... malym zbiorku poetyckim :) Dla tych co 'za'
i tych co 'przeciw'... Ot, tak sobie, bez okazji
przy okazji rozmow i rozmyslan o minionych
dniach, przy bardzo sympatycznym
akompaniamencie muzyki Anny Marii Jopek
"W zoltych plomieniach lisci" Agnieszka Osiecka
W zoltych plomieniach lisci
brzoza dopala sie slicznie.
Grudzien ucieka za grudniem,
styczen mi stuka za styczniem.
Wsrod ptakow wielke poruszenie,
ci odlatuja, ci zostaja,
na l/a/ce stoja jak na scenie -
czy tez przezyja, czy dotrwaja?
I ja zegnalam nieraz kogos,
i powracalam juz nie taka,
choc na mojej rece lsnila srogo
obraczka srebrna jak u ptaka.
I ja zegnalam nieraz kogos
za chmura, za gora, za droga,
i ja zegnalam nieraz kogos,
i ja zegnalam nieraz
Ge/si juz wszystkie po wyroku,
nie doczekaja sie kole/dy,
uciete glowy ze lza w oku
zwiedna jak kwiaty, ktore zwiedly.
Dzis jeszcze ge/si krocza ku mnie
w ostatnim sennym kontredansie
jak tluste ksiezne, ktore dumnie
witaly przewro/t, kiedy stal sie...
I ja witalam nieraz kogos
chociaz palily wstydem skronie,
i powierzalam Panu Bogu
to, co w pamieci jeszcze plonie.
I ja witalam nieraz kogos
za chmura, za gora, za droga,
i ja witalam nieraz kogos,
i ja witalam nieraz
Ognisko pala/ na polanie,
w nim liszka przez pomylke gore,
a razem z liszka, drogi panie,
me serce biedne, ciezko chore.
Lecz nie rozczulaj sie nad sercem,
na coz mi kwiaty, pomarancze,
ja jeszcze z wiosna/ sie rozkrece,
ja jeszcze z wiosna/ sie roztancze!
I ja zegnalam nieraz kogos,
i powracalam juz nie taka,
choc na mej rece lsnila srogo
obra/czka srebrna jak u ptaka.
I ty zegnales nieraz kogos
za chmura, za gora, za droga,
i ty zegnales nieraz kogos,
i ty zegnales nieraz.
--
Pozdrawiajac w kolejnym roku i zyczac
wszystkim wszystkiego dobrego
znikam :)
Dabrowka
