Re: [Orasi] το μεγαλύτερο πρόβλημα του ίντερνετ είναι οι άνθρωποι
Το διαδίκτυο είναι μικρογραφία της κοινωνίας. Ανάλογα με το που συχνάζεις, τέτοιες συζητήσεις θα κάνεις και τέτοιες συμπεριφορές θα υποστείς. - Original Message - From: NXARITOS nxari...@freemail.gr To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Friday, August 19, 2011 6:08 PM Subject: Re: [Orasi] το μεγαλύτερο πρόβλημα του ίντερνετ είναι οι άνθρωποι όλοι αυτοί που χρησημοποιούν ιβριστικούς χαραχτηρισμούς στο ίντερνετ, καλύπτονται πίσο από την ανονημία τους. κατά πόσο όμως με τον τρόπο αυτό θα υπάρξει διάλογος; νομίζω πως είναι αδύνατο κάτι τέτοιο. τι να απαντήσεις σε κάποιον που σε βρίζει όταν το παίζει παλικαράς επειδή ξέρει ότι δεν πρόκειται να τον βρεις; μήπως λοιπών όλοι αυτοί οι ανοιχτοί διάλογοι πάνε χαμένοι; μήπως είμαστε στην ουσία ένας καταπιεσμένος λαός που μέσο του ας πούμε διαλόγου αυτού μας δίνεται η δυνατότητα να βγάλουμε τον πραγματικό μας εαυτό; γενικά πάντως, στην ύβρη νομίζω πως συνήθως μας οδηγεί η έλειψη επιχηρημάτων. - Original Message - From: Σπύρος Σκορδίλης spyri...@otenet.gr To: ορασι ορασι orasi@hostvis.net Sent: Friday, August 19, 2011 3:08 PM Subject: [Orasi] το μεγαλύτερο πρόβλημα του ίντερνετ είναι οι άνθρωποι Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ίντερνετ είναι οι άνθρωποι, του Θεοδωρή Γεωργακόπουλου Ας ξεκινήσουμε κάνοντας δυο βασικές παραδοχές: 1. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Και, 2. Το Ίντερνετ είναι το αντιπροσωπευτικότερο μέσο έκφρασης μιας σύγχρονης κοινωνίας. block quote end Ο Πέτρος Τατσόπουλος είναι συγγραφέας, άνθρωπος των γραμμάτων, υπηρέτης της ελληνικής γλώσσας, οπότε εξ ορισμού λάτρης της και εραστής της. Μα δυο πράγματα αρκούσαν να τον ρίξουν στα τάρταρα: Πρώτον, ανέλαβε την παρουσίαση του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ 1821, παραγωγής Σκάι, που παρουσιάζει το χρονικό της Ελληνικής Επανάστασης. Παρ' όλη τη σχετική διαφημιστική καμπάνια, τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην εκπομπή δεν είναι ούτε πρωτοφανή ούτε ρηξικέλευθα, αλλά ευρέως γνωστά. Δεδομένου όμως ότι διαφέρουν από την ιστορία του σχολείου -την Ιστορία που ξέρουν οι περισσότεροι Έλληνες-, ξένισαν τους περισσότερους τηλεθεατές. Και κάποιοι από αυτούς το σχολίασαν, όπου βρήκαν χώρο να σχολιάσουν. Το δεύτερο πράγμα που προκάλεσε προβλήματα στον Πέτρο Τατσόπουλο ήταν και το μόνο του λάθος: απάντησε σ' αυτά τα σχόλια. Και μετά έκανε ένα αδέξιο χωρατό για τον Κολοκοτρώνη στο Facebook κι αυτό έφερε νέα καταιγίδα σχολίων, απειλών και ύβρεων. Ο Τατσόπουλος έκανε μοιραίο, τραγικό λάθος απαντώντας, γιατί ήρθε σε επαφή με ένα κοινό με το οποίο δεν έπρεπε ποτέ να γνωρίσει από κοντά. Ας επανέλθουμε στην πρώτη παραδοχή: οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι. Δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε το γιατί και το πώς, αλλά η ουσία είναι πως ο γενικός πληθυσμός περιλαμβάνει ανθρώπους με λαμπερά μυαλά και ανθρώπους με κλειστά μυαλά. Ανθρώπους με ευρύ πεδίο γνώσεων και ανθρώπους με ελάχιστη μόρφωση. Ανθρώπους με ανατροφή και ηθική, και ανθρώπους άξεστους. Ένας αχταρμάς που, ανάλογα με το ποσοστό τής κάθε κατηγορίας μπορεί να γεννήσει μια κοινωνία γεμάτη πολυφωνία, ποικιλία και ζωή ή μια κοινωνία βουλιαγμένη στο σκοταδισμό, το φόβο και τη μιζέρια. Υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις ανάμεσα στα δύο άκρα, βέβαια, αλλά αν θέλουμε να τοποθετήσουμε κάπου τη δικιά μας, τη σημερινή ελληνική κοινωνία, μάλλον πιο κοντά προς το δεύτερο άκρο θα τη βρούμε. Δεν είναι μόνο η τραγική κατάσταση της παιδείας στη χώρα -οι Έλληνες μαθητές είναι παραδοσιακά στις τελευταίες θέσεις ανάμεσα στους συναδέλφους τους στον δυτικό κόσμο σε σχετικές έρευνες-, είναι και κάποια βαθύτερα, σκοτεινά πολιτισμικά κόμπλεξ, τα οποία είναι λίγο δύσκολο να αποπειραθεί να αναλύσει κάποιος χωρίς να καταφύγει σε χαρακτηρισμούς πολιτικά ανορθόδοξους και συμπεράσματα αμφιλεγόμενα και συναισθηματικά. Αν χρειάζεται να αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα, δείτε πώς διαδηλώνουν βολεμένοι, γεμάτοι κεκτημένα Έλληνες, και από την άλλη πώς διαδήλωσαν πένητες, αμόρφωτοι Αιγύπτιοι. Η διαφορά είναι χαώδης και δεν είναι υπέρ μας. Ας πάμε τώρα στη δεύτερη παραδοχή: τα προβλήματα της κοινωνίας βρίσκουν την ακριβέστερη και λεπτομερέστερη αποτύπωσή τους στο Ίντερνετ, γιατί είναι ένα μέσο ανοιχτό και ελεύθερο, σε βαθμό μπάτε-σκύλοι-αλέστε - κι εμείς είμαστε οι σκύλοι της υπόθεσης. Μπορείς να δεις όλα τα σημάδια της κοινωνικής μας παθογένειας ανάγλυφα, από τα σχόλια των Ελλήνων στα Facebook και τα YouTube μέχρι τα sites που παράγουν και καταναλώνουν. Οι Αμερικάνοι έχουν, ας πούμε, το Huffington Post, εμείς έχουμε τα ανώνυμα μπλογκ τύπου Τρωκτικό. Τα περί νομιμότητας, online συκοφαντίας, εκβιασμών και γενικής ανομίας και ανευθυνότητας είναι θέμα για άλλο άρθρο -εδώ μας ενδιαφέρει το επίπεδο της συζήτησης και της ανταλλαγής απόψεων, κι αυτό είναι τραγικά χαμηλό. Γιατί στο Ίντερνετ η συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα γίνεται ανοιχτά και καθολικά, με την ελεύθερη (και ενίοτε ανώνυμη) συμμετοχή των πάντων. Και στη δική μας μπλογκόσφαιρα, με όρους αυστηρά ελληνικούς. Φανταστείτε ένα πάνελ τηλεοπτικής εκπομπής, από αυτές τις πολιτικές
[Orasi] το μεγαλύτερο πρόβλημα του ίντερνετ είναι οι άνθρωποι
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ίντερνετ είναι οι άνθρωποι, του Θεοδωρή Γεωργακόπουλου Ας ξεκινήσουμε κάνοντας δυο βασικές παραδοχές: 1. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Και, 2. Το Ίντερνετ είναι το αντιπροσωπευτικότερο μέσο έκφρασης μιας σύγχρονης κοινωνίας. block quote end Ο Πέτρος Τατσόπουλος είναι συγγραφέας, άνθρωπος των γραμμάτων, υπηρέτης της ελληνικής γλώσσας, οπότε εξ ορισμού λάτρης της και εραστής της. Μα δυο πράγματα αρκούσαν να τον ρίξουν στα τάρταρα: Πρώτον, ανέλαβε την παρουσίαση του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ 1821, παραγωγής Σκάι, που παρουσιάζει το χρονικό της Ελληνικής Επανάστασης. Παρ' όλη τη σχετική διαφημιστική καμπάνια, τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην εκπομπή δεν είναι ούτε πρωτοφανή ούτε ρηξικέλευθα, αλλά ευρέως γνωστά. Δεδομένου όμως ότι διαφέρουν από την ιστορία του σχολείου -την Ιστορία που ξέρουν οι περισσότεροι Έλληνες-, ξένισαν τους περισσότερους τηλεθεατές. Και κάποιοι από αυτούς το σχολίασαν, όπου βρήκαν χώρο να σχολιάσουν. Το δεύτερο πράγμα που προκάλεσε προβλήματα στον Πέτρο Τατσόπουλο ήταν και το μόνο του λάθος: απάντησε σ' αυτά τα σχόλια. Και μετά έκανε ένα αδέξιο χωρατό για τον Κολοκοτρώνη στο Facebook κι αυτό έφερε νέα καταιγίδα σχολίων, απειλών και ύβρεων. Ο Τατσόπουλος έκανε μοιραίο, τραγικό λάθος απαντώντας, γιατί ήρθε σε επαφή με ένα κοινό με το οποίο δεν έπρεπε ποτέ να γνωρίσει από κοντά. Ας επανέλθουμε στην πρώτη παραδοχή: οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι. Δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε το γιατί και το πώς, αλλά η ουσία είναι πως ο γενικός πληθυσμός περιλαμβάνει ανθρώπους με λαμπερά μυαλά και ανθρώπους με κλειστά μυαλά. Ανθρώπους με ευρύ πεδίο γνώσεων και ανθρώπους με ελάχιστη μόρφωση. Ανθρώπους με ανατροφή και ηθική, και ανθρώπους άξεστους. Ένας αχταρμάς που, ανάλογα με το ποσοστό τής κάθε κατηγορίας μπορεί να γεννήσει μια κοινωνία γεμάτη πολυφωνία, ποικιλία και ζωή ή μια κοινωνία βουλιαγμένη στο σκοταδισμό, το φόβο και τη μιζέρια. Υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις ανάμεσα στα δύο άκρα, βέβαια, αλλά αν θέλουμε να τοποθετήσουμε κάπου τη δικιά μας, τη σημερινή ελληνική κοινωνία, μάλλον πιο κοντά προς το δεύτερο άκρο θα τη βρούμε. Δεν είναι μόνο η τραγική κατάσταση της παιδείας στη χώρα -οι Έλληνες μαθητές είναι παραδοσιακά στις τελευταίες θέσεις ανάμεσα στους συναδέλφους τους στον δυτικό κόσμο σε σχετικές έρευνες-, είναι και κάποια βαθύτερα, σκοτεινά πολιτισμικά κόμπλεξ, τα οποία είναι λίγο δύσκολο να αποπειραθεί να αναλύσει κάποιος χωρίς να καταφύγει σε χαρακτηρισμούς πολιτικά ανορθόδοξους και συμπεράσματα αμφιλεγόμενα και συναισθηματικά. Αν χρειάζεται να αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα, δείτε πώς διαδηλώνουν βολεμένοι, γεμάτοι κεκτημένα Έλληνες, και από την άλλη πώς διαδήλωσαν πένητες, αμόρφωτοι Αιγύπτιοι. Η διαφορά είναι χαώδης και δεν είναι υπέρ μας. Ας πάμε τώρα στη δεύτερη παραδοχή: τα προβλήματα της κοινωνίας βρίσκουν την ακριβέστερη και λεπτομερέστερη αποτύπωσή τους στο Ίντερνετ, γιατί είναι ένα μέσο ανοιχτό και ελεύθερο, σε βαθμό μπάτε-σκύλοι-αλέστε - κι εμείς είμαστε οι σκύλοι της υπόθεσης. Μπορείς να δεις όλα τα σημάδια της κοινωνικής μας παθογένειας ανάγλυφα, από τα σχόλια των Ελλήνων στα Facebook και τα YouTube μέχρι τα sites που παράγουν και καταναλώνουν. Οι Αμερικάνοι έχουν, ας πούμε, το Huffington Post, εμείς έχουμε τα ανώνυμα μπλογκ τύπου Τρωκτικό. Τα περί νομιμότητας, online συκοφαντίας, εκβιασμών και γενικής ανομίας και ανευθυνότητας είναι θέμα για άλλο άρθρο -εδώ μας ενδιαφέρει το επίπεδο της συζήτησης και της ανταλλαγής απόψεων, κι αυτό είναι τραγικά χαμηλό. Γιατί στο Ίντερνετ η συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα γίνεται ανοιχτά και καθολικά, με την ελεύθερη (και ενίοτε ανώνυμη) συμμετοχή των πάντων. Και στη δική μας μπλογκόσφαιρα, με όρους αυστηρά ελληνικούς. Φανταστείτε ένα πάνελ τηλεοπτικής εκπομπής, από αυτές τις πολιτικές, στις οποίες προσκαλούνται οι πιο φωνακλάδες από κάθε παράταξη και φωνάζουν όλοι μαζί ταυτόχρονα λέγοντας ο καθένας τα δικά του και όλοι μαζί «αφήστε με να ολοκληρώσω» και «εγώ δεν σας διέκοψα», κι όλο αυτό δείτε το πολλαπλασιασμένο επί ένα εκατομμύριο, και κακομεταφρασμένο στον γραπτό λόγο: αυτός είναι ο διάλογος στο ελληνικό Ίντερνετ. Με κακά ελληνικά, γηπεδικά συνθήματα, σεξουαλικά κόμπλεξ και κυρίως με μια-σχεδόν σνομπ απουσία επιχειρημάτων, οι Έλληνες αποτυπώνουν γνώμες σε forum, blogs και social media επί παντός επιστητού. Το ίδιο έκαναν και στο Facebook του Πέτρου Τατσόπουλου. Πράγμα που ήταν αναμενόμενο, από τη στιγμή που ο Πέτρος Τατσόπουλος έχει σελίδα στο Facebook και ταυτόχρονα αποφάσισε να εμφανιστεί στην τηλεόραση, ένα Μέσο που μπαίνει στα σπίτια της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων. Αυτό είχε συνέπεια να έρθει σε επαφή με μια μάζα ωρυόμενη σε τσάτρα-πάτρα ανορθόγραφα ελληνικά και greeklish, ένα πλήθος το οποίο σε φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έβλεπε ποτέ και πουθενά. Γιατί, μην κοροϊδευόμαστε, αν δεν συνέβαιναν αυτά τα δύο πράγματα, οι υβριστές του Τατσόπουλου δεν θα ήξεραν ότι υπάρχει. Δεν θα τον γνώριζαν. Ποτέ δεν θα διαβάσουν
Re: [Orasi] το μεγαλύτερο πρόβλημα του ίντερνετ είναι οι άνθρωποι
όλοι αυτοί που χρησημοποιούν ιβριστικούς χαραχτηρισμούς στο ίντερνετ, καλύπτονται πίσο από την ανονημία τους. κατά πόσο όμως με τον τρόπο αυτό θα υπάρξει διάλογος; νομίζω πως είναι αδύνατο κάτι τέτοιο. τι να απαντήσεις σε κάποιον που σε βρίζει όταν το παίζει παλικαράς επειδή ξέρει ότι δεν πρόκειται να τον βρεις; μήπως λοιπών όλοι αυτοί οι ανοιχτοί διάλογοι πάνε χαμένοι; μήπως είμαστε στην ουσία ένας καταπιεσμένος λαός που μέσο του ας πούμε διαλόγου αυτού μας δίνεται η δυνατότητα να βγάλουμε τον πραγματικό μας εαυτό; γενικά πάντως, στην ύβρη νομίζω πως συνήθως μας οδηγεί η έλειψη επιχηρημάτων. - Original Message - From: Σπύρος Σκορδίλης spyri...@otenet.gr To: ορασι ορασι orasi@hostvis.net Sent: Friday, August 19, 2011 3:08 PM Subject: [Orasi] το μεγαλύτερο πρόβλημα του ίντερνετ είναι οι άνθρωποι Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ίντερνετ είναι οι άνθρωποι, του Θεοδωρή Γεωργακόπουλου Ας ξεκινήσουμε κάνοντας δυο βασικές παραδοχές: 1. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Και, 2. Το Ίντερνετ είναι το αντιπροσωπευτικότερο μέσο έκφρασης μιας σύγχρονης κοινωνίας. block quote end Ο Πέτρος Τατσόπουλος είναι συγγραφέας, άνθρωπος των γραμμάτων, υπηρέτης της ελληνικής γλώσσας, οπότε εξ ορισμού λάτρης της και εραστής της. Μα δυο πράγματα αρκούσαν να τον ρίξουν στα τάρταρα: Πρώτον, ανέλαβε την παρουσίαση του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ 1821, παραγωγής Σκάι, που παρουσιάζει το χρονικό της Ελληνικής Επανάστασης. Παρ' όλη τη σχετική διαφημιστική καμπάνια, τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην εκπομπή δεν είναι ούτε πρωτοφανή ούτε ρηξικέλευθα, αλλά ευρέως γνωστά. Δεδομένου όμως ότι διαφέρουν από την ιστορία του σχολείου -την Ιστορία που ξέρουν οι περισσότεροι Έλληνες-, ξένισαν τους περισσότερους τηλεθεατές. Και κάποιοι από αυτούς το σχολίασαν, όπου βρήκαν χώρο να σχολιάσουν. Το δεύτερο πράγμα που προκάλεσε προβλήματα στον Πέτρο Τατσόπουλο ήταν και το μόνο του λάθος: απάντησε σ' αυτά τα σχόλια. Και μετά έκανε ένα αδέξιο χωρατό για τον Κολοκοτρώνη στο Facebook κι αυτό έφερε νέα καταιγίδα σχολίων, απειλών και ύβρεων. Ο Τατσόπουλος έκανε μοιραίο, τραγικό λάθος απαντώντας, γιατί ήρθε σε επαφή με ένα κοινό με το οποίο δεν έπρεπε ποτέ να γνωρίσει από κοντά. Ας επανέλθουμε στην πρώτη παραδοχή: οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι. Δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε το γιατί και το πώς, αλλά η ουσία είναι πως ο γενικός πληθυσμός περιλαμβάνει ανθρώπους με λαμπερά μυαλά και ανθρώπους με κλειστά μυαλά. Ανθρώπους με ευρύ πεδίο γνώσεων και ανθρώπους με ελάχιστη μόρφωση. Ανθρώπους με ανατροφή και ηθική, και ανθρώπους άξεστους. Ένας αχταρμάς που, ανάλογα με το ποσοστό τής κάθε κατηγορίας μπορεί να γεννήσει μια κοινωνία γεμάτη πολυφωνία, ποικιλία και ζωή ή μια κοινωνία βουλιαγμένη στο σκοταδισμό, το φόβο και τη μιζέρια. Υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις ανάμεσα στα δύο άκρα, βέβαια, αλλά αν θέλουμε να τοποθετήσουμε κάπου τη δικιά μας, τη σημερινή ελληνική κοινωνία, μάλλον πιο κοντά προς το δεύτερο άκρο θα τη βρούμε. Δεν είναι μόνο η τραγική κατάσταση της παιδείας στη χώρα -οι Έλληνες μαθητές είναι παραδοσιακά στις τελευταίες θέσεις ανάμεσα στους συναδέλφους τους στον δυτικό κόσμο σε σχετικές έρευνες-, είναι και κάποια βαθύτερα, σκοτεινά πολιτισμικά κόμπλεξ, τα οποία είναι λίγο δύσκολο να αποπειραθεί να αναλύσει κάποιος χωρίς να καταφύγει σε χαρακτηρισμούς πολιτικά ανορθόδοξους και συμπεράσματα αμφιλεγόμενα και συναισθηματικά. Αν χρειάζεται να αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα, δείτε πώς διαδηλώνουν βολεμένοι, γεμάτοι κεκτημένα Έλληνες, και από την άλλη πώς διαδήλωσαν πένητες, αμόρφωτοι Αιγύπτιοι. Η διαφορά είναι χαώδης και δεν είναι υπέρ μας. Ας πάμε τώρα στη δεύτερη παραδοχή: τα προβλήματα της κοινωνίας βρίσκουν την ακριβέστερη και λεπτομερέστερη αποτύπωσή τους στο Ίντερνετ, γιατί είναι ένα μέσο ανοιχτό και ελεύθερο, σε βαθμό μπάτε-σκύλοι-αλέστε - κι εμείς είμαστε οι σκύλοι της υπόθεσης. Μπορείς να δεις όλα τα σημάδια της κοινωνικής μας παθογένειας ανάγλυφα, από τα σχόλια των Ελλήνων στα Facebook και τα YouTube μέχρι τα sites που παράγουν και καταναλώνουν. Οι Αμερικάνοι έχουν, ας πούμε, το Huffington Post, εμείς έχουμε τα ανώνυμα μπλογκ τύπου Τρωκτικό. Τα περί νομιμότητας, online συκοφαντίας, εκβιασμών και γενικής ανομίας και ανευθυνότητας είναι θέμα για άλλο άρθρο -εδώ μας ενδιαφέρει το επίπεδο της συζήτησης και της ανταλλαγής απόψεων, κι αυτό είναι τραγικά χαμηλό. Γιατί στο Ίντερνετ η συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα γίνεται ανοιχτά και καθολικά, με την ελεύθερη (και ενίοτε ανώνυμη) συμμετοχή των πάντων. Και στη δική μας μπλογκόσφαιρα, με όρους αυστηρά ελληνικούς. Φανταστείτε ένα πάνελ τηλεοπτικής εκπομπής, από αυτές τις πολιτικές, στις οποίες προσκαλούνται οι πιο φωνακλάδες από κάθε παράταξη και φωνάζουν όλοι μαζί ταυτόχρονα λέγοντας ο καθένας τα δικά του και όλοι μαζί «αφήστε με να ολοκληρώσω» και «εγώ δεν σας διέκοψα», κι όλο αυτό δείτε το πολλαπλασιασμένο επί ένα εκατομμύριο, και κακομεταφρασμένο στον γραπτό λόγο: αυτός είναι ο διάλογος στο ελληνικό Ίντερνετ. Με κακά ελληνικά, γηπεδικά συνθήματα
