Het Parool, Meningen, zaterdag 26 juni 2010 Telers voor eigen gebruik, verenigt u!
Asscher wil experimenteren met verschillende vormen van coffeeshops om de problemen met de openbare orde aan te pakken en de criminaliteit te bestrijden. Maar het is juist ‘de markt’, dus de coffeeshops, waar uiteindelijk een einde aan moet worden gemaakt. Die markt brengt immers grootschalige productie en distributie met zich mee, en de coffeeshops zal zoveel mogelijk willen verkopen. Zo blijven zij ondanks allerlei inperkingen altijd jongeren en toeristen verleiden. Een oplossing zit in de uitzonderingsregel dat een bescheiden productie voor eigen consumptie wel mag. Maak het juridisch mogelijk in verenigingsverband binnen de individuele quota gezamenlijk te produceren! Een drugsvereniging met vergunning mag dan plantjes kweken. In elk geval neemt de overlast dan af, maar waarschijnlijk ook de achterdeurproblematiek. Coffeeshops verdwijnen op den duur en drugsverenigingen komen ervoor in de plaats. Dat zullen naar binnen gekeerde en discrete genootschappen zijn op anonieme, verscholen locaties, net zoals schietverenigingen bijvoorbeeld. En net als wapenbezitters zich gedragen om hun liefhebberij te beschermen, zorgen de leden van de drugsvereniging er dan ook voor alle eisen voor de vergunning goed na te leven. Met een strenge controle in eigen kring, en uit eigenbelang - om de vergunning niet te verliezen - zullen de leden het bij de politie melden als iemand de drugs zou dealen of ontvreemden. Winst is niet het motief, de consumptie is het doel. Bij toerbeurt helpen leden mee bij de teelt en bewaken ze de kas of het laboratorium tegen criminelen en niet-leden. Omdat alleen kleine handvoorraadjes over straat mogen, verdelen en consumeren de leden ter plekke de oogst. In beslotenheid, volgens eigen afspraken. Iedereen die het onderlinge vertrouwen schendt, wordt eruit gezet. Voor de overheid goedkope zelfregulering die ook past bij de drugscultuur. Voor de wetshandhaving wordt het heel overzichtelijk: iedereen die verkoopt is strafbaar. De productie, consumptie en het onderling delen mag in alle vrijheid. De consumptie-omvang zal mogelijk niet fundamenteel veranderen, maar de overlast en de criminaliteit kunnen wel beter bestreden worden. Waarschijnlijk neemt de productie door criminelen voor de Nederlandse markt al snel af omdat het lastig concurreren is met vrijwilligers die legaal tegen kostprijs voor zichzelf produceren. Alleen de buitenlandse vraag blijf over. Deze oplossing is ook nationaal te handhaven, we hebben geen onbegrijpelijk gedogen meer nodig. Medisch toezicht, goede voorlichting en preventie passen veel beter in dit ontwerp dan bij een marktoplossing. En de niet-industriële productie is waarschijnlijk ook milieuvriendelijker, omdat de liefhebbers voor eigen consumptie produceren zonder winstoogmerk. Het is ook veiliger dan illegale plantages in woonbuurten. De drugsconsumenten voor wie toegang tot legale drugs dan duurder en moeilijker worden, zijn degenen die geen vrienden hebben in die verenigingen. Nu worden zij wel perfect door de markt bediend: toeristen, scholieren en straattuig. Drugstoeristen zullen wegblijven, scholieren kost het veel meer moeite om drugs te verkrijgen en straattuig heeft niet het geduld en de toewijding om met potgrond, zaadjes en blaadjes te gaan tuinieren in een oude, afgelegen bedrijfshal. De drugsproblematiek is er duidelijk niet mee opgelost, maar het wordt wel overzichtelijker en hanteerbaarder voor politie, ouders en hulpverlening. Reinder Rustema, Amsterdam _______________________________________________ Gepubliceerd mailing list Gepubliceerd@reinder.rustema.nl http://reinder.rustema.nl/mailman/listinfo/gepubliceerd
