Wordt deze mail niet goed weergegeven? Klik dan
hier!
Vicky Francken
onze ratio een radio die dag en nacht een ruis voortbrengt het sneeuwt in je oren, je denkt altijd wel iets het gevoel dat je niet alles voor het zeggen hebt ik ben geen dader doen is belangrijk Van beddengoed vouw ik een vrouw ze heeft haar stem ze ligt zo stil ik hoor haar zingen ik kan er niet tegen ik laat haar schrikken nu zal ik haar strelen op haar rug nu kan ik slapen Canon Nu al een graf bestellen: als het laatste gerecht Dirigeren hoe ze voor je zingen: Uit: Vicky Francken. Rontgenfotomodel
Uitgeverij De Bezige Bij. ISBN 9789023442745
Uit het interview van Rob de Vos met Vicky Francken:
In 2013 werd ik benaderd door de Bezige Bij en in oktober 2015 tekende ik het contract voor mijn eerste dichtbundel.
*
Een zekere traagheid past me wel, niet voor niets citeer ik graag Vasalis: ‘Ik droomde, dat ik langzaam leefde… / langzamer dan de oudste steen.’
*
Het heeft niet voor niets jaren geduurd voordat ik de sprong durfde te wagen.
*
Daarnaast vond ik het een mooi idee dat ik zo gevoelsmatig dichter bij mijn van oorsprong Belgische en tweetalige oma was.
*
Soms lukt het me om het cijferslot open te draaien.
*
Ik breng geen verslag uit. Een gedicht is een heel klein op zichzelf staand universum.
*
Ik vind het fantastisch wat Ellen Deckwitz voor de literatuur en in het bijzonder voor de poëzie doet.
*
Er wordt niet enkel ondergaan, er gebeurt ook iets en er is het verlangen om ‘dader’ te zijn, want ‘doen is belangrijk’.
Nieuwe Klassieker Het thema van de Poëzieweek, die a.s. donderdag begint, is ‘humor’. Het gedicht dat Inge Boulonois voor ons bespreekt sluit hier mooi op aan. Humor is in dit gedicht, dat een venijnig maar misschien ook wel liefdevol portret van een andere dichter schetst, volop aanwezig.
Hemels Tafereel Ach, kijk ze nou toch vrolijk staan te springen! Eén loopt zich door de menigte te wringen Hij spreidt een zelfverzekerdheid ten toon Hij stevent recht op God af op Zijn troon Jaap van den Born (1951) Uit: Het vrije vers (2012)
Deze bespreking en alle eerdere afleveringen zijn te lezen op de site van de Klassiekers. Dimitri Casteleyn
Dimitri Casteleyn (1966) is dichter, schrijver en televisiemaker en is verbonden aan Theater Malpertuis. Voor de televisie maakte hij onder andere Drie generaties, Meneer de burgemeester en Grand Central Belge. Hij publiceerde twee romans, Witte warmte en De verjaardag, en de verhalenbundel Een mooie verrassing. Uit deze bundel drie gedichten. OOGT I vanwaar kom je beeld mijn beeld ik weet dat je virtueel bent op een aannemelijke manier zie je geen regen vallen vogels worden nooit begraven je legt me altijd vast mijn leven in foto’s voor en na serendipisch ga je om met contouren hologig beeld je je in hoe ik de plooien van een bips je blik II zou het dan toch waar zijn bij dezelfde film ziet hij de soldaten de lichamen de verleiding je plooirok vliegt omhoog jij vrijt met je glimlach borsten botsen en billen bewegen III plompverloren zeul ik met koffers deuren door gangen langs nu eens een vliegtuig ik laat ze allemaal achter mij aan leg je hoofd maar neer je zal je beter voelen als het niet past ik wacht op bagage van godvergeten oorden tassen met stickers met boeken vol verhalen ik zeul met koffers Uit: Dimitri Casteleyn. Vanwaar kom je beeld Poëziecentrum. ISBN 9789056550769 Gedichten
Gedichten die opvielen tussen de inzendingen in de derde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017
Els Driessen (1963) Als haar schoenen huilen De wind waait niet langer binnen Wijn uit een omgevallen glas druppelt In een gestreepte jurk de gekantelde blik Om vijf uur thuis, de oude hond staat langzaam op
Jan De Bruyn (1959) brains & branie Onder hazelaars droomt mijn vader van liefde ik ben zijn erfgenaam maar hij wuift naar me om zomers lang te laten duren en dat lekkages juist geen hinder zijn je moet het met je handen doen je brains en branie Dorien De Vylder (1988) OASE Je laat de olijfboom te willen luisteren. Maar jij hebt niets Je vraagt je af hoe groot Paul van der Laan (1968) hulp uit een scheur in de stad door de lucht nog nooit is ze zo blij geweest nadat de hulp verdwenen is
Recensies
Hans Franse over ‘Sterveling’ van Dirk Kroon: ‘Het is geresigneerde poëzie, niet uitbundig literair, geen dubbele bodems en fiorituren en nauwelijks beeldspraken ( … ). De thematiek is samengevat de eindigheid van het bestaan, inclusief de aanwezigheid van de dood. Daarbij komt het moeten accepteren van het ouder worden (wat moeilijk is), met alle gevolgen van dien als het wegvallen van mensen om je heen.’
Hans Puper over ‘Maskerade’ van Harry Vaandrager: ‘Wat is ‘Maskerade’? Een roman? Zo werd het boek gepresenteerd. Maar het telt slechts 96 bladzijden. Is het dan een novelle? Zou kunnen. Of een plotloos prozagedicht? Vaandrager zelf rept over poëtisch proza. Het maakt niet uit: een lezer kan in dit geval zelf een genremasker kiezen. ( … ). De thematiek is van alle tijden, maar lijkt nieuw door de bijzondere vorm. De grote kracht van Vaandrager ligt echter in zijn weergaloos goede stijl.’
Idwer de la Parra (1977) is een gepassioneerd kruidenteler en tuinman en dat zie je terug in zijn poëzie: natuur speelt een wezenlijke rol in 'Grond'. Zijn gedichten zijn beeldend, evenwichtig, bezitten door een bondige formulering een intrigerende spanning en daardoor heeft de bundel niets van een debuut. Recensent Hans Puper laat dat zien aan de hand van twee gedichten.
Colofon
|
Title: Vicky Francken, Dimitri Casteleyn, wat opviel