να κόψουμε της μισές λέξεις. σπύρος - Original Message - From: Σκορδίλης Σπύρος spyri...@otenet.gr To: οραση οραση orasi@hostvis.net Sent: Friday, May 30, 2014 9:38 PM Subject: [Orasi] Η χρήση της λέξης αναπηρία από πολιτικούς Η χρήση της λέξης αναπηρία από πολιτικούς Η σκέψη και οι πολιτικές θα πρέπει να εστιαστούν στις δομές οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας. Εκεί είναι το πρόβλημα και εκεί θα πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις Συχνά-πυκνά η λέξη αναπηρία χρησιμοποιείται κυρίως από πολιτικούς για να περιγράψουν ή να χαρακτηρίσουν μια κατάσταση αρνητικά. Μερικά δείγματα: «Αυτή η νομοθεσία που είναι κολοβή, αυτή η νομοθεσία που είναι ανάπηρη», «το κράτος να παρακολουθεί παράλυτο και ανήμπορο», «μια αξιοθρήνητη όψη της ακρωτηριασμένης δημοκρατικότητας και της ανάπηρης λαϊκής κυριαρχίας», «το σύστημα πάσχει από ασθένεια αναπηρίας με κίνδυνο πλήρους παραλυσίας», «ακόμα κι ένας παραπληγικός βρίσκει το κουράγιο να τραγουδήσει». Τόσο βάσανο, τόση δυστυχία στον παράλυτο κι αυτός να τραγουδά. Αυτός ο τρόπος έκφρασης εξωτερικεύει την ενδόμυχη εικόνα της αναπηρίας. Μια εικόνα που βαρύνεται με έντονο αρνητισμό και εξόφθαλμα εκπέμπει απέχθεια προς την αναπηρία. Τέτοια εικόνα δεν μπορεί παρά να προκαλεί τον οίκτο και να υπενθυμίζει τα χριστιανικά αισθήματα αγάπης, δεν μπορεί παρά να συντηρεί τον κοινωνικό αποκλεισμό και να στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη πολιτικής, που να αποδίδει ίδια ανθρώπινα δικαιώματα και στους πολίτες με αναπηρία. Αλλά τέτοιου είδους αντιλήψεις δεν είναι προσβολή μονάχα προς τους ανθρώπους με αναπηρία? προσβάλλουν την ίδια την κοινωνία και συνηγορούν στην καταδίκη του αστικού πολιτισμού που κτίστηκε τα τελευταία εικοσιπέντε περίπου χρόνια στη βάση του έντονου ατομικισμού και της αύξησης του ιδιωτικού κέρδους, αντί της καλλιέργειας και ανάπτυξης του ανθρώπου, και συνεπώς της κοινωνίας. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, όταν άτομα με αναπηρία που βρίσκονται στην ηγεσία οργανώσεων χρησιμοποιούν στον λόγο τους εκφράσεις όπως: «δεν μπορούμε να συντηρούμε ένα σχέδιο ανάπηρο», «δεν θα επιτραπεί να δημιουργηθεί ένα ανάπηρο σύστημα δημόσιων μεταφορών», «σε μια χώρα με ανάπηρες δημόσιες συγκοινωνίες» - ή όταν λειτουργός υψηλά στην ιεραρχία του Τμήματος Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρία εκφράζεται με το «κατέστημεν ανάπηροι κι εμείς» (εννοώντας το Τμήμα). Και δεν είναι τυχαίο που αυτοί βρίσκονται και στην πλευρά υποστήριξης της εφαρμογής του «Συστήματος Αξιολόγησης της Αναπηρίας και της Λειτουργικότητας». Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται την αναπηρία είναι συμβατός με τις ιδέες που συγκροτούν το εν λόγω Σύστημα, ιδέες που αναβιώνουν τους παλιούς τρόπους αντίληψης της αναπηρίας. Είναι εκπληκτικό το πώς άνθρωποι καταφέρνουν να ζουν με ιδέες πενήντα και πλέον χρόνων πίσω. Η λέξη ανάπηρος εμφανίστηκε στην αρχαία ελληνική γλώσσα και εξέφρασε συγκεκριμένη κατάσταση πόνου, δυστυχίας, παθήματος και έλλειψης αρτιότητας μέσα στις συνθήκες διαβίωσης εκείνης της εποχής. Στο πέρασμα των αιώνων, οι αλλαγές στην αντιμετώπιση της αναπηρίας σχετίζονταν άμεσα με τις αλλαγές που συντελούνταν στην ίδια την κοινωνία, την οικονομία και τη γνώση. Σήμερα, με τίποτε δεν επιτρέπεται η διαιώνιση αυτής της κατάστασης - η αναπηρία πρέπει να αντικριστεί ως χαρακτηριστικό της διαφορετικότητας. Τα επίπεδα συγκρότησης της κοινωνίας και ανάπτυξης της οικονομίας, της γνώσης και της τεχνολογίας ελαχιστοποιούν ή και εξουδετερώνουν τις συνέπειες της αναπηρίας. Τα πάμπολλα παραδείγματα -όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στην Κύπρο- ανθρώπων με σοβαρή απώλεια στη λειτουργία του σώματός τους που βρίσκονται στον χώρο της εργασίας, της εκπαίδευσης, της τέχνης, της επιστήμης και αλλού δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα? είναι ολοφάνερη και ισχυρή απόδειξη ότι με το ξεπέρασμα των κοινωνικών εμποδίων ανοίγει ο δρόμος για δραστηριότητα, δημιουργία και συμμετοχή στην κοινωνία. Συνεπώς, η σκέψη και οι πολιτικές θα πρέπει να εστιαστούν στις δομές οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας. Εκεί είναι το πρόβλημα και εκεί θα πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις. ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ Πρόεδρος Οργάνωσης Μαθητών και Αποφοίτων του ΚΕΑΑ. Ιδρυτικό και ιστορικό στέλεχος Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου Πηγή Πληροφοριών: www.sigmalive.com
