Re: [Orasi] Τι μου θυμίζουν!
για να φέρουμε την ιστορία στα μέτρα μας, και για την ενημέρωση των νεότερων, να θυμιθούμε πως και στον πανελλήνιο το σύστημα εκλογής ήταν περίπου το ίδιο με τα εξιστορούμενα. συνγκεκριμένα μέχρι τα μέσα του 1985 διορθόστεμε αν κάνω λάθος, ψυφίζαμε με μπίλιες. το μέλος της εφορευτικής επιτροπής συνόδευε το μέλος και του έδινε ενα σφερίδιο ανά κάλπη αναγκέλοντας και το όνομα του υποψυφίου. το μέλος έριχνε το σφερίδιο δεξιά η αριστερά. - Original Message - From: Σκορδίλης Σπύρος spyri...@otenet.gr To: οραση οραση orasi@hostvis.net Sent: Wednesday, January 23, 2013 10:28 AM Subject: [Orasi] Τι μου θυμίζουν! Τι μου θυμίζουν! 23/01/2013 πρώτος εκλεγμένος πρωθυπουργός, Ιωάννης Κωλέττης (1844), αποδείχτηκε άξιος των περιστάσεων και δεν δίστασε να τα βάλει ακόμα και με τον πρώην σύμμαχό του, Θεόδωρο Γρίβα, που κάθε τόσο ύψωνε επαναστατική σημαία στην Αιτωλοακαρνανία. Ούτε φοβήθηκε τους πρεσβευτές των ξένων δυνάμεων. Κι όταν του παρακόλλησαν, διέλυσε τη Βουλή, προκήρυξε εκλογές (καλοκαίρι 1847) και τις πήρε με απόλυτη και τεράστια πλειοψηφία. Πέθανε, όμως, στις 31 Αυγούστου κι έλυσε τα χέρια «εχθρών και φίλων». Από εκεί κι έπειτα, το ποιος θα γινόταν πρωθυπουργός εξαρτιόταν από το ποιος ήταν ο ευνοούμενος του Όθωνα και της πρεσβείας, που τύχαινε να έχει το πάνω χέρι στην κρίσιμη στιγμή. Συνολικά, από τις εκλογές του 1844 έως το 1875, οπότε ο Χαρίλαος Τρικούπης υποχρέωσε τον βασιλιά Γεώργιο Α' να δεχτεί την «αρχή της δεδηλωμένης», έγιναν δεκαπέντε εκλογικές αναμετρήσεις αλλά η πρωθυπουργία άλλαξε χέρια 39 φορές! Ο φιλομοναρχικός Υδραίος αγωνιστής Αντώνης Κριεζής, που πήρε την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του 1853, «παραιτήθηκε» το 1854 κι ανέλαβε μέγας αυλάρχης. Πρωθυπουργός ορκίστηκε ο Κωνσταντίνος Κανάρης για να τον διαδεχτεί, μέσα στη χρονιά, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, που κι αυτός παραιτήθηκε, επειδή ο βασιλιάς δεν τον άκουγε. Τον διαδέχτηκε ο Δημήτριος Βούλγαρης (1855), που προχώρησε σε εκλογές (1856), τις πήρε και παραιτήθηκε την επόμενη χρονιά, παραχωρώντας την πρωθυπουργία στον Αθανάσιο Μιαούλη (γιο του ναυάρχου του Αγώνα και βαθιά μοναρχικού Ανδρέα Μιαούλη), που πήρε με απόλυτη πλειοψηφία και τις εκλογές του 1859 και εξάντλησε την τριετία ως το 1862. Το μαχαίρι, όμως, έφτασε στο κόκαλο, ο Θεόδωρος Γρίβας δεν ήθελε και πολλά για να ξεσηκωθεί, είχαν μεσολαβήσει μύρια όσα δεινά για τον τόπο, οι ξένες δυνάμεις έφτασαν να κυριεύσουν Αθήνα και Πειραιά στον Κριμαϊκό πόλεμο, η πείνα θέριζε, η βαρυγκώμια μετατράπηκε σε επανάσταση. Ο Όθων και η Αμαλία εξώστηκαν από τη χώρα, που με το ψήφισμα της 10ης Οκτωβρίου του 1862 τους κατάργησε από βασιλιά κι αντιβασίλισσα. Την ίδια μέρα, πρωθυπουργός «πρόεδρος προσωρινής επιτροπής» ορκίστηκε ο Δημήτριος Βούλγαρης. Η εκλογή του ανανεώθηκε, στις 30 Ιανουαρίου, από την εθνοσυνέλευση, που σχηματίστηκε για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Μαζί με τον Βούλγαρη, στην «προσωρινή επιτροπή» εκλέχτηκαν ο Μπενιζέλος Ρούφος κι ο Κωνσταντίνος Κανάρης. Ο Βούλγαρης, όμως, αποφάσισε να δράσει δικτατορικά. Ρούφος και Κανάρης παραιτήθηκαν, ενώ η εθνοσυνέλευση κάλεσε κι αυτόν να παραιτηθεί. Στις 8 Φεβρουαρίου, ο Βούλγαρης απάντησε ότι δεν παραιτείται και κατάγγειλε την εθνοσυνέλευση ότι παρανομεί! Την ίδια μέρα κατέφθασε ο Θεόδωρος Γρίβας, σήμανε επανάσταση και μάζεψε στρατό στην πλατεία Κοτζιά, που τότε λεγόταν Λουδοβίκου. Στις 9 Φεβρουαρίου του 1863, η εθνοσυνέλευση ανακήρυξε προσωρινό πρωθυπουργό τον αντιπρόεδρό της και πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αριστείδη Μωραϊτίνη. Ο Βούλγαρης τα μάζεψε. Με ηρεμία πια, δύο μέρες αργότερα, η εθνοσυνέλευση όρισε νέα, πλήρη κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Κ. Ζ. Βάλβη, που ορκίστηκε στις 11 του μήνα. Στη συνέχεια, η εθνοσυνέλευση ασχολήθηκε με το να βρει Έλληνα για βασιλιά. Δεν συμφώνησαν σε κανένα. Στις 18 Μαρτίου, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε πως οι τρεις μεγάλες δυνάμεις πρότειναν να γίνει βασιλιάς των Ελλήνων ο Δανός πρίγκιπας Γεώργιος του Γλίξμπουργκ. Η συνέλευση τον ψήφισε επιτόπου. Εννέα μέρες αργότερα, ο Κ. Ζ. Βάλβης παραιτήθηκε και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Διομήδης Κυριακός, για να παραιτηθεί ένα μήνα αργότερα (19 Απριλίου). Στις 29 του μήνα, ορκίστηκε ο Μπενιζέλος Ρούφος, που έμεινε ως την άφιξη του Γεωργίου (18 Οκτωβρίου), οπότε και παραιτήθηκε. Ο νέος βασιλιάς, στις 25 Οκτωβρίου, διόρισε πρωθυπουργό τον Δημήτριο Βούλγαρη, που έμεινε ως τον επόμενο Μάρτιο. Έτσι, το φοβερό αυτό 1863 μπήκε αλλά και έληξε με τον ίδιο πρωθυπουργό, αν και η πρωθυπουργία άλλαξε χέρια έξι φορές μέσα στη χρονιά! Οι πρώτες μετά το Σύνταγμα του 1864 εκλογές ορίστηκαν να ξεκινήσουν στις 14 Μαΐου 1865, με πρωθυπουργό, για πρώτη φορά, τον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο, παλιά δικαστικό. Η προηγούμενη πείρα είχε βοηθήσει, ώστε να επιλεγεί μια διαδικασία, που απέκλειε κάθε χρήση βίας και νοθείας. Μόνο που ήταν κάπως χρονοβόρα: Σε κάθε εκλογικό τμήμα στήνονταν τόσες κάλπες, όσοι και οι υποψήφιοι βουλευτές. Κάθε κάλπη ήταν χωρισμένη στα δύο, η μισή άσπρη με μια ταμπέλα, που έλεγε «ναι» κι η μισή μαύρη με
Re: [Orasi] Τι μου θυμίζουν!
όντως οι τελευταίες εκλογές με αυτό το σύστημα έγιναν το 1984. Φυσικά δεν μιλάμε για το αδιάβλητο αφού το μέλος της εφορευτικής επιτροπής αν έβλεπε λίγο έως πολύ μπορούσε από την κίνηση του χεριού σου να έβλεπε τι ψήφιζες χαχαχα. Επίσης πολύ πλάκα είχε στην καταμέτρηση ο θόρυβος από τις μπύλιες που γίνοταν πάνω σε ένα μεγάλο τραπέζι. Υπήρχε ένας συνάδελφος ο Δετοράκης που παραδοσιακά σχεδόν επειδή του άρεσε ήταν μέλος της ε ε και μάλιστα κοινά αποδεκτός με απόλυτη απώλεια όρασης. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Σκορδίλης Σπύρος Sent: Wednesday, January 23, 2013 10:42 AM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Τι μου θυμίζουν! για να φέρουμε την ιστορία στα μέτρα μας, και για την ενημέρωση των νεότερων, να θυμιθούμε πως και στον πανελλήνιο το σύστημα εκλογής ήταν περίπου το ίδιο με τα εξιστορούμενα. συνγκεκριμένα μέχρι τα μέσα του 1985 διορθόστεμε αν κάνω λάθος, ψυφίζαμε με μπίλιες. το μέλος της εφορευτικής επιτροπής συνόδευε το μέλος και του έδινε ενα σφερίδιο ανά κάλπη αναγκέλοντας και το όνομα του υποψυφίου. το μέλος έριχνε το σφερίδιο δεξιά η αριστερά. - Original Message - From: Σκορδίλης Σπύρος spyri...@otenet.gr To: οραση οραση orasi@hostvis.net Sent: Wednesday, January 23, 2013 10:28 AM Subject: [Orasi] Τι μου θυμίζουν! Τι μου θυμίζουν! 23/01/2013 πρώτος εκλεγμένος πρωθυπουργός, Ιωάννης Κωλέττης (1844), αποδείχτηκε άξιος των περιστάσεων και δεν δίστασε να τα βάλει ακόμα και με τον πρώην σύμμαχό του, Θεόδωρο Γρίβα, που κάθε τόσο ύψωνε επαναστατική σημαία στην Αιτωλοακαρνανία. Ούτε φοβήθηκε τους πρεσβευτές των ξένων δυνάμεων. Κι όταν του παρακόλλησαν, διέλυσε τη Βουλή, προκήρυξε εκλογές (καλοκαίρι 1847) και τις πήρε με απόλυτη και τεράστια πλειοψηφία. Πέθανε, όμως, στις 31 Αυγούστου κι έλυσε τα χέρια «εχθρών και φίλων». Από εκεί κι έπειτα, το ποιος θα γινόταν πρωθυπουργός εξαρτιόταν από το ποιος ήταν ο ευνοούμενος του Όθωνα και της πρεσβείας, που τύχαινε να έχει το πάνω χέρι στην κρίσιμη στιγμή. Συνολικά, από τις εκλογές του 1844 έως το 1875, οπότε ο Χαρίλαος Τρικούπης υποχρέωσε τον βασιλιά Γεώργιο Α' να δεχτεί την «αρχή της δεδηλωμένης», έγιναν δεκαπέντε εκλογικές αναμετρήσεις αλλά η πρωθυπουργία άλλαξε χέρια 39 φορές! Ο φιλομοναρχικός Υδραίος αγωνιστής Αντώνης Κριεζής, που πήρε την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του 1853, «παραιτήθηκε» το 1854 κι ανέλαβε μέγας αυλάρχης. Πρωθυπουργός ορκίστηκε ο Κωνσταντίνος Κανάρης για να τον διαδεχτεί, μέσα στη χρονιά, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, που κι αυτός παραιτήθηκε, επειδή ο βασιλιάς δεν τον άκουγε. Τον διαδέχτηκε ο Δημήτριος Βούλγαρης (1855), που προχώρησε σε εκλογές (1856), τις πήρε και παραιτήθηκε την επόμενη χρονιά, παραχωρώντας την πρωθυπουργία στον Αθανάσιο Μιαούλη (γιο του ναυάρχου του Αγώνα και βαθιά μοναρχικού Ανδρέα Μιαούλη), που πήρε με απόλυτη πλειοψηφία και τις εκλογές του 1859 και εξάντλησε την τριετία ως το 1862. Το μαχαίρι, όμως, έφτασε στο κόκαλο, ο Θεόδωρος Γρίβας δεν ήθελε και πολλά για να ξεσηκωθεί, είχαν μεσολαβήσει μύρια όσα δεινά για τον τόπο, οι ξένες δυνάμεις έφτασαν να κυριεύσουν Αθήνα και Πειραιά στον Κριμαϊκό πόλεμο, η πείνα θέριζε, η βαρυγκώμια μετατράπηκε σε επανάσταση. Ο Όθων και η Αμαλία εξώστηκαν από τη χώρα, που με το ψήφισμα της 10ης Οκτωβρίου του 1862 τους κατάργησε από βασιλιά κι αντιβασίλισσα. Την ίδια μέρα, πρωθυπουργός «πρόεδρος προσωρινής επιτροπής» ορκίστηκε ο Δημήτριος Βούλγαρης. Η εκλογή του ανανεώθηκε, στις 30 Ιανουαρίου, από την εθνοσυνέλευση, που σχηματίστηκε για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Μαζί με τον Βούλγαρη, στην «προσωρινή επιτροπή» εκλέχτηκαν ο Μπενιζέλος Ρούφος κι ο Κωνσταντίνος Κανάρης. Ο Βούλγαρης, όμως, αποφάσισε να δράσει δικτατορικά. Ρούφος και Κανάρης παραιτήθηκαν, ενώ η εθνοσυνέλευση κάλεσε κι αυτόν να παραιτηθεί. Στις 8 Φεβρουαρίου, ο Βούλγαρης απάντησε ότι δεν παραιτείται και κατάγγειλε την εθνοσυνέλευση ότι παρανομεί! Την ίδια μέρα κατέφθασε ο Θεόδωρος Γρίβας, σήμανε επανάσταση και μάζεψε στρατό στην πλατεία Κοτζιά, που τότε λεγόταν Λουδοβίκου. Στις 9 Φεβρουαρίου του 1863, η εθνοσυνέλευση ανακήρυξε προσωρινό πρωθυπουργό τον αντιπρόεδρό της και πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αριστείδη Μωραϊτίνη. Ο Βούλγαρης τα μάζεψε. Με ηρεμία πια, δύο μέρες αργότερα, η εθνοσυνέλευση όρισε νέα, πλήρη κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Κ. Ζ. Βάλβη, που ορκίστηκε στις 11 του μήνα. Στη συνέχεια, η εθνοσυνέλευση ασχολήθηκε με το να βρει Έλληνα για βασιλιά. Δεν συμφώνησαν σε κανένα. Στις 18 Μαρτίου, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε πως οι τρεις μεγάλες δυνάμεις πρότειναν να γίνει βασιλιάς των Ελλήνων ο Δανός πρίγκιπας Γεώργιος του Γλίξμπουργκ. Η συνέλευση τον ψήφισε επιτόπου. Εννέα μέρες αργότερα, ο Κ. Ζ. Βάλβης παραιτήθηκε και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Διομήδης Κυριακός, για να παραιτηθεί ένα μήνα αργότερα (19 Απριλίου). Στις 29 του μήνα, ορκίστηκε ο Μπενιζέλος Ρούφος, που έμεινε ως την άφιξη του Γεωργίου (18 Οκτωβρίου), οπότε και παραιτήθηκε. Ο νέος βασιλιάς, στις 25 Οκτωβρίου, διόρισε πρωθυπουργό τον Δημήτριο Βούλγαρη, που έμεινε
Re: [Orasi] Τι μου θυμίζουν!
υπήρχαν και κάτι γάτοι ολότυφλοι που έσπρωχναν διακριτικά το χέρι γιαγιάδων και παπούδων εκεί που ήθελαν... τι εποχές!!! όσο για τον δετοράκη, ήταν θεσμός. κάτι σαν τον σημερινό γενικό χάχά - Original Message - From: Kostas Theodoropoulos ks...@otenet.gr To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Wednesday, January 23, 2013 11:55 AM Subject: Re: [Orasi] Τι μου θυμίζουν! όντως οι τελευταίες εκλογές με αυτό το σύστημα έγιναν το 1984. Φυσικά δεν μιλάμε για το αδιάβλητο αφού το μέλος της εφορευτικής επιτροπής αν έβλεπε λίγο έως πολύ μπορούσε από την κίνηση του χεριού σου να έβλεπε τι ψήφιζες χαχαχα. Επίσης πολύ πλάκα είχε στην καταμέτρηση ο θόρυβος από τις μπύλιες που γίνοταν πάνω σε ένα μεγάλο τραπέζι. Υπήρχε ένας συνάδελφος ο Δετοράκης που παραδοσιακά σχεδόν επειδή του άρεσε ήταν μέλος της ε ε και μάλιστα κοινά αποδεκτός με απόλυτη απώλεια όρασης. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Σκορδίλης Σπύρος Sent: Wednesday, January 23, 2013 10:42 AM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Τι μου θυμίζουν! για να φέρουμε την ιστορία στα μέτρα μας, και για την ενημέρωση των νεότερων, να θυμιθούμε πως και στον πανελλήνιο το σύστημα εκλογής ήταν περίπου το ίδιο με τα εξιστορούμενα. συνγκεκριμένα μέχρι τα μέσα του 1985 διορθόστεμε αν κάνω λάθος, ψυφίζαμε με μπίλιες. το μέλος της εφορευτικής επιτροπής συνόδευε το μέλος και του έδινε ενα σφερίδιο ανά κάλπη αναγκέλοντας και το όνομα του υποψυφίου. το μέλος έριχνε το σφερίδιο δεξιά η αριστερά. - Original Message - From: Σκορδίλης Σπύρος spyri...@otenet.gr To: οραση οραση orasi@hostvis.net Sent: Wednesday, January 23, 2013 10:28 AM Subject: [Orasi] Τι μου θυμίζουν! Τι μου θυμίζουν! 23/01/2013 πρώτος εκλεγμένος πρωθυπουργός, Ιωάννης Κωλέττης (1844), αποδείχτηκε άξιος των περιστάσεων και δεν δίστασε να τα βάλει ακόμα και με τον πρώην σύμμαχό του, Θεόδωρο Γρίβα, που κάθε τόσο ύψωνε επαναστατική σημαία στην Αιτωλοακαρνανία. Ούτε φοβήθηκε τους πρεσβευτές των ξένων δυνάμεων. Κι όταν του παρακόλλησαν, διέλυσε τη Βουλή, προκήρυξε εκλογές (καλοκαίρι 1847) και τις πήρε με απόλυτη και τεράστια πλειοψηφία. Πέθανε, όμως, στις 31 Αυγούστου κι έλυσε τα χέρια «εχθρών και φίλων». Από εκεί κι έπειτα, το ποιος θα γινόταν πρωθυπουργός εξαρτιόταν από το ποιος ήταν ο ευνοούμενος του Όθωνα και της πρεσβείας, που τύχαινε να έχει το πάνω χέρι στην κρίσιμη στιγμή. Συνολικά, από τις εκλογές του 1844 έως το 1875, οπότε ο Χαρίλαος Τρικούπης υποχρέωσε τον βασιλιά Γεώργιο Α' να δεχτεί την «αρχή της δεδηλωμένης», έγιναν δεκαπέντε εκλογικές αναμετρήσεις αλλά η πρωθυπουργία άλλαξε χέρια 39 φορές! Ο φιλομοναρχικός Υδραίος αγωνιστής Αντώνης Κριεζής, που πήρε την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του 1853, «παραιτήθηκε» το 1854 κι ανέλαβε μέγας αυλάρχης. Πρωθυπουργός ορκίστηκε ο Κωνσταντίνος Κανάρης για να τον διαδεχτεί, μέσα στη χρονιά, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, που κι αυτός παραιτήθηκε, επειδή ο βασιλιάς δεν τον άκουγε. Τον διαδέχτηκε ο Δημήτριος Βούλγαρης (1855), που προχώρησε σε εκλογές (1856), τις πήρε και παραιτήθηκε την επόμενη χρονιά, παραχωρώντας την πρωθυπουργία στον Αθανάσιο Μιαούλη (γιο του ναυάρχου του Αγώνα και βαθιά μοναρχικού Ανδρέα Μιαούλη), που πήρε με απόλυτη πλειοψηφία και τις εκλογές του 1859 και εξάντλησε την τριετία ως το 1862. Το μαχαίρι, όμως, έφτασε στο κόκαλο, ο Θεόδωρος Γρίβας δεν ήθελε και πολλά για να ξεσηκωθεί, είχαν μεσολαβήσει μύρια όσα δεινά για τον τόπο, οι ξένες δυνάμεις έφτασαν να κυριεύσουν Αθήνα και Πειραιά στον Κριμαϊκό πόλεμο, η πείνα θέριζε, η βαρυγκώμια μετατράπηκε σε επανάσταση. Ο Όθων και η Αμαλία εξώστηκαν από τη χώρα, που με το ψήφισμα της 10ης Οκτωβρίου του 1862 τους κατάργησε από βασιλιά κι αντιβασίλισσα. Την ίδια μέρα, πρωθυπουργός «πρόεδρος προσωρινής επιτροπής» ορκίστηκε ο Δημήτριος Βούλγαρης. Η εκλογή του ανανεώθηκε, στις 30 Ιανουαρίου, από την εθνοσυνέλευση, που σχηματίστηκε για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Μαζί με τον Βούλγαρη, στην «προσωρινή επιτροπή» εκλέχτηκαν ο Μπενιζέλος Ρούφος κι ο Κωνσταντίνος Κανάρης. Ο Βούλγαρης, όμως, αποφάσισε να δράσει δικτατορικά. Ρούφος και Κανάρης παραιτήθηκαν, ενώ η εθνοσυνέλευση κάλεσε κι αυτόν να παραιτηθεί. Στις 8 Φεβρουαρίου, ο Βούλγαρης απάντησε ότι δεν παραιτείται και κατάγγειλε την εθνοσυνέλευση ότι παρανομεί! Την ίδια μέρα κατέφθασε ο Θεόδωρος Γρίβας, σήμανε επανάσταση και μάζεψε στρατό στην πλατεία Κοτζιά, που τότε λεγόταν Λουδοβίκου. Στις 9 Φεβρουαρίου του 1863, η εθνοσυνέλευση ανακήρυξε προσωρινό πρωθυπουργό τον αντιπρόεδρό της και πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αριστείδη Μωραϊτίνη. Ο Βούλγαρης τα μάζεψε. Με ηρεμία πια, δύο μέρες αργότερα, η εθνοσυνέλευση όρισε νέα, πλήρη κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Κ. Ζ. Βάλβη, που ορκίστηκε στις 11 του μήνα. Στη συνέχεια, η εθνοσυνέλευση ασχολήθηκε με το να βρει Έλληνα για βασιλιά. Δεν συμφώνησαν σε κανένα. Στις 18 Μαρτίου, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε πως οι τρεις μεγάλες δυνάμεις πρότειναν να γίνει βασιλιάς των Ελλήνων ο Δανός πρίγκιπας Γεώργιος του Γλίξμπουργκ. Η
Re: [Orasi] Τι μου θυμίζουν!
όντως σωστή η παρομοίοση για τον γενικό, που ήταν κοινά αποδεκτός και στις εποχές της πιο σκληρής σύγκρουσης. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Σκορδίλης Σπύρος Sent: Wednesday, January 23, 2013 12:03 PM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Τι μου θυμίζουν! υπήρχαν και κάτι γάτοι ολότυφλοι που έσπρωχναν διακριτικά το χέρι γιαγιάδων και παπούδων εκεί που ήθελαν... τι εποχές!!! όσο για τον δετοράκη, ήταν θεσμός. κάτι σαν τον σημερινό γενικό χάχά - Original Message - From: Kostas Theodoropoulos ks...@otenet.gr To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Sent: Wednesday, January 23, 2013 11:55 AM Subject: Re: [Orasi] Τι μου θυμίζουν! όντως οι τελευταίες εκλογές με αυτό το σύστημα έγιναν το 1984. Φυσικά δεν μιλάμε για το αδιάβλητο αφού το μέλος της εφορευτικής επιτροπής αν έβλεπε λίγο έως πολύ μπορούσε από την κίνηση του χεριού σου να έβλεπε τι ψήφιζες χαχαχα. Επίσης πολύ πλάκα είχε στην καταμέτρηση ο θόρυβος από τις μπύλιες που γίνοταν πάνω σε ένα μεγάλο τραπέζι. Υπήρχε ένας συνάδελφος ο Δετοράκης που παραδοσιακά σχεδόν επειδή του άρεσε ήταν μέλος της ε ε και μάλιστα κοινά αποδεκτός με απόλυτη απώλεια όρασης. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Σκορδίλης Σπύρος Sent: Wednesday, January 23, 2013 10:42 AM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Τι μου θυμίζουν! για να φέρουμε την ιστορία στα μέτρα μας, και για την ενημέρωση των νεότερων, να θυμιθούμε πως και στον πανελλήνιο το σύστημα εκλογής ήταν περίπου το ίδιο με τα εξιστορούμενα. συνγκεκριμένα μέχρι τα μέσα του 1985 διορθόστεμε αν κάνω λάθος, ψυφίζαμε με μπίλιες. το μέλος της εφορευτικής επιτροπής συνόδευε το μέλος και του έδινε ενα σφερίδιο ανά κάλπη αναγκέλοντας και το όνομα του υποψυφίου. το μέλος έριχνε το σφερίδιο δεξιά η αριστερά. - Original Message - From: Σκορδίλης Σπύρος spyri...@otenet.gr To: οραση οραση orasi@hostvis.net Sent: Wednesday, January 23, 2013 10:28 AM Subject: [Orasi] Τι μου θυμίζουν! Τι μου θυμίζουν! 23/01/2013 πρώτος εκλεγμένος πρωθυπουργός, Ιωάννης Κωλέττης (1844), αποδείχτηκε άξιος των περιστάσεων και δεν δίστασε να τα βάλει ακόμα και με τον πρώην σύμμαχό του, Θεόδωρο Γρίβα, που κάθε τόσο ύψωνε επαναστατική σημαία στην Αιτωλοακαρνανία. Ούτε φοβήθηκε τους πρεσβευτές των ξένων δυνάμεων. Κι όταν του παρακόλλησαν, διέλυσε τη Βουλή, προκήρυξε εκλογές (καλοκαίρι 1847) και τις πήρε με απόλυτη και τεράστια πλειοψηφία. Πέθανε, όμως, στις 31 Αυγούστου κι έλυσε τα χέρια «εχθρών και φίλων». Από εκεί κι έπειτα, το ποιος θα γινόταν πρωθυπουργός εξαρτιόταν από το ποιος ήταν ο ευνοούμενος του Όθωνα και της πρεσβείας, που τύχαινε να έχει το πάνω χέρι στην κρίσιμη στιγμή. Συνολικά, από τις εκλογές του 1844 έως το 1875, οπότε ο Χαρίλαος Τρικούπης υποχρέωσε τον βασιλιά Γεώργιο Α' να δεχτεί την «αρχή της δεδηλωμένης», έγιναν δεκαπέντε εκλογικές αναμετρήσεις αλλά η πρωθυπουργία άλλαξε χέρια 39 φορές! Ο φιλομοναρχικός Υδραίος αγωνιστής Αντώνης Κριεζής, που πήρε την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του 1853, «παραιτήθηκε» το 1854 κι ανέλαβε μέγας αυλάρχης. Πρωθυπουργός ορκίστηκε ο Κωνσταντίνος Κανάρης για να τον διαδεχτεί, μέσα στη χρονιά, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, που κι αυτός παραιτήθηκε, επειδή ο βασιλιάς δεν τον άκουγε. Τον διαδέχτηκε ο Δημήτριος Βούλγαρης (1855), που προχώρησε σε εκλογές (1856), τις πήρε και παραιτήθηκε την επόμενη χρονιά, παραχωρώντας την πρωθυπουργία στον Αθανάσιο Μιαούλη (γιο του ναυάρχου του Αγώνα και βαθιά μοναρχικού Ανδρέα Μιαούλη), που πήρε με απόλυτη πλειοψηφία και τις εκλογές του 1859 και εξάντλησε την τριετία ως το 1862. Το μαχαίρι, όμως, έφτασε στο κόκαλο, ο Θεόδωρος Γρίβας δεν ήθελε και πολλά για να ξεσηκωθεί, είχαν μεσολαβήσει μύρια όσα δεινά για τον τόπο, οι ξένες δυνάμεις έφτασαν να κυριεύσουν Αθήνα και Πειραιά στον Κριμαϊκό πόλεμο, η πείνα θέριζε, η βαρυγκώμια μετατράπηκε σε επανάσταση. Ο Όθων και η Αμαλία εξώστηκαν από τη χώρα, που με το ψήφισμα της 10ης Οκτωβρίου του 1862 τους κατάργησε από βασιλιά κι αντιβασίλισσα. Την ίδια μέρα, πρωθυπουργός «πρόεδρος προσωρινής επιτροπής» ορκίστηκε ο Δημήτριος Βούλγαρης. Η εκλογή του ανανεώθηκε, στις 30 Ιανουαρίου, από την εθνοσυνέλευση, που σχηματίστηκε για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Μαζί με τον Βούλγαρη, στην «προσωρινή επιτροπή» εκλέχτηκαν ο Μπενιζέλος Ρούφος κι ο Κωνσταντίνος Κανάρης. Ο Βούλγαρης, όμως, αποφάσισε να δράσει δικτατορικά. Ρούφος και Κανάρης παραιτήθηκαν, ενώ η εθνοσυνέλευση κάλεσε κι αυτόν να παραιτηθεί. Στις 8 Φεβρουαρίου, ο Βούλγαρης απάντησε ότι δεν παραιτείται και κατάγγειλε την εθνοσυνέλευση ότι παρανομεί! Την ίδια μέρα κατέφθασε ο Θεόδωρος Γρίβας, σήμανε επανάσταση και μάζεψε στρατό στην πλατεία Κοτζιά, που τότε λεγόταν Λουδοβίκου. Στις 9 Φεβρουαρίου του 1863, η εθνοσυνέλευση ανακήρυξε προσωρινό πρωθυπουργό τον αντιπρόεδρό της και πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αριστείδη Μωραϊτίνη. Ο Βούλγαρης τα μάζεψε. Με ηρεμία πια, δύο μέρες αργότερα, η εθνοσυνέλευση όρισε νέα, πλήρη κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Κ. Ζ. Βάλβη, που ορκίστηκε στις 11 του
