[Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες έχουν, εκτός απροόπτου, εξασφαλισμένη απασχόληση. Και όσο η οικονομία βελτιώνεται, αυτή η τάση επεκτείνεται και στα σπίτια. Η Αβάνα ομορφαίνει, με γεωμετρική πρόοδο. Η βελτίωση, μέσα σε τρία χρόνια, είναι εντυπωσιακή. Η πλατεία Βιέχα -κατά τη γνώμη μου, η πιο όμορφη στην Κούβα- έχει, περιμετρικά, 10–12 μεγάλα κτήρια διαφορετικού ρυθμού, που κτίστηκαν σε διαφορετικές περιόδους, αλλά «δένουν» σε ένα αρμονικό σύνολο. Πριν από τρία χρόνια ήσαν τα μισά έτοιμα και τα άλλα ή κουφάρια ή με σκαλωσιές. Τώρα όλα είναι «καινούρια», όμορφα και διακριτικά φωτισμένα και δεν μπόρεσα να αποφασίσω αν μου αρέσει περισσότερο η Βιέχα ή η πλατεία της Σιένα. Δίπλα, ένα άλλο μικρότερο στολίδι, η πλατεία του Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης. Στον Άγιο των φτωχών, τον «Αριστερό» Άγιο, επιτράπηκε να κρατήσει την όμορφη, μικρή πλατεία του, όπου συνυπάρχουν αρμονικά αποικιακά κτήρια και μοντέρνα γλυπτά Κουβανών καλλιτεχνών. Και βέβαια τα απαραίτητα, μουσικές, χοροί, τα μέρη που έγραφε ο Χέμινγουεϊ, το μπαρ Floridita και τα άλλα μέρη που γινόταν τύφλα ο Χέμινγουει, το κρεβάτι που ο Χέμινγουει επιδείκνυε τη συλλογή γραμματοσήμων του σε διάφορες κυρίες στο Άμπος Μούντος, ρούμι, ντάκιρι και πίνα κολάντα. Μέχρι και εγώ, που είμαι παιδί της Coca Cola, ένα μεσημέρι(!) αλλού πατούσα και αλλού βρισκόμουν και χόρευα (!) στη Floridita. Αφήσαμε την Αβάνα με δυσκολία, με ένα συναίσθημα ανεκπλήρωτου και με την υπόσχεση ότι θα ξαναπάμε σύντομα. Κινηθήκαμε ανατολικά για τρεις μέρες, για μπάνια στο νησάκι Σάντα Μαρία. Στον δρόμο βρήκαμε ένα αεροδρόμιο για τσάρτερς. Τους φορτώνουν στον Καναδά, τους πάνε στο νησάκι, τους αφήνουν εκεί και σε δέκα μέρες τους πάνε πίσω. Γνώρισα Καναδούς που έχουν έρθει 5 φορές στην Κούβα, παρέμειναν έγκλειστοι στο all inclusive ξενοδοχείο και δεν πήγαν μια φορά να δουν την Αβάνα, τη Σάντα Κλάρα, το Σαντιάγκο, το Τρινιτάδ. Είναι και αυτό μια άποψη για το πώς κάνει τουρισμό η μεσαία τάξη του Καναδά που συνωστίζεται στις παραλίες. Για αυτούς είναι πάμφθηνο ταξίδι, αλλά και για μας δεν είναι ακριβός - για υπερατλαντικός - προορισμός. Και μια φορά στην ζωή σας, αξίζει να πάτε. Εκεί ξαναθυμήθηκα τα λόγια του Λόρκα που μίλησε για επίγειο Παράδεισο. Παραλία Ελαφόνησου και Φαλάσαιρνας μαζί, με οργιώδη βλάστηση εκεί που τελειώνει η άμμος. Οι γνωστοί, από το πρώτο άρθρο, πελεκάνοι που πρέπει να σκύψεις γιατί πετάνε σύρριζα από την
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες έχουν, εκτός απροόπτου, εξασφαλισμένη απασχόληση. Και όσο η οικονομία βελτιώνεται, αυτή η τάση επεκτείνεται και στα σπίτια. Η Αβάνα ομορφαίνει, με γεωμετρική πρόοδο. Η βελτίωση, μέσα σε τρία χρόνια, είναι εντυπωσιακή. Η πλατεία Βιέχα -κατά τη γνώμη μου, η πιο όμορφη στην Κούβα- έχει, περιμετρικά, 10–12 μεγάλα κτήρια διαφορετικού ρυθμού, που κτίστηκαν σε διαφορετικές περιόδους, αλλά «δένουν» σε ένα αρμονικό σύνολο. Πριν από τρία χρόνια ήσαν τα μισά έτοιμα και τα άλλα ή κουφάρια ή με σκαλωσιές. Τώρα όλα είναι «καινούρια», όμορφα και διακριτικά φωτισμένα και δεν μπόρεσα να αποφασίσω αν μου αρέσει περισσότερο η Βιέχα ή η πλατεία της Σιένα. Δίπλα, ένα άλλο μικρότερο στολίδι, η πλατεία του Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης. Στον Άγιο των φτωχών, τον «Αριστερό» Άγιο, επιτράπηκε να κρατήσει την όμορφη, μικρή πλατεία του, όπου συνυπάρχουν αρμονικά αποικιακά κτήρια και μοντέρνα γλυπτά Κουβανών καλλιτεχνών. Και βέβαια τα απαραίτητα, μουσικές, χοροί, τα μέρη που έγραφε ο Χέμινγουεϊ, το μπαρ Floridita και τα άλλα μέρη που γινόταν τύφλα ο Χέμινγουει, το κρεβάτι που ο Χέμινγουει επιδείκνυε τη συλλογή γραμματοσήμων του σε διάφορες κυρίες στο Άμπος Μούντος, ρούμι, ντάκιρι και πίνα κολάντα. Μέχρι και εγώ, που είμαι παιδί της Coca Cola, ένα μεσημέρι(!) αλλού πατούσα και αλλού βρισκόμουν και χόρευα (!) στη Floridita. Αφήσαμε την Αβάνα με δυσκολία, με ένα συναίσθημα ανεκπλήρωτου και με την υπόσχεση ότι θα ξαναπάμε σύντομα. Κινηθήκαμε ανατολικά για τρεις μέρες, για μπάνια στο νησάκι Σάντα Μαρία. Στον δρόμο βρήκαμε ένα αεροδρόμιο για τσάρτερς. Τους φορτώνουν στον Καναδά, τους πάνε στο νησάκι, τους αφήνουν εκεί και σε δέκα μέρες τους πάνε πίσω. Γνώρισα Καναδούς που έχουν έρθει 5 φορές στην Κούβα, παρέμειναν έγκλειστοι στο all inclusive ξενοδοχείο και δεν πήγαν μια φορά να δουν την Αβάνα, τη Σάντα
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
καλημέρα στάθη. το πρόβλημα στον τουρισμό κονσέρβα όπως τον λέω εγώ είναι ακριβώς αυτό. για να γνωρίσης εναν τόπο πρέπει να τον ζήσης απλά και καθημερινά. αλλιώς είναι σαν να τον γνωρίζης μέσα απο την τηλεόραση. δεν διαφέρη και πάρα πολύ. - Original Message - From: Stathis Soulios stathisj...@gmail.com To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες έχουν, εκτός απροόπτου, εξασφαλισμένη απασχόληση. Και όσο η οικονομία βελτιώνεται, αυτή η τάση επεκτείνεται και στα σπίτια. Η Αβάνα ομορφαίνει, με γεωμετρική πρόοδο. Η βελτίωση, μέσα σε τρία χρόνια, είναι εντυπωσιακή. Η πλατεία Βιέχα -κατά τη γνώμη μου, η πιο όμορφη στην Κούβα- έχει, περιμετρικά, 10–12 μεγάλα κτήρια διαφορετικού ρυθμού, που κτίστηκαν σε διαφορετικές περιόδους, αλλά «δένουν» σε ένα αρμονικό σύνολο. Πριν από τρία χρόνια ήσαν τα μισά έτοιμα και τα άλλα ή κουφάρια ή με σκαλωσιές. Τώρα όλα είναι «καινούρια», όμορφα και διακριτικά φωτισμένα και δεν μπόρεσα να αποφασίσω αν μου αρέσει περισσότερο η Βιέχα ή η πλατεία της Σιένα. Δίπλα, ένα άλλο μικρότερο στολίδι, η πλατεία του Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης. Στον Άγιο των φτωχών, τον «Αριστερό» Άγιο, επιτράπηκε να κρατήσει την όμορφη, μικρή πλατεία του, όπου συνυπάρχουν αρμονικά αποικιακά κτήρια και μοντέρνα γλυπτά Κουβανών καλλιτεχνών. Και βέβαια τα απαραίτητα, μουσικές, χοροί, τα μέρη που έγραφε ο Χέμινγουεϊ, το μπαρ Floridita και τα άλλα μέρη που γινόταν τύφλα ο Χέμινγουει, το κρεβάτι που ο Χέμινγουει επιδείκνυε τη συλλογή γραμματοσήμων του σε διάφορες κυρίες στο Άμπος Μούντος, ρούμι, ντάκιρι και πίνα κολάντα. Μέχρι και εγώ, που είμαι παιδί της Coca Cola, ένα μεσημέρι(!) αλλού πατούσα και αλλού βρισκόμουν και χόρευα (!) στη Floridita. Αφήσαμε την Αβάνα με
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
ο περιηγητικός τουρισμος η ακόμα και ο αγροτικός τουρισμός βοηθάει πολύ σε αυτό γιατι ζεις μαζί μετον λαό κατά συνέπεια με την κουλτούρα του και τα προβληματά του. -- From: Σκορδίλης Σπύρος spyri...@otenet.gr Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:52 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 καλημέρα στάθη. το πρόβλημα στον τουρισμό κονσέρβα όπως τον λέω εγώ είναι ακριβώς αυτό. για να γνωρίσης εναν τόπο πρέπει να τον ζήσης απλά και καθημερινά. αλλιώς είναι σαν να τον γνωρίζης μέσα απο την τηλεόραση. δεν διαφέρη και πάρα πολύ. - Original Message - From: Stathis Soulios stathisj...@gmail.com To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες έχουν, εκτός απροόπτου, εξασφαλισμένη απασχόληση. Και όσο η οικονομία βελτιώνεται, αυτή η τάση επεκτείνεται και στα σπίτια. Η Αβάνα ομορφαίνει, με γεωμετρική πρόοδο. Η βελτίωση, μέσα σε τρία χρόνια, είναι εντυπωσιακή. Η πλατεία Βιέχα -κατά τη γνώμη μου, η πιο όμορφη στην Κούβα- έχει, περιμετρικά, 10–12 μεγάλα κτήρια διαφορετικού ρυθμού, που κτίστηκαν σε διαφορετικές περιόδους, αλλά «δένουν» σε ένα αρμονικό σύνολο. Πριν από τρία χρόνια ήσαν τα μισά έτοιμα και τα άλλα ή κουφάρια ή με σκαλωσιές. Τώρα όλα είναι «καινούρια», όμορφα και διακριτικά φωτισμένα και δεν μπόρεσα να αποφασίσω αν μου αρέσει περισσότερο η Βιέχα ή η πλατεία της Σιένα. Δίπλα, ένα άλλο μικρότερο στολίδι, η πλατεία του Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης. Στον Άγιο των φτωχών, τον «Αριστερό» Άγιο, επιτράπηκε να κρατήσει την όμορφη, μικρή πλατεία του, όπου συνυπάρχουν αρμονικά αποικιακά κτήρια και μοντέρνα γλυπτά Κουβανών καλλιτεχνών. Και βέβαια τα απαραίτητα, μουσικές, χοροί, τα μέρη
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
Καλησπέρα Στάθη φίλες και φίλοι. Αυτό ακριβώς το γράφει και ο ίδιος ο μπίστης στο κείμενο του και αντικειμενικά αν πηγαίνεις σαν τουρίστας δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες έχουν, εκτός απροόπτου, εξασφαλισμένη απασχόληση. Και όσο η οικονομία βελτιώνεται, αυτή η τάση επεκτείνεται και στα σπίτια. Η Αβάνα ομορφαίνει, με γεωμετρική πρόοδο. Η βελτίωση, μέσα σε τρία χρόνια, είναι εντυπωσιακή. Η πλατεία Βιέχα -κατά τη γνώμη μου, η πιο όμορφη στην Κούβα- έχει, περιμετρικά, 10–12 μεγάλα κτήρια διαφορετικού ρυθμού, που κτίστηκαν σε διαφορετικές περιόδους, αλλά «δένουν» σε ένα αρμονικό σύνολο. Πριν από τρία χρόνια ήσαν τα μισά έτοιμα και τα άλλα ή κουφάρια ή με σκαλωσιές. Τώρα όλα είναι «καινούρια», όμορφα και διακριτικά φωτισμένα και δεν μπόρεσα να αποφασίσω αν μου αρέσει περισσότερο η Βιέχα ή η πλατεία της Σιένα. Δίπλα, ένα άλλο μικρότερο στολίδι, η πλατεία του Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης. Στον Άγιο των φτωχών, τον «Αριστερό» Άγιο, επιτράπηκε να κρατήσει την όμορφη, μικρή πλατεία του, όπου συνυπάρχουν αρμονικά αποικιακά κτήρια και μοντέρνα γλυπτά Κουβανών καλλιτεχνών. Και βέβαια τα απαραίτητα, μουσικές, χοροί, τα μέρη που έγραφε ο Χέμινγουεϊ, το μπαρ Floridita και τα άλλα μέρη που γινόταν τύφλα ο Χέμινγουει, το κρεβάτι που ο Χέμινγουει επιδείκνυε τη συλλογή γραμματοσήμων του σε διάφορες κυρίες στο Άμπος Μούντος, ρούμι, ντάκιρι και πίνα κολάντα. Μέχρι και εγώ, που είμαι παιδί της Coca Cola, ένα μεσημέρι(!) αλλού πατούσα και αλλού βρισκόμουν και χόρευα (!) στη Floridita. Αφήσαμε την Αβάνα με δυσκολία, με ένα συναίσθημα ανεκπλήρωτου και με την υπόσχεση ότι θα ξαναπάμε σύντομα. Κινηθήκαμε ανατολικά
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
Φίλε Κώστα επειδή έχω πάει 5 φορές στην Κούβα και τις τρεις τελευταίες έμεινα περίπου ένα μήνα την φορά και σε σπίτια Κουβανών γι’αυτό λέω ότι η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γράφει ο φίλος μας. Στις 2/4/2013 3:11 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Καλησπέρα Στάθη φίλες και φίλοι. Αυτό ακριβώς το γράφει και ο ίδιος ο μπίστης στο κείμενο του και αντικειμενικά αν πηγαίνεις σαν τουρίστας δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες έχουν, εκτός απροόπτου, εξασφαλισμένη απασχόληση. Και όσο η οικονομία βελτιώνεται, αυτή η τάση επεκτείνεται και στα σπίτια. Η Αβάνα ομορφαίνει, με γεωμετρική πρόοδο. Η βελτίωση, μέσα σε τρία χρόνια, είναι εντυπωσιακή. Η πλατεία Βιέχα -κατά τη γνώμη μου, η πιο όμορφη στην Κούβα- έχει, περιμετρικά, 10–12 μεγάλα κτήρια διαφορετικού ρυθμού, που κτίστηκαν σε διαφορετικές περιόδους, αλλά «δένουν» σε ένα αρμονικό σύνολο. Πριν από τρία χρόνια ήσαν τα μισά έτοιμα και τα άλλα ή κουφάρια ή με σκαλωσιές. Τώρα όλα είναι «καινούρια», όμορφα και διακριτικά φωτισμένα και δεν μπόρεσα να αποφασίσω αν μου αρέσει περισσότερο η Βιέχα ή η πλατεία της Σιένα. Δίπλα, ένα άλλο μικρότερο στολίδι, η πλατεία του Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης. Στον Άγιο των φτωχών, τον «Αριστερό» Άγιο, επιτράπηκε να κρατήσει την όμορφη, μικρή πλατεία του, όπου συνυπάρχουν αρμονικά αποικιακά κτήρια και μοντέρνα γλυπτά Κουβανών καλλιτεχνών. Και βέβαια τα απαραίτητα, μουσικές, χοροί, τα μέρη που έγραφε ο Χέμινγουεϊ, το μπαρ Floridita και τα άλλα μέρη που γινόταν τύφλα ο Χέμινγουει, το κρεβάτι που ο Χέμινγουει επιδείκνυε τη συλλογή γραμματοσήμων του σε διάφορες κυρίες στο Άμπος Μούντος, ρούμι, ντάκιρι και πίνα
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
Θα ήταν χρήσιμο αν μπορείς να μας μεταφερεις την εμπειρία σου. Σίγουρα είναι κάτι το διαφορετικό από μία απλή εκδρομή. χαιρετισμούς --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 3:26 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Φίλε Κώστα επειδή έχω πάει 5 φορές στην Κούβα και τις τρεις τελευταίες έμεινα περίπου ένα μήνα την φορά και σε σπίτια Κουβανών γι’αυτό λέω ότι η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γράφει ο φίλος μας. Στις 2/4/2013 3:11 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Καλησπέρα Στάθη φίλες και φίλοι. Αυτό ακριβώς το γράφει και ο ίδιος ο μπίστης στο κείμενο του και αντικειμενικά αν πηγαίνεις σαν τουρίστας δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες έχουν, εκτός απροόπτου, εξασφαλισμένη απασχόληση. Και όσο η οικονομία βελτιώνεται, αυτή η τάση επεκτείνεται και στα σπίτια. Η Αβάνα ομορφαίνει, με γεωμετρική πρόοδο. Η βελτίωση, μέσα σε τρία χρόνια, είναι εντυπωσιακή. Η πλατεία Βιέχα -κατά τη γνώμη μου, η πιο όμορφη στην Κούβα- έχει, περιμετρικά, 10–12 μεγάλα κτήρια διαφορετικού ρυθμού, που κτίστηκαν σε διαφορετικές περιόδους, αλλά «δένουν» σε ένα αρμονικό σύνολο. Πριν από τρία χρόνια ήσαν τα μισά έτοιμα και τα άλλα ή κουφάρια ή με σκαλωσιές. Τώρα όλα είναι «καινούρια», όμορφα και διακριτικά φωτισμένα και δεν μπόρεσα να αποφασίσω αν μου αρέσει περισσότερο η Βιέχα ή η πλατεία της Σιένα. Δίπλα, ένα άλλο μικρότερο στολίδι, η πλατεία του Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης. Στον Άγιο των φτωχών, τον «Αριστερό» Άγιο, επιτράπηκε να κρατήσει την όμορφη, μικρή πλατεία του, όπου συνυπάρχουν αρμονικά αποικιακά κτήρια και μοντέρνα
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
ναί, πιστεύω πως όλοι θα θελαμε να ακούσουμε τις εμπειρίες σου -- From: Kostas Theodoropoulos ks...@otenet.gr Sent: Tuesday, April 02, 2013 3:37 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Θα ήταν χρήσιμο αν μπορείς να μας μεταφερεις την εμπειρία σου. Σίγουρα είναι κάτι το διαφορετικό από μία απλή εκδρομή. χαιρετισμούς --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 3:26 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Φίλε Κώστα επειδή έχω πάει 5 φορές στην Κούβα και τις τρεις τελευταίες έμεινα περίπου ένα μήνα την φορά και σε σπίτια Κουβανών γι’αυτό λέω ότι η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γράφει ο φίλος μας. Στις 2/4/2013 3:11 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Καλησπέρα Στάθη φίλες και φίλοι. Αυτό ακριβώς το γράφει και ο ίδιος ο μπίστης στο κείμενο του και αντικειμενικά αν πηγαίνεις σαν τουρίστας δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες έχουν, εκτός απροόπτου, εξασφαλισμένη απασχόληση. Και όσο η οικονομία βελτιώνεται, αυτή η τάση επεκτείνεται και στα σπίτια. Η Αβάνα ομορφαίνει, με γεωμετρική πρόοδο. Η βελτίωση, μέσα σε τρία χρόνια, είναι εντυπωσιακή. Η πλατεία Βιέχα -κατά τη γνώμη μου, η πιο όμορφη στην Κούβα- έχει, περιμετρικά, 10–12 μεγάλα κτήρια διαφορετικού ρυθμού, που κτίστηκαν σε διαφορετικές περιόδους, αλλά «δένουν» σε ένα αρμονικό σύνολο. Πριν από τρία χρόνια ήσαν τα μισά έτοιμα και τα άλλα ή κουφάρια ή με σκαλωσιές. Τώρα όλα είναι «καινούρια», όμορφα και διακριτικά φωτισμένα και δεν μπόρεσα να αποφασίσω αν μου
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
Για να σας πω την αλήθεια δεν βρίσκω τα λόγια για να περιγράψω την εμπειρία μου στην Κουβά αλλά ακόμα και να μπορούσα το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μου έπαιρνε πολύ χρόνο για να σας διηγηθώ όλο αυτό, ίσως κάποια στιγμή να τα πούμε από κοντά. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι αν κάποτε σας δοθεί η ευκαιρία να πάτε στην Κούβα να μην την χάσετε και αν πάλι δεν σας δοθεί ποτέ εσείς οι ίδιοι να δημιουργήσετε την ευκαιρία από μόνοι σας.Για μένα ήταν η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επιστρέψω σύντομα, αν μου το επιτρέψουνε τα οικονομικά μου ίσως και το καλοκαίρι που έρχεται. Στις 2/4/2013 3:37 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Θα ήταν χρήσιμο αν μπορείς να μας μεταφερεις την εμπειρία σου. Σίγουρα είναι κάτι το διαφορετικό από μία απλή εκδρομή. χαιρετισμούς --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 3:26 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Φίλε Κώστα επειδή έχω πάει 5 φορές στην Κούβα και τις τρεις τελευταίες έμεινα περίπου ένα μήνα την φορά και σε σπίτια Κουβανών γι’αυτό λέω ότι η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γράφει ο φίλος μας. Στις 2/4/2013 3:11 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Καλησπέρα Στάθη φίλες και φίλοι. Αυτό ακριβώς το γράφει και ο ίδιος ο μπίστης στο κείμενο του και αντικειμενικά αν πηγαίνεις σαν τουρίστας δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες έχουν, εκτός απροόπτου, εξασφαλισμένη απασχόληση. Και όσο η οικονομία βελτιώνεται, αυτή η τάση επεκτείνεται και στα σπίτια. Η Αβάνα ομορφαίνει, με γεωμετρική πρόοδο. Η βελτίωση, μέσα σε τρία χρόνια, είναι εντυπωσιακή
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
Για αυτό και ο Μπίστης ξανά επέστρεψε μετά από 3 χρόνια. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 4:20 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Για να σας πω την αλήθεια δεν βρίσκω τα λόγια για να περιγράψω την εμπειρία μου στην Κουβά αλλά ακόμα και να μπορούσα το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μου έπαιρνε πολύ χρόνο για να σας διηγηθώ όλο αυτό, ίσως κάποια στιγμή να τα πούμε από κοντά. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι αν κάποτε σας δοθεί η ευκαιρία να πάτε στην Κούβα να μην την χάσετε και αν πάλι δεν σας δοθεί ποτέ εσείς οι ίδιοι να δημιουργήσετε την ευκαιρία από μόνοι σας.Για μένα ήταν η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επιστρέψω σύντομα, αν μου το επιτρέψουνε τα οικονομικά μου ίσως και το καλοκαίρι που έρχεται. Στις 2/4/2013 3:37 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Θα ήταν χρήσιμο αν μπορείς να μας μεταφερεις την εμπειρία σου. Σίγουρα είναι κάτι το διαφορετικό από μία απλή εκδρομή. χαιρετισμούς --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 3:26 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Φίλε Κώστα επειδή έχω πάει 5 φορές στην Κούβα και τις τρεις τελευταίες έμεινα περίπου ένα μήνα την φορά και σε σπίτια Κουβανών γι’αυτό λέω ότι η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γράφει ο φίλος μας. Στις 2/4/2013 3:11 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Καλησπέρα Στάθη φίλες και φίλοι. Αυτό ακριβώς το γράφει και ο ίδιος ο μπίστης στο κείμενο του και αντικειμενικά αν πηγαίνεις σαν τουρίστας δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
Γεια χαρά. Να σου πω την αλήθεια εγώ θα πήγαινα αν υπήρχε διαθέσιμο internet εκεί. Από ότι ξέρω όμως δεν έχει ούτε και στα καλά ξενοδοχεία. , όλα κι όλα. Εγώ δεν μπορώ μία εβδομάδα χωρίς δίκτυο. χαχαχα. Νεκτάριος. On Apr 2, 2013, at 4:20 PM, Stathis Soulios stathisj...@gmail.com wrote: Για να σας πω την αλήθεια δεν βρίσκω τα λόγια για να περιγράψω την εμπειρία μου στην Κουβά αλλά ακόμα και να μπορούσα το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μου έπαιρνε πολύ χρόνο για να σας διηγηθώ όλο αυτό, ίσως κάποια στιγμή να τα πούμε από κοντά. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι αν κάποτε σας δοθεί η ευκαιρία να πάτε στην Κούβα να μην την χάσετε και αν πάλι δεν σας δοθεί ποτέ εσείς οι ίδιοι να δημιουργήσετε την ευκαιρία από μόνοι σας.Για μένα ήταν η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επιστρέψω σύντομα, αν μου το επιτρέψουνε τα οικονομικά μου ίσως και το καλοκαίρι που έρχεται. Στις 2/4/2013 3:37 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Θα ήταν χρήσιμο αν μπορείς να μας μεταφερεις την εμπειρία σου. Σίγουρα είναι κάτι το διαφορετικό από μία απλή εκδρομή. χαιρετισμούς --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 3:26 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Φίλε Κώστα επειδή έχω πάει 5 φορές στην Κούβα και τις τρεις τελευταίες έμεινα περίπου ένα μήνα την φορά και σε σπίτια Κουβανών γι’αυτό λέω ότι η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γράφει ο φίλος μας. Στις 2/4/2013 3:11 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Καλησπέρα Στάθη φίλες και φίλοι. Αυτό ακριβώς το γράφει και ο ίδιος ο μπίστης στο κείμενο του και αντικειμενικά αν πηγαίνεις σαν τουρίστας δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
στάθη γράψε αν μπορής. - Original Message - From: Αλεξανδρος Δημητρόπουλος alexandrosdi...@hotmail.com To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Tuesday, April 02, 2013 3:55 PM Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 ναί, πιστεύω πως όλοι θα θελαμε να ακούσουμε τις εμπειρίες σου -- From: Kostas Theodoropoulos ks...@otenet.gr Sent: Tuesday, April 02, 2013 3:37 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Θα ήταν χρήσιμο αν μπορείς να μας μεταφερεις την εμπειρία σου. Σίγουρα είναι κάτι το διαφορετικό από μία απλή εκδρομή. χαιρετισμούς --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 3:26 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Φίλε Κώστα επειδή έχω πάει 5 φορές στην Κούβα και τις τρεις τελευταίες έμεινα περίπου ένα μήνα την φορά και σε σπίτια Κουβανών γι’αυτό λέω ότι η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γράφει ο φίλος μας. Στις 2/4/2013 3:11 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Καλησπέρα Στάθη φίλες και φίλοι. Αυτό ακριβώς το γράφει και ο ίδιος ο μπίστης στο κείμενο του και αντικειμενικά αν πηγαίνεις σαν τουρίστας δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα όμορφα κτήρια. Και με προτεραιότητα στα μεγάλα άρχισαν να τα αναστηλώνουν. Λίγο το κράτος, λίγο οι μεικτές επιχειρήσεις, λίγο η Ουνέσκο -που κήρυξε, ορισμένα κτήρια, παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά- η Αβάνα αναστηλώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς. Οι οικοδόμοι και οι εξαιρετικά ταλαντούχοι αρχιτέκτονες έχουν, εκτός απροόπτου, εξασφαλισμένη απασχόληση. Και όσο η οικονομία βελτιώνεται, αυτή η τάση επεκτείνεται και στα σπίτια. Η Αβάνα ομορφαίνει, με γεωμετρική πρόοδο. Η βελτίωση, μέσα σε τρία χρόνια, είναι εντυπωσιακή. Η πλατεία Βιέχα -κατά τη γνώμη μου, η πιο όμορφη στην Κούβα- έχει, περιμετρικά, 10–12 μεγάλα κτήρια διαφορετικού ρυθμού, που κτίστηκαν σε
Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0
ούτε στον παράδεισο!!! - Original Message - From: Nektarios Mallas nmal...@gmail.com To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Tuesday, April 02, 2013 4:25 PM Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Γεια χαρά. Να σου πω την αλήθεια εγώ θα πήγαινα αν υπήρχε διαθέσιμο internet εκεί. Από ότι ξέρω όμως δεν έχει ούτε και στα καλά ξενοδοχεία. , όλα κι όλα. Εγώ δεν μπορώ μία εβδομάδα χωρίς δίκτυο. χαχαχα. Νεκτάριος. On Apr 2, 2013, at 4:20 PM, Stathis Soulios stathisj...@gmail.com wrote: Για να σας πω την αλήθεια δεν βρίσκω τα λόγια για να περιγράψω την εμπειρία μου στην Κουβά αλλά ακόμα και να μπορούσα το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μου έπαιρνε πολύ χρόνο για να σας διηγηθώ όλο αυτό, ίσως κάποια στιγμή να τα πούμε από κοντά. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι αν κάποτε σας δοθεί η ευκαιρία να πάτε στην Κούβα να μην την χάσετε και αν πάλι δεν σας δοθεί ποτέ εσείς οι ίδιοι να δημιουργήσετε την ευκαιρία από μόνοι σας.Για μένα ήταν η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επιστρέψω σύντομα, αν μου το επιτρέψουνε τα οικονομικά μου ίσως και το καλοκαίρι που έρχεται. Στις 2/4/2013 3:37 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Θα ήταν χρήσιμο αν μπορείς να μας μεταφερεις την εμπειρία σου. Σίγουρα είναι κάτι το διαφορετικό από μία απλή εκδρομή. χαιρετισμούς --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 3:26 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Φίλε Κώστα επειδή έχω πάει 5 φορές στην Κούβα και τις τρεις τελευταίες έμεινα περίπου ένα μήνα την φορά και σε σπίτια Κουβανών γι’αυτό λέω ότι η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτά που γράφει ο φίλος μας. Στις 2/4/2013 3:11 μμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: Καλησπέρα Στάθη φίλες και φίλοι. Αυτό ακριβώς το γράφει και ο ίδιος ο μπίστης στο κείμενο του και αντικειμενικά αν πηγαίνεις σαν τουρίστας δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Stathis Soulios Sent: Tuesday, April 02, 2013 1:41 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Οι σκύλοι της Αβάνας 2.0 Κι όμως δυστυχώς ο φίλος μας δεν είδε τίποτα από την Κούβα, Ούτε τα θετικά αλλά ούτε τα αρνητικά της πραγματικής ζωής, είδε μόνο τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να δει μόνο ένας τουρίστας. Κι όμως κύριοι, η Κούβα δεν είναι αυτό που περιγράφει ο φίλος μας, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό που για να το βιώσεις πρέπει να το ζήσεις από την πλευρά του Κουβανού και όχι να το βλέπεις μέσα από τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα κλαμπ που συχνάζουν μόνο τουρίστες! Πολλές καλημέρες! Στις 2/4/2013 10:07 πμ, ο/η Kostas Theodoropoulos έγραψε: του Νίκου Μπίστη Μια βδομάδα στην Αβάνα, λοιπόν. Το πρωινό ξεκίναγα με μια βόλτα στη Μαλεκόν, την περίφημη παραλία της Αβάνας. Τη μια μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, την άλλη έσκαγαν κύματα δέκα μέτρα μέσα στον δρόμο και έβρεχαν περιπατητές και αυτοκίνητα. Και οι δυο εκδοχές, φαντασμαγορικές. Μετά, καφές στο ξενοδοχείο Νασιονάλ, όσο οι κυρίες κάνανε μάθημα σάλσας. Για την ιστορία αυτού του ξενοδοχείου, που φιλοξένησε στους χώρους του την ιστορία της Κούβας από το 1923, έγραψα στο πρώτο μου άρθρο. Παραμένει ένα στολίδι. Δεν φιλοξενεί πια κοριτσόπουλα από την επαρχία για να μάθουν γράμματα, όπως το πρώτο διάστημα μετά την Επανάσταση, είναι τώρα η ναυαρχίδα του τουριστικού στόλου της Κούβας. Πίνεις τον καφέ σου περικυκλωμένος από την ποικίλη εκτυφλωτική ομορφιά του ξενοδοχείου και πιάνεις ψιλοκουβέντα με την Ιστορία που βγαίνει από κάθε δωμάτιο και σεργιανίζει στους κήπους. Μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες του Λευτέρη να με κάνει να καπνίσω πούρο Μοντεχρίστο (δοκίμασα μετά το επιχείρημα ότι αυτό το πούρο ήταν το αγαπημένο του Φιντέλ, αλλά αισθάνθηκα την ίδια αναγούλα όπως όταν 15χρονος πήγα να καπνίσω Σάλεμ Μεντόλ) κατεβαίναμε στην πόλη. Την Αβάνα δεν τη χορταίνεις. Οι άλλες πόλεις έχουν ιστορικό κέντρο, η Αβάνα είναι όλη ιστορικό κέντρο. Οφείλεται σε μια ανεκτίμητη αν και τυχαία προσφορά της Επανάστασης. Και να πώς. Ο Μπατίστα είχε αποφασίσει να γκρεμίσει όλα τα παλαιά κτήρια και να χτίσει μια μοντέρνα πόλη και ένα κουβανέζικο Λας Βέγκας. Τον πρόλαβε η Επανάσταση. Πολλοί –όχι όλοι– πλούσιοι έφυγαν και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Με το εμπάργκο και τη στροφή προς τη Σοβιετική Ένωση, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξενοδόχοι, εγκατέλειψαν τεράστια και πανέμορφα κτήρια από την εποχή της αποικιοκρατίας. Ο Κάστρο -που δεν μπορούσε να έχει το 1959 πολεοδομικές, οικολογικές ή άλλες ευαισθησίες, αλλά προτεραιότητά του ήταν η κοινωνική πολιτική- στέγασε σε όλα αυτά τα κτήρια ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές και την επαρχία. Το κράτος η οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα, ούτε τη βούληση να συντηρήσουν αυτά τα πανάκριβα κτήρια πολλά από τα οποία άρχισαν σιγά-σιγά να καταρρέουν, μερικά εγκαταλείφθηκαν αλλά τα περισσότερα, σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν αποφάσισαν ότι θα αναπτύξουν τον τουρισμό τους ξαναθυμήθηκαν τα
