Kadenge eta budak awewe ngomong ka tukang warung:”Mang cik nyuhunkeun sangu sareng cai; kuring halabhab jeung lapar pisan, ti isuk can manggih dahareun.” Tukang warung nyarita bari seuri :” Sok calik, nden, nu timana atuh enden teh ?” Ditanya kitu, si wanoja kaciri rada reuwaseun, tapi terus we nyarita:” Kuring ti lembur sabeulah, rek neruskeun perjalanan; nuhun pisan mun si mamang kersa nulungan ka abdi.” Barang sok sangu jeung deungeunna disodorkeun , langsung we didahar ku eta wanoja, terus ngaleguk caiteh nu disadiakeun na batok. Eta lalaki nu tiluan ngan sareuri; ngantep we; tapi panonna nu tiluan kaciri ting burileng. Sanggeus dahar, eta wanoja nganuhunkeun pisan ka tukaang warung, tapi barang pamitan, tukang warung nyarita:”Eh ke heula , mana bayaranana ? eta sataleneun.” Kaciri eta wanoja pias paromanna, nyebutkeun yen teu boga duit. “Eeeeh maneh teh musafir ? mun tatadi nyarita !?” “Kapan kuring geus nyarita, yen kuring MENTA.” “Hahahahaaha !” nu tiluan ngagakgak sareuri terus ngaluarkeun duit lima ketip bari nyarita ka tukang warung :”Heh Ardi ! tong sok medit ilaing ! Tah ieu lima ketip; keur mayar nu didahar ku ieu si nyai jeung kuring tiluan.” Eta wanoja kaciri nganuhunkeun pisan ; saterusna eta nu tiluan ngajakan ka eta budak awewe supaya milu ka maranehna; kaciri eta budak awewe rada ragu ragu; tapi satengah dipaksa dituyun leungeunna; nya terus we eta budak awewe teh milu. Eta nu tiluan terus asup ka lembur; dibawa ka hiji imah nu rada gede dibandingkeun umumna imah2 di dinya. Eta budak awewe teh disina mandi; waktu keur mandi diarintip ku nu tiluan bari kaciri napasna hos2an siga nu teu tahan. Lasmini mani kekerot, tapi nya nyabarkeun diri; hayang nempo rek kumaha tah eta nu tiluan teh; Lasmini oge geus gesat gesut ngaganti baju jadi Mawar Hideung. Waktu kira2 sanggeus na wanci maghrib; eta nu tiluan arasup ka kamer si budak awewe, bari sura seuri. Si budak awewe kaciri kacida sieuneunana; terus we nanya bari ngadegdeg:”Eh paman2 nu tiluan, bade naon !?”HANCA
