Informativna sluzba
Srpske pravoslavne crkve
4. novembar 2002. godine
SRPSKI PRAVOSLAVNI EPISKOP EPARHIJE SREMSKE VASILIJE, SREMSKI KARLOVCI
Nedavno je Pokrajinski sekretarijat za obrazovanje AP Vojvodine, sa
Zoltanom Bunjikom na celu, promenio zvanicni praznicki kalendar
Republike Srbije sto je u Pravoslavnoj eparhiji sremskoj i Srpskoj
pravoslavnoj Bogosloviji Svetog Arsenija Sremca u Sremskim Karlovcima
izazvalo zgrazavanje i konsternaciju. Naime, radi se o tome, da po
Zoltanovom kalendaru, vec u petak, 1. novembra (na dan kad pisemo ovo
pismo), na rimokatolicki praznik Svi Sveti nece se drzati nastava ni u
jednoj skoli u Vojvodini. Dakle, deca i omladina, svih veroispovesti,
morace, prisilno, da praznuju taj praznik. Zimski raspust po ovom
kalendaru, pocece koji dan ranije od uobicajenog pocetka. Pored Dana
svih svetih, praznovace se i "bozicni blagdani" (Badnjica i Bozic) cije
ce proslavljanje trajati do 6. januara, pa ce pravoslavni Bozic, moguce,
biti, radni dan?
Ovaj akt ne mozemo tumaciti drugacije nego kao akt nasilja, kao cin
krsenja najelementarnijih ljudskih prava i sloboda - verskih sloboda,
kao cin raspirivanja verske mreze i netrpeljivosti, kao politicki
pritisak na pravoslavne vernike i vernike drugih verskih zajednica u
Vojvodini da prihvate uniju sa Rimom. To se zove politicka pomama da se
"zakonskim" sredstvima, u ovom slucaju necasnim i ruznim, mladim
vernicima drugih veroispovesti, jednim zamahom pera, primoraju na
preveravanje u akciji prozelitizma.
Ovom dogadjaju prethodila je, pre nekoliko dana, emisija na TV Novi Sad,
u kojoj je predsednik Skupstine Vojvodine, gospodin Nenad Canak, Srpsku
pravoslavnu crkvu nazvao "klerofasistickom organizacijom". Posle ove
izjave kao nabedjeni klerofasisti, a po "zakonskom" delovanju Zoltana
Bunjaka pripadnici drugorazredne veroispovesti, mi se u Vojvodini, vise
ne osecamo slobodno i sigurno, pa cemo od Svetog arhijerejskog sinoda,
republickih i saveznih organa vlasti, OEBS-a, Saveta Evrope, Evropskog
parlamenta, Svetskog saveza crkava, Saveta bezbednosti i Ujedinjenih
Nacija i svih drugih evropskih i svetskih organa i organizacija traziti
da nam obezbede slobodu rada i delovanja primerenu evropskim i svetskim
standardima. U ovome cemo biti uporni i istrajni sve dotle dok na ovim
prostorima ne zamru i poslednji zvuci ratnih talambasa i njihovih
podsticaja. Zna gospodin Canak, koji vec odavno radi na rastakanju
srpskog verskog i nacionalnog bica, drzava Jugoslavije i Srbije, da je
Pravoslavna crkva, kako rece jednom Milan Kasanin, bila najsigurnija
zastita od denacionalizovanja Srba u Austrougarskoj i Turskoj, zna da je
Srpska crkva bila ona sila koja je za naseg robovanja drzala na okupu
srpski narod, da je Srpska patrijarsija izvrsila onu ulogu koju su imale
na Zapadu apsolutne monarhije - da je stvorila srpsku naciju, izvrsila
duhovno ujedinjenje srpskog naroda. Istina, njemu, kao bezbozniku, ne
dolazi na um da je religiozna misao u istoriji svih naroda, starija i
jaca od svake druge misli, pa i od politicke, zato puca po Srpskoj
pravoslavnoj crkvi iz svih raspolozivih oruzja.
Pitamo se, sada, posle svih izliva, nicim izazvane, mrznje i blata kojim
se na Srpsku pravoslavnu crkvu bacao gospodin Canak, ko je klerofasista
u Vojvodini - Srpska pravoslavna crkva ili, mozda on? Pocinju li to novi
progoni Pravoslavlja pod naletom lokalnih Nerona-Neroncica, Brozove i
Hortijeve unucadi? Zar novoproglaseni praznicki kalendar u Vojvodini
nije oblacenje dece i omladine u hablit druge vere i to na pocetku i
izvoru zivota? Sta ce reci na ovo vise od milion izbeglica i kolonista i
njihovih potomaka u SR Jugoslaviji ciji su preci srbosedeocima i
maljevima bili prevodjeni u rimokatolicizam u toku Drugog svetskog rata?
Ko sad raspiruje versku mrznju? Ko sad lupa u ratne trube i udara u
ratne fanfare? Ko sada pravi proskripcione tabele? Je li to Srpska
pravoslavna crkva ili neko drugi?
Povampiruju li se to stari pokrstitelja i prekrstitelji tipa Stepinca,
Sarica i Krunislava Draganovica?
Pitamo gospodina Canka i njegove satrape sta bi se desilo i kako bi se
ponasala vecinska veroispovest i vecinska nacija, kad bi on otisao u
Liku, rodnu grudu svojih predaka, i tamo pravoslavne praznike proglasio
za skolske praznike, a dan rimokatolickog Bozica ucinio radnim danom?
Srpskoj pravoslavnoj crkvi ovakvi nisu potrebi, kao sto joj ne trebaju
ni oni sa ove strane koji su bili kada i bilo gde i ma kome ucinili bilo
kakvo zlo!
Verujemo da iz ovog nasilja ne stoje vrhovi Rimokatolicke crkve, ni u
Jugoslaviji, ni van nje, kao ni obicni verujuci rimokatolicki narod, kao
sto verujemo da ce isti naci nacina da izraze svoju indignaciju nad ovim
neprimerenim cinom.
Srpska pravoslavna i Rimokatolicka crkva imaju vise nego dobre odnose
sto dokazuju brojne komisije koje deluju u njihovim okvirima i koje rade
na negovanju bogoslovskog dijaloga i stvaranju raspolozenja za ljubav i
razumevanje.
Ucinicemo sve, s nase strane, da ovaj nepromisljeni cin, bar ovde u
Vojvodine ne pomuti te odnose.
Pozivamo sve ljude dobre volje da se dostojanstveno ali energicno
suprotstave otvaranju fronta medjuverske netrpeljivosti, makar takva
nastojanja dolazila i od predstavnika najvisih organa vlasti kao sto je
to ovaj slucaj u Vojvodini
U Sremskim Karlovcima,
1. novembra 2002. godine
Pravoslavna Eparhija
srpska i Srpska
pravoslavna Bogoslovija
Svetog Arsenija Sremca
u Sremskim Karlovcima
episkop sremski Vasilije
~~~
POSETA SRPSKIM GROBLJIMA U AUSTRIJSKOJ POKRAJINI BURGENLAND
U petak, 1. novembra, uoci mitrovskih zadusnica, veliki broj
pravoslavnih vernih, u organizaciji Crkvene opstine u Becu, posetio je
grobove interniranih Srba iz Prvog i Drugog svetskog rata, koji su svoje
kosti ostavili u austrijskoj pokrajini Burgenland. Kao i ranijih godina,
narod je posetio pet mesta u kojima su sahranjeni srpski mucenici, a
takvih mesta u Austriji ima mnogo vise. Prvo je na groblju u Bruk
Nojdorfu odrzan pomen za 78 srpskih zrtava iz Prvog svetskog rata. Zatim
je na groblju u Njezideru (Neu Sidedl am See) Njegovo Preosvestenstvo
Episkop srednjoevropski G. Konstatnin, u prisustvu g. Mihajla Kovaca,
ambasadora SR Jugoslavije u Becu, glavnog konzula g. Dragana Markovica,
savetnik u ambasadi g. Nikole Dimitrievskog, zatim gradonacelnika
Njezidera g. Kurta Lenca, ranijeg gradonacelnika g. Halbitera,
pokrajinskog ministra g. Ritstojera i predstavnike vojske, osvestao
obnovljeni spomenik i odrzao parastos za oko sedam hiljada Srba ovde
sahranjenih. Spomenik su zajedno obnovili Srpska pravoslavna crkva,
Ambasada SR Jugoslavije u Becu i lokalne vlasti. Posle toga u
Boldgosonju (Frauenkirchen), nekadasnjem velikom tranzitnom logoru,
odrzan je parastos za skoro tri hiljade srpskih rodoljuba.
Srpska Informativna Mreza
[EMAIL PROTECTED]
http://www.antic.org/
