Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ
Αυτό με τα δεκαπέντε τρακ μου τη τσάκισε την καρδούλα μου Εντάξει βρε καλά το διαβάζει Άντε μήπως γραφτούν φέτος και κάποια άλλα από τα βιβλία του... Πωλίνα Στις 24/5/2018 6:41 μμ, ο skordilis-spyros έγραψε: γειάσου πολίνα.όχι εγώ το έχω με την κατερίνα αλλά σε 15 τράκ. τοαμερικανικό ειδύλιο πράγματι το διαβάζει καταπληκτικά η άρτεμις μάνου. το καταπλικτικά πάει στο ότι το διαβάζει άρτεμις και κάθε άρτεμις δεν μπορή παρά να είναι καταπληκτική. σπύρος -- From: "Pwlina Papanikolaou" <pwlin...@otenet.gr> Sent: Thursday, May 24, 2018 5:38 PM To: <orasi@hostvis.net> Subject: Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ Σχετικά με τα δύο αυτά ηχογραφημένα βιβλία του Ροθ: Το Καθένας μιλάει για τη φθαρτότητα του σώματος και το θάνατο. Το έχει διαβάσει καταπληκτικά η Κατερίνα Παπαδοπούλου. Δυστυχώς όλο το βιβλίο έχει κατατμηστεί σε ένα τρακ, που υπερβαίνει τις τρεις ώρες. Το επεσήμανα στο Σύνδεσμο αλλά δεν προέβησαν σε κάποια αλλαγή. Το βιβλίο, βέβαια, δεν έχει κεφάλαια. Το Αμερικανικό Ειδύλλιο, το οποίο θεωρείται από τα κορυφαία του το έχει διαβάσει, συμπαθητικά, μία άλλη αναγνώστρια, που έχει διαβάσει και τα Άπαντα του Μπόρχες. Κάποια αρχεία του έχουν προβληματάκια χάνονται κάποιες γραμμές ή ανακατεύονται... θέλει μεγάλη προσοχή για να το καταλάβει κανείς. Καλή ανάγνωση! Πωλίνα Στις 23/5/2018 7:22 μμ, ο skordilis-spyros έγραψε: έχουμε δύο. αμερικανικό ειδύλιο και καθένας. θα ανέβουν την παρασκευή. σπύρος -- From: "Μιχάλης Λάσπας" <mlas...@otenet.gr> Sent: Wednesday, May 23, 2018 5:41 PM To: "orasi mailing list" <orasi@hostvis.net> Subject: Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ Καλησπέρα Κώστα, καλησπέρα σε όλους! Έψαξα να βρω κάποιο βιβλίο και δεν έχουμε, δεν έχω διαβάσει ούτε ένα. Υπάρχει μήπως στις λίστες των ακουστικών βιβλίων;; Μιχάλης On 23/5/2018 5:14 μμ, Kostas .D. Theodoropoulos wrote: Εγραψε το «Αμερικανικό ειδύλλιο». Και το «Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή». Αλλά και το «Ανθρώπινο στίγμα». Και αυτά τα καταπληκτικά ψυχογραφήματα της μεταπολεμικής Αμερικής τα δημιούργησε ενώ ήταν ήδη ένας 60άρης διανοητής και μετρούσε ήδη 40 χρόνια εντυπωσιακού συγγραφικού έργου – είχαν περάσει τρεις και τέσσερις δεκαετίες από τότε που το αναγνωστικό κοινό τον είχε πρωτογνωρίσει και λατρέψει με το «Αντίο Κολόμπους» (1959) και με το «Σύνδρομο Πορτνόι» (1969). Αυτός ο κολοσσός του πνεύματος, αυτός ο ακούραστος ανατόμος της αμερικανικής ψυχής, ο Φίλιπ Ροθ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών. Την τελευταία του πνοή, αυτό το λογοτεχνικό «ζώο που ξεψυχά» για να δανειστούμε έναν τίτλο των βιβλίων του, την άφησε σε νοσοκομείο του Μανχάταν. «Πέθανε από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια» είπε η Τζούντιθ Θέρμαν, καλή του φίλη. «Ο Φίλιπ Ροθ, ο αξεπέραστος συγγραφέας που εξερεύνησε τη λαγνεία, την εβραϊκή ζωή και την Αμερική, πέθανε στα 85 του» έγραψαν οι New York Times σε μια πρώτη απόπειρα να αποτυπώσουν το μέγεθος της απώλειας. Η αλήθεια είναι ότι το να γράψεις κάτι για τον Ροθ είναι σχεδόν ιεροσυλία Να πεις ότι τιμήθηκε με σχεδόν κάθε λογοτεχνικό βραβείο που υπήρξε και υπάρχει – αλλά αγνοήθηκε επιδεικτικά από την Ακαδημία των Νομπέλ που τον θεωρούσε «πολύ Αμερικάνο» για τα γούστα της»; (Την ειρωνεία πάντως ότι πέθανε τη χρονιά που δεν θα απονεμηθούν Νομπέλ Λογοτεχνίας θα μπορούσε να την έχει περιγράψει και ίδιος σε κάποιο μυθιστόρημά του.) Να πεις ότι μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του εξήγησε το πώς μετεξελίχθηκαν οι ΗΠΑ από χώρα του αμερικανικού ονείρου σε χώρα του αμερικανικού εφιάλτη – και εξήγησε έτσι το πώς άλλαξε ο κόσμος όλος; («Εσκαψα μια τρύπα και φώτισα με τον φακό μου αυτήν την τρύπα» είχε πει). Να πεις ότι στα 71 του, όταν άλλοι συγγραφείς έχουν ήδη αποσυρθεί και επαναπαυτεί στις δάφνες τους, εκείνος είχε τη λάμψη και το κίνητρο να γράψει το 2004 το τόσο προφητικό «Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», για τον τρόπο που ένας αντισυστημικός και ξενοφοβικός Ρεπουμπλικανός κερδίζει τις εκλογές και βυθίζει τις ΗΠΑ στο σκοτάδι; «Ο Τραμπ είναι απατεώνας» Τον Ιανουάριο 2017, όταν είχε ορκιστεί ο Τραμπ 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ, τ ο New Yorker είχε απευθυνθεί στον «προφήτη» Ροθ, ο οποίος στο βιβλίο του είχε περιγράψει τι θα γινόταν το 1940 αν ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ –και ενώ στην Ευρώπη είχε ήδη ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος– έχανε τις προεδρικές εκλογές εκείνης της χρονιάς από τον πρωτοπόρο της αεροπορίας Τσαρλς Λίντμπεργκ. Aν δηλαδή κέρδιζε πρώτα το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και έπειτα την αμερικανική κοινή γνώμη και την κυβέρνηση μια αντισυστημική προσωπικότητα που διατυμπάνιζε την ανάγκη της απομόνωσης της χώρας, εγκωμίαζε τον Χίτλερ και επαναλαμβάνε σε κάθε ομιλία του ένα σύνθημα που ακουγόταν αρκετά και στην προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ: «Πρώτα η Αμερική» («America first»). «Είναι πολύ ευκολότερο να κατανοήσεις την εκλογή ενός φανταστικού προέδρου όπως ο
Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ
γειάσου πολίνα.όχι εγώ το έχω με την κατερίνα αλλά σε 15 τράκ. τοαμερικανικό ειδύλιο πράγματι το διαβάζει καταπληκτικά η άρτεμις μάνου. το καταπλικτικά πάει στο ότι το διαβάζει άρτεμις και κάθε άρτεμις δεν μπορή παρά να είναι καταπληκτική. σπύρος -- From: "Pwlina Papanikolaou" <pwlin...@otenet.gr> Sent: Thursday, May 24, 2018 5:38 PM To: <orasi@hostvis.net> Subject: Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ Σχετικά με τα δύο αυτά ηχογραφημένα βιβλία του Ροθ: Το Καθένας μιλάει για τη φθαρτότητα του σώματος και το θάνατο. Το έχει διαβάσει καταπληκτικά η Κατερίνα Παπαδοπούλου. Δυστυχώς όλο το βιβλίο έχει κατατμηστεί σε ένα τρακ, που υπερβαίνει τις τρεις ώρες. Το επεσήμανα στο Σύνδεσμο αλλά δεν προέβησαν σε κάποια αλλαγή. Το βιβλίο, βέβαια, δεν έχει κεφάλαια. Το Αμερικανικό Ειδύλλιο, το οποίο θεωρείται από τα κορυφαία του το έχει διαβάσει, συμπαθητικά, μία άλλη αναγνώστρια, που έχει διαβάσει και τα Άπαντα του Μπόρχες. Κάποια αρχεία του έχουν προβληματάκια χάνονται κάποιες γραμμές ή ανακατεύονται... θέλει μεγάλη προσοχή για να το καταλάβει κανείς. Καλή ανάγνωση! Πωλίνα Στις 23/5/2018 7:22 μμ, ο skordilis-spyros έγραψε: έχουμε δύο. αμερικανικό ειδύλιο και καθένας. θα ανέβουν την παρασκευή. σπύρος -- From: "Μιχάλης Λάσπας" <mlas...@otenet.gr> Sent: Wednesday, May 23, 2018 5:41 PM To: "orasi mailing list" <orasi@hostvis.net> Subject: Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ Καλησπέρα Κώστα, καλησπέρα σε όλους! Έψαξα να βρω κάποιο βιβλίο και δεν έχουμε, δεν έχω διαβάσει ούτε ένα. Υπάρχει μήπως στις λίστες των ακουστικών βιβλίων;; Μιχάλης On 23/5/2018 5:14 μμ, Kostas .D. Theodoropoulos wrote: Εγραψε το «Αμερικανικό ειδύλλιο». Και το «Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή». Αλλά και το «Ανθρώπινο στίγμα». Και αυτά τα καταπληκτικά ψυχογραφήματα της μεταπολεμικής Αμερικής τα δημιούργησε ενώ ήταν ήδη ένας 60άρης διανοητής και μετρούσε ήδη 40 χρόνια εντυπωσιακού συγγραφικού έργου – είχαν περάσει τρεις και τέσσερις δεκαετίες από τότε που το αναγνωστικό κοινό τον είχε πρωτογνωρίσει και λατρέψει με το «Αντίο Κολόμπους» (1959) και με το «Σύνδρομο Πορτνόι» (1969). Αυτός ο κολοσσός του πνεύματος, αυτός ο ακούραστος ανατόμος της αμερικανικής ψυχής, ο Φίλιπ Ροθ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών. Την τελευταία του πνοή, αυτό το λογοτεχνικό «ζώο που ξεψυχά» για να δανειστούμε έναν τίτλο των βιβλίων του, την άφησε σε νοσοκομείο του Μανχάταν. «Πέθανε από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια» είπε η Τζούντιθ Θέρμαν, καλή του φίλη. «Ο Φίλιπ Ροθ, ο αξεπέραστος συγγραφέας που εξερεύνησε τη λαγνεία, την εβραϊκή ζωή και την Αμερική, πέθανε στα 85 του» έγραψαν οι New York Times σε μια πρώτη απόπειρα να αποτυπώσουν το μέγεθος της απώλειας. Η αλήθεια είναι ότι το να γράψεις κάτι για τον Ροθ είναι σχεδόν ιεροσυλία Να πεις ότι τιμήθηκε με σχεδόν κάθε λογοτεχνικό βραβείο που υπήρξε και υπάρχει – αλλά αγνοήθηκε επιδεικτικά από την Ακαδημία των Νομπέλ που τον θεωρούσε «πολύ Αμερικάνο» για τα γούστα της»; (Την ειρωνεία πάντως ότι πέθανε τη χρονιά που δεν θα απονεμηθούν Νομπέλ Λογοτεχνίας θα μπορούσε να την έχει περιγράψει και ίδιος σε κάποιο μυθιστόρημά του.) Να πεις ότι μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του εξήγησε το πώς μετεξελίχθηκαν οι ΗΠΑ από χώρα του αμερικανικού ονείρου σε χώρα του αμερικανικού εφιάλτη – και εξήγησε έτσι το πώς άλλαξε ο κόσμος όλος; («Εσκαψα μια τρύπα και φώτισα με τον φακό μου αυτήν την τρύπα» είχε πει). Να πεις ότι στα 71 του, όταν άλλοι συγγραφείς έχουν ήδη αποσυρθεί και επαναπαυτεί στις δάφνες τους, εκείνος είχε τη λάμψη και το κίνητρο να γράψει το 2004 το τόσο προφητικό «Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», για τον τρόπο που ένας αντισυστημικός και ξενοφοβικός Ρεπουμπλικανός κερδίζει τις εκλογές και βυθίζει τις ΗΠΑ στο σκοτάδι; «Ο Τραμπ είναι απατεώνας» Τον Ιανουάριο 2017, όταν είχε ορκιστεί ο Τραμπ 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ, τ ο New Yorker είχε απευθυνθεί στον «προφήτη» Ροθ, ο οποίος στο βιβλίο του είχε περιγράψει τι θα γινόταν το 1940 αν ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ –και ενώ στην Ευρώπη είχε ήδη ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος– έχανε τις προεδρικές εκλογές εκείνης της χρονιάς από τον πρωτοπόρο της αεροπορίας Τσαρλς Λίντμπεργκ. Aν δηλαδή κέρδιζε πρώτα το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και έπειτα την αμερικανική κοινή γνώμη και την κυβέρνηση μια αντισυστημική προσωπικότητα που διατυμπάνιζε την ανάγκη της απομόνωσης της χώρας, εγκωμίαζε τον Χίτλερ και επαναλαμβάνε σε κάθε ομιλία του ένα σύνθημα που ακουγόταν αρκετά και στην προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ: «Πρώτα η Αμερική» («America first»). «Είναι πολύ ευκολότερο να κατανοήσεις την εκλογή ενός φανταστικού προέδρου όπως ο Τσαρλς Λίντμπεργκ παρά ενός πραγματικού προέδρου όπως ο Ντόναλντ Τραμπ» είχε πει. «Ο Λίντμπεργκ, παρά τη συμπάθειά του προς τους Ναζί και παρά τις ρατσιστικές του τάσεις, ήταν ένας μεγάλος ήρωας της αεροπορίας που είχ
Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ
Σχετικά με τα δύο αυτά ηχογραφημένα βιβλία του Ροθ: Το Καθένας μιλάει για τη φθαρτότητα του σώματος και το θάνατο. Το έχει διαβάσει καταπληκτικά η Κατερίνα Παπαδοπούλου. Δυστυχώς όλο το βιβλίο έχει κατατμηστεί σε ένα τρακ, που υπερβαίνει τις τρεις ώρες. Το επεσήμανα στο Σύνδεσμο αλλά δεν προέβησαν σε κάποια αλλαγή. Το βιβλίο, βέβαια, δεν έχει κεφάλαια. Το Αμερικανικό Ειδύλλιο, το οποίο θεωρείται από τα κορυφαία του το έχει διαβάσει, συμπαθητικά, μία άλλη αναγνώστρια, που έχει διαβάσει και τα Άπαντα του Μπόρχες. Κάποια αρχεία του έχουν προβληματάκια χάνονται κάποιες γραμμές ή ανακατεύονται... θέλει μεγάλη προσοχή για να το καταλάβει κανείς. Καλή ανάγνωση! Πωλίνα Στις 23/5/2018 7:22 μμ, ο skordilis-spyros έγραψε: έχουμε δύο. αμερικανικό ειδύλιο και καθένας. θα ανέβουν την παρασκευή. σπύρος -- From: "Μιχάλης Λάσπας" <mlas...@otenet.gr> Sent: Wednesday, May 23, 2018 5:41 PM To: "orasi mailing list" <orasi@hostvis.net> Subject: Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ Καλησπέρα Κώστα, καλησπέρα σε όλους! Έψαξα να βρω κάποιο βιβλίο και δεν έχουμε, δεν έχω διαβάσει ούτε ένα. Υπάρχει μήπως στις λίστες των ακουστικών βιβλίων;; Μιχάλης On 23/5/2018 5:14 μμ, Kostas .D. Theodoropoulos wrote: Εγραψε το «Αμερικανικό ειδύλλιο». Και το «Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή». Αλλά και το «Ανθρώπινο στίγμα». Και αυτά τα καταπληκτικά ψυχογραφήματα της μεταπολεμικής Αμερικής τα δημιούργησε ενώ ήταν ήδη ένας 60άρης διανοητής και μετρούσε ήδη 40 χρόνια εντυπωσιακού συγγραφικού έργου – είχαν περάσει τρεις και τέσσερις δεκαετίες από τότε που το αναγνωστικό κοινό τον είχε πρωτογνωρίσει και λατρέψει με το «Αντίο Κολόμπους» (1959) και με το «Σύνδρομο Πορτνόι» (1969). Αυτός ο κολοσσός του πνεύματος, αυτός ο ακούραστος ανατόμος της αμερικανικής ψυχής, ο Φίλιπ Ροθ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών. Την τελευταία του πνοή, αυτό το λογοτεχνικό «ζώο που ξεψυχά» για να δανειστούμε έναν τίτλο των βιβλίων του, την άφησε σε νοσοκομείο του Μανχάταν. «Πέθανε από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια» είπε η Τζούντιθ Θέρμαν, καλή του φίλη. «Ο Φίλιπ Ροθ, ο αξεπέραστος συγγραφέας που εξερεύνησε τη λαγνεία, την εβραϊκή ζωή και την Αμερική, πέθανε στα 85 του» έγραψαν οι New York Times σε μια πρώτη απόπειρα να αποτυπώσουν το μέγεθος της απώλειας. Η αλήθεια είναι ότι το να γράψεις κάτι για τον Ροθ είναι σχεδόν ιεροσυλία Να πεις ότι τιμήθηκε με σχεδόν κάθε λογοτεχνικό βραβείο που υπήρξε και υπάρχει – αλλά αγνοήθηκε επιδεικτικά από την Ακαδημία των Νομπέλ που τον θεωρούσε «πολύ Αμερικάνο» για τα γούστα της»; (Την ειρωνεία πάντως ότι πέθανε τη χρονιά που δεν θα απονεμηθούν Νομπέλ Λογοτεχνίας θα μπορούσε να την έχει περιγράψει και ίδιος σε κάποιο μυθιστόρημά του.) Να πεις ότι μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του εξήγησε το πώς μετεξελίχθηκαν οι ΗΠΑ από χώρα του αμερικανικού ονείρου σε χώρα του αμερικανικού εφιάλτη – και εξήγησε έτσι το πώς άλλαξε ο κόσμος όλος; («Εσκαψα μια τρύπα και φώτισα με τον φακό μου αυτήν την τρύπα» είχε πει). Να πεις ότι στα 71 του, όταν άλλοι συγγραφείς έχουν ήδη αποσυρθεί και επαναπαυτεί στις δάφνες τους, εκείνος είχε τη λάμψη και το κίνητρο να γράψει το 2004 το τόσο προφητικό «Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», για τον τρόπο που ένας αντισυστημικός και ξενοφοβικός Ρεπουμπλικανός κερδίζει τις εκλογές και βυθίζει τις ΗΠΑ στο σκοτάδι; «Ο Τραμπ είναι απατεώνας» Τον Ιανουάριο 2017, όταν είχε ορκιστεί ο Τραμπ 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ, τ ο New Yorker είχε απευθυνθεί στον «προφήτη» Ροθ, ο οποίος στο βιβλίο του είχε περιγράψει τι θα γινόταν το 1940 αν ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ –και ενώ στην Ευρώπη είχε ήδη ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος– έχανε τις προεδρικές εκλογές εκείνης της χρονιάς από τον πρωτοπόρο της αεροπορίας Τσαρλς Λίντμπεργκ. Aν δηλαδή κέρδιζε πρώτα το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και έπειτα την αμερικανική κοινή γνώμη και την κυβέρνηση μια αντισυστημική προσωπικότητα που διατυμπάνιζε την ανάγκη της απομόνωσης της χώρας, εγκωμίαζε τον Χίτλερ και επαναλαμβάνε σε κάθε ομιλία του ένα σύνθημα που ακουγόταν αρκετά και στην προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ: «Πρώτα η Αμερική» («America first»). «Είναι πολύ ευκολότερο να κατανοήσεις την εκλογή ενός φανταστικού προέδρου όπως ο Τσαρλς Λίντμπεργκ παρά ενός πραγματικού προέδρου όπως ο Ντόναλντ Τραμπ» είχε πει. «Ο Λίντμπεργκ, παρά τη συμπάθειά του προς τους Ναζί και παρά τις ρατσιστικές του τάσεις, ήταν ένας μεγάλος ήρωας της αεροπορίας που είχε επιδείξει απίστευτη σωματική αντοχή και αεροναυτική μαεστρία όταν διέσχισε τον Ατλαντικό το 1927. Είχε χαρακτήρα, ουσία και μαζί με τον Χένρι Φορντ ήταν ο πιο διάσημος Αμερικανός. Ο Τραμπ είναι απλώς ένας απατεώνας»… «Είμαι Δημοκρατικός, στο στρατόπεδο του Ρούζβελτ, από τα 12 μου χρόνια. Πολλά πράγματα με ανησύχησαν, ως πολίτη των ΗΠΑ, στην προεδρία του Ρίτσαρντ Νίξον ή του Τζορτζ Μπους. Αλλά ό,τι και να έχω σκεφτεί για τα όριά του χαρακτήρα τους ή του πνεύματός τους, τίποτα δεν συγκ
Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ
έχουμε δύο. αμερικανικό ειδύλιο και καθένας. θα ανέβουν την παρασκευή. σπύρος -- From: "Μιχάλης Λάσπας" <mlas...@otenet.gr> Sent: Wednesday, May 23, 2018 5:41 PM To: "orasi mailing list" <orasi@hostvis.net> Subject: Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ Καλησπέρα Κώστα, καλησπέρα σε όλους! Έψαξα να βρω κάποιο βιβλίο και δεν έχουμε, δεν έχω διαβάσει ούτε ένα. Υπάρχει μήπως στις λίστες των ακουστικών βιβλίων;; Μιχάλης On 23/5/2018 5:14 μμ, Kostas .D. Theodoropoulos wrote: Εγραψε το «Αμερικανικό ειδύλλιο». Και το «Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή». Αλλά και το «Ανθρώπινο στίγμα». Και αυτά τα καταπληκτικά ψυχογραφήματα της μεταπολεμικής Αμερικής τα δημιούργησε ενώ ήταν ήδη ένας 60άρης διανοητής και μετρούσε ήδη 40 χρόνια εντυπωσιακού συγγραφικού έργου – είχαν περάσει τρεις και τέσσερις δεκαετίες από τότε που το αναγνωστικό κοινό τον είχε πρωτογνωρίσει και λατρέψει με το «Αντίο Κολόμπους» (1959) και με το «Σύνδρομο Πορτνόι» (1969). Αυτός ο κολοσσός του πνεύματος, αυτός ο ακούραστος ανατόμος της αμερικανικής ψυχής, ο Φίλιπ Ροθ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών. Την τελευταία του πνοή, αυτό το λογοτεχνικό «ζώο που ξεψυχά» για να δανειστούμε έναν τίτλο των βιβλίων του, την άφησε σε νοσοκομείο του Μανχάταν. «Πέθανε από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια» είπε η Τζούντιθ Θέρμαν, καλή του φίλη. «Ο Φίλιπ Ροθ, ο αξεπέραστος συγγραφέας που εξερεύνησε τη λαγνεία, την εβραϊκή ζωή και την Αμερική, πέθανε στα 85 του» έγραψαν οι New York Times σε μια πρώτη απόπειρα να αποτυπώσουν το μέγεθος της απώλειας. Η αλήθεια είναι ότι το να γράψεις κάτι για τον Ροθ είναι σχεδόν ιεροσυλία Να πεις ότι τιμήθηκε με σχεδόν κάθε λογοτεχνικό βραβείο που υπήρξε και υπάρχει – αλλά αγνοήθηκε επιδεικτικά από την Ακαδημία των Νομπέλ που τον θεωρούσε «πολύ Αμερικάνο» για τα γούστα της»; (Την ειρωνεία πάντως ότι πέθανε τη χρονιά που δεν θα απονεμηθούν Νομπέλ Λογοτεχνίας θα μπορούσε να την έχει περιγράψει και ίδιος σε κάποιο μυθιστόρημά του.) Να πεις ότι μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του εξήγησε το πώς μετεξελίχθηκαν οι ΗΠΑ από χώρα του αμερικανικού ονείρου σε χώρα του αμερικανικού εφιάλτη – και εξήγησε έτσι το πώς άλλαξε ο κόσμος όλος; («Εσκαψα μια τρύπα και φώτισα με τον φακό μου αυτήν την τρύπα» είχε πει). Να πεις ότι στα 71 του, όταν άλλοι συγγραφείς έχουν ήδη αποσυρθεί και επαναπαυτεί στις δάφνες τους, εκείνος είχε τη λάμψη και το κίνητρο να γράψει το 2004 το τόσο προφητικό «Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», για τον τρόπο που ένας αντισυστημικός και ξενοφοβικός Ρεπουμπλικανός κερδίζει τις εκλογές και βυθίζει τις ΗΠΑ στο σκοτάδι; «Ο Τραμπ είναι απατεώνας» Τον Ιανουάριο 2017, όταν είχε ορκιστεί ο Τραμπ 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ, τ ο New Yorker είχε απευθυνθεί στον «προφήτη» Ροθ, ο οποίος στο βιβλίο του είχε περιγράψει τι θα γινόταν το 1940 αν ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ –και ενώ στην Ευρώπη είχε ήδη ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος– έχανε τις προεδρικές εκλογές εκείνης της χρονιάς από τον πρωτοπόρο της αεροπορίας Τσαρλς Λίντμπεργκ. Aν δηλαδή κέρδιζε πρώτα το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και έπειτα την αμερικανική κοινή γνώμη και την κυβέρνηση μια αντισυστημική προσωπικότητα που διατυμπάνιζε την ανάγκη της απομόνωσης της χώρας, εγκωμίαζε τον Χίτλερ και επαναλαμβάνε σε κάθε ομιλία του ένα σύνθημα που ακουγόταν αρκετά και στην προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ: «Πρώτα η Αμερική» («America first»). «Είναι πολύ ευκολότερο να κατανοήσεις την εκλογή ενός φανταστικού προέδρου όπως ο Τσαρλς Λίντμπεργκ παρά ενός πραγματικού προέδρου όπως ο Ντόναλντ Τραμπ» είχε πει. «Ο Λίντμπεργκ, παρά τη συμπάθειά του προς τους Ναζί και παρά τις ρατσιστικές του τάσεις, ήταν ένας μεγάλος ήρωας της αεροπορίας που είχε επιδείξει απίστευτη σωματική αντοχή και αεροναυτική μαεστρία όταν διέσχισε τον Ατλαντικό το 1927. Είχε χαρακτήρα, ουσία και μαζί με τον Χένρι Φορντ ήταν ο πιο διάσημος Αμερικανός. Ο Τραμπ είναι απλώς ένας απατεώνας»… «Είμαι Δημοκρατικός, στο στρατόπεδο του Ρούζβελτ, από τα 12 μου χρόνια. Πολλά πράγματα με ανησύχησαν, ως πολίτη των ΗΠΑ, στην προεδρία του Ρίτσαρντ Νίξον ή του Τζορτζ Μπους. Αλλά ό,τι και να έχω σκεφτεί για τα όριά του χαρακτήρα τους ή του πνεύματός τους, τίποτα δεν συγκρίνεται με τη φτώχεια του Τραμπ». «Ανίδεος σχετικά με τη διακυβέρνηση, την ιστορία, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, την τέχνη, ανίκανος να εκφράσει ή να αναγνωρίσει τη λεπτότητα ή τις μικρές διαφοροποιήσεις, στερημένος από κάθε ευπρέπεια, βασιζόμενος σε ένα λεξιλόγιο 77 λέξεων» είχε πει για τον Τραμπ. Αλλά και πάλι δεν έχεις πει και πολλά για τον Φίλιπ Ροθ. Το καλό με τον Ροθ είναι ότι μέσα από τα περισσότερα βιβλία του διαβάζεις και τη δική του ζωή. Το Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ και η εβραϊκή κοινότητα όπου γεννήθηκε το 1933 είναι το σκηνικό πολλών μυθιστορημάτων του. Ο ίδιος χρησιμοποίησε ένα λογοτεχνικό alter ego, τον Νέιθαν Ζούκερμαν, ως ήρωα-αφηγητή σε εννέα βιβλία του, ενώ ένας άλλος χαρακτήρας, ο Ντέιβιντ Κέπες εμφανίζεται σ
Re: [Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ
Καλησπέρα Κώστα, καλησπέρα σε όλους! Έψαξα να βρω κάποιο βιβλίο και δεν έχουμε, δεν έχω διαβάσει ούτε ένα. Υπάρχει μήπως στις λίστες των ακουστικών βιβλίων;; Μιχάλης On 23/5/2018 5:14 μμ, Kostas .D. Theodoropoulos wrote: Εγραψε το «Αμερικανικό ειδύλλιο». Και το «Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή». Αλλά και το «Ανθρώπινο στίγμα». Και αυτά τα καταπληκτικά ψυχογραφήματα της μεταπολεμικής Αμερικής τα δημιούργησε ενώ ήταν ήδη ένας 60άρης διανοητής και μετρούσε ήδη 40 χρόνια εντυπωσιακού συγγραφικού έργου – είχαν περάσει τρεις και τέσσερις δεκαετίες από τότε που το αναγνωστικό κοινό τον είχε πρωτογνωρίσει και λατρέψει με το «Αντίο Κολόμπους» (1959) και με το «Σύνδρομο Πορτνόι» (1969). Αυτός ο κολοσσός του πνεύματος, αυτός ο ακούραστος ανατόμος της αμερικανικής ψυχής, ο Φίλιπ Ροθ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών. Την τελευταία του πνοή, αυτό το λογοτεχνικό «ζώο που ξεψυχά» για να δανειστούμε έναν τίτλο των βιβλίων του, την άφησε σε νοσοκομείο του Μανχάταν. «Πέθανε από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια» είπε η Τζούντιθ Θέρμαν, καλή του φίλη. «Ο Φίλιπ Ροθ, ο αξεπέραστος συγγραφέας που εξερεύνησε τη λαγνεία, την εβραϊκή ζωή και την Αμερική, πέθανε στα 85 του» έγραψαν οι New York Times σε μια πρώτη απόπειρα να αποτυπώσουν το μέγεθος της απώλειας. Η αλήθεια είναι ότι το να γράψεις κάτι για τον Ροθ είναι σχεδόν ιεροσυλία Να πεις ότι τιμήθηκε με σχεδόν κάθε λογοτεχνικό βραβείο που υπήρξε και υπάρχει – αλλά αγνοήθηκε επιδεικτικά από την Ακαδημία των Νομπέλ που τον θεωρούσε «πολύ Αμερικάνο» για τα γούστα της»; (Την ειρωνεία πάντως ότι πέθανε τη χρονιά που δεν θα απονεμηθούν Νομπέλ Λογοτεχνίας θα μπορούσε να την έχει περιγράψει και ίδιος σε κάποιο μυθιστόρημά του.) Να πεις ότι μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του εξήγησε το πώς μετεξελίχθηκαν οι ΗΠΑ από χώρα του αμερικανικού ονείρου σε χώρα του αμερικανικού εφιάλτη – και εξήγησε έτσι το πώς άλλαξε ο κόσμος όλος; («Εσκαψα μια τρύπα και φώτισα με τον φακό μου αυτήν την τρύπα» είχε πει). Να πεις ότι στα 71 του, όταν άλλοι συγγραφείς έχουν ήδη αποσυρθεί και επαναπαυτεί στις δάφνες τους, εκείνος είχε τη λάμψη και το κίνητρο να γράψει το 2004 το τόσο προφητικό «Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», για τον τρόπο που ένας αντισυστημικός και ξενοφοβικός Ρεπουμπλικανός κερδίζει τις εκλογές και βυθίζει τις ΗΠΑ στο σκοτάδι; «Ο Τραμπ είναι απατεώνας» Τον Ιανουάριο 2017, όταν είχε ορκιστεί ο Τραμπ 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ, τ ο New Yorker είχε απευθυνθεί στον «προφήτη» Ροθ, ο οποίος στο βιβλίο του είχε περιγράψει τι θα γινόταν το 1940 αν ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ –και ενώ στην Ευρώπη είχε ήδη ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος– έχανε τις προεδρικές εκλογές εκείνης της χρονιάς από τον πρωτοπόρο της αεροπορίας Τσαρλς Λίντμπεργκ. Aν δηλαδή κέρδιζε πρώτα το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και έπειτα την αμερικανική κοινή γνώμη και την κυβέρνηση μια αντισυστημική προσωπικότητα που διατυμπάνιζε την ανάγκη της απομόνωσης της χώρας, εγκωμίαζε τον Χίτλερ και επαναλαμβάνε σε κάθε ομιλία του ένα σύνθημα που ακουγόταν αρκετά και στην προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ: «Πρώτα η Αμερική» («America first»). «Είναι πολύ ευκολότερο να κατανοήσεις την εκλογή ενός φανταστικού προέδρου όπως ο Τσαρλς Λίντμπεργκ παρά ενός πραγματικού προέδρου όπως ο Ντόναλντ Τραμπ» είχε πει. «Ο Λίντμπεργκ, παρά τη συμπάθειά του προς τους Ναζί και παρά τις ρατσιστικές του τάσεις, ήταν ένας μεγάλος ήρωας της αεροπορίας που είχε επιδείξει απίστευτη σωματική αντοχή και αεροναυτική μαεστρία όταν διέσχισε τον Ατλαντικό το 1927. Είχε χαρακτήρα, ουσία και μαζί με τον Χένρι Φορντ ήταν ο πιο διάσημος Αμερικανός. Ο Τραμπ είναι απλώς ένας απατεώνας»… «Είμαι Δημοκρατικός, στο στρατόπεδο του Ρούζβελτ, από τα 12 μου χρόνια. Πολλά πράγματα με ανησύχησαν, ως πολίτη των ΗΠΑ, στην προεδρία του Ρίτσαρντ Νίξον ή του Τζορτζ Μπους. Αλλά ό,τι και να έχω σκεφτεί για τα όριά του χαρακτήρα τους ή του πνεύματός τους, τίποτα δεν συγκρίνεται με τη φτώχεια του Τραμπ». «Ανίδεος σχετικά με τη διακυβέρνηση, την ιστορία, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, την τέχνη, ανίκανος να εκφράσει ή να αναγνωρίσει τη λεπτότητα ή τις μικρές διαφοροποιήσεις, στερημένος από κάθε ευπρέπεια, βασιζόμενος σε ένα λεξιλόγιο 77 λέξεων» είχε πει για τον Τραμπ. Αλλά και πάλι δεν έχεις πει και πολλά για τον Φίλιπ Ροθ. Το καλό με τον Ροθ είναι ότι μέσα από τα περισσότερα βιβλία του διαβάζεις και τη δική του ζωή. Το Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ και η εβραϊκή κοινότητα όπου γεννήθηκε το 1933 είναι το σκηνικό πολλών μυθιστορημάτων του. Ο ίδιος χρησιμοποίησε ένα λογοτεχνικό alter ego, τον Νέιθαν Ζούκερμαν, ως ήρωα-αφηγητή σε εννέα βιβλία του, ενώ ένας άλλος χαρακτήρας, ο Ντέιβιντ Κέπες εμφανίζεται σε τρία βιβλία. Και συχνά υπάρχει κάποιος με το όνομα Φίλιπ Ροθ. 2018-05-23T034021Z_1640919402_RC167B2CBE80 Αλλά και πάλι άγνωστος θα σου μείνει ο Ροθ, ένα μυστήριο. Ποιος ήταν πραγματικά ο τελευταίος της τριάδας των μεγάλων των αμερικανικών γραμμάτων (Τζον Απνταϊκ και Σολ Μπέλοου είχαν πεθάνει το 2009 και το 2005 αντίστοιχα); Πόσο ήταν ο Ζούκερμαν; Και πόσο ο Κέπες;
[Orasi] Τελευταία σελίδα για τον μέγα Φίλιπ Ροθ
Εγραψε το «Αμερικανικό ειδύλλιο». Και το «Παντρεύτηκα έναν κομμουνιστή». Αλλά και το «Ανθρώπινο στίγμα». Και αυτά τα καταπληκτικά ψυχογραφήματα της μεταπολεμικής Αμερικής τα δημιούργησε ενώ ήταν ήδη ένας 60άρης διανοητής και μετρούσε ήδη 40 χρόνια εντυπωσιακού συγγραφικού έργου – είχαν περάσει τρεις και τέσσερις δεκαετίες από τότε που το αναγνωστικό κοινό τον είχε πρωτογνωρίσει και λατρέψει με το «Αντίο Κολόμπους» (1959) και με το «Σύνδρομο Πορτνόι» (1969). Αυτός ο κολοσσός του πνεύματος, αυτός ο ακούραστος ανατόμος της αμερικανικής ψυχής, ο Φίλιπ Ροθ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών. Την τελευταία του πνοή, αυτό το λογοτεχνικό «ζώο που ξεψυχά» για να δανειστούμε έναν τίτλο των βιβλίων του, την άφησε σε νοσοκομείο του Μανχάταν. «Πέθανε από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια» είπε η Τζούντιθ Θέρμαν, καλή του φίλη. «Ο Φίλιπ Ροθ, ο αξεπέραστος συγγραφέας που εξερεύνησε τη λαγνεία, την εβραϊκή ζωή και την Αμερική, πέθανε στα 85 του» έγραψαν οι New York Times σε μια πρώτη απόπειρα να αποτυπώσουν το μέγεθος της απώλειας. Η αλήθεια είναι ότι το να γράψεις κάτι για τον Ροθ είναι σχεδόν ιεροσυλία Να πεις ότι τιμήθηκε με σχεδόν κάθε λογοτεχνικό βραβείο που υπήρξε και υπάρχει – αλλά αγνοήθηκε επιδεικτικά από την Ακαδημία των Νομπέλ που τον θεωρούσε «πολύ Αμερικάνο» για τα γούστα της»; (Την ειρωνεία πάντως ότι πέθανε τη χρονιά που δεν θα απονεμηθούν Νομπέλ Λογοτεχνίας θα μπορούσε να την έχει περιγράψει και ίδιος σε κάποιο μυθιστόρημά του.) Να πεις ότι μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του εξήγησε το πώς μετεξελίχθηκαν οι ΗΠΑ από χώρα του αμερικανικού ονείρου σε χώρα του αμερικανικού εφιάλτη – και εξήγησε έτσι το πώς άλλαξε ο κόσμος όλος; («Εσκαψα μια τρύπα και φώτισα με τον φακό μου αυτήν την τρύπα» είχε πει). Να πεις ότι στα 71 του, όταν άλλοι συγγραφείς έχουν ήδη αποσυρθεί και επαναπαυτεί στις δάφνες τους, εκείνος είχε τη λάμψη και το κίνητρο να γράψει το 2004 το τόσο προφητικό «Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», για τον τρόπο που ένας αντισυστημικός και ξενοφοβικός Ρεπουμπλικανός κερδίζει τις εκλογές και βυθίζει τις ΗΠΑ στο σκοτάδι; «Ο Τραμπ είναι απατεώνας» Τον Ιανουάριο 2017, όταν είχε ορκιστεί ο Τραμπ 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ, τ ο New Yorker είχε απευθυνθεί στον «προφήτη» Ροθ, ο οποίος στο βιβλίο του είχε περιγράψει τι θα γινόταν το 1940 αν ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ –και ενώ στην Ευρώπη είχε ήδη ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος– έχανε τις προεδρικές εκλογές εκείνης της χρονιάς από τον πρωτοπόρο της αεροπορίας Τσαρλς Λίντμπεργκ. Aν δηλαδή κέρδιζε πρώτα το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και έπειτα την αμερικανική κοινή γνώμη και την κυβέρνηση μια αντισυστημική προσωπικότητα που διατυμπάνιζε την ανάγκη της απομόνωσης της χώρας, εγκωμίαζε τον Χίτλερ και επαναλαμβάνε σε κάθε ομιλία του ένα σύνθημα που ακουγόταν αρκετά και στην προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ: «Πρώτα η Αμερική» («America first»). «Είναι πολύ ευκολότερο να κατανοήσεις την εκλογή ενός φανταστικού προέδρου όπως ο Τσαρλς Λίντμπεργκ παρά ενός πραγματικού προέδρου όπως ο Ντόναλντ Τραμπ» είχε πει. «Ο Λίντμπεργκ, παρά τη συμπάθειά του προς τους Ναζί και παρά τις ρατσιστικές του τάσεις, ήταν ένας μεγάλος ήρωας της αεροπορίας που είχε επιδείξει απίστευτη σωματική αντοχή και αεροναυτική μαεστρία όταν διέσχισε τον Ατλαντικό το 1927. Είχε χαρακτήρα, ουσία και μαζί με τον Χένρι Φορντ ήταν ο πιο διάσημος Αμερικανός. Ο Τραμπ είναι απλώς ένας απατεώνας»… «Είμαι Δημοκρατικός, στο στρατόπεδο του Ρούζβελτ, από τα 12 μου χρόνια. Πολλά πράγματα με ανησύχησαν, ως πολίτη των ΗΠΑ, στην προεδρία του Ρίτσαρντ Νίξον ή του Τζορτζ Μπους. Αλλά ό,τι και να έχω σκεφτεί για τα όριά του χαρακτήρα τους ή του πνεύματός τους, τίποτα δεν συγκρίνεται με τη φτώχεια του Τραμπ». «Ανίδεος σχετικά με τη διακυβέρνηση, την ιστορία, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, την τέχνη, ανίκανος να εκφράσει ή να αναγνωρίσει τη λεπτότητα ή τις μικρές διαφοροποιήσεις, στερημένος από κάθε ευπρέπεια, βασιζόμενος σε ένα λεξιλόγιο 77 λέξεων» είχε πει για τον Τραμπ. Αλλά και πάλι δεν έχεις πει και πολλά για τον Φίλιπ Ροθ. Το καλό με τον Ροθ είναι ότι μέσα από τα περισσότερα βιβλία του διαβάζεις και τη δική του ζωή. Το Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ και η εβραϊκή κοινότητα όπου γεννήθηκε το 1933 είναι το σκηνικό πολλών μυθιστορημάτων του. Ο ίδιος χρησιμοποίησε ένα λογοτεχνικό alter ego, τον Νέιθαν Ζούκερμαν, ως ήρωα-αφηγητή σε εννέα βιβλία του, ενώ ένας άλλος χαρακτήρας, ο Ντέιβιντ Κέπες εμφανίζεται σε τρία βιβλία. Και συχνά υπάρχει κάποιος με το όνομα Φίλιπ Ροθ. 2018-05-23T034021Z_1640919402_RC167B2CBE80 Αλλά και πάλι άγνωστος θα σου μείνει ο Ροθ, ένα μυστήριο. Ποιος ήταν πραγματικά ο τελευταίος της τριάδας των μεγάλων των αμερικανικών γραμμάτων (Τζον Απνταϊκ και Σολ Μπέλοου είχαν πεθάνει το 2009 και το 2005 αντίστοιχα); Πόσο ήταν ο Ζούκερμαν; Και πόσο ο Κέπες; Ηταν παρατηρητής της ζωής τελικά, αυτός που έγραψε τόσα και τόσα για τη ζωή; Δεν έκανε παιδιά, «παιδιά» του πρέπει να θεωρήσουμε τα βιβλία του. Μια ιδέα και μερικές απαντήσεις για το μυστήριο Ροθ σου δίνει μια συνέντευξη που είχε
