Karasa dada jadi sesek; terus we Lasmini diuk heula handapeun Kiara; ngalatih nafas jeung konsentrasi; ku manehna kapanggih ayeuna mah yen lamun jalanna nafas salaras; jalan getih oge normal; terus aya hawa haneut nyaliara na dirina; terus muter nepi ka puser; sanggeus sababaraha kali Lasmini ngarasa leuwih seger. Waduh bahaya geuning; sagala nu dipaksakeun tinangtu moal alus hasilna. Kitu gerentes hatena. Nya ayeuna mah sanggeus aya di na kasadaran; Lasmini teu wani maksakeun deui, ngan tiap lengkah make konsentrasi; enya we lalaunan ayeuna mah leumpang teh; enyaan lalaunanana teh; ngan orokaya kudu terus bari dipikir. Wah hese oge nganormalkeun kaayaan diri teh ? da ari biasa mah, matak kageteun batur; can nanaon batur geus nyahoeun yen aing jago silat; keun we rek disabaran. Nya sajeroning leumpaang teh Lasmini terus ngalatih pikeun bisa ngawasa awak sorangan supaya teu dikadalian ku eta Elmu Hampang raga nu hebat tea. “Wah cek Ibu, ieu Elmu teh Meunang ti bapa cenah, Ki sangga Prakosa alias Ki Nurustunung ! Wah lamun aya bapa mah, meureun geus diajarkeun kumaha ngawasa eta Elmu teh; teu mawa karep sorangan; tapi bisa dikadalian nurutkeun kahayang nu nyekelna.” Inget ka bapa, manehna beuki hormat ka bapana teh, lantaran tangtu bapana 10X lipet leuwih hebat elmuna. Lasmini jadi beuki sumanget ayeuna mah; teu karasa Lasmini lumpat supaya gancang nepi ka nu dituju.HANCA