Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
λίγες περιπτώσεις απο όσες δικάζονται και ακολουθεί καταδήκη, απεδείχθει αργότερα ότι υπήρξε δηκαστική πλάνη. επιπλεόν οι χώροι στους οποιούς οδηγούνται ονομάζονται σοφρονηστικά καταστήματα. επείδη το ξεχνάμε, με σκοπό να παραδώσουν αυτούς τους ανθρώπους στην κοινωνία. τώρα τι γίνεται προς αυτή τη κατεύθυνση, είναι μία μεγάλη συζήτηση. εγώ δεν γνωρίζω πολλούς που μετά την απόλυση τους συνέχεισαν μία φυσιολογική ζωή. καταδικάζεται κάποιοσ-ποια σε εισόβια και σε 15 χρόνια είναι έξω, επιρεπής ως προς το να διαπράξει ίδια ή παρόμοια αδηκήματα-εγκλήματα. μου αρέσει να μιλώ με παραδείγματα, ο βιαστής και δωλοφόνος της κοπελίτσας στην ξάνθη είχε αποπηραθεί να βιάσει και άλλες φορές. φυλακίστηκε και βγήκε με άδεια και απλά δεν επέστρεψε. τι μπορούμε να πούμε στους γονείς αυτου του κοριτσιού; για ποιά δηκαιοσύνη να τους μιλήσουμε; η κορή τους, είτε χαλάει ειτέ όχι τον πολητισμό μας δεν θα επιστρέψει. εδώ στην θεσσαλονίκη είχαμε τον φωτούλη ήταν καποιος που έκανε μια τηλεοπτική εκπομπή για παιδιά άνοιξε και παιδότοπους και τελικά ήταν παιδόφιλος. φυλακίστηκε και αυτοκτόνησε. ο προπονήτης στην κρήτη θόπευε και ασελγούσε σε παιδάκια. εαν ήταν το δικό μου ανάμεσα τους δεν θα είχα τη ψύχραιμη αντίδραση που υπαγορεύει ο καθωσπρεπισμός μας. παραδείγματα ένα σωρό. αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω πως ένας-μιά που σκότωσε, κάποιος που βίασε, που ασέλγησε σε παιδιά, ή άλλα σοβαρά εγκλήματα παίρνουν άδειες; και ξέρεις αρκετοί εξ αυτών δεν επιστρέφουν. κάπιοι προβαίνουν σε πράξεισ άνομες όπως ανέφερα παραπάνω. ναί. γιαμένα υπάρχουν εγκλήματα. που θα έπρεπε να προβλέπεται και η πείνη του θανάτου γρηγόρης Στις 10/12/2013 9:00 μμ, ο/η Αλεξανδρος Δημητρόπουλος έγραψε: εκατό φορές συμφωνω μαζί σου αλλά αν κάποια στιγμή αποδειχθει πως δε το εκανε αυτός; τότε τι; δεν μιλάω για περιπτώσεις που τους έχουν πιασει επαυτοφώρο τότε σίγουρα ναι ας τους πάρουν το κεφάλι με πριόνι. -- From: γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com Sent: Tuesday, December 10, 2013 7:43 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. για τους παιδόφιλους-παιδεραστές και τους βιαστές πουη κατασταση τους είναι αθεράπευτη; γιαμένα προσωπικά τα εγκλήματα τους είναι απο τα πιο ιδεχθή και τους αξίζει η πεινή του θανάτου. γρηγόρης Στις 10/12/2013 2:57 μμ, ο/η Αλεξανδρος Δημητρόπουλος έγραψε: σε αυτό το θέμα βρίσκομαι σε δίλημμα ναι να υπάρχει θανατική ποινή σε κάποια εγκλήματα αλλά τι γίνεται αν υπάρξει δικαστική πλάνη; δυστηχώς η σφαίρα δε γυρίζει πίσω! -- From: γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com Sent: Tuesday, December 10, 2013 1:21 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. δεν νομίζω πως ο λόγος που καταργήθηκε, ήταν οι πολλοί αθώοι. ήταν αυτό που ακούω απο ένα μάτσο ιδεολύπτες ότι μια πολητισμέν κοινωνία, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα. καλημέρα! απο μία θεσσαλονική που συνεχίζει την διαμάχη ήλιου και παγωνιάς γρηγόρης Στις 10/12/2013 3:33 πμ, ο/η Χρυσούλα Καραθύμιου έγραψε: Συμφωνώ κι εγώ Νίκο με τη θανατική καταδίκη όμως διστυχώς έχουν θανατώσει πολλούς αθώους και γι' αυτό έχει καταργηθεί αυτός ο νόμος. ς 9/12/2013 11:54 μμ, ο/η Νίκος Χαρίτος έγραψε: και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
Καλημέρα. Δεν το ήξερα το συγκεκριμένο περιστατικό. Είναι γροθιά στο στομάχι. όμως σε καμία περίπτωση η θανατική ποινή δεν είναι η λύση. άλλωστε και σε χώρες που ισχύει δεν σταμάτησε αυτά τα εγκλήματα. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Νίκος Χαρίτος Sent: Monday, December 09, 2013 11:54 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα. Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα, απαλλαγμένη και από το φόβο της παρουσίας της Αντ. Βεϊζαδέ, αποκάλυψε την αλήθεια, που γέμισε φρίκη τόσο την Φ. Λέκκα, όσο και τους γιατρούς οι οποίοι ενημερώθηκαν αμέσως μετά. Με το σίδερο. Ο Γ. Βεϊζαδές, συνιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου (καμπαρέ) «Τζων Μπουλ» στην περιοχή της Τρούμπας του Πειραιά, συναλλασσόταν τακτικά με αξιωματικούς και ναύτες από τα αμερικανικά πλοία που, κατά καιρούς, προσόρμιζαν στο Φάληρο και το λιμάνι της πόλης, οι οποίοι σύχναζαν στο μαγαζί του. Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, διαπίστωσε πως έλειπε από την ντουλάπα του σπιτιού ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων, σημαντικό ποσό εκείνη την εποχή. Υπέθεσε πως υπεύθυνη για την απώλεια αυτή ήταν η Σπυριδούλα. Αυτή το αρνήθηκε, αλλά οι Βεϊζαδέ επέμειναν και μάλιστα άρχισαν να την κτυπούν με τα χέρια και ένα ξύλινο αντικείμενο. Το επόμενο πρωί, επανήλθαν στις απαιτήσεις τους, αλλά η Σπυριδούλα απαντούσε σταθερά πως δεν είχε ιδέα. Τότε, ο Γ. Βεϊζαδές την απείλησε πως αν δεν ομολογήσει με τη θέλησή της «έχει ένα μέσο που θα την κάνει να μιλήσει». Το βλέμμα της Σπυριδούλας έπεσε πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, το οποίο αν και δεν ήταν στρωμένο για σιδέρωμα, εντούτοις το ηλεκτρικό σίδερο ήταν στην πρίζα και ζεσταινόταν. Ο Γιώργος και η Αντιγόνη Βεϊζαδέ Μαζί με τη σύζυγό του την έγδυσαν και με τη βία την έδεσαν ανάσκελα, πάνω στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού. Η Αντ. Βεϊζαδέ την κράτησε από τους ώμους, ενώ ο άντρας της πήρε το πυρακτωμένο σίδερο και το ακούμπησε στα γυμνά πόδια της Σπυριδούλας. Αυτή ούρλιαξε από τον πόνο και η Αντ. Βεϊζαδέ, για να μην ακούγεται, της έβαλε ένα πανί στο στόμα. Ο Γ. Βεϊζαδές ζήτησε ξανά να του αποκαλύψει πού είχε κρύψει τα χρήματα, αλλά η Σπυριδούλα προσπαθούσε να τους πείσει πως δεν ήξερε για τί πράγμα της μιλούσαν. Κατόπιν, της έκαψαν τα χέρια, ενώ ο Γ. Βεϊζαδές επαναλάμβανε πως θα την έκαιγαν ολόκληρη αν δεν τους έλεγε το σημείο όπου βρίσκονταν τα λεφτά. Επί 36 ώρες, ο Γ. Βεϊζαδές με τη βοήθεια της γυναίκας του, έκαιγε διαδοχικά με
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
Ελένη ποτέ δεν γίνεται ένας καλύτερος κόσμος ιυοθετώντας την βαρβαρότητα. Στην σαουδική αραβία που περιγράφεις συντελούνται παρόμοια εγκλήματα. Η επιβολή της θανατικής ποινής είναι μία πράξη χωρίς καμία δυνατότητα επανόρθωσης. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Eleni Sent: Tuesday, December 10, 2013 12:03 AM To: 'orasi mailing list' Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. Συμφωνώ απόλυτα Νίκο. Κατά τη γνώμη μου, όταν υπάρχουν τρανταχτές αποδείξεις για ένα όποιοδήποτε φρικτό έγκλημα, θα έπρεπε να υπάρχει η θανατική ποινή. Έτσι δε θα υπερφορτώνονταν άδικα οι φιλακές, το κράτος δε θα τάιζε άδικα τόσους βρωμιάριδες, και η εγκληματικότητα σίγουρα δεν θα υπήρχε σε τόσο ψηλές κλίμακες, γιατί πολλοί θα φοβόνταν, όπως συμβαίνει σε χώρες της Σαουδικής Αραβίας, που μέχρι σήμερα, αφήνουν και τα μαγαζιά τους ανοιχτά, γιατί δε φοβούνται μην τους κλέψουν. Όποιος πιαστεί να κλεύει, του κόβουν το χέρι. Αυτά γίνονται μάλιστα δημοσίως στις πλατείες κάθε Παρασκευή. Το ίδιο και εκτελέσεις, ευνουχισμός και άλλα τέτοια. Πάντως, στην περίπτωση της Σπυριδούλας, αυτά τα τέρατα θα είχαν μεγάλα μέσα για να τους καταδικάσουν μόνο 5 χρόνια, και μάλιστα στη δεκαετία του 50, που ακόμα ύσχιε η θανατική ποινή. Ελένη -Original Message- From: Orasi [mailto:orasi-boun...@hostvis.net] On Behalf Of Νίκος Χαρίτος Sent: Monday, December 09, 2013 11:54 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα. Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα, απαλλαγμένη και από το φόβο της παρουσίας της Αντ. Βεϊζαδέ, αποκάλυψε την αλήθεια, που γέμισε φρίκη τόσο την Φ. Λέκκα, όσο και τους γιατρούς οι οποίοι ενημερώθηκαν αμέσως μετά. Με το σίδερο. Ο Γ. Βεϊζαδές, συνιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου (καμπαρέ) «Τζων Μπουλ» στην περιοχή της Τρούμπας του Πειραιά, συναλλασσόταν τακτικά με αξιωματικούς και ναύτες από τα αμερικανικά πλοία που, κατά καιρούς, προσόρμιζαν στο Φάληρο και το λιμάνι της πόλης, οι οποίοι σύχναζαν στο μαγαζί του. Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, διαπίστωσε πως έλειπε από την ντουλάπα του σπιτιού ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων, σημαντικό ποσό εκείνη την εποχή. Υπέθεσε πως υπεύθυνη για την απώλεια αυτή ήταν η Σπυριδούλα. Αυτή το αρνήθηκε, αλλά οι Βεϊζαδέ επέμειναν και μάλιστα άρχισαν να την κτυπούν με τα χέρια και ένα ξύλινο αντικείμενο. Το επόμενο πρωί, επανήλθαν στις απαιτήσεις τους, αλλά η Σπυριδούλα απαντούσε σταθερά πως δεν
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
δεν νομίζω πως ο λόγος που καταργήθηκε, ήταν οι πολλοί αθώοι. ήταν αυτό που ακούω απο ένα μάτσο ιδεολύπτες ότι μια πολητισμέν κοινωνία, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα. καλημέρα! απο μία θεσσαλονική που συνεχίζει την διαμάχη ήλιου και παγωνιάς γρηγόρης Στις 10/12/2013 3:33 πμ, ο/η Χρυσούλα Καραθύμιου έγραψε: Συμφωνώ κι εγώ Νίκο με τη θανατική καταδίκη όμως διστυχώς έχουν θανατώσει πολλούς αθώους και γι' αυτό έχει καταργηθεί αυτός ο νόμος. ς 9/12/2013 11:54 μμ, ο/η Νίκος Χαρίτος έγραψε: και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα. Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα, απαλλαγμένη και από το φόβο της παρουσίας της Αντ. Βεϊζαδέ, αποκάλυψε την αλήθεια, που γέμισε φρίκη τόσο την Φ. Λέκκα, όσο και τους γιατρούς οι οποίοι ενημερώθηκαν αμέσως μετά. Με το σίδερο. Ο Γ. Βεϊζαδές, συνιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου (καμπαρέ) «Τζων Μπουλ» στην περιοχή της Τρούμπας του Πειραιά, συναλλασσόταν τακτικά με αξιωματικούς και ναύτες από τα αμερικανικά πλοία που, κατά καιρούς, προσόρμιζαν στο Φάληρο και το λιμάνι της πόλης, οι οποίοι σύχναζαν στο μαγαζί του. Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, διαπίστωσε πως έλειπε από την ντουλάπα του σπιτιού ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων, σημαντικό ποσό εκείνη την εποχή. Υπέθεσε πως υπεύθυνη για την απώλεια αυτή ήταν η Σπυριδούλα. Αυτή το αρνήθηκε, αλλά οι Βεϊζαδέ επέμειναν και μάλιστα άρχισαν να την κτυπούν με τα χέρια και ένα ξύλινο αντικείμενο. Το επόμενο πρωί, επανήλθαν στις απαιτήσεις τους, αλλά η Σπυριδούλα απαντούσε σταθερά πως δεν είχε ιδέα. Τότε, ο Γ. Βεϊζαδές την απείλησε πως αν δεν ομολογήσει με τη θέλησή της «έχει ένα μέσο που θα την κάνει να μιλήσει». Το βλέμμα της Σπυριδούλας έπεσε πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, το οποίο αν και δεν ήταν στρωμένο για σιδέρωμα, εντούτοις το ηλεκτρικό σίδερο ήταν στην πρίζα και ζεσταινόταν. Ο Γιώργος και η Αντιγόνη Βεϊζαδέ Μαζί με τη σύζυγό του την έγδυσαν και με τη βία την έδεσαν ανάσκελα, πάνω στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού. Η Αντ. Βεϊζαδέ την κράτησε από τους ώμους, ενώ ο άντρας της πήρε το πυρακτωμένο σίδερο και το ακούμπησε στα γυμνά πόδια της Σπυριδούλας. Αυτή ούρλιαξε από τον πόνο και η Αντ. Βεϊζαδέ, για να μην ακούγεται, της έβαλε ένα πανί στο στόμα. Ο Γ. Βεϊζαδές ζήτησε ξανά να του αποκαλύψει πού είχε κρύψει τα χρήματα, αλλά η Σπυριδούλα προσπαθούσε να τους πείσει πως δεν ήξερε για τί πράγμα της μιλούσαν. Κατόπιν, της έκαψαν τα χέρια, ενώ ο Γ. Βεϊζαδές επαναλάμβανε πως θα την έκαιγαν ολόκληρη
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
για τους παιδόφιλους-παιδεραστές και τους βιαστές πουη κατασταση τους είναι αθεράπευτη; γιαμένα προσωπικά τα εγκλήματα τους είναι απο τα πιο ιδεχθή και τους αξίζει η πεινή του θανάτου. γρηγόρης Στις 10/12/2013 2:57 μμ, ο/η Αλεξανδρος Δημητρόπουλος έγραψε: σε αυτό το θέμα βρίσκομαι σε δίλημμα ναι να υπάρχει θανατική ποινή σε κάποια εγκλήματα αλλά τι γίνεται αν υπάρξει δικαστική πλάνη; δυστηχώς η σφαίρα δε γυρίζει πίσω! -- From: γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com Sent: Tuesday, December 10, 2013 1:21 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. δεν νομίζω πως ο λόγος που καταργήθηκε, ήταν οι πολλοί αθώοι. ήταν αυτό που ακούω απο ένα μάτσο ιδεολύπτες ότι μια πολητισμέν κοινωνία, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα. καλημέρα! απο μία θεσσαλονική που συνεχίζει την διαμάχη ήλιου και παγωνιάς γρηγόρης Στις 10/12/2013 3:33 πμ, ο/η Χρυσούλα Καραθύμιου έγραψε: Συμφωνώ κι εγώ Νίκο με τη θανατική καταδίκη όμως διστυχώς έχουν θανατώσει πολλούς αθώους και γι' αυτό έχει καταργηθεί αυτός ο νόμος. ς 9/12/2013 11:54 μμ, ο/η Νίκος Χαρίτος έγραψε: και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα. Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα, απαλλαγμένη και από το φόβο της παρουσίας της Αντ. Βεϊζαδέ, αποκάλυψε την αλήθεια, που γέμισε φρίκη τόσο την Φ. Λέκκα, όσο και τους γιατρούς οι οποίοι ενημερώθηκαν αμέσως μετά. Με το σίδερο. Ο Γ. Βεϊζαδές, συνιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου (καμπαρέ) «Τζων Μπουλ» στην περιοχή της Τρούμπας του Πειραιά, συναλλασσόταν τακτικά με αξιωματικούς και ναύτες από τα αμερικανικά πλοία που, κατά καιρούς, προσόρμιζαν στο Φάληρο και το λιμάνι της πόλης, οι οποίοι σύχναζαν στο μαγαζί του. Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, διαπίστωσε πως έλειπε από την ντουλάπα του σπιτιού ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων, σημαντικό ποσό εκείνη την εποχή. Υπέθεσε πως υπεύθυνη για την απώλεια αυτή ήταν η Σπυριδούλα. Αυτή το αρνήθηκε, αλλά οι Βεϊζαδέ επέμειναν και μάλιστα άρχισαν να την κτυπούν με τα χέρια και ένα ξύλινο αντικείμενο. Το επόμενο πρωί, επανήλθαν στις απαιτήσεις τους, αλλά η Σπυριδούλα απαντούσε σταθερά πως δεν είχε ιδέα. Τότε, ο Γ. Βεϊζαδές την απείλησε πως αν δεν ομολογήσει με τη θέλησή της «έχει ένα μέσο που θα την κάνει να μιλήσει». Το βλέμμα της Σπυριδούλας έπεσε πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, το οποίο αν και δεν ήταν στρωμένο για σιδέρωμα, εντούτοις το ηλεκτρικό σίδερο
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
εκατό φορές συμφωνω μαζί σου αλλά αν κάποια στιγμή αποδειχθει πως δε το εκανε αυτός; τότε τι; δεν μιλάω για περιπτώσεις που τους έχουν πιασει επαυτοφώρο τότε σίγουρα ναι ας τους πάρουν το κεφάλι με πριόνι. -- From: γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com Sent: Tuesday, December 10, 2013 7:43 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. για τους παιδόφιλους-παιδεραστές και τους βιαστές πουη κατασταση τους είναι αθεράπευτη; γιαμένα προσωπικά τα εγκλήματα τους είναι απο τα πιο ιδεχθή και τους αξίζει η πεινή του θανάτου. γρηγόρης Στις 10/12/2013 2:57 μμ, ο/η Αλεξανδρος Δημητρόπουλος έγραψε: σε αυτό το θέμα βρίσκομαι σε δίλημμα ναι να υπάρχει θανατική ποινή σε κάποια εγκλήματα αλλά τι γίνεται αν υπάρξει δικαστική πλάνη; δυστηχώς η σφαίρα δε γυρίζει πίσω! -- From: γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com Sent: Tuesday, December 10, 2013 1:21 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. δεν νομίζω πως ο λόγος που καταργήθηκε, ήταν οι πολλοί αθώοι. ήταν αυτό που ακούω απο ένα μάτσο ιδεολύπτες ότι μια πολητισμέν κοινωνία, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα. καλημέρα! απο μία θεσσαλονική που συνεχίζει την διαμάχη ήλιου και παγωνιάς γρηγόρης Στις 10/12/2013 3:33 πμ, ο/η Χρυσούλα Καραθύμιου έγραψε: Συμφωνώ κι εγώ Νίκο με τη θανατική καταδίκη όμως διστυχώς έχουν θανατώσει πολλούς αθώους και γι' αυτό έχει καταργηθεί αυτός ο νόμος. ς 9/12/2013 11:54 μμ, ο/η Νίκος Χαρίτος έγραψε: και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα. Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα, απαλλαγμένη και από το φόβο της παρουσίας της Αντ. Βεϊζαδέ, αποκάλυψε την αλήθεια, που γέμισε φρίκη τόσο την Φ. Λέκκα, όσο και τους γιατρούς οι οποίοι ενημερώθηκαν αμέσως μετά. Με το σίδερο. Ο Γ. Βεϊζαδές, συνιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου (καμπαρέ) «Τζων Μπουλ» στην περιοχή της Τρούμπας του Πειραιά, συναλλασσόταν τακτικά με αξιωματικούς και ναύτες από τα αμερικανικά πλοία που, κατά καιρούς, προσόρμιζαν στο Φάληρο και το λιμάνι της πόλης, οι οποίοι σύχναζαν στο μαγαζί του. Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, διαπίστωσε πως έλειπε από την ντουλάπα του σπιτιού ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων, σημαντικό ποσό εκείνη την εποχή. Υπέθεσε πως υπεύθυνη για την απώλεια αυτή ήταν η Σπυριδούλα. Αυτή το αρνήθηκε, αλλά οι Βεϊζαδέ επέμειναν και
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
αν και ήμουν μικρός την θυμάμαι αρκετά αυτην την συνέντευξη, ίσως γιατί ή μάνα μου όταν τις κάναμε κάτι μας απειλούσε πως θα μασιδερώσει σαν την σπυριδούλα. -- From: Costoula Mpalaska cos...@otenet.gr Sent: Wednesday, December 11, 2013 12:05 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. δυστυχως, ανα τους αιωνες εχουν γίνει πολλές δικαστικες πλανες. ωστοσο, εκοινοι που σιδερωσαν την σπυριδουλα, ηταν γνωστοι στην τοτε κοινωνία. δεν κατηγορηθηκαν αδικά.μαλιστα καποτε που ο συγχωρεμενος φρεντυ γερμανος τους ειχε παρει συνεντευξη, το ειχαν παραδεχτει, ειχαν κουστουμαριστειγια να βγουνε στην τηλεοραση, αλλά μετα, αποφασισαν να μην του επιτρεψουν να κανει την εκπομπη, μαλιστα τον απειλησαν και με μηνυση, οποτε δεν την εβγαλε, και εβγαλε μονο εκεινη της σπυριδουλας. τι να λεμε, ηταν πραγματικά μιά πολυ τραγικη υποθεση.ποτε δεν συμφωνησα μαυτους που λενε οτι σημερα ειναι χαλασμενος ο κοσμος. παντα. σολες τις εποχες υπηρξαν,υπαρχουν και θα υπαρχουν, ανθρωποι καλοι, αγνοι, ευαισθητοι και ανθρωποι χαλασμενοι, παλιανθρωποι, απανθρωποι, που δεν ξερω καν αν θα πρεπει τετοιου ειδους ανθρωποινα λεγωνται ανθρωποι. - Original Message - From: Αλεξανδρος Δημητρόπουλος alexandrosdi...@hotmail.com To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Tuesday, December 10, 2013 2:57 PM Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. σε αυτό το θέμα βρίσκομαι σε δίλημμα ναι να υπάρχει θανατική ποινή σε κάποια εγκλήματα αλλά τι γίνεται αν υπάρξει δικαστική πλάνη; δυστηχώς η σφαίρα δε γυρίζει πίσω! -- From: γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com Sent: Tuesday, December 10, 2013 1:21 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. δεν νομίζω πως ο λόγος που καταργήθηκε, ήταν οι πολλοί αθώοι. ήταν αυτό που ακούω απο ένα μάτσο ιδεολύπτες ότι μια πολητισμέν κοινωνία, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα. καλημέρα! απο μία θεσσαλονική που συνεχίζει την διαμάχη ήλιου και παγωνιάς γρηγόρης Στις 10/12/2013 3:33 πμ, ο/η Χρυσούλα Καραθύμιου έγραψε: Συμφωνώ κι εγώ Νίκο με τη θανατική καταδίκη όμως διστυχώς έχουν θανατώσει πολλούς αθώους και γι' αυτό έχει καταργηθεί αυτός ο νόμος. ς 9/12/2013 11:54 μμ, ο/η Νίκος Χαρίτος έγραψε: και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα. Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
μπορή και να είχες βάλη μυαλό χαχαχαχαχαχα - Original Message - From: Αλεξανδρος Δημητρόπουλος alexandrosdi...@hotmail.com To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Wednesday, December 11, 2013 12:24 AM Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. αν και ήμουν μικρός την θυμάμαι αρκετά αυτην την συνέντευξη, ίσως γιατί ή μάνα μου όταν τις κάναμε κάτι μας απειλούσε πως θα μασιδερώσει σαν την σπυριδούλα. -- From: Costoula Mpalaska cos...@otenet.gr Sent: Wednesday, December 11, 2013 12:05 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. δυστυχως, ανα τους αιωνες εχουν γίνει πολλές δικαστικες πλανες. ωστοσο, εκοινοι που σιδερωσαν την σπυριδουλα, ηταν γνωστοι στην τοτε κοινωνία. δεν κατηγορηθηκαν αδικά.μαλιστα καποτε που ο συγχωρεμενος φρεντυ γερμανος τους ειχε παρει συνεντευξη, το ειχαν παραδεχτει, ειχαν κουστουμαριστειγια να βγουνε στην τηλεοραση, αλλά μετα, αποφασισαν να μην του επιτρεψουν να κανει την εκπομπη, μαλιστα τον απειλησαν και με μηνυση, οποτε δεν την εβγαλε, και εβγαλε μονο εκεινη της σπυριδουλας. τι να λεμε, ηταν πραγματικά μιά πολυ τραγικη υποθεση.ποτε δεν συμφωνησα μαυτους που λενε οτι σημερα ειναι χαλασμενος ο κοσμος. παντα. σολες τις εποχες υπηρξαν,υπαρχουν και θα υπαρχουν, ανθρωποι καλοι, αγνοι, ευαισθητοι και ανθρωποι χαλασμενοι, παλιανθρωποι, απανθρωποι, που δεν ξερω καν αν θα πρεπει τετοιου ειδους ανθρωποινα λεγωνται ανθρωποι. - Original Message - From: Αλεξανδρος Δημητρόπουλος alexandrosdi...@hotmail.com To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Tuesday, December 10, 2013 2:57 PM Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. σε αυτό το θέμα βρίσκομαι σε δίλημμα ναι να υπάρχει θανατική ποινή σε κάποια εγκλήματα αλλά τι γίνεται αν υπάρξει δικαστική πλάνη; δυστηχώς η σφαίρα δε γυρίζει πίσω! -- From: γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com Sent: Tuesday, December 10, 2013 1:21 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. δεν νομίζω πως ο λόγος που καταργήθηκε, ήταν οι πολλοί αθώοι. ήταν αυτό που ακούω απο ένα μάτσο ιδεολύπτες ότι μια πολητισμέν κοινωνία, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα. καλημέρα! απο μία θεσσαλονική που συνεχίζει την διαμάχη ήλιου και παγωνιάς γρηγόρης Στις 10/12/2013 3:33 πμ, ο/η Χρυσούλα Καραθύμιου έγραψε: Συμφωνώ κι εγώ Νίκο με τη θανατική καταδίκη όμως διστυχώς έχουν θανατώσει πολλούς αθώους και γι' αυτό έχει καταργηθεί αυτός ο νόμος. ς 9/12/2013 11:54 μμ, ο/η Νίκος Χαρίτος έγραψε: και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
μόνο την τσάκιση έχασα χαχαχα -- From: Σκορδίλης Σπύρος spyri...@otenet.gr Sent: Wednesday, December 11, 2013 6:40 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. μπορή και να είχες βάλη μυαλό χαχαχαχαχαχα - Original Message - From: Αλεξανδρος Δημητρόπουλος alexandrosdi...@hotmail.com To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Wednesday, December 11, 2013 12:24 AM Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. αν και ήμουν μικρός την θυμάμαι αρκετά αυτην την συνέντευξη, ίσως γιατί ή μάνα μου όταν τις κάναμε κάτι μας απειλούσε πως θα μασιδερώσει σαν την σπυριδούλα. -- From: Costoula Mpalaska cos...@otenet.gr Sent: Wednesday, December 11, 2013 12:05 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. δυστυχως, ανα τους αιωνες εχουν γίνει πολλές δικαστικες πλανες. ωστοσο, εκοινοι που σιδερωσαν την σπυριδουλα, ηταν γνωστοι στην τοτε κοινωνία. δεν κατηγορηθηκαν αδικά.μαλιστα καποτε που ο συγχωρεμενος φρεντυ γερμανος τους ειχε παρει συνεντευξη, το ειχαν παραδεχτει, ειχαν κουστουμαριστειγια να βγουνε στην τηλεοραση, αλλά μετα, αποφασισαν να μην του επιτρεψουν να κανει την εκπομπη, μαλιστα τον απειλησαν και με μηνυση, οποτε δεν την εβγαλε, και εβγαλε μονο εκεινη της σπυριδουλας. τι να λεμε, ηταν πραγματικά μιά πολυ τραγικη υποθεση.ποτε δεν συμφωνησα μαυτους που λενε οτι σημερα ειναι χαλασμενος ο κοσμος. παντα. σολες τις εποχες υπηρξαν,υπαρχουν και θα υπαρχουν, ανθρωποι καλοι, αγνοι, ευαισθητοι και ανθρωποι χαλασμενοι, παλιανθρωποι, απανθρωποι, που δεν ξερω καν αν θα πρεπει τετοιου ειδους ανθρωποινα λεγωνται ανθρωποι. - Original Message - From: Αλεξανδρος Δημητρόπουλος alexandrosdi...@hotmail.com To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Tuesday, December 10, 2013 2:57 PM Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. σε αυτό το θέμα βρίσκομαι σε δίλημμα ναι να υπάρχει θανατική ποινή σε κάποια εγκλήματα αλλά τι γίνεται αν υπάρξει δικαστική πλάνη; δυστηχώς η σφαίρα δε γυρίζει πίσω! -- From: γρηγόρης αργυρόπουλος grega...@gmail.com Sent: Tuesday, December 10, 2013 1:21 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. δεν νομίζω πως ο λόγος που καταργήθηκε, ήταν οι πολλοί αθώοι. ήταν αυτό που ακούω απο ένα μάτσο ιδεολύπτες ότι μια πολητισμέν κοινωνία, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα. καλημέρα! απο μία θεσσαλονική που συνεχίζει την διαμάχη ήλιου και παγωνιάς γρηγόρης Στις 10/12/2013 3:33 πμ, ο/η Χρυσούλα Καραθύμιου έγραψε: Συμφωνώ κι εγώ Νίκο με τη θανατική καταδίκη όμως διστυχώς έχουν θανατώσει πολλούς αθώους και γι' αυτό έχει καταργηθεί αυτός ο νόμος. ς 9/12/2013 11:54 μμ, ο/η Νίκος Χαρίτος έγραψε: και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με
[Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα. Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα, απαλλαγμένη και από το φόβο της παρουσίας της Αντ. Βεϊζαδέ, αποκάλυψε την αλήθεια, που γέμισε φρίκη τόσο την Φ. Λέκκα, όσο και τους γιατρούς οι οποίοι ενημερώθηκαν αμέσως μετά. Με το σίδερο. Ο Γ. Βεϊζαδές, συνιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου (καμπαρέ) «Τζων Μπουλ» στην περιοχή της Τρούμπας του Πειραιά, συναλλασσόταν τακτικά με αξιωματικούς και ναύτες από τα αμερικανικά πλοία που, κατά καιρούς, προσόρμιζαν στο Φάληρο και το λιμάνι της πόλης, οι οποίοι σύχναζαν στο μαγαζί του. Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, διαπίστωσε πως έλειπε από την ντουλάπα του σπιτιού ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων, σημαντικό ποσό εκείνη την εποχή. Υπέθεσε πως υπεύθυνη για την απώλεια αυτή ήταν η Σπυριδούλα. Αυτή το αρνήθηκε, αλλά οι Βεϊζαδέ επέμειναν και μάλιστα άρχισαν να την κτυπούν με τα χέρια και ένα ξύλινο αντικείμενο. Το επόμενο πρωί, επανήλθαν στις απαιτήσεις τους, αλλά η Σπυριδούλα απαντούσε σταθερά πως δεν είχε ιδέα. Τότε, ο Γ. Βεϊζαδές την απείλησε πως αν δεν ομολογήσει με τη θέλησή της «έχει ένα μέσο που θα την κάνει να μιλήσει». Το βλέμμα της Σπυριδούλας έπεσε πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, το οποίο αν και δεν ήταν στρωμένο για σιδέρωμα, εντούτοις το ηλεκτρικό σίδερο ήταν στην πρίζα και ζεσταινόταν. Ο Γιώργος και η Αντιγόνη Βεϊζαδέ Μαζί με τη σύζυγό του την έγδυσαν και με τη βία την έδεσαν ανάσκελα, πάνω στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού. Η Αντ. Βεϊζαδέ την κράτησε από τους ώμους, ενώ ο άντρας της πήρε το πυρακτωμένο σίδερο και το ακούμπησε στα γυμνά πόδια της Σπυριδούλας. Αυτή ούρλιαξε από τον πόνο και η Αντ. Βεϊζαδέ, για να μην ακούγεται, της έβαλε ένα πανί στο στόμα. Ο Γ. Βεϊζαδές ζήτησε ξανά να του αποκαλύψει πού είχε κρύψει τα χρήματα, αλλά η Σπυριδούλα προσπαθούσε να τους πείσει πως δεν ήξερε για τί πράγμα της μιλούσαν. Κατόπιν, της έκαψαν τα χέρια, ενώ ο Γ. Βεϊζαδές επαναλάμβανε πως θα την έκαιγαν ολόκληρη αν δεν τους έλεγε το σημείο όπου βρίσκονταν τα λεφτά. Επί 36 ώρες, ο Γ. Βεϊζαδές με τη βοήθεια της γυναίκας του, έκαιγε διαδοχικά με το καυτό σίδερο, το σώμα και την πλάτη της Σπυριδούλας. Όταν η Σπυριδούλα λιποθυμούσε από τους πόνους, η κακοποίηση σταματούσε, αλλά μόλις η μικρή συνερχόταν, άρχιζε ξανά. Το βράδυ της Τρίτης, η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Το ζεύγος Βεϊζαδέ σταμάτησε και κλείδωσε τη Σπυριδούλα στο δωμάτιό της, χωρίς να της δώσει όλο αυτό το διάστημα φαί και νερό. Η Σπυριδούλα έμεινε σ' αυτή την κατάσταση όλη την Τετάρτη. Τα εγκαύματά της ήταν τρομερά και η ίδια σφάδαζε από τους πόνους. Το ζεύγος Βεϊζαδέ φοβήθηκε πως υπήρχε κίνδυνος να πεθάνει στο σπίτι και
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα. Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα, απαλλαγμένη και από το φόβο της παρουσίας της Αντ. Βεϊζαδέ, αποκάλυψε την αλήθεια, που γέμισε φρίκη τόσο την Φ. Λέκκα, όσο και τους γιατρούς οι οποίοι ενημερώθηκαν αμέσως μετά. Με το σίδερο. Ο Γ. Βεϊζαδές, συνιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου (καμπαρέ) «Τζων Μπουλ» στην περιοχή της Τρούμπας του Πειραιά, συναλλασσόταν τακτικά με αξιωματικούς και ναύτες από τα αμερικανικά πλοία που, κατά καιρούς, προσόρμιζαν στο Φάληρο και το λιμάνι της πόλης, οι οποίοι σύχναζαν στο μαγαζί του. Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, διαπίστωσε πως έλειπε από την ντουλάπα του σπιτιού ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων, σημαντικό ποσό εκείνη την εποχή. Υπέθεσε πως υπεύθυνη για την απώλεια αυτή ήταν η Σπυριδούλα. Αυτή το αρνήθηκε, αλλά οι Βεϊζαδέ επέμειναν και μάλιστα άρχισαν να την κτυπούν με τα χέρια και ένα ξύλινο αντικείμενο. Το επόμενο πρωί, επανήλθαν στις απαιτήσεις τους, αλλά η Σπυριδούλα απαντούσε σταθερά πως δεν είχε ιδέα. Τότε, ο Γ. Βεϊζαδές την απείλησε πως αν δεν ομολογήσει με τη θέλησή της «έχει ένα μέσο που θα την κάνει να μιλήσει». Το βλέμμα της Σπυριδούλας έπεσε πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, το οποίο αν και δεν ήταν στρωμένο για σιδέρωμα, εντούτοις το ηλεκτρικό σίδερο ήταν στην πρίζα και ζεσταινόταν. Ο Γιώργος και η Αντιγόνη Βεϊζαδέ Μαζί με τη σύζυγό του την έγδυσαν και με τη βία την έδεσαν ανάσκελα, πάνω στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού. Η Αντ. Βεϊζαδέ την κράτησε από τους ώμους, ενώ ο άντρας της πήρε το πυρακτωμένο σίδερο και το ακούμπησε στα γυμνά πόδια της Σπυριδούλας. Αυτή ούρλιαξε από τον πόνο και η Αντ. Βεϊζαδέ, για να μην ακούγεται, της έβαλε ένα πανί στο στόμα. Ο Γ. Βεϊζαδές ζήτησε ξανά να του αποκαλύψει πού είχε κρύψει τα χρήματα, αλλά η Σπυριδούλα προσπαθούσε να τους πείσει πως δεν ήξερε για τί πράγμα της μιλούσαν. Κατόπιν, της έκαψαν τα χέρια, ενώ ο Γ. Βεϊζαδές επαναλάμβανε πως θα την έκαιγαν ολόκληρη αν δεν τους έλεγε το σημείο όπου βρίσκονταν τα λεφτά. Επί 36 ώρες, ο Γ. Βεϊζαδές με τη βοήθεια της γυναίκας του, έκαιγε διαδοχικά με το καυτό σίδερο, το σώμα και την πλάτη της Σπυριδούλας. Όταν η Σπυριδούλα λιποθυμούσε από τους πόνους, η κακοποίηση σταματούσε, αλλά μόλις η μικρή συνερχόταν, άρχιζε ξανά. Το βράδυ της Τρίτης, η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Το ζεύγος Βεϊζαδέ σταμάτησε και κλείδωσε τη Σπυριδούλα στο δωμάτιό της, χωρίς να της δώσει όλο αυτό το διάστημα φαί και
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
Συμφωνώ απόλυτα Νίκο. Κατά τη γνώμη μου, όταν υπάρχουν τρανταχτές αποδείξεις για ένα όποιοδήποτε φρικτό έγκλημα, θα έπρεπε να υπάρχει η θανατική ποινή. Έτσι δε θα υπερφορτώνονταν άδικα οι φιλακές, το κράτος δε θα τάιζε άδικα τόσους βρωμιάριδες, και η εγκληματικότητα σίγουρα δεν θα υπήρχε σε τόσο ψηλές κλίμακες, γιατί πολλοί θα φοβόνταν, όπως συμβαίνει σε χώρες της Σαουδικής Αραβίας, που μέχρι σήμερα, αφήνουν και τα μαγαζιά τους ανοιχτά, γιατί δε φοβούνται μην τους κλέψουν. Όποιος πιαστεί να κλεύει, του κόβουν το χέρι. Αυτά γίνονται μάλιστα δημοσίως στις πλατείες κάθε Παρασκευή. Το ίδιο και εκτελέσεις, ευνουχισμός και άλλα τέτοια. Πάντως, στην περίπτωση της Σπυριδούλας, αυτά τα τέρατα θα είχαν μεγάλα μέσα για να τους καταδικάσουν μόνο 5 χρόνια, και μάλιστα στη δεκαετία του 50, που ακόμα ύσχιε η θανατική ποινή. Ελένη -Original Message- From: Orasi [mailto:orasi-boun...@hostvis.net] On Behalf Of Νίκος Χαρίτος Sent: Monday, December 09, 2013 11:54 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας. και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα. Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα, απαλλαγμένη και από το φόβο της παρουσίας της Αντ. Βεϊζαδέ, αποκάλυψε την αλήθεια, που γέμισε φρίκη τόσο την Φ. Λέκκα, όσο και τους γιατρούς οι οποίοι ενημερώθηκαν αμέσως μετά. Με το σίδερο. Ο Γ. Βεϊζαδές, συνιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου (καμπαρέ) «Τζων Μπουλ» στην περιοχή της Τρούμπας του Πειραιά, συναλλασσόταν τακτικά με αξιωματικούς και ναύτες από τα αμερικανικά πλοία που, κατά καιρούς, προσόρμιζαν στο Φάληρο και το λιμάνι της πόλης, οι οποίοι σύχναζαν στο μαγαζί του. Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, διαπίστωσε πως έλειπε από την ντουλάπα του σπιτιού ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων, σημαντικό ποσό εκείνη την εποχή. Υπέθεσε πως υπεύθυνη για την απώλεια αυτή ήταν η Σπυριδούλα. Αυτή το αρνήθηκε, αλλά οι Βεϊζαδέ επέμειναν και μάλιστα άρχισαν να την κτυπούν με τα χέρια και ένα ξύλινο αντικείμενο. Το επόμενο πρωί, επανήλθαν στις απαιτήσεις τους, αλλά η Σπυριδούλα απαντούσε σταθερά πως δεν είχε ιδέα. Τότε, ο Γ. Βεϊζαδές την απείλησε πως αν δεν ομολογήσει με τη θέλησή της «έχει ένα μέσο που θα την κάνει να μιλήσει». Το βλέμμα της Σπυριδούλας έπεσε πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, το οποίο αν και δεν ήταν στρωμένο για σιδέρωμα, εντούτοις το ηλεκτρικό σίδερο ήταν στην
Re: [Orasi] Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας.
Συμφωνώ κι εγώ Νίκο με τη θανατική καταδίκη όμως διστυχώς έχουν θανατώσει πολλούς αθώους και γι' αυτό έχει καταργηθεί αυτός ο νόμος. ς 9/12/2013 11:54 μμ, ο/η Νίκος Χαρίτος έγραψε: και ύστερα λέμε, καλώς που καταργήθηκε η θανατική ποινή. όχι μόνο κακώς, αλλά θα έπρεπε να πληρώνεται ο θύτης και με το ίδιο νόμισμα. Στις 9/12/2013 10:37 μμ, ο/η Eleni έγραψε: Γεια σας παιδιά. Χθες είδα αυτό το έγκλημα στη μηχανή του χρόνου και μου σηκώθηκε η τρίχα! Φυσικά, το είχα ξανακούσει, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τι φρικτά πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τι τους έφτεξε ένα μικρό κοριτσάκι? Για όνομα του θεού! Έχω βρει κάποιες πληροφορίες. Θα βάλω εδώ το πρώτο μέρος, και μετά σε άλλο μήνυμα το δεύτερο: Το σιδέρωμα της Σπυριδούλας του Γιάννη Ράγκου Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε πρωτοφανές ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ανέδειξε ένα. λαϊκό ίνδαλμα. Η υπόθεση αυτή, μολονότι δεν αφορούσε σε κάποια στυγερή δολοφονία, παραμένει μία από τις χαρακτηριστικότερες στα ποινικά χρονικά της μετεμφυλιακής περιόδου -εμβληματική, επίσης, σχετικά με τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής, αλλά και την «ιδιοσυγκρασία» του κοινωνικού σώματος- ενώ μισό αιώνα αργότερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θυμούνται την περιπέτειά της. Οι γιατροί του Τζάνειου Νοσοκομείου στον Πειραιά έμειναν άναυδοι με το θέαμα που αντιμετώπισαν στις 8 το πρωί της Πέμπτης 4 Αυγούστου 1955. Μπροστά τους στεκόταν, τυλιγμένη σε μια μπλε κουβέρτα, η 12χρονη Σπυριδούλα Ράπτη, με περίεργα σημάδια στο πρόσωπο και τρομαγμένη έκφραση στα μάτια. Η Σπυριδούλα εργαζόταν, τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπηρέτρια στο σπίτι του ζεύγους Γιώργου και Αντιγόνης Βεϊζαδέ, στην Καλλίπολη του Πειραιά. Η Αντ. Βεϊζαδέ, μια έντονα θρησκευόμενη γυναίκα και μητέρα ενός κοριτσιού 2,5 ετών, που συνόδευε τη Σπυριδούλα, εξήγησε πως η μικρή κάηκε όταν έπεσε πάνω της μια κατσαρόλα με καυτό νερό. Οι γιατροί αφαίρεσαν την κουβέρτα και διαπίστωσαν πως πολλά σημεία του σώματός της έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα, τα οποία είχαν «ζωή» τουλάχιστον δύο ημερών και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθούν. Επιπλέον, η Σπυριδούλα παρουσίαζε υψηλό πυρετό και είχε έντονους πόνους. Αμέσως, την τοποθέτησαν γυμνή σε ειδικό κρεβάτι με ξύλινο σκελετό σκεπασμένο με κουβέρτες, καθώς τα σεντόνια κολλούσαν στις πληγές της, ενώ παράλληλα της παρείχαν διαρκώς ορούς. Η Αντ. Βεϊζαδέ ρώτησε τους γιατρούς αν θα μπορούσε να μείνει κοντά στην 12χρονη και τις δύο επόμενες ημέρες την επισκεπτόταν τακτικά στο δωμάτιό της, φέρνοντας φαγητά, φρούτα και φάρμακα. Το βράδυ της Παρασκευής, όταν η κατάσταση της Σπυριδούλας είχε βελτιωθεί και η ίδια ήταν σε θέση να μιλήσει, η νοσοκόμος Φ. Λέκκα ζήτησε το ιστορικό της. Η Σπυριδούλα, αρχικώς, επανέλαβε την ιστορία με το καυτό νερό αλλά λίγο αργότερα, απαλλαγμένη και από το φόβο της παρουσίας της Αντ. Βεϊζαδέ, αποκάλυψε την αλήθεια, που γέμισε φρίκη τόσο την Φ. Λέκκα, όσο και τους γιατρούς οι οποίοι ενημερώθηκαν αμέσως μετά. Με το σίδερο. Ο Γ. Βεϊζαδές, συνιδιοκτήτης του νυκτερινού κέντρου (καμπαρέ) «Τζων Μπουλ» στην περιοχή της Τρούμπας του Πειραιά, συναλλασσόταν τακτικά με αξιωματικούς και ναύτες από τα αμερικανικά πλοία που, κατά καιρούς, προσόρμιζαν στο Φάληρο και το λιμάνι της πόλης, οι οποίοι σύχναζαν στο μαγαζί του. Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, διαπίστωσε πως έλειπε από την ντουλάπα του σπιτιού ένα χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων, σημαντικό ποσό εκείνη την εποχή. Υπέθεσε πως υπεύθυνη για την απώλεια αυτή ήταν η Σπυριδούλα. Αυτή το αρνήθηκε, αλλά οι Βεϊζαδέ επέμειναν και μάλιστα άρχισαν να την κτυπούν με τα χέρια και ένα ξύλινο αντικείμενο. Το επόμενο πρωί, επανήλθαν στις απαιτήσεις τους, αλλά η Σπυριδούλα απαντούσε σταθερά πως δεν είχε ιδέα. Τότε, ο Γ. Βεϊζαδές την απείλησε πως αν δεν ομολογήσει με τη θέλησή της «έχει ένα μέσο που θα την κάνει να μιλήσει». Το βλέμμα της Σπυριδούλας έπεσε πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, το οποίο αν και δεν ήταν στρωμένο για σιδέρωμα, εντούτοις το ηλεκτρικό σίδερο ήταν στην πρίζα και ζεσταινόταν. Ο Γιώργος και η Αντιγόνη Βεϊζαδέ Μαζί με τη σύζυγό του την έγδυσαν και με τη βία την έδεσαν ανάσκελα, πάνω στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού. Η Αντ. Βεϊζαδέ την κράτησε από τους ώμους, ενώ ο άντρας της πήρε το πυρακτωμένο σίδερο και το ακούμπησε στα γυμνά πόδια της Σπυριδούλας. Αυτή ούρλιαξε από τον πόνο και η Αντ. Βεϊζαδέ, για να μην ακούγεται, της έβαλε ένα πανί στο στόμα. Ο Γ. Βεϊζαδές ζήτησε ξανά να του αποκαλύψει πού είχε κρύψει τα χρήματα, αλλά η Σπυριδούλα προσπαθούσε να τους πείσει πως δεν ήξερε για τί πράγμα της μιλούσαν. Κατόπιν, της έκαψαν τα χέρια, ενώ ο Γ. Βεϊζαδές επαναλάμβανε πως θα την έκαιγαν ολόκληρη αν δεν τους έλεγε το σημείο όπου βρίσκονταν τα λεφτά. Επί 36 ώρες, ο Γ. Βεϊζαδές με τη βοήθεια της γυναίκας του, έκαιγε διαδοχικά με το καυτό σίδερο, το σώμα και την πλάτη της Σπυριδούλας. Όταν η Σπυριδούλα λιποθυμούσε από τους πόνους, η κακοποίηση σταματούσε, αλλά μόλις η μικρή συνερχόταν, άρχιζε ξανά.
