Meander 523 * Uitslag 1e Ronde Dichtersprijs, Simon Mulder

[meander]

Title: Uitslag 1e Ronde Dichtersprijs, Simon Mulder

Wordt deze mail niet goed weergegeven? Klik dan hier! Abonneren, opzeggen, wijzigen, schrijven, meewerken, reageren, vragen, steunen of adverteren? Zie colofon. Aflevering 523 * 30 oktober 2016 http://meandermagazine.net * http://ezine.meandermagazine.net Winnaars      Gedichten      Klassieker      Simon Mulder      Recensies      Colofon       De eerste ronde van de Meander Dichtersprijs 2017 is gewonnen door Martin Wijtgaard (1971) en Wim Vandeleene (1972). In september werden 77 gedichten ingeleverd. Zes beoordelaars kozen daaruit de twee beste gedichten. Wijtgaard en Vandeleene zijn nu kanshebber op de Meander Dichtersprijs 2017, die in het voorjaar wordt uitgereikt. Op dit moment is de tweede ronde aan de gang. Men kan daarvoor nog inzenden. Tot en met februari zijn er zes ronden, waaruit telkens twee kanshebbers worden gekozen. De twaalf kanshebbers strijden in mei om de eer en een bedrag van 350 euro. Zie meandermagazine.net/p. Martin Wijtgaard en Wim Vandeleene De gedichten werden deze keer beoordeeld door: Fleur Bodt, Yvonne Broekmans, Lennert Ras, Paul Roelofsen, Alja Spaan en Rob de Vos. Met deze gedichten wonnen Martin Wijtgaard en Wim Vandeleene de eerste ronde van de Meander Dichtersprijs 2017. Martin Wijtgaard (1971) Mayerling Om een keizerrijk te laten vallen volstaan drie kogels en een rattenstaart, de morbide weeffout in je bloed en een domein om op groot wild te knallen. Kies een ambitieuze reisgenoot, een begeleidster voor de jachtpartij te dweepziek om je naar de weg te vragen. Aan alles is gedacht: voor wie per se een treurspel schrijven wil waarin de held haar een decor van bordkarton belooft, pralines voert en schmiert totdat 'ie haar zijn loden bruidsschat door de kop mag jagen, ligt er een stapel lege vellen klaar. Het briefpapier is smal, de kranten nemen voor wat je hebt vergeten te vermelden de volle breedte van de boulevard. Wim Vanderleene (1972) het midden van de tafel na de bloemen zijn we de blos voorbij je vraagt een vinger en ik leg een open hand aan jouw kant van de tafel. je leunt achterover je haalt een hamer en slaat er naast de tafel barst. ik hoest splinters op misschien lukt het met een nagel? ik maak een vuist klaar een hart in een knokig pantser in het tuinhuis wenkt de kettingzaag en als we nu eens de hoeken van de tafel vijlen het midden zoeken. een raad van bestuur oprichten voor we in het rood gaan en de curator komt waar is dat midden dan? ergens tussen de polen het kompas liegt. het is geen stip op de kaart maar als ik mag geloven wat ik vermoed ligt het tussen ons, ver van het zelfbedrog op deze barst, waar ik mijn hand weer open   Vijf gedichten die de aandacht trokken tussen de inzendingen in de eerste ronde van de Meander Dichtersprijs 2017. Jeanet van Omme (1960) Waar vader is hij mag waar vader is hij mag toch wel eens terugkomen weet jij waar hij is weet je dat niet zeg ik hij is dood kijkt ze weg het lijkt of dit mijn moeder is deze vrager met haar eeuwenoude handen maar of dat zo is weet ik niet mevrouw met de kledingvoorschriften die haar dromen vertelt weet jij waar hij is weet je dat niet zangeres op de overloop en dronkelap op de wc tuinier die in zichzelf praat hij mag toch wel eens terugkomen meisje in Enschede en haar verzonnen vriendje onder de krentenboom moeder van drie dochters zeg ik hij is dood kijkt ze weg slappelachvrouw rokende lezer rotsige ruziemaker weet jij waar vader is weet jij waar hij is weet je dat niet zeg ik hij is dood kijkt ze weg hé een zeilboot ruim die taart eens op leuke mensen en ze wijst naar een foto van zichzelf en weet jij waar hij is Kris de Lameillieure (1962) ze zegt zoveel met één woord. en soms nog meer als ze zwijgt. een voor een puurt ze de letters. verfijnen, schrapen maar niet liquideren. in haar hoofd balanceert ze, weegt de regels af. ze berekent verhalen, verbeeldt de prijs. ik raak haar kwijt als ze woordeloos haar boek opent. gesloten hoofdstukken, stille tussenbladen. ze blijft herwerken op verdroogd perkament. altijd vraagt ze of ze nieuws zal schrijven. of haar laatste woord haar laatste is. Rinske Kegel (1973) Complexe botbreuk Moet ik een vijand nemen of iemand om op te mopperen zomaar iemand van straat plukken om in het gezicht te slaan, hard de vrede bewaren, waarin dan het zachte lapje van vroeger dat naar mij rook is gereïncarneerd als ik dood ga zal het een vliegend tapijt zijn in de tijd, zeker ik verlang naar een complexe botbreuk die toch gelijmd kan worden. Jill Marchant (1986) Nachtschade ge hebt mij mogen lenen maar ge hebt mij niet teruggezet wist ge niet waar mij te leggen waart ge vergeten op welke plank gij voor het eerst uw ogen brandde in mijn flank ik zoek een plek nu verhuis mij ge zocht naar hoe ge mij moest lezen best 's nachts of overdag? ik wachtte tot ge het juiste blad zou aanraken gij tot ik zou openvallen op de pagina met waarheid in pacht ik vroeg het mij al af of ge mij zou uitlezen tot aan mijn open einde - ge kunt daar niet tegen gij met uw universum open deuren ge hebt mij een paar keer verlengd - ge denkt altijd in het verlengde van tegelijkertijd andere boeken verleid - ge denkt altijd in verleiding ze op uw nachtkast gelegd naar mij gekeken een 'neen' gezwegen haar in uw bed gelezen ik zal de causaliteit niet overschatten ik zal sec zijn: de uitleentermijn is overschreden wij zijn klaar wie betaalt de nachtschade wie de boete - we stonden op uw kaart sec: open einde - ... J.V. Neylen (1989) vlieg Je schaduw deed denken aan een jonge vrouw wulps uitdagend op het bed — de levenspiek zo moeiteloos met een been gebogen, het andere gestrekt. Ik probeerde je er naartoe te draaien, maar je bleef met je poten als haren gevouwen in een hardnekkige yogarust. En ik met al mijn vechten, al dat duwen en trekken, wou plots dat ik, uit mijn schaduw getreden, een dergelijke rust kon beleven. Er straalde een esthetiek uit je groene koplampogen, mysterieus als art-nouveau. En dan trok je weg, zo volledig dat enkel ik nog uitgestrekt naast je lag.   In het volgende nummer meer gedichten uit de eerste ronde.   Nieuwe Klassieker Er zijn gedichten die de indruk wekken in één pennenstreek geschreven te zijn. Een hole-in-one. Het gedicht van Lévi Weemoedt dat Jeroen van den Heuvel deze maand voor ons bespreekt is zo’n gedicht. Maar schijn bedriegt. Het vergt heel wat vakmanschap –en misschien zelfs veel wikken, wegen en schrappen– voor je met zo weinig woorden zo veel kunt zeggen. Jeroen heeft in ieder geval veel woorden nodig om te laten zien dat elk woord precies, maar dan ook precies op zijn plaats staat. Rijk Verleden Ik was dronken toen ik je ontmoette Ik was dronken toen ik je verloor Wat kan er nog een hoop gebeuren Tussen twee dronkenschappen door Lévi Weemoedt (1948 Uit: Rijk Verleden (1999) Uitgever: Donker Deze bespreking en alle eerdere afleveringen zijn te lezen op de site van de Klassiekers. Verzekerd zijn van maandelijkse toezending? Ga naar abonneren.   Winnaars      Gedichten      Klassieker      Simon Mulder      Recensies      Colofon       Simon Mulder De mannen van de geest, die nacht aan nacht Steeds tussen stapels boeken zijn gezeten De mannen die, soms bladerend verbeten, Alsof in boeken wat zij zochten wacht, En dan weer kortaf krassend met hun pennen, Daar kalend en uitdijend in hun stoel De jaren tellen – en voor welk doel? Zij denken het heelal te kunnen mennen Met wet en stelsel op te kunnen tuigen En jagen op de sterren in hun vlucht; De mannen, die nog met hun laatste zucht De wereld voor zich willen laten buigen De mannen, die in kamertjes doorrookt Elkaar bestrijden om een onnut feit En zich verheugen om een nietigheid – Het spookt om hen zoals het in hen spookt Als men hen ziet, ziet men hen ontevreden; De mannen van de geest, die nacht aan nacht Steeds vrezen dat hun waarheid wordt ontkracht: Tot deze orde ben ik toegetreden. Uit: Avantgaerde, Leest der Poëzie, jaargang 2, februari 2011 Dat ik het, alle moed verzamelend, toen je daar stond, niet zei zoals verwacht, maar wankelmoedig, zacht, bedacht op vallen, onbeholpen stamelend; dat je gelachen hebt zoals je lacht; dat we twijfel en vormelijk verzet voorgewend hebben – niets heeft het belet: we vielen, we veroverden de nacht. Was het een wensen dat ik in je las, een naderen met een geschenk, was het een wenken, donker en onopgezet? Je werd onhoudbaar mooier dan je was. Mooier dan ik verdien. Je wist misschien al lang dat ik ons samen had gezien. Uit: De Titaan, literair blad uit het zuiden, no. 6, juli 2015   Uit het interview van Alja Spaan met Simon Mulder: Bij Oscar Wilde haal ik het natuurlijk in geen enkel opzicht.   *   Maar met die vorm gaat uiteraard ook een inhoud samen.   *   Voor zover het handigheid is, is het dus de handigheid van een ambacht dat men zich eigen heeft gemaakt.   *   Het is hoe dan ook lastig om niet te stileren en het niet enigszins ‘groot’ te brengen, als je het hebt over wat alleen in de kunst uit te drukken is.   *   Men gaat hopelijk naar huis met het besef: du mußt dein Leben ändern.   *   Mooi hoeft niet prettig, emotioneel gelijkmatig of gemakkelijk verteerbaar te zijn.   *   Het zou me opbreken als ik de hele dag aan de poëzie zou besteden.   *   Ik moet je teleurstellen waar het gympen of spijkerbroek betreft, deze heb ik niet in huis!     Winnaars      Gedichten      Klassieker      Simon Mulder      Recensies      Colofon       Recensies In die tijd die - Elly de Waard Rationele poëzie in een te strak jasje Elly de Waard maakt het de lezer van haar laatste bundel niet gemakkelijk. In veel gedichten lijkt de gedachte nadrukkelijk aan het gedicht zelf vooraf te gaan. Neem nu ’De loutering van de slaap’. In de eerste strofe worden we geïnformeerd over de hersenactiviteit ‘in de eerste, diepe / slaap’. De tweede strofe vervolgt: ‘in de remslaap liggen / de spieren verlamd / behalve die van / de ogen’. Het enige verschil met Wikipedia is, dat de zinnen hier op volstrekt willekeurige plaatsen zijn afgebroken. Brief aan wie niet bestaat - Peter WJ Brouwer Een dichter in dialoog met wie niet Levity Peters vindt ‘Brief aan wie niet bestaat’ van Peter WJ Brouwer heel goed: ‘Het begint al bij de titel op de omslag. Daar staat: 'Brief aan wie niet' in een ander lettertype gedrukt dan 'bestaat'. Het is een brief 'aan wie niet'. Dat is duidelijk: deze gedichten zijn ook aan mij gericht. ( … ) ‘Over het geheel genomen is ‘Brief aan wie niet bestaat’ een bundel die ik niet graag had willen missen en die blijft naklinken lang nadat je hem dichtgeslagen hebt, als een persoonlijk aan jou gerichte brief.’ Monniksoog - Cees Nooteboom ‘Beste Phaidros, waar ga je heen en waar kom je vandaan?’ De titel van deze recensie is de opening van de Phaidros van Plato, in de vertaling van de School voor Filosofie, Amsterdam. De Phaidros (in het Nederlands ook vaak aangeduid als ‘Phaedrus’), is een dialoog tussen Sokrates en één van zijn leerlingen waarin Plato allerhande thema’s uit zijn filosofie aansnijdt, met name het wezen van de taal, de eros en de retorica. In veel gedichten uit Monniksoog verwijst Nooteboom naar dit werk of reageert hij op denkbeelden hieruit. Recensie door Eric van Loo. Sonnetten voor Hanna. Een onderduikgeschiedenis in gedichten - Hans Keilson ‘Mijn opa schreef gedichten’, zegt Leila Hans Keilson (1909 - 2011) werd op zijn honderdste beroemd, omdat recensente en schrijfster Francine Prose hem in de ‘New York Times’ een van de beste schrijvers ter wereld noemde. De 'Sonnetten voor Hanna' stammen uit de oorlog. De Joodse auteur schreef in zijn moedertaal, die tevens de taal van zijn vijand was: in 1936 verhuisde hij met vrouw en kind van Duitsland naar Nederland. Jos Versteegen heeft de sonnetten vertaald. Recensent Hans Franse: 'Deze poëtische verslaggeving van een liefde tijdens het onderduiken, is zeer de moeite waard.'   Winnaars      Gedichten      Klassieker      Simon Mulder      Recensies      Colofon       Colofon meandermagazine.net * ezine.meandermagazine.net Abonneren, opzeggen of e-mailadres wijzigen? Dat gaat het eenvoudigste op meandermagazine.net/service. Schrijf je zelf gedichten en wil je een keer in Meander staan?  Bied ons dan je werk aan via het formulier op contact.meandermagazine.net/kopij.php. Dan bekijkt de redactie of we je werk interessant genoeg vinden voor publicatie in Meander. Ken je iemand anders die wel eens in Meander zou mogen staan? Een dichter die echt de moeite waard is en die we bij Meander tot nu toe over het hoofd hebben gezien? Vertel het ons op contact.meandermagazine.net/tip.php. In het colofon op de site staat, wie er meewerken aan Meander. Wil je ook meewerken aan Meander? Bijvoorbeeld als schrijver van recensies, als interviewer of als ontdekker van nieuwe talenten? Laat het ons weten via contact.meandermagazine.net/meewerken.php Een vraag of opmerking over Meander? Gebruik het formulier op contact.meandermagazine.net. Meander wordt uitgegeven door en financieel mogelijk gemaakt door de Stichting Literatuursite Meander. Wil je Meander financieel steunen? Dat kunnen we goed gebruiken! Maak een gift over of word voor twaalf euro per jaar Vriend van Meander. steun.meanderstichting.info. Adverteren in Meander? Niet duur en je bereikt aardig wat mensen die in poëzie geïnteresseerd zijn. Vraag informatie via contact.meandermagazine.net. ISSN 1871-1820 * Verdere verspreiding van de in deze uitgave opgenomen teksten is alleen toegestaan met voorafgaande en uitdrukkelijke toestemming van de auteur(s) of rechthebbenden.