Legalizam podijelio Srbiju Bez obzira na mucna osjecanja prilikom gledanja snimaka sa prvog suocavanja Milosevica u Haskom tribunalu, ipak se moze reci da je taj slucaj u mnogome doprinio da se jasno definisu i u potpunosti sagledaju politicke podjele na srbijanskoj politickoj sceni. Dakako, to ne znaci da su demokrate svi oni koji su bili za izrucenje, kao sto nijesu protivici demokratije svi oni koji su bili protiv izrucenja Milosevica. Cak je i medju demokratama bilo razlike. Jednima je falilo malo vise dostojanstva, a drugima malo manje arogancije, a i jednima i drugima smisla za realnost. Bilo kako bilo, taj slucaj je transparentno pokazao da su na jednoj strani vlast u Srbiji, koja ima podrsku medjunarodne zajednice i susjednih drzava, koju podrzavaju manjinski narodi u Srbiji, uz koju je policija, kao i najveci broj kreativnih ljudi, pocev od nauke, kulture, sporta, umjetnosti itd. Uz takvu Srbiju je gro uspjesnih menadzera i intelektualne elite. Na drugoj strani je vlast u SRJ, na celu sa predsjednikom SRJ uz koga je Vojska Jugoslavije, Srpska pravoslavna crkva, ali i ekstremne nacionalisticke i komunisticke stranke u Srbiji. To je, jednom rijecju, podjela na demokratsku i nedemokratsku, evropsku i ksenofobicnu Srbiju. Srbija je, dakle, dosla u poziciju potpuno identicno onoj u kojoj se Crna Gora nalazi evo vec nekoliko godina. Ako bi se zeljelo personifikovati te odnose, onda bi se moglo reci da je Kostunica danas za Srbiju ono sto je, koliko do juce, za Crnu Goru bio Milosevic. Jedina je razlika ipak u tome sto je Milosevic bio spreman za rat u Crnoj Gori, sto dokazuje postojanje famoznog Sedmog bataljona, dok Kostunica sasvim sigurno nece ratom sprecavati demokratsku evoluciju Srbije, ali ce funkciju Sedmog bataljona preuzeti neizbjezni "legalizam". Medjutim, Kostunica moze uraditi (i vjerovatno ce uraditi) ono sto je Milosevic godinama radio Crnoj Gori, tj. stvarati uslove u kojima je demokratski najteze vladati, uslove u kojima je demokratski najteze vladati, uslove u kojima se demokrata vladavina najmanje isplati onima koji hoce demokratski da vladaju. Ako demokratija ne obavezuje respektabilan broj stanovnistva i politickih snaga koje ih predvode, onda se zalaganje za demokratsku i pravnu drzavu u praksi svodi na slabost i nemoc demokratskih snaga. Zaludu se mozete zalagati za jednakost pred zakonom ako imate snaznog politickog protivnika koga ta norma uopste ne obavezuje koji javno obecava da ce zakon tumaciti u zavisnosti od politicke pripadnosti. Takvo tumacenje se godinama slusalo od Milosevicevih pristalica u Crnoj Gori, a to se isto danas cuje u Srbiji. Nepostojanje demokratije kao opsteg konsensusa bice stvarnost sa kojom ce se demokratska Srbija svakodnevno suocavati. Ono sto demokratskoj Srbiji, uz zvuke "legalizma", slijedi jesu gromke optuzbe za izdaju, nepatriotizam, separatizam, poslusnost prema Zapadu, kriminalne aktivnosti itd. Kada se zna koliko je ljudskih i politickih neprijatnosti crnogorsko rukovodstvo dozivljavalo zbog istih optuzbi od istih aktera, onda srbijanskim demokratama ne treba ni malo zavidjeti i tesko je pozeljeti ikome da bude u njihovoj kuci. Isto tako ne treba sumnjati da ce se i njima dogoditi "Dan" i "Glas Crnogoraca". Slobodan Milacic http://www.pobjeda.co.yu/rubrike/politika/politika_6.htm Miroslav Antic, http://www.antic.org/ Srpska Informativna Mreza [EMAIL PROTECTED] http://www.antic.org/
