[Orasi] Μια «Λυσσασμένη Γάτα» νιαουρίζει απειλητικά στο κέντρο της Αθήνας

[Σκορδίλης Σπύρος]

Protagon.gr - Παρασκευή, 27 Οκτωβρίου 2017 - 16:28

Μια «Λυσσασμένη Γάτα» νιαουρίζει απειλητικά στο κέντρο της Αθήνας

Ένα μάτσο κουφάρια πλοίων να σαπίζουν σε μια γωνιά του λιμανιού της Νέας 
Ορλεάνης μια μουντή, συννεφιασμένη μέρα θα μπορούσε να είναι ένας από τους 
πολλούς συμβολισμούς της ζωής και του έργου ενός από τους μεγαλύτερους 
δραματοποιούς του παγκόσμιου θεάτρου. Ο μεγάλος Τένεσι Ουίλιαμς έζησε μια ζωή 
γεμάτη μεγάλες επιτυχίες. Που φαίνεται όμως ότι ήταν αποτέλεσμα ενός 
δυστυχισμένου, κατά τα άλλα βίου.

Αλήθεια θα υπήρχε ποτέ Μπλανς Ντυμπουά, πριγκίπισσα Κοσμονόπολις ή ακόμα και 
εκείνη η κυρία Στόουν με την ρωμαϊκή της άνοιξη, αν δεν υπήρχαν στην ζωή του 
συγγραφέα η μητέρα του και, κυρίως, η αδερφή του, Ρόουζ; Θα ήταν ποτέ ικανός να 
πλάσει τόσο καθημερινούς και συνάμα τόσο σύνθετους χαρακτήρες αν δεν μεγάλωνε 
σε μια δυσλειτουργική οικογένεια σαν την δική του; Θα κατάφερνε ποτέ να 
τιθασεύσει τους δαίμονες του (για να τους ξορκίσει ούτε λόγος) αν δεν κατάφερνε 
να αποτυπώσει στο χαρτί όλα αυτά που τον στοίχειωναν;

Στις σελίδες των έργων του φανερώνεται η πλάνη του αμερικανικού ονείρου, 
εξυφαίνεται η αποδόμηση της «Αγίας Οικογένειας» και αποκαλύπτονται τα ψέματα 
που επιμελώς κρύφτηκαν κάτω από το χαλί της ευμάρειας. Μέσα σε συνήθως πνιγηρές 
ατμόσφαιρες, γεμάτες καπνούς, ιδρώτα και υγρασία, οι ήρωες του Ουίλιαμς 
επιβιώνουν, ασφυκτιούν, λογομαχούν και τσακώνονται, και ποτέ, ή σχεδόν ποτέ, 
δεν βγαίνουν νικητές. Το αρχαίο δράμα αναβιώνει μέσα από τις σελίδες των 
πεσιμιστικών του αριστουργημάτων, δύο από τα οποία κερδίζουν το βραβείο 
Πούλιτζερ: «Λεωφορείο ο Πόθος» το 1948 και «Λυσσασμένη Γάτα» το 1955.

Το δεύτερο εξ’ αυτών μεταφέρθηκε φέτος και στην αθηναϊκή θεατρική σκηνή, 
έχοντας προηγουμένως φυσικά γνωρίσει πλήθος άλλων διασκευών. Από τις 18 
Οκτωβρίου στο θέατρο «Θησείον» ένας εξαιρετικός θίασος, με επικεφαλής τον 
Νικήτα Τσακίρογλου φέρνει στα μάτια του κοινού τα ανομολόγητα μυστικά και τις 
κρυμμένες αλήθειες μιας φαινομενικά αξιοσέβαστης, παραδοσιακής οικογένειας του 
αμερικανικού Νότου.

Από Τετάρτη έως Κυριακή, οι ήρωες του αριστουργήματος του Ουίλιαμς ζωντανεύουν 
επί σκηνής, γίνονται πιόνια πότε του έρωτα και πότε του θανάτου και μας 
παρουσιάζονται ως ξένοι που απλώς συμβιώνουν σε ένα παιχνίδι που όλοι στο τέλος 
θα βγουν χαμένοι.

Όπως άλλωστε λέει χαρακτηριστικά και η Μάγκι: «Δεν ζω μαζί σου, απλώς 
μοιραζόμαστε το ίδιο κλουβί».

«Λυσσασμένη Γάτα»
του Τενεσί Ουίλιαμς
«θησείον – ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ»
Τουρναβίτου 7, Αθήνα (Ψυρρή)
Για εισιτήρια:
http://tickets.public.gr/

http://www.protagon.gr/epikairotita/politismos/mia-lyssasmeni-gata-niaourizei-apeilitika-sto-kentro-tis-athinas-44341503481

 

Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις 
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών

[Orasi] ενα σχολιο

[Panagiotis Grammenidis]

Μου ζητούν πρόβλεψη για τη μάχη της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Ιδού λοιπόν:
Α´ γύρος: 1η Φώφη, 2ος Σταύρος
Τα υπόλοιπα δε θέλουν πολύ μυαλό!


 

Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις 
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών

[Orasi] ΑΝΕΚΔΟΤΟ

[Γιώργος Καλουδάκης]

 

 Ένα ζευγάρι είναι παντρεμένο 50 ολόκληρα χρόνια. Μια μέρα στο τραπέζι του 
πρωινού λέει η γιαγιά. 

-Σκέψου αγάπη μου, πριν 50 χρόνια καθόμασταν σ αυτό το τραπέζι μαζί. 

-Το ξέρω, απαντάει ο γέρος. Πριν 50 χρόνια καθόμασταν εδώ ολόγυμνοι σαν 
πιτσουνάκια και απολαμβάναμε το πρωινό μας. 

 

 -Ας ξαναζήσουμε αγάπη μου εκείνα τα όμορφα χρόνια, πρότεινε η γριά. 

Έτσι κι έγινε. Έβγαλαν και οι δύο τα ρούχα τους και κάθισαν ξανά. 

- Ξέρεις αγάπη μου, είπε η γριά γεμάτη ενθουσιασμό, οι ρώγες μου είναι τόσο 
καυτές για σένα όσο ήταν και πριν από 50 χρόνια. 

 

- Δεν εκπλήσσομαι, είπε ο γέρος. Η μία είναι μέσα στο τσάι και η άλλη 
μέσα στην ομελέτα! 

-  
 

Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις 
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών

[Orasi] Οι σκύλοι μυρίζονται και ανιχνεύουν καρκίνους

[Γιώργος Καλουδάκης]

Οι σκύλοι μυρίζονται και ανιχνεύουν καρκίνους

http://dogtrainer-dogtrainer.blogspot.gr/2012/09/blog-post_24.html

 Οι σκύλοι μπορούν να εκπαιδευτούν στο να μυρίζονται και να ανιχνεύουν 
καρκίνους.  

Η όσφρηση των καλύτερων τετραπόδων φίλων του ανθρώπου, των σκύλων, είναι  από 
10.000 μέχρι 100.000 καλύτερη από εκείνη των ανθρώπων.

 

Χάρις στην εξαιρετική τους όσφρηση, μπορούν να εντοπίζουν τις πτητικές 
οργανικές ουσίες που παράγουν οι καρκίνοι έστω και εάν αυτές παράγονται σε πολύ 
μικρές ποσότητες.

 

Το ενδιαφέρον των γιατρών για τις οσφρητικές ικανότητες των σκύλων να 
ανιχνεύουν καρκίνους άρχισε από το 1989. Η αφορμή ήταν το ασυνήθιστο και 
υπερβολικό ενδιαφέρον του σκύλου μιας ασθενούς για μια δερματική βλάβη που είχε 
αυτή στο πόδι της. 

 

Ακόμη και όταν φορούσε παντελόνι, ο σκύλος ενδιαφερόταν συνεχώς για την εν λόγω 
βλάβη και όχι γιά άλλες αλλοιώσεις του δέρματος της. Τελικά αποδείχτηκε ότι η 
δερματική αλλοίωση που μυριζόταν ο σκύλος ήταν κακόηθες μελάνωμα.

 

 

Μετά από την πρώτη αυτή παρατήρηση ακολούθησαν και άλλες περιγραφές σκύλων που 
μπορούσαν να εντοπίσουν με την όσφρηση τους, καρκίνους. Εκτός από τον καρκίνο 
του δέρματος,  περιγράφηκαν περιπτώσεις όπου σκύλοι είχαν ανιχνεύσει καρκίνους 
του μαστού και του πνεύμονα.

 

Με βάση αυτά τα στοιχεία, γιατροί από το Ηνωμένο Βασίλειο, θέλησαν να 
εξερευνήσουν για πρώτη φορά με επιστημονικό τρόπο τις δυνατότητες που έχουν οι 
σκύλοι να μυρίζονται και να ανιχνεύουν καρκίνους.

 

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν 6 σκύλους διαφορετικού είδους, δείγματα ούρων 
από 36 ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστης και από 108 άλλα άτομα που ήταν 
είτε υγιή ή είχαν μια άλλη μη καρκινική πάθηση. Οι σκύλοι είχαν εκπαιδευτεί για 
περισσότερο από 7 μήνες για να διακρίνουν τα ούρα ασθενών με καρκίνο ουροδόχου 
κύστης από εκείνα άλλων ατόμων, υγιών ή μη, αλλά χωρίς καρκίνο.

 

Ο κάθε σκύλος υποβλήθηκε σε 9 διαφορετικά τεστ. Κάθε φορά που ένας σκύλος 
αναγνώριζε ένα δείγμα που προερχόταν από ασθενή με καρκίνο, ξάπλωνε δίπλα από 
το δείγμα.

 

Τα αποτελέσματα των δοκιμασιών έδειξαν ότι οι σκύλοι είχαν επιτυχία της τάξης 
του 41%. Εάν οι σκύλοι θα διάλεγαν με βάση την τύχη τα δείγματα, τότε το 
ποσοστό της επιτυχίας τους, δεν θα ξεπερνούσε το 14%. 

Η ικανότητα των σκύλων να βρίσκουν τη χαρακτηριστική μυρωδιά των καρκινικών 
κυττάρων, ήταν ανεξάρτητη από άλλα χημικά χαρακτηριστικά των ούρων όπως για 
παράδειγμα η παρουσία αίματος.

 

Υπήρξε μάλιστα μια περίπτωση όπου σε ένα άτομο που έδωσε ούρα ως μη 
καρκινοπαθής, οι σκύλοι σταθερά έδειχναν ότι τα ούρα του περιείχαν πτητικές 
οργανικές ουσίες από καρκίνο άρα ο ασθενής είχε πρόβλημα.  

 

Οι συνήθεις εξετάσεις όπως η κυστεοσκόπηση και το υπερηχογράφημα δεν ήσαν 
αρχικά θετικά. Οι επαναληπτικές εξετάσεις έδειξαν ότι ο εν λόγω ασθενής είχε 
πράγματι καρκίνο ο οποίος εντοπιζόταν στο δεξιό νεφρό του, γεγονός που δικαίωσε 
τους σκύλους.



 

Πρόκειται για την πρώτη πειραματική έρευνα που τεκμηριώνει με επιστημονικό 
τρόπο ότι οι σκύλοι είναι ικανοί να ανιχνεύουν τον καρκίνο με την όσφρηση τους 
και ότι το γεγονός αυτό δεν οφείλεται στην τύχη. 

 

Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι οι σκύλοι που χρησιμοποιήθηκαν στην εν λόγω 
έρευνα δεν ήταν από ράτσες σκύλων που είναι γνωστές για τις οσφρητικές τους 
ικανότητες. 

 

Η γνώμη μας είναι ότι προσφέρεται η βάση για μελλοντικές εργασίες που θα 
εξερευνήσουν περισσότερο τις ικανότητες σκύλων με ισχυρή όσφρηση για να 
προσφέρουν στην έγκαιρη διάγνωση των καρκίνων.

 

Επίσης θα πρέπει να βρεθεί όλο το φάσμα των καρκίνων τους οποίους είναι σε θέση 
οι σκύλοι να αναγνωρίζουν. Ήδη τα πρώτα στοιχεία δείχνουν την ικανότητα των 
σκύλων να μυρίζονται ουσίες από καρκίνο του δέρματος, των πνευμόνων, του 
μαστού, της ουροδόχου κύστης και του νεφρού. 

 

Γνωρίζοντας ότι πολλοί καρκίνοι απελευθερώνουν ουσίες στο αίμα, τότε βλέπουμε 
σε πόσο μεγάλο βαθμό θα μπορούσαν να προσφέρουν οι τετράποδοι καλύτεροι φίλοι 
του ανθρώπου. Σίγουρα από επιστημονική άποψη, η αναγνώριση και εκμετάλλευση των 
ικανοτήτων των σκύλων μπορεί να μας μάθουν και να μας βοηθήσουν πολύ.

 

Μια εφαρμογή που μπορεί να προκύψει είναι αφού πρώτα αναγνωριστούν με ακρίβεια 
ποιες πτητικές ουσίες από τον καρκίνο μυρίζονται οι σκύλοι, να κατασκευαστούν 
μηχανήματα ακριβείας που να ανιχνεύουν τις εν λόγω πτητικές ουσίες.


 

Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/

[Orasi] Τι πράγμα είναι ο πόλεμος; Δυο άγνωστες επιστολές Αϊνστάιν - Φρόιντ

[Γιώργος Καλουδάκης]

Τι πράγμα είναι ο πόλεμος; Δυο άγνωστες επιστολές Αϊνστάιν - Φρόιντ

http://antikleidi.com/2014/10/26/ainstain-froind/

Τι πράγμα είναι ο πόλεμος; Ρωτάει ο Αϊνστάιν και απαντάει ο Φρόιντ.

Δημοσιεύουμε παρακάτω αυτό το σπάνιο κείμενο, που είναι σαν να γράφεται σήμερα. 
Τόσο αίμα που πότισε και ποτίζει τον πλανήτη, δεν έβαλε μυαλό στους απανταχού 
στρατοκράτες. Η ιστορία των επιστολών Αϊνστάιν - Φρόιντ ξεκινάει το 1931, όταν 
η Διαρκής επιτροπή Γραμμάτων και Τεχνών της Κοινωνίας των Εθνών, κάλεσε το 
Διεθνές Ινστιτούτο Μορφωτικής Συνεργασίας, να φροντίσει για μια ανταλλαγή 
επιστολών, μεταξύ των εκπροσώπων της πνευματικής ζωής της εποχής, με θέματα που 
θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην Κοινωνία των Εθνών και στη ζωή γενικότερα. 
Ανάμεσα στους πρώτους που ρωτήθηκαν ήταν και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος 
ανέφερε το όνομα του Φρόιντ. Η σύντομη αλληλογραφία μεταξύ Αϊνστάιν και Φρόιντ 
έγινε το καλοκαίρι του 1932 και δημοσιεύθηκε στο Παρίσι στις αρχές του 1933 με 
τίτλο «Η δυσκολία του πολιτισμού». Οι δύο άνδρες πρόβλεπαν το τέλος της 
Κοινωνίας των Εθνών - που επήλθε. Τώρα ο ΟΗΕ κατάντησε ενεργούμενο των ΗΠΑ, 
ένας οργανισμός για τα μάτια και για να ευλογήσει - όταν έρθει η ώρα, την 
έναρξη του Πολέμου.

 

einstein1

 

Πότσδαμ, 30 Ιουλίου 1932,

 

Αγαπητέ, κύριε Φρόιντ, η πρόταση που μου έγινε από την Κοινωνία ίων Εθνών και 
από το Διεθνές Ινστιτούτο πνευματικής συνεργασίας, του Παρισιού, να καλέσω 
δηλαδή ένα πρόσωπο της αρεσκείας μου σε μια ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων, με θέμα 
ένα οποιοδήποτε πρόβλημα από μένα διαλεγμένο, μου προσφέρει την καλοδεχούμενη 
ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί σας, αντιμετωπίζοντας μια ερώτηση, η οποία φαίνεται 
στην σημερινή κατάσταση του κόσμου, η πιο επείγουσα απ' όλες όσες αντιμετωπίζει 
ο πολιτισμός: 

 

Η ερώτηση είναι: Υπάρχει ένας τρόπος για να ελευθερωθούν οι άνθρωποι από το 
κακό πεπρωμένο του πολέμου;

 

Τώρα πια είναι γνωστό, ότι με την πρόοδο της σύγχρονης επιστήμης, η απάντηση 
στην ερώτηση αυτή είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τον πολιτισμό, που ξέρουμε, 
και όμως, παρ' όλη την καλή θέληση που υπάρχει, καμιά προσπάθεια λύσης δεν έχει 
οδηγήσει σε κάτι το συγκεκριμένο. Μια και δεν έχω εθνικιστικές προκαταλήψεις, 
βλέπω προσωπικά ένα απλό τρόπο να αντιμετωπισθεί η εξωτερική δηλαδή ή 
οργανωτική άποψη του προβλήματος: τα κράτη θα δημιουργήσουν μια νομοθετική και 
δικαστική εξουσία, αρμοδιότητα της οποίας θα είναι να αντιμετωπίζει όλες τις 
συγκρούσεις που θα δημιουργούνται μεταξύ τους. Σήμερα όμως απέχουμε πάρα πολύ 
από να διαθέτουμε μια υπερκρατική οργάνωση, μια οργάνωση υπερεθνική που θα 
μπορεί να εκδίδει αποφάσεις και να επιβάλει με την βία την εκτέλεση των 
αποφάσεων αυτών. 

 

Έτσι λοιπόν φτάνω στο πρώτο μου αξίωμα: 

 

 

η επιδίωξη της διεθνούς ασφαλείας συνεπάγεται το ότι κάθε κράτος θα πρεπει να 
απαρνηθεί μέσα σε ορισμένα όρια, την ελευθερία των ενεργειών του, δηλαδή την 
κυριαρχία του, είναι φανερό πέρα από οποιαδήποτε αμφιβολία, ότι δεν υπάρχει 
άλλος δρόμος να πετύχουμε μια μέτρια ασφάλεια.

 

Η αποτυχία των προσπαθειών που έγιναν τα τελευταία δέκα χρόνια προς την 
κατεύθυνση αυτή, μας οδηγεί στο συμπέρασμα, χωρίς ούτε σκιά αμφιβολίας, ότι εδώ 
ενεργούν ισχυροί ψυχολογικοί παράγοντες, οι οποίοι παραλύουν τις προσπάθειες. 
Μερικοί από τους παράγοντες αυτούς είναι οφθαλμοφανείς. Η δίψα της εξουσίας της 
κυρίαρχης τάξης βρίσκεται σε κάθε κράτος σε αντίθεση με τον οποιοδήποτε 
περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας. Η μεγάλη αυτή επιθυμία για πολιτική εξουσία, 
συμφωνεί με τις φιλοδοξίες εκείνων, που αναζητούν μόνον χρηματικά και 
οικονομικά οφέλη. Σκέφτομαι κυρίως την μικρή αλλά και αποφασιστική εκείνη 
ομάδα, που με δραστηριότητα σε κάθε κράτος και αδιαφορώντας για οτιδήποτε 
βλέπει στον πόλεμο, δηλαδή στην κατασκευή και στην πώληση των όπλων, μόνο μία 
ευκαιρία εξυπηρετήσεως των προσωπικών συμφερόντων και της προσωπικής δύναμης. 

 

   

 

 

Είναι δυνατόν η μειοψηφία αυτή να υποτάσσει στις επιθυμίες της την λαϊκή μάζα, 
η οποία από τον πόλεμο θα έχει μόνο βάσανα και ζημίες; Μια εύκολη απάντηση θα 
ήταν, ότι η μειοψηφία εκείνων που κάθε φορά βρίσκονται στην εξουσία, έχει στα 
χέρια της τα σχολεία και τον τύπο και επί πλέον τις θρησκευτικές οργανώσεις. 
Αυτό της επιτρέπει να οργανώνει και να κατευθύνει τα αισθήματα των μαζών 
μετατρέποντάς τα σε όργανα της πολιτικής της.

 

Albert-Einstein-2

 

Ούτε όμως η απάντηση αυτή δίνει μια ολοκληρωτική λύση και ταυτόχρονα προκαλεί 
την επόμενη ερώτηση: Πώς είναι δυνατόν η μάζα να εγκαταλείπει τον εαυτό της στα 
μέσα που αναφέραμε πιο πάνω, να γίνεται έξαλλη και να οδηγείται στο ολοκαύτωμα; 
Είναι δυνατόν να δώσουμε μια απάντηση: 

 

 

Επειδή ο άνθρωπος έχει μέσα του την τάση για μίσος και για καταστροφή. Σε 
ομαλούς καιρούς το πάθος του αυτό μένει κρυμμένο και ξεπροβάλλει μόνο σε 
εξαιρετικές περιστάσεις. Είναι όμως αρκετά εύκολο να το ερεθίσουμε και να το 
ανεβάσουμε στο ύψος μια συλλογικής ψύχωσης;

 

Φτάνουμε έτσι στην τελευταία ερώτηση: Είναι δυνατόν να κατευθύνουμε την 
ψυχολογική ανάπτυξη των ανθρώπων 

[Orasi] Το έντερο υπεύθυνο για όλες τις ασθένειες

[Stelios Tsaggaris]

Η εντερική δυσβίωση προκαλεί πολλές ασθένειες
Η εντερική δυσβίωση απειλή τη σωματική και ψυχική μας υγεία. 
Τα αντικαταθλιπτικά, τα αντιβιοτικά, τα γαστρικά αντιεκκριτικά που 
υπερκαταναλώνονται υποβοηθούν στην ανάπτυξη ανθεκτικών βακτηριακών ειδών και 
συμβάλλουν στην ανάπτυξη μυκήτων και στην ανάπτυξη πολλών ασθενειών. 
Η Candida παράγει, μάλιστα, πολλές τοξικές ουσίες που προκαλούν αλλεργίες, 
ατοπική δερματίτιδα, τροφική δυσανεξία, ψωρίαση, σμηγματορροϊκό έκζεμα, 
δερματίτιδα εξ επαφής, λευκή μεμβράνη, συγκάματα, γαστροοισοφαγική 
παλινδρόμηση, σπαστική κολίτιδα, προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, δυσμηνόρροια, 
ανωμαλίες περιόδου, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, άγχος, τρέμουλο, αίσθημα 
παλμών, διανοητική σύγχυση, αγωνία, αδυναμία, κόπωση, απώλεια ενέργειας κ.ά. 
Όμως, προκαλεί και ρευματοειδή αρθρίτιδα, νόσο του Chron, έλκη στο έντερο, 
αυτοάνοσα νοσήματα, ενδομητρίωση, σκλήρυνση κατά πλάκας, αυτισμό κ.ά.
Αντίθετα, το κολοβακτηρίδιο που συμβιώνει φυσιολογικά στο έντερο είναι υψηλός 
ανταγωνιστής και μη ειδικός ανοσοποιητικός διεγέρτης και προστατεύει από πολλά 
παθογόνα βακτήρια.
Η φυσιολογική χλωρίδα του γαστρεντερικού συστήματος
Το γαστρεντερικό σύστημα είναι ένας σωλήνας, όπου γίνονται δισεκατομμύρια 
αντιδράσεις καθημερινά, όπως η ρύθμιση του μεταβολισμού και η ανοσοποίηση.
Το ανοσοποιητικό σύστημα αποτελείται από:
Λεμφοκύτταρα
Πλασματοκύτταρα
Μακροφάγα
Πλάκες του Peyer
Λεμφογάγγλια μεσεντερίου
Ο βαθμός του pH στα διάφορα σημεία του γαστρεντερικού συστήματος ρυθμίζει, 
επίσης, την κανονική του λειτουργία. Έτσι, το pH στο στομάχι είναι πολύ όξινο 
για να μην υπάρχουν καθόλου βακτήρια στο γαστρικό υγρό. Όσο πιο κάτω βρίσκεται 
το γαστρεντερικό σύστημα το pH γίνεται πιο ουδέτερο και στον ειλεό και στη 
νήστιδα υπάρχουν μερικά εκατομμύρια βακτήρια ανά χιλιοστό, ενώ στο κατιόν και 
στο ορθό φθάνουν τα 1014 ανά χιλιοστό. Το pH είναι 7 στο τυφλό και στο ανιόν 
κόλο, 5,5 στο εγκάρσιο και κατιόν κόλο και 5 στο σιγμοειδές και στο λεπτό 
έντερο. Αυτή η εσωτερική ισορροπία της βακτηριακής χλωρίδας και του pH είναι 
πρωταρχικής αξίας για την εύρρυθμη λειτουργία και την τέλεια απορρόφηση κατά 
την διαδρομή όλου του γαστρεντερικού συστήματος.
Οι ανοσοσφαιρίνες IgA χρησιμεύουν στη ρύθμιση και στη διατήρηση της 
ανοσοποιητικής ομοιόστασης της μεμβράνης του εντερικού βλεννογόνου:
-Έχουν αντιικές ιδιότητες, ακόμη κι αν υπάρχει ανεπάρκεια συμπληρώματος
-Έχουν αντιβακτηριακές ιδιότητες
-Έχουν δράση στη σύνθεση και συγκρότηση του ινιδικού της βλέννας
-Έχουν δράση στον ανοσοποιητικό αποκλεισμό
-Βοηθούν στην ενεργοποίηση των εντερικών ενζύμων
Η ανεπάρκεια των ανοσοσφαιρινών IgA συνδέεται με γαστρεντερικές παθήσεις, με 
αυτοάνοσες ασθένειες, με κακοήθεις νεοπλασίες, με βρογχοπνευμονικές λοιμώξεις 
και αλλεργίες.
Οι συνέπειες της εντερικής δυσβίωσης:
-Τοπικές
Χρόνια κολίτιδα
Νόσος του Chron
Εντερικοί πολύποδες
Εκκολπώματα
Καρκίνος
-Ηπατικές
Ηπατική ανεπάρκεια
Κίρρωση
-Μεταβολικές
Σακχαρώδης διαβήτης
-Ανοσολογικές
Αλλεργία
Τροφική ανεπάρκεια
Αρθρίτιδες
Μυοσκελετικές διαταραχές
-Ψυχoσωματικές
Κατάθλιψη
-Κυκλοφορικές
Φλεβική ανεπάρκεια κάτω άκρων
Αιμορροϊδικά σύνδρομα
Αρτηριοσκλήρυνση
Υπέρταση
Γενικά, η εντερική δυσβίωση προκαλεί:
Επιπεφυκίτιδα
Μολύνσεις στο αυτί
Τροφική δυσανεξία
Γαστρική διάταση
Χρόνια κυστίτιδα
Κολπικές εκκρίσεις
Κατακράτηση υγρών
Ορμονικές διαταραχές
Ελλιπές βάρος
Αλωπεκία
Πιτυρίδα
Ιγμορίτιδα
Πονόλαιμο
Προβλήματα στο θώρακα
Φλεγμονή του γαστρεντερικού σωλήνα
Αλλεργίες
Ονυχομυκητιάσεις
Φλεγμονή στο πέος και στο όσχεο
Μυϊκούς και αρθρικούς πόνους
Πόδι του αθλητή
Παχυσαρκία και αδυναμία απώλεια βάρους, παρά την δίαιτα κ.ά
Η μεταμόσχευση των γαλακτοβάκιλλων και η βελτίωση του εντερικού περιβάλλοντος 
μπορεί να θεραπεύσουν την δυσβίωση. Έτσι, πρέπει να αποβληθεί ο παθογόνος 
παράγοντας της δυσβίωσης και να αλλαχθεί το εντερικό περιβάλλον. Αν δεν γίνει 
αυτό, οι σακχαρομύκητες, ιδίως, σε ανοσολογική ανεπάρκεια θα διεισδύσουν στο 
λεμφικό και κυκλοφορικό σύστημα στο αίμα, μέσα από τις λάχνες του εντερικού 
βλεννογόνου και διαμέσου των βλαβών του επιθηλίου του εντέρου και θα μολύνουν 
και θα καταστρέψουν μακρινά όργανα. Ο aspergillus και η candida προσβάλλουν 
έτσι τους βρόγχους, τους πνεύμονες και τη μιτροειδή βαλβίδα.
Οι αιτίες αλλοίωσης της εντερικής χλωρίδας:
Τροφικές
Δίαιτα χωρίς φυτικές ίνες
Μειωμένη κατανάλωση λαχανικών
Μειωμένη κατανάλωση γαλακτοκομικών
Ιατρογενείς
Χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, κατάχρηση αντιβιοτικών, πολλοί σουλφαμιδικοί 
παράγοντες, κορτικοστερεοειδή, αντισυλληπτικά, καθαρτικά κ.ά.
Τοξινώσεις
Χρωστικές ουσίες τροφών
Συντηρητικά
Παρασιτοκτόνα
Στερεοειδείς ορμόνες τροφών
Παθολογικές
Βαριές εντερικές μολύνσεις
Παρασιτώσεις
Τι πρέπει να γίνει σε χρόνια μόλυνση βακτηριδίων, λόγω εντερικής δυσβίωσης
Πρέπει να διακοπεί η ραφιναρισμένη ζάχαρη, τα γλυκαντικά, το χοιρινό κρέας, τα 
αλλαντικά, το καπνιστό κρέας, τα καπνιστά ψάρια και οι κονσέρβες ψαριών και οι 
πολλές φυτικές ίνες.
-Για 20 ημέρες απαιτείται καθαρισμός, παροχέτευση και οξυγόνωση του εντέρου
Στην φάση αυτή πρέπει να προετοιμασθεί το κόλον 

[Orasi] Το πιο διάσημο άστρο του γαλαξία μας πυροδοτεί αναφορές για εξωγήινους

[Stelios Tsaggaris]

Το πιο διάσημο πλέον άστρο του γαλαξία μας λόγω της παράξενης συμπεριφοράς του 
-που μερικοί θεωρούν ότι υποκρύπτει δάκτυλο... εξωγήινων- άρχισε πάλι την 
Παρασκευή να κάνει «τα δικά του», μειώνοντας ξανά τη φωτεινότητά του χωρίς 
εμφανή φυσική αιτία.
Το άστρο KIC 8462852, γνωστότερο ως «άστρο της Τάμπι» από το υποκοριστικό όνομα 
της αστρονόμου Ταμπίθα Μπογιατζιάν του Πανεπιστημίου Γιέηλ που το ανακάλυψε το 
2015 με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» της NASA, βρίσκεται σε 
απόσταση 1.300 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου.
Το άστρο ξαφνικά και κατά περιόδους μειώνει τη φωτεινότητά του (έως 22% το 
2016), για να επανέλθει αργότερα στην κανονική λάμψη του. Ορισμένοι έχουν 
προτείνει ότι αυτή η αυξομείωση της λάμψης μπορεί να οφείλεται σε κάποια 
τεράστια κατασκευή (διαστημόπλοιο ή κάτι άλλο) εξωγήινου πολιτισμού, που 
«τραβά» ενέργεια από το άστρο.
'Αλλοι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν κάποια πειστική φυσική εξήγηση, αλλά έως 
τώρα δεν τα έχουν καταφέρει. Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες, όπως ότι το άστρο 
διαθέτει μια δική του ιδιόμορφη εσωτερική δυναμική ή ότι περιβάλλεται από ένα 
σμήνος αστεροειδών ή από κάποιον μεγάλο εξωπλανήτη που κατά καιρούς το κρύβουν 
εν μέρει από τους γήινους παρατηρητές.
Όμως καμία εξήγηση δεν έχει γίνει καθολικά αποδεκτή μέχρι σήμερα, κυρίως επειδή 
η αυξομείωση της φωτεινότητας του άστρου δεν ακολουθεί κάποιο προβλέψιμο 
περιοδικό κύκλο, αλλά γίνεται ακανόνιστα μέσα στο χρόνο. Έτσι, οι επιστήμονες 
δεν μπορούν να προβλέψουν ούτε πότε θα ξεκινήσει πάλι την περίεργη συμπεριφορά 
του, ούτε πόσο αυτή θα διαρκέσει.
Αυτή τη φορά, μόλις έγινε αντιληπτό ότι άρχισε η νέα φάση μείωσης της 
φωτεινότητας του άστρου (ήδη έχει χάσει το 3% της λάμψης του), το νέο διαδόθηκε 
σαν αστραπή στη διεθνή αστρονομική κοινότητα και ήδη πολλά τηλεσκόπια σε όλο 
τον κόσμο στρέφονται το ένα μετά το άλλο προς το «άστρο της Τάμπι» για να το 
μελετήσουν, ενώ στο «χορό» έχουν μπει ακόμη και ερασιτέχνες αστρονόμοι.
 

Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις 
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών

[Orasi] Θαλάσσια κήτη με σχεδόν ανθρώπινη νοημοσύνη

[Stelios Tsaggaris]

Συντάκτης: 
Σπύρος Μανουσέλης
Πρόσφατη έρευνα επιβεβαιώνει αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι υποψιάζονται: τα 
θαλάσσια κήτη, δελφίνια, φάλαινες, φυσητήρες, επικοινωνούν πολύ καλά μεταξύ 
τους, διαθέτουν ενσυναίσθηση, επιδεικνύουν εντυπωσιακές συνεργατικές ικανότητες 
όταν κυνηγάνε ομαδικά, προστατεύουν τη αγέλη και εκπαιδεύουν τα μικρά τους. 
Το ότι η συμπεριφορά αυτών των θαλάσσιων θηλαστικών θυμίζει έντονα αυτή των 
ανθρώπων και των άλλων πρωτευόντων ήταν γνωστό στους ζωολόγους, μέχρι σήμερα 
όμως καμία μελέτη δεν είχε καταφέρει να συσχετίσει την περίπλοκη νοημοσύνη και 
τη κοινωνική συμπεριφορά τους με το μέγεθος του εγκεφάλου τους.
Αυτό ακριβώς πέτυχαν η Βρετανίδα βιολόγος Susane Shulz και η ομάδα της και τα 
εντυπωσιακά συμπεράσματα αυτής της έρευνας δημοσιεύτηκαν πριν από λίγες ημέρες 
στο εγκυρότατο επιστημονικό περιοδικό «Nature Ecology & Evolution». 
Η έρευνα βασίστηκε στη μελέτη 90 διαφορετικών ειδών από θαλάσσια κήτη, στα 
οποία οι ερευνητές διαπίστωσαν μια σειρά από κοινωνικές συμπεριφορές καθόλα 
όμοιες με αυτές των πρωτευόντων. Για παράδειγμα, παρατήρησαν ότι τα δελφίνια, 
οι φάλαινες και οι φυσητήρες επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω μιας ιδιαίτερης για 
κάθε ομάδα «διαλέκτου», καλούν το ένα το άλλο με το «όνομά του» μέσω ιδιαίτερων 
σφυριγμάτων, διαθέτουν ενσυναίσθηση και επιδεικνύουν εντυπωσιακές συνεργατικές 
και οργανωτικές ικανότητες όταν προστατεύουν τη αγέλη ή όταν εκπαιδεύουν τα 
μικρά τους. 
Το επόμενο βήμα των ερευνητών ήταν να συσχετίσουν αυτές τις εντυπωσιακές 
συμπεριφορές με το ακριβές μέγεθος του εγκεφάλου κάθε κήτους. Ετσι ανακάλυψαν 
ότι όσο μεγαλύτερο εγκέφαλο διέθετε ένα είδος τόσο περισσότερο οι συμπεριφορές 
του έμοιαζαν με τις δικές μας.
Πράγματι, συσχετίζοντας τις κοινωνικές συμπεριφορές με τον «δείκτη 
εγκεφαλοποίησης», δηλαδή τη μάζα εγκεφάλου σε σχέση με τη μάζα του σώματος, οι 
ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα θαλάσσια κήτη διαθέτουν τόσο πιο περίπλοκες 
συμπεριφορές όσο μεγαλύτερος είναι ο δείκτης εγκεφαλοποίησης. Σε πολλές 
περιπτώσεις, μάλιστα, η συμπεριφορά τους παρουσιάζει εντυπωσιακή ομοιότητα με 
αυτή των ανθρώπων και των άλλων πρωτευόντων. 
«Η ικανότητά μας ως άνθρωποι να αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας και να αναπτύσσουμε 
κοινωνικές σχέσεις μάς επέτρεψε να κατακτήσουμε και να εγκατασταθούμε σε όλα 
σχεδόν τα οικοσυστήματα του πλανήτη. Οι φάλαινες και τα δελφίνια διαθέτοντας 
εξαιρετικά μεγάλους και περίπλοκους εγκεφάλους δημιούργησαν ένα είδος θαλάσσιου 
"πολιτισμού", ανάλογου με τον δικό μας. Αυτό σημαίνει ότι η εξέλιξη του 
εγκεφάλου και η πλούσια κοινωνική συμπεριφορά αυτών των θαλάσσιων θηλαστικών 
προσφέρει ένα μοναδικό παράδειγμα ικανό να αποκαλύψει στους ειδικούς πολλά για 
την εξέλιξη των πρωτευόντων», εξηγεί η δρ Susane Shulz. 
Εγκέφαλος ανθρώπου και δελφινιού
Σχολιάζοντας τα εντυπωσιακά δεδομένα που προέκυψαν από αυτή την έρευνα ο Kieran 
Fox, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, θεωρεί ότι προκύπτει 
ένα νέο και πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Πώς είναι δυνατόν τόσο διαφορετικά 
πρότυπα οργάνωσης του εγκεφάλου σε τόσο διαφορετικά είδη ζώων να γεννούν 
γνωστικές και κοινωνικές συμπεριφορές τόσο όμοιες;». 
Η ανάπτυξη μεγάλων εγκεφάλων στο ζωικό βασίλειο είναι η εξελικτική απάντηση 
στις προκλήσεις ενός περιβάλλοντος πλούσιου σε πληροφορίες και αυτό δεν ισχύει 
μόνο για το ανθρώπινο είδος και τα άλλα πρωτεύοντα που ζουν στη στεριά, αλλά 
και για τα θαλάσσια θηλαστικά, όπως τα δελφίνια και οι φάλαινες που ζουν σε ένα 
εντελώς διαφορετικό -αλλά διόλου πιο εύκολο- θαλάσσιο περιβάλλον. 
Προφανώς, το θαλάσσιο περιβάλλον όπου ζουν αυτά τα περίεργα θηλαστικά που 
μοιάζουν με μεγάλα ψάρια επηρεάζει σημαντικά όχι μόνο τη φυσιολογία τους, αλλά 
και τη συμπεριφορά τους. Και μολονότι ανέπτυξαν πολύ εντυπωσιακές κοινωνικές 
ικανότητες, το γεγονός ότι δεν έχουν ελεύθερα χέρια με μακρύ και ευκίνητο 
αντίχειρα, τους απαγορεύει να αναπτύξουν τεχνικές δεξιότητες ανθρώπινου τύπου.
Παρόλα αυτά, οι ανακαλύψεις αυτής της έρευνας ανοίγουν απρόσμενες δυνατότητες 
στη κατανόηση της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας. 
Πράγματι, όπως σημειώνει ο Michael Muthukrishna που συνυπογράφει αυτό το άρθρο:
«Η έρευνα δεν αφορά μόνο τη νοημοσύνη των φαλαινών και των δελφινιών, αλλά έχει 
σημαντικές ανθρωπολογικές διακλαδώσεις. Αν θέλουμε να φτάσουμε σε μία ευρύτερη 
θεωρία για την ανθρώπινη συμπεριφορά, οφείλουμε να κατανοήσουμε τι καθιστά τις 
ανθρώπινες υπάρξεις τόσο διαφορετικές από τα υπόλοιπα ζώα και για να το 
πετύχουμε αυτό χρειαζόμαστε μια ομάδα ελέγχου: τα θαλάσσια κήτη αποτελούν την 
ιδανική ομάδα ελέγχου, αφού είναι πιο απόμακρη από εμάς απ' ό,τι τα άλλα 
πρωτεύοντα». 
 

Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας

Re: [Orasi] Βιογραφικό Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα

[Νίκος Χαρίτος]

αμάν αμάν! Μιχάλη την πάτησα. και γιατί αυτός ο δέμονας μου διάβασε 
Θεοδωρόπουλος; μάλλον θα μπερδεύτικα με το πείραμα της Φιλαδέλφιας. 
θερμές ευχές και σ' εσένα λοιπόν.

Νίκος.
On 28/10/2017 12:38 μμ, Kostas .D. Theodoropoulos wrote:
Χαχαχα. Φυσικά δεκτά τα χρόνια πολλά αλλά τα εύσημα για τον βαρόνο 
Τοσίτσα ανήκουν στον αγαπημένο μας Μοιχάλη που όπως πάντα του αξίζουν.

ευχές σε όλες και όλου για την σημερινή.
--Κώστας--


-Original Message- From: Νίκος Χαρίτος
Sent: Saturday, October 28, 2017 12:30 PM
To: orasi mailing list
Subject: Re: [Orasi] Βιογραφικό Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα

χρόνια πολλά Κωστή! αυτές τις μέρες συμπτωματικά διαβάζω το βιβλίο της
κόρης του Ευάγγελου Αβέροφ Τατιάνας, το οποίο περιγράφει πολλά απο αυτά
που διαβάζουμε εδώ. παρουσιάζει ενδιαφέρον και σας προτίνω να το
διαβάσετε. ανεύηκε μάλιστα πριν λίγες μέρες εδώ στη λίστα.
Νίκος.
On 28/10/2017 10:21 πμ, Μιχάλης Λάσπας wrote:

Καλημέρα  και χρόνια πολλά σε όλους τους καλούς μου φίλους της λίστας!


 Ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας ήταν ο εγγονός του Κωνσταντίνου Τοσίτσα, 
αδερφού του

ευεργέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Μιχαήλ Τοσίτσα.

Ο παππούς του είχε εγκατασταθεί στο Λιβόρνο από τις αρχές του 19ου 
αιώνα, όπου
απέκτησε μεγάλη περιουσία, αλλά και τον κληρονομικό τίτλο του βαρώνου 
( ο τίτλος
του βαρόνου δόθηκε στην οικογένεια από τοπικό δούκα, σε επιβράβευση 
της μεγάλης
εμπορικής δραστηριότητας της οικογένειας στο Λιβόρνο της Ιταλίας). 
Μετά το
θάνατό του ο πατέρας του ευεργέτη, Αναστάσιος, εγκαταστάθηκε στο 
Παρίσι, όπου
ίδρυσε την ‘‘Τράπεζα Μιχαήλ και Αναστασίου Τοσίτσα’’, η οποία γνώρισε 
μεγάλη

ανάπτυξη.

Ο Μιχαήλ Τοσίτσας γεννήθηκε το 1885 στο Παρίσι. Σπούδασε φιλολογία 
στη Σορβόννη.
Ασχολήθηκε με την ποίηση, την κλασική μουσική και τη φιλοσοφία. Ήταν 
πολύ
επηρεασμένος από τις θεωρίες του Μπέρξον. Τύπος μονήρης, δεν έδειχνε 
κανένα
ενδιαφέρον για τις τραπεζικές επιχειρήσεις τουπατέρα του. Τα 
ενδιαφέροντα του

Μιχαήλ Τοσίτσα ήταν ακατανόητα για την οικογένειά του.

Τον πατέρα του απασχολούσε ένα βασικό πρόβλημα: Τι θα γίνει ή 
περιουσία του,
όταν πέσει στα χέρια του γιού του. Όλοι τον θεωρούσαν άχρηστο, 
ανίκανο και
αιθεροβάμονα. Ό πατέρας του μάλιστα σκεπτόταν να ζητήσει να κηρυχθεί 
ό γιος του

σε κατάσταση «απαγορεύσεως».

Το 1910, ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας έγραψε και κυκλοφόρησε στη γαλλική 
γλώσσα την
πρώτη μονογραφία Έλληνα για σκακιστικό άνοιγμα. Το βιβλίο 
πραγματεύεται το
«γκαμπί Evans», σκακιστικό «άνοιγμα», που πήρε το όνομά του από τον 
γενειοφόρο
Άγγλο καπετάν William Davies Evans, που τα ταξίδια του στην Ανατολική 
Μεσόγειο

περί το 1840 συμπίπτουν με την αρχή του σκακιού στον ελληνικό χώρο.

Όταν ο Αναστάσιος Τοσίτσας αποδήμησε στα 1937, τη διαχείριση της 
περιουσίας του
ανέλαβε ο Μιχαήλ. Ανέπτυξε τέτοια δραστηριότητα πού διέψευσε τους 
φόβους του
πατέρα του. Έκανε επενδύσεις σε ακίνητα στην Ελβετία και σε χρεόγραφα 
στην

Αμερική και στον Καναδά, επενδύσεις στην Αργεντινή, στην Ισπανία, στην
Πορτογαλία, καθώς και στην Αγκόλα, που ήταν τότε αποικία της 
Πορτογαλίας.


Για το Μέτσοβο, το έτος 1937 υπήρξε καθοριστικό, όταν εικοσιπέντε 
Μετσοβίτες

ίδρυσαν τον Εξωραϊστικό Σύλλογο Μετσόβου. Η διοίκηση του συλλόγου, με
αντιπρόεδρο τον Ευάγγελο Αβέρωφ, στην προσπάθειά της να βοηθήσει το 
Μέτσοβο,
σκέφτηκε να απευθυνθεί στους απογόνους των μεγάλων μετσοβιτών 
ευεργετών. Από τη
γαλλική πρεσβεία εντοπίστηκαν στον τηλεφωνικό κατάλογο του Παρισιού 
τρεις
καταχωρίσεις με όνομα Tositsa, μία βαρώνη Τοσίτσα, ένας βαρώνος 
Κωνσταντίνος
Τοσίτσας και ένας άλλος βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας. Ταχυδρομήθηκε σε 
όλους η ίδια
ευγενική επιστολή. Η βαρώνη Τοσίτσα δεν απάντησε καθόλου. Ο βαρώνος 
Κωνσταντίνος
Τοσίτσας επέστρεψε την επιστολή με τα εξής σχόλια: «Πληροφορώ αυτούς 
τους

κυρίους ότι δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με το Μέτσοβο και την Ελλάδα».

Ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας ήταν ο μόνος που απάντησε θετικά. Σε ένα 
ευγενέστατο
γράμμα έγραφε πως μόλις πέθανε ο πατέρας του και πως, αν και όταν 
ανακάλυπτε τα
περιουσιακά του στοιχεία στην Ελλάδα, προθυμότατα θα βοηθούσε. 
Πρόσθετε σε ένα
υστερόγραφο ότι μεταξύ των υπογραφών διέκρινε και μια υπογραφή ενός 
“κυρίου
Ευαγγέλου Αβέρωφ” και ρωτούσε αν επρόκειτο περί συγγενούς του μεγάλου 
ευεργέτη
Γεωργίου Αβέρωφ, γιατί τότε θα υπήρχε κάποια συγγένεια μεταξύ αυτού 
και του

υπογραφόμενου Αβέρωφ, συγγένεια όμως που αγνοούσε το βαθμό της.

Τότε ο Ευάγγελος Αβέρωφ του έγραψε απευθείας και από εκείνη τη στιγμή 
αρχίζει

μια αλληλογραφία που στους επόμενους μήνες γίνεται όλο και πυκνότερη.
Δημιουργείται και καλλιεργείται ένα ενδιαφέρον για το παρελθόν και 
για το μέλλον
του Μετσόβου. Ο Τοσίτσας δεν είχε δεσμούς με την πατρίδα του, δεν 
μιλούσε
ελληνικά, ούτε είχε επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα. Ενδιαφερόταν όμως 
ζωηρά για
οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστορία της οικογένειάς του καθώς και με 
τις ρίζες
του. Είναι άνθρωπος μονήρης και εσωστρεφής, με μεγάλη πνευματική 
καλλιέργεια.
Ιδιαίτερα τον συγκινεί η ιδέα πως υπάρχει ακόμη στο Μέτσοβο το 
ερειπωμένο

πατρογονικό των Τοσιτσαίων, όπως 

Re: [Orasi] Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας

[Kostas Theodoropoulos]

Τα παραμύθια πάντα διαβάζονται και ιδίως ακούγονται πολύ όμορφα.
--Κώστας--


-Original Message- 
From: Νίκος Χαρίτος

Sent: Saturday, October 28, 2017 12:35 PM
To: orasi mailing list
Subject: Re: [Orasi] Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας

μάλλον περί μύθου πρόκειται. πολλής ντόρος όμως ε;
Νίκος.
On 28/10/2017 10:17 πμ, Kostas .D. Theodoropoulos wrote:

Στις
28 Οκτωβρίου
1943, εν μέσω του
Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,
το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, εφαρμόζοντας τις θεωρητικές αρχές του 
Αϊνστάιν, εξαφάνισε ένα ολόκληρο πλοίο με το πλήρωμά του στη Φιλαδέλφεια 
και το επανέφερε
στη θέση του μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας. Πρόκειται για το περίφημο 
«Πείραμα της Φιλαδέλφειας», που μάλλον δεν έγινε ποτέ και το όλο αφήγημα 
αποτελεί αστικό

μύθο.

Το υποτιθέμενο πείραμα, που είχε ως στόχο να κάνει αόρατα τα πολεμικά μέσα 
από τον εχθρό, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο και ουφολόγο 
Μόρις

Τζέσαπ. Στις
13 Ιανουαρίου
1955 έλαβε ένα γράμμα από κάποιον Κάρλος Αλέντε, ο οποίος του απεκάλυπτε 
ότι ήταν αυτόπτης μάρτυς του περιστατικού της εξαφάνισης του πλοίου. Ο 
Τζέσαπ
συνέχισε να αλληλογραφεί με τον πληροφοριοδότη του, ο οποίος στην πορεία 
άλλαξε το όνομά του σε Καρλ Άλεν. Σύμφωνα με το βιβλίο των Τζέιμς Μόσλεϊ 
και Καρκ
Φλοκ, που κυκλοφόρησε το 2002, ο Τζέσαπ συνέχισε τις έρευνές του για το 
περιστατικό, αλλά το 1959 πέθανε, ύστερα από σοβαρό τραυματισμό του σε 
τροχαίο.


Αρκετοί συγγραφείς και ερευνητές ασχολήθηκαν με την υπόθεση, αλλά το πιο 
γνωστό και επιδραστικό έργο είναι το βιβλίο «Το Πείραμα της Φιλαδελφείας» 
των
αμερικανών συγγραφέων Τσαρλς Μπέρλιτζ και Γουίλιαμ Μουρ, που κυκλοφόρησε 
το 1979 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ωρόρα»). Σύμφωνα με τους δύο 
συγγραφείς,

η ιστορία ξεκινάει τη δεκαετία του ‘20, όταν ο
Άλμπερτ Αϊνστάιν
ολοκληρώνει τη «θεωρία του ενοποιημένου πεδίου», σύμφωνα με την οποία η 
βαρύτητα συνδέεται με τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό. Ο Αϊνστάιν, 
θέλοντας
να επαληθεύσει τη θεωρία του, συνεργάστηκε με το αμερικανικό πολεμικό στο 
αποκληθέν «Πείραμα της Φιλαδέλφειας».


Γύρω στις
28 Οκτωβρίου
του 1943, το αντιτορπιλλικό «US Eldridge» με το πλήρωμά του εξαφανίστηκε 
με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων από τη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας 
και
εμφανίστηκε στη ναυτική βάση του Νόρφολκ της Βιρτζίνια, 350 χιλιόμετρα 
μακριά από τη βάση του. Αμέσως μετά επανήλθε με τον ίδιο αόρατο τρόπο στη 
Φιλαδέλφεια.
Και όλα αυτά, μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας, όταν ο κανονικός πλους από 
τη Φιλαδέλφεια στη Βιρτζίνια και τούμπαλιν θα απαιτούσε τουλάχιστον 24 
ώρες.


Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο επεκτάθηκε σε μία απόσταση εκατό μέτρων από κάθε 
άκρη του πλοίου. Είχε περίπου το σχήμα σφαίρας γύρω από το αντιτορπιλλικό. 
Ο
καθένας από τους ναύτες και τους αξιωματικούς που ήταν πάνω στο πλοίο 
έπαψε να βλέπει τον εαυτό του και τους συντρόφους του, ενώ όποιος 
βρισκόταν έξω από
τη σφαίρα του μαγνητικού πεδίου δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο από το 
γενικό σχήμα του πλοίου σαν σε πυκνή ομίχλη.


Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος, ο Αϊνστάιν συνειδητοποίησε ότι η 
ανθρωπότητα δεν ήταν έτοιμη να αποδεχθεί μια τέτοια γνώση, που θα του 
άλλαζε την ιδέα
που είχε για το χώρο, και κατέστρεψε τις σημειώσεις του. Σύμφωνα με τους 
συγγραφείς, το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το 
εγχείρημα,
επειδή κάποιοι από το πλήρωμα του πλοίου κάηκαν, άλλοι εξαφανίστηκαν και 
άλλοι τρελάθηκαν.


Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι το πλοίο που συμμετείχε στο 
υποτιθέμενο πείραμα, το US Eldridge, δόθηκε στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, 
στο πλαίσιο
της αμερικανικής βοήθειας, και μετονομάστηκε σε «Λέων». Ανέλαβε υπηρεσία 
το 1951 και παροπλίσθηκε το 1992. Το «Λέων» συνόδευαν πάντα περίεργες 
ιστορίες
και φήμες. Θρυλείται ότι κατά τη διάρκεια ασκήσεων στο Ιόνιο τη δεκαετία 
του ‘50 εξαφανίστηκε για δύο ημέρες ή ότι κάποιοι χώροι του πλοίου είχαν 
σφραγιστεί
χωρίς προφανή λόγο. Λέγεται, επίσης, ότι πολλοί ναύτες που υπηρέτησαν στο 
πλοίο παρουσίασαν ανεξήγητα ψυχολογικά και νευρολογικά προβλήματα.

http://www.sansimera.gr
  

Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της 
λίστας στείλτε email στην διεύθυνση

Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις 
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών







Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο 

Re: [Orasi] Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας

[Νίκος Χαρίτος]

μάλλον περί μύθου πρόκειται. πολλής ντόρος όμως ε;
Νίκος.
On 28/10/2017 10:17 πμ, Kostas .D. Theodoropoulos wrote:

Στις
28 Οκτωβρίου
1943, εν μέσω του
Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,
το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, εφαρμόζοντας τις θεωρητικές αρχές του Αϊνστάιν, 
εξαφάνισε ένα ολόκληρο πλοίο με το πλήρωμά του στη Φιλαδέλφεια και το επανέφερε
στη θέση του μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας. Πρόκειται για το περίφημο «Πείραμα 
της Φιλαδέλφειας», που μάλλον δεν έγινε ποτέ και το όλο αφήγημα αποτελεί αστικό
μύθο.

Το υποτιθέμενο πείραμα, που είχε ως στόχο να κάνει αόρατα τα πολεμικά μέσα από 
τον εχθρό, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο και ουφολόγο Μόρις
Τζέσαπ. Στις
13 Ιανουαρίου
1955 έλαβε ένα γράμμα από κάποιον Κάρλος Αλέντε, ο οποίος του απεκάλυπτε ότι 
ήταν αυτόπτης μάρτυς του περιστατικού της εξαφάνισης του πλοίου. Ο Τζέσαπ
συνέχισε να αλληλογραφεί με τον πληροφοριοδότη του, ο οποίος στην πορεία άλλαξε 
το όνομά του σε Καρλ Άλεν. Σύμφωνα με το βιβλίο των Τζέιμς Μόσλεϊ και Καρκ
Φλοκ, που κυκλοφόρησε το 2002, ο Τζέσαπ συνέχισε τις έρευνές του για το 
περιστατικό, αλλά το 1959 πέθανε, ύστερα από σοβαρό τραυματισμό του σε τροχαίο.

Αρκετοί συγγραφείς και ερευνητές ασχολήθηκαν με την υπόθεση, αλλά το πιο γνωστό 
και επιδραστικό έργο είναι το βιβλίο «Το Πείραμα της Φιλαδελφείας» των
αμερικανών συγγραφέων Τσαρλς Μπέρλιτζ και Γουίλιαμ Μουρ, που κυκλοφόρησε το 
1979 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ωρόρα»). Σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς,
η ιστορία ξεκινάει τη δεκαετία του ‘20, όταν ο
Άλμπερτ Αϊνστάιν
ολοκληρώνει τη «θεωρία του ενοποιημένου πεδίου», σύμφωνα με την οποία η 
βαρύτητα συνδέεται με τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό. Ο Αϊνστάιν, θέλοντας
να επαληθεύσει τη θεωρία του, συνεργάστηκε με το αμερικανικό πολεμικό στο 
αποκληθέν «Πείραμα της Φιλαδέλφειας».

Γύρω στις
28 Οκτωβρίου
του 1943, το αντιτορπιλλικό «US Eldridge» με το πλήρωμά του εξαφανίστηκε με τη 
χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων από τη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας και
εμφανίστηκε στη ναυτική βάση του Νόρφολκ της Βιρτζίνια, 350 χιλιόμετρα μακριά 
από τη βάση του. Αμέσως μετά επανήλθε με τον ίδιο αόρατο τρόπο στη Φιλαδέλφεια.
Και όλα αυτά, μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας, όταν ο κανονικός πλους από τη 
Φιλαδέλφεια στη Βιρτζίνια και τούμπαλιν θα απαιτούσε τουλάχιστον 24 ώρες.

Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο επεκτάθηκε σε μία απόσταση εκατό μέτρων από κάθε άκρη 
του πλοίου. Είχε περίπου το σχήμα σφαίρας γύρω από το αντιτορπιλλικό. Ο
καθένας από τους ναύτες και τους αξιωματικούς που ήταν πάνω στο πλοίο έπαψε να 
βλέπει τον εαυτό του και τους συντρόφους του, ενώ όποιος βρισκόταν έξω από
τη σφαίρα του μαγνητικού πεδίου δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο από το γενικό 
σχήμα του πλοίου σαν σε πυκνή ομίχλη.

Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος, ο Αϊνστάιν συνειδητοποίησε ότι η 
ανθρωπότητα δεν ήταν έτοιμη να αποδεχθεί μια τέτοια γνώση, που θα του άλλαζε 
την ιδέα
που είχε για το χώρο, και κατέστρεψε τις σημειώσεις του. Σύμφωνα με τους 
συγγραφείς, το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το 
εγχείρημα,
επειδή κάποιοι από το πλήρωμα του πλοίου κάηκαν, άλλοι εξαφανίστηκαν και άλλοι 
τρελάθηκαν.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι το πλοίο που συμμετείχε στο υποτιθέμενο 
πείραμα, το US Eldridge, δόθηκε στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, στο πλαίσιο
της αμερικανικής βοήθειας, και μετονομάστηκε σε «Λέων». Ανέλαβε υπηρεσία το 
1951 και παροπλίσθηκε το 1992. Το «Λέων» συνόδευαν πάντα περίεργες ιστορίες
και φήμες. Θρυλείται ότι κατά τη διάρκεια ασκήσεων στο Ιόνιο τη δεκαετία του 
‘50 εξαφανίστηκε για δύο ημέρες ή ότι κάποιοι χώροι του πλοίου είχαν σφραγιστεί
χωρίς προφανή λόγο. Λέγεται, επίσης, ότι πολλοί ναύτες που υπηρέτησαν στο πλοίο 
παρουσίασαν ανεξήγητα ψυχολογικά και νευρολογικά προβλήματα.
http://www.sansimera.gr
  

Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις 
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών






Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας

Re: [Orasi] Βιογραφικό Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα

[Kostas .D. Theodoropoulos]

Χαχαχα. Φυσικά δεκτά τα χρόνια πολλά αλλά τα εύσημα για τον βαρόνο Τοσίτσα 
ανήκουν στον αγαπημένο μας Μοιχάλη που όπως πάντα του αξίζουν.

ευχές σε όλες και όλου για την σημερινή.
--Κώστας--


-Original Message- 
From: Νίκος Χαρίτος

Sent: Saturday, October 28, 2017 12:30 PM
To: orasi mailing list
Subject: Re: [Orasi] Βιογραφικό Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα

χρόνια πολλά Κωστή! αυτές τις μέρες συμπτωματικά διαβάζω το βιβλίο της
κόρης του Ευάγγελου Αβέροφ Τατιάνας, το οποίο περιγράφει πολλά απο αυτά
που διαβάζουμε εδώ. παρουσιάζει ενδιαφέρον και σας προτίνω να το
διαβάσετε. ανεύηκε μάλιστα πριν λίγες μέρες εδώ στη λίστα.
Νίκος.
On 28/10/2017 10:21 πμ, Μιχάλης Λάσπας wrote:

Καλημέρα  και χρόνια πολλά σε όλους τους καλούς μου φίλους της λίστας!


 Ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας ήταν ο εγγονός του Κωνσταντίνου Τοσίτσα, 
αδερφού του

ευεργέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Μιχαήλ Τοσίτσα.

Ο παππούς του είχε εγκατασταθεί στο Λιβόρνο από τις αρχές του 19ου αιώνα, 
όπου
απέκτησε μεγάλη περιουσία, αλλά και τον κληρονομικό τίτλο του βαρώνου ( ο 
τίτλος
του βαρόνου δόθηκε στην οικογένεια από τοπικό δούκα, σε επιβράβευση της 
μεγάλης

εμπορικής δραστηριότητας της οικογένειας στο Λιβόρνο της Ιταλίας). Μετά το
θάνατό του ο πατέρας του ευεργέτη, Αναστάσιος, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, 
όπου
ίδρυσε την ‘‘Τράπεζα Μιχαήλ και Αναστασίου Τοσίτσα’’, η οποία γνώρισε 
μεγάλη

ανάπτυξη.

Ο Μιχαήλ Τοσίτσας γεννήθηκε το 1885 στο Παρίσι. Σπούδασε φιλολογία στη 
Σορβόννη.

Ασχολήθηκε με την ποίηση, την κλασική μουσική και τη φιλοσοφία. Ήταν πολύ
επηρεασμένος από τις θεωρίες του Μπέρξον. Τύπος μονήρης, δεν έδειχνε 
κανένα
ενδιαφέρον για τις τραπεζικές επιχειρήσεις τουπατέρα του. Τα ενδιαφέροντα 
του

Μιχαήλ Τοσίτσα ήταν ακατανόητα για την οικογένειά του.

Τον πατέρα του απασχολούσε ένα βασικό πρόβλημα: Τι θα γίνει ή περιουσία 
του,

όταν πέσει στα χέρια του γιού του. Όλοι τον θεωρούσαν άχρηστο, ανίκανο και
αιθεροβάμονα. Ό πατέρας του μάλιστα σκεπτόταν να ζητήσει να κηρυχθεί ό 
γιος του

σε κατάσταση «απαγορεύσεως».

Το 1910, ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας έγραψε και κυκλοφόρησε στη γαλλική 
γλώσσα την

πρώτη μονογραφία Έλληνα για σκακιστικό άνοιγμα. Το βιβλίο πραγματεύεται το
«γκαμπί Evans», σκακιστικό «άνοιγμα», που πήρε το όνομά του από τον 
γενειοφόρο
Άγγλο καπετάν William Davies Evans, που τα ταξίδια του στην Ανατολική 
Μεσόγειο

περί το 1840 συμπίπτουν με την αρχή του σκακιού στον ελληνικό χώρο.

Όταν ο Αναστάσιος Τοσίτσας αποδήμησε στα 1937, τη διαχείριση της 
περιουσίας του
ανέλαβε ο Μιχαήλ. Ανέπτυξε τέτοια δραστηριότητα πού διέψευσε τους φόβους 
του

πατέρα του. Έκανε επενδύσεις σε ακίνητα στην Ελβετία και σε χρεόγραφα στην
Αμερική και στον Καναδά, επενδύσεις στην Αργεντινή, στην Ισπανία, στην
Πορτογαλία, καθώς και στην Αγκόλα, που ήταν τότε αποικία της Πορτογαλίας.

Για το Μέτσοβο, το έτος 1937 υπήρξε καθοριστικό, όταν εικοσιπέντε 
Μετσοβίτες

ίδρυσαν τον Εξωραϊστικό Σύλλογο Μετσόβου. Η διοίκηση του συλλόγου, με
αντιπρόεδρο τον Ευάγγελο Αβέρωφ, στην προσπάθειά της να βοηθήσει το 
Μέτσοβο,
σκέφτηκε να απευθυνθεί στους απογόνους των μεγάλων μετσοβιτών ευεργετών. 
Από τη

γαλλική πρεσβεία εντοπίστηκαν στον τηλεφωνικό κατάλογο του Παρισιού τρεις
καταχωρίσεις με όνομα Tositsa, μία βαρώνη Τοσίτσα, ένας βαρώνος 
Κωνσταντίνος
Τοσίτσας και ένας άλλος βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας. Ταχυδρομήθηκε σε όλους η 
ίδια
ευγενική επιστολή. Η βαρώνη Τοσίτσα δεν απάντησε καθόλου. Ο βαρώνος 
Κωνσταντίνος

Τοσίτσας επέστρεψε την επιστολή με τα εξής σχόλια: «Πληροφορώ αυτούς τους
κυρίους ότι δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με το Μέτσοβο και την Ελλάδα».

Ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας ήταν ο μόνος που απάντησε θετικά. Σε ένα 
ευγενέστατο
γράμμα έγραφε πως μόλις πέθανε ο πατέρας του και πως, αν και όταν 
ανακάλυπτε τα
περιουσιακά του στοιχεία στην Ελλάδα, προθυμότατα θα βοηθούσε. Πρόσθετε σε 
ένα
υστερόγραφο ότι μεταξύ των υπογραφών διέκρινε και μια υπογραφή ενός 
“κυρίου
Ευαγγέλου Αβέρωφ” και ρωτούσε αν επρόκειτο περί συγγενούς του μεγάλου 
ευεργέτη
Γεωργίου Αβέρωφ, γιατί τότε θα υπήρχε κάποια συγγένεια μεταξύ αυτού και 
του

υπογραφόμενου Αβέρωφ, συγγένεια όμως που αγνοούσε το βαθμό της.

Τότε ο Ευάγγελος Αβέρωφ του έγραψε απευθείας και από εκείνη τη στιγμή 
αρχίζει

μια αλληλογραφία που στους επόμενους μήνες γίνεται όλο και πυκνότερη.
Δημιουργείται και καλλιεργείται ένα ενδιαφέρον για το παρελθόν και για το 
μέλλον

του Μετσόβου. Ο Τοσίτσας δεν είχε δεσμούς με την πατρίδα του, δεν μιλούσε
ελληνικά, ούτε είχε επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα. Ενδιαφερόταν όμως ζωηρά 
για
οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστορία της οικογένειάς του καθώς και με τις 
ρίζες
του. Είναι άνθρωπος μονήρης και εσωστρεφής, με μεγάλη πνευματική 
καλλιέργεια.

Ιδιαίτερα τον συγκινεί η ιδέα πως υπάρχει ακόμη στο Μέτσοβο το ερειπωμένο
πατρογονικό των Τοσιτσαίων, όπως του γνώρισε ο Ευάγγελος.

Δέκα χρόνια διαρκεί η αλληλογραφία των δύο αντρών, χωρίς ποτέ να έχουν 
γνωριστεί
από κοντά. Και τα γράμματα αυτά δεν είναι σύντομα, αλλά πολυσέλιδα και 
πλούσια
σε περιεχόμενο, σε σκέψεις και συναισθήματα. Στην 

Re: [Orasi] Βιογραφικό Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα

[skordilis-spyros]

καλημέρες και χρόνια πολλά. χέρομε που το βιβλίο είναι καλό. ψυλοπαιζόμουνα 
αν θα το ανέβαζα. σπύρος


--
From: "Νίκος Χαρίτος" 
Sent: Saturday, October 28, 2017 12:30 PM
To: "orasi mailing list" 
Subject: Re: [Orasi]  Βιογραφικό Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα

χρόνια πολλά Κωστή! αυτές τις μέρες συμπτωματικά διαβάζω το βιβλίο της 
κόρης του Ευάγγελου Αβέροφ Τατιάνας, το οποίο περιγράφει πολλά απο αυτά 
που διαβάζουμε εδώ. παρουσιάζει ενδιαφέρον και σας προτίνω να το 
διαβάσετε. ανεύηκε μάλιστα πριν λίγες μέρες εδώ στη λίστα.

Νίκος.
On 28/10/2017 10:21 πμ, Μιχάλης Λάσπας wrote:

Καλημέρα  και χρόνια πολλά σε όλους τους καλούς μου φίλους της λίστας!


 Ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας ήταν ο εγγονός του Κωνσταντίνου Τοσίτσα, 
αδερφού του

ευεργέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Μιχαήλ Τοσίτσα.

Ο παππούς του είχε εγκατασταθεί στο Λιβόρνο από τις αρχές του 19ου αιώνα, 
όπου
απέκτησε μεγάλη περιουσία, αλλά και τον κληρονομικό τίτλο του βαρώνου ( ο 
τίτλος
του βαρόνου δόθηκε στην οικογένεια από τοπικό δούκα, σε επιβράβευση της 
μεγάλης
εμπορικής δραστηριότητας της οικογένειας στο Λιβόρνο της Ιταλίας). Μετά 
το
θάνατό του ο πατέρας του ευεργέτη, Αναστάσιος, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, 
όπου
ίδρυσε την ‘‘Τράπεζα Μιχαήλ και Αναστασίου Τοσίτσα’’, η οποία γνώρισε 
μεγάλη

ανάπτυξη.

Ο Μιχαήλ Τοσίτσας γεννήθηκε το 1885 στο Παρίσι. Σπούδασε φιλολογία στη 
Σορβόννη.

Ασχολήθηκε με την ποίηση, την κλασική μουσική και τη φιλοσοφία. Ήταν πολύ
επηρεασμένος από τις θεωρίες του Μπέρξον. Τύπος μονήρης, δεν έδειχνε 
κανένα
ενδιαφέρον για τις τραπεζικές επιχειρήσεις τουπατέρα του. Τα ενδιαφέροντα 
του

Μιχαήλ Τοσίτσα ήταν ακατανόητα για την οικογένειά του.

Τον πατέρα του απασχολούσε ένα βασικό πρόβλημα: Τι θα γίνει ή περιουσία 
του,
όταν πέσει στα χέρια του γιού του. Όλοι τον θεωρούσαν άχρηστο, ανίκανο 
και
αιθεροβάμονα. Ό πατέρας του μάλιστα σκεπτόταν να ζητήσει να κηρυχθεί ό 
γιος του

σε κατάσταση «απαγορεύσεως».

Το 1910, ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας έγραψε και κυκλοφόρησε στη γαλλική 
γλώσσα την
πρώτη μονογραφία Έλληνα για σκακιστικό άνοιγμα. Το βιβλίο πραγματεύεται 
το
«γκαμπί Evans», σκακιστικό «άνοιγμα», που πήρε το όνομά του από τον 
γενειοφόρο
Άγγλο καπετάν William Davies Evans, που τα ταξίδια του στην Ανατολική 
Μεσόγειο

περί το 1840 συμπίπτουν με την αρχή του σκακιού στον ελληνικό χώρο.

Όταν ο Αναστάσιος Τοσίτσας αποδήμησε στα 1937, τη διαχείριση της 
περιουσίας του
ανέλαβε ο Μιχαήλ. Ανέπτυξε τέτοια δραστηριότητα πού διέψευσε τους φόβους 
του
πατέρα του. Έκανε επενδύσεις σε ακίνητα στην Ελβετία και σε χρεόγραφα 
στην

Αμερική και στον Καναδά, επενδύσεις στην Αργεντινή, στην Ισπανία, στην
Πορτογαλία, καθώς και στην Αγκόλα, που ήταν τότε αποικία της Πορτογαλίας.

Για το Μέτσοβο, το έτος 1937 υπήρξε καθοριστικό, όταν εικοσιπέντε 
Μετσοβίτες

ίδρυσαν τον Εξωραϊστικό Σύλλογο Μετσόβου. Η διοίκηση του συλλόγου, με
αντιπρόεδρο τον Ευάγγελο Αβέρωφ, στην προσπάθειά της να βοηθήσει το 
Μέτσοβο,
σκέφτηκε να απευθυνθεί στους απογόνους των μεγάλων μετσοβιτών ευεργετών. 
Από τη

γαλλική πρεσβεία εντοπίστηκαν στον τηλεφωνικό κατάλογο του Παρισιού τρεις
καταχωρίσεις με όνομα Tositsa, μία βαρώνη Τοσίτσα, ένας βαρώνος 
Κωνσταντίνος
Τοσίτσας και ένας άλλος βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας. Ταχυδρομήθηκε σε όλους η 
ίδια
ευγενική επιστολή. Η βαρώνη Τοσίτσα δεν απάντησε καθόλου. Ο βαρώνος 
Κωνσταντίνος

Τοσίτσας επέστρεψε την επιστολή με τα εξής σχόλια: «Πληροφορώ αυτούς τους
κυρίους ότι δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με το Μέτσοβο και την Ελλάδα».

Ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας ήταν ο μόνος που απάντησε θετικά. Σε ένα 
ευγενέστατο
γράμμα έγραφε πως μόλις πέθανε ο πατέρας του και πως, αν και όταν 
ανακάλυπτε τα
περιουσιακά του στοιχεία στην Ελλάδα, προθυμότατα θα βοηθούσε. Πρόσθετε 
σε ένα
υστερόγραφο ότι μεταξύ των υπογραφών διέκρινε και μια υπογραφή ενός 
“κυρίου
Ευαγγέλου Αβέρωφ” και ρωτούσε αν επρόκειτο περί συγγενούς του μεγάλου 
ευεργέτη
Γεωργίου Αβέρωφ, γιατί τότε θα υπήρχε κάποια συγγένεια μεταξύ αυτού και 
του

υπογραφόμενου Αβέρωφ, συγγένεια όμως που αγνοούσε το βαθμό της.

Τότε ο Ευάγγελος Αβέρωφ του έγραψε απευθείας και από εκείνη τη στιγμή 
αρχίζει

μια αλληλογραφία που στους επόμενους μήνες γίνεται όλο και πυκνότερη.
Δημιουργείται και καλλιεργείται ένα ενδιαφέρον για το παρελθόν και για το 
μέλλον

του Μετσόβου. Ο Τοσίτσας δεν είχε δεσμούς με την πατρίδα του, δεν μιλούσε
ελληνικά, ούτε είχε επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα. Ενδιαφερόταν όμως ζωηρά 
για
οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστορία της οικογένειάς του καθώς και με τις 
ρίζες
του. Είναι άνθρωπος μονήρης και εσωστρεφής, με μεγάλη πνευματική 
καλλιέργεια.

Ιδιαίτερα τον συγκινεί η ιδέα πως υπάρχει ακόμη στο Μέτσοβο το ερειπωμένο
πατρογονικό των Τοσιτσαίων, όπως του γνώρισε ο Ευάγγελος.

Δέκα χρόνια διαρκεί η αλληλογραφία των δύο αντρών, χωρίς ποτέ να έχουν 
γνωριστεί
από κοντά. Και τα γράμματα αυτά δεν είναι σύντομα, αλλά πολυσέλιδα και 
πλούσια
σε περιεχόμενο, σε σκέψεις και συναισθήματα. Στην αλληλογραφία του 

Re: [Orasi] Βιογραφικό Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα

[Νίκος Χαρίτος]

χρόνια πολλά Κωστή! αυτές τις μέρες συμπτωματικά διαβάζω το βιβλίο της 
κόρης του Ευάγγελου Αβέροφ Τατιάνας, το οποίο περιγράφει πολλά απο αυτά 
που διαβάζουμε εδώ. παρουσιάζει ενδιαφέρον και σας προτίνω να το 
διαβάσετε. ανεύηκε μάλιστα πριν λίγες μέρες εδώ στη λίστα.

Νίκος.
On 28/10/2017 10:21 πμ, Μιχάλης Λάσπας wrote:

Καλημέρα  και χρόνια πολλά σε όλους τους καλούς μου φίλους της λίστας!


 Ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας ήταν ο εγγονός του Κωνσταντίνου Τοσίτσα, 
αδερφού του

ευεργέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Μιχαήλ Τοσίτσα.

Ο παππούς του είχε εγκατασταθεί στο Λιβόρνο από τις αρχές του 19ου 
αιώνα, όπου
απέκτησε μεγάλη περιουσία, αλλά και τον κληρονομικό τίτλο του βαρώνου 
( ο τίτλος
του βαρόνου δόθηκε στην οικογένεια από τοπικό δούκα, σε επιβράβευση 
της μεγάλης
εμπορικής δραστηριότητας της οικογένειας στο Λιβόρνο της Ιταλίας). 
Μετά το
θάνατό του ο πατέρας του ευεργέτη, Αναστάσιος, εγκαταστάθηκε στο 
Παρίσι, όπου
ίδρυσε την ‘‘Τράπεζα Μιχαήλ και Αναστασίου Τοσίτσα’’, η οποία γνώρισε 
μεγάλη

ανάπτυξη.

Ο Μιχαήλ Τοσίτσας γεννήθηκε το 1885 στο Παρίσι. Σπούδασε φιλολογία στη 
Σορβόννη.

Ασχολήθηκε με την ποίηση, την κλασική μουσική και τη φιλοσοφία. Ήταν πολύ
επηρεασμένος από τις θεωρίες του Μπέρξον. Τύπος μονήρης, δεν έδειχνε 
κανένα
ενδιαφέρον για τις τραπεζικές επιχειρήσεις τουπατέρα του. Τα 
ενδιαφέροντα του

Μιχαήλ Τοσίτσα ήταν ακατανόητα για την οικογένειά του.

Τον πατέρα του απασχολούσε ένα βασικό πρόβλημα: Τι θα γίνει ή 
περιουσία του,
όταν πέσει στα χέρια του γιού του. Όλοι τον θεωρούσαν άχρηστο, ανίκανο 
και
αιθεροβάμονα. Ό πατέρας του μάλιστα σκεπτόταν να ζητήσει να κηρυχθεί ό 
γιος του

σε κατάσταση «απαγορεύσεως».

Το 1910, ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας έγραψε και κυκλοφόρησε στη γαλλική 
γλώσσα την
πρώτη μονογραφία Έλληνα για σκακιστικό άνοιγμα. Το βιβλίο 
πραγματεύεται το
«γκαμπί Evans», σκακιστικό «άνοιγμα», που πήρε το όνομά του από τον 
γενειοφόρο
Άγγλο καπετάν William Davies Evans, που τα ταξίδια του στην Ανατολική 
Μεσόγειο

περί το 1840 συμπίπτουν με την αρχή του σκακιού στον ελληνικό χώρο.

Όταν ο Αναστάσιος Τοσίτσας αποδήμησε στα 1937, τη διαχείριση της 
περιουσίας του
ανέλαβε ο Μιχαήλ. Ανέπτυξε τέτοια δραστηριότητα πού διέψευσε τους 
φόβους του
πατέρα του. Έκανε επενδύσεις σε ακίνητα στην Ελβετία και σε χρεόγραφα 
στην

Αμερική και στον Καναδά, επενδύσεις στην Αργεντινή, στην Ισπανία, στην
Πορτογαλία, καθώς και στην Αγκόλα, που ήταν τότε αποικία της Πορτογαλίας.

Για το Μέτσοβο, το έτος 1937 υπήρξε καθοριστικό, όταν εικοσιπέντε 
Μετσοβίτες

ίδρυσαν τον Εξωραϊστικό Σύλλογο Μετσόβου. Η διοίκηση του συλλόγου, με
αντιπρόεδρο τον Ευάγγελο Αβέρωφ, στην προσπάθειά της να βοηθήσει το 
Μέτσοβο,
σκέφτηκε να απευθυνθεί στους απογόνους των μεγάλων μετσοβιτών 
ευεργετών. Από τη

γαλλική πρεσβεία εντοπίστηκαν στον τηλεφωνικό κατάλογο του Παρισιού τρεις
καταχωρίσεις με όνομα Tositsa, μία βαρώνη Τοσίτσα, ένας βαρώνος 
Κωνσταντίνος
Τοσίτσας και ένας άλλος βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας. Ταχυδρομήθηκε σε 
όλους η ίδια
ευγενική επιστολή. Η βαρώνη Τοσίτσα δεν απάντησε καθόλου. Ο βαρώνος 
Κωνσταντίνος

Τοσίτσας επέστρεψε την επιστολή με τα εξής σχόλια: «Πληροφορώ αυτούς τους
κυρίους ότι δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με το Μέτσοβο και την Ελλάδα».

Ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας ήταν ο μόνος που απάντησε θετικά. Σε ένα 
ευγενέστατο
γράμμα έγραφε πως μόλις πέθανε ο πατέρας του και πως, αν και όταν 
ανακάλυπτε τα
περιουσιακά του στοιχεία στην Ελλάδα, προθυμότατα θα βοηθούσε. 
Πρόσθετε σε ένα
υστερόγραφο ότι μεταξύ των υπογραφών διέκρινε και μια υπογραφή ενός 
“κυρίου
Ευαγγέλου Αβέρωφ” και ρωτούσε αν επρόκειτο περί συγγενούς του μεγάλου 
ευεργέτη
Γεωργίου Αβέρωφ, γιατί τότε θα υπήρχε κάποια συγγένεια μεταξύ αυτού 
και του

υπογραφόμενου Αβέρωφ, συγγένεια όμως που αγνοούσε το βαθμό της.

Τότε ο Ευάγγελος Αβέρωφ του έγραψε απευθείας και από εκείνη τη στιγμή 
αρχίζει

μια αλληλογραφία που στους επόμενους μήνες γίνεται όλο και πυκνότερη.
Δημιουργείται και καλλιεργείται ένα ενδιαφέρον για το παρελθόν και για 
το μέλλον

του Μετσόβου. Ο Τοσίτσας δεν είχε δεσμούς με την πατρίδα του, δεν μιλούσε
ελληνικά, ούτε είχε επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα. Ενδιαφερόταν όμως 
ζωηρά για
οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστορία της οικογένειάς του καθώς και με 
τις ρίζες
του. Είναι άνθρωπος μονήρης και εσωστρεφής, με μεγάλη πνευματική 
καλλιέργεια.

Ιδιαίτερα τον συγκινεί η ιδέα πως υπάρχει ακόμη στο Μέτσοβο το ερειπωμένο
πατρογονικό των Τοσιτσαίων, όπως του γνώρισε ο Ευάγγελος.

Δέκα χρόνια διαρκεί η αλληλογραφία των δύο αντρών, χωρίς ποτέ να έχουν 
γνωριστεί
από κοντά. Και τα γράμματα αυτά δεν είναι σύντομα, αλλά πολυσέλιδα και 
πλούσια
σε περιεχόμενο, σε σκέψεις και συναισθήματα. Στην αλληλογραφία του 
Τοσίτσα που
ανοίχτηκε μετά το θάνατό του, βρέθηκαν σελίδες επιστολών με το 
χαρακτηριστικό
γραφικό χαρακτήρα του Αβέρωφ, καθώς και πλήθος δημοσιευμάτων από 
ελληνικές

εφημερίδες που του έστελνε ο Αβέρωφ σχετικά με το Μέτσοβο, καθώς και ένα
λεπτομερές γενεαλογικό δέντρο των δύο οικογενειών σχεδιασμένο σε 
μεγάλο χαρτί
από τον Ευάγγελο. Ο 

[Orasi] Βιογραφικό Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα

[Μιχάλης Λάσπας]

Καλημέρα  και χρόνια πολλά σε όλους τους καλούς μου φίλους της λίστας!


 Ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας ήταν ο εγγονός του Κωνσταντίνου Τοσίτσα, 
αδερφού του

ευεργέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Μιχαήλ Τοσίτσα.

Ο παππούς του είχε εγκατασταθεί στο Λιβόρνο από τις αρχές του 19ου 
αιώνα, όπου
απέκτησε μεγάλη περιουσία, αλλά και τον κληρονομικό τίτλο του βαρώνου ( 
ο τίτλος
του βαρόνου δόθηκε στην οικογένεια από τοπικό δούκα, σε επιβράβευση της 
μεγάλης

εμπορικής δραστηριότητας της οικογένειας στο Λιβόρνο της Ιταλίας). Μετά το
θάνατό του ο πατέρας του ευεργέτη, Αναστάσιος, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, 
όπου
ίδρυσε την ‘‘Τράπεζα Μιχαήλ και Αναστασίου Τοσίτσα’’, η οποία γνώρισε 
μεγάλη

ανάπτυξη.

Ο Μιχαήλ Τοσίτσας γεννήθηκε το 1885 στο Παρίσι. Σπούδασε φιλολογία στη 
Σορβόννη.

Ασχολήθηκε με την ποίηση, την κλασική μουσική και τη φιλοσοφία. Ήταν πολύ
επηρεασμένος από τις θεωρίες του Μπέρξον. Τύπος μονήρης, δεν έδειχνε κανένα
ενδιαφέρον για τις τραπεζικές επιχειρήσεις τουπατέρα του. Τα 
ενδιαφέροντα του

Μιχαήλ Τοσίτσα ήταν ακατανόητα για την οικογένειά του.

Τον πατέρα του απασχολούσε ένα βασικό πρόβλημα: Τι θα γίνει ή περιουσία 
του,

όταν πέσει στα χέρια του γιού του. Όλοι τον θεωρούσαν άχρηστο, ανίκανο και
αιθεροβάμονα. Ό πατέρας του μάλιστα σκεπτόταν να ζητήσει να κηρυχθεί ό 
γιος του

σε κατάσταση «απαγορεύσεως».

Το 1910, ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας έγραψε και κυκλοφόρησε στη γαλλική 
γλώσσα την

πρώτη μονογραφία Έλληνα για σκακιστικό άνοιγμα. Το βιβλίο πραγματεύεται το
«γκαμπί Evans», σκακιστικό «άνοιγμα», που πήρε το όνομά του από τον 
γενειοφόρο
Άγγλο καπετάν William Davies Evans, που τα ταξίδια του στην Ανατολική 
Μεσόγειο

περί το 1840 συμπίπτουν με την αρχή του σκακιού στον ελληνικό χώρο.

Όταν ο Αναστάσιος Τοσίτσας αποδήμησε στα 1937, τη διαχείριση της 
περιουσίας του
ανέλαβε ο Μιχαήλ. Ανέπτυξε τέτοια δραστηριότητα πού διέψευσε τους φόβους 
του

πατέρα του. Έκανε επενδύσεις σε ακίνητα στην Ελβετία και σε χρεόγραφα στην
Αμερική και στον Καναδά, επενδύσεις στην Αργεντινή, στην Ισπανία, στην
Πορτογαλία, καθώς και στην Αγκόλα, που ήταν τότε αποικία της Πορτογαλίας.

Για το Μέτσοβο, το έτος 1937 υπήρξε καθοριστικό, όταν εικοσιπέντε 
Μετσοβίτες

ίδρυσαν τον Εξωραϊστικό Σύλλογο Μετσόβου. Η διοίκηση του συλλόγου, με
αντιπρόεδρο τον Ευάγγελο Αβέρωφ, στην προσπάθειά της να βοηθήσει το 
Μέτσοβο,
σκέφτηκε να απευθυνθεί στους απογόνους των μεγάλων μετσοβιτών ευεργετών. 
Από τη

γαλλική πρεσβεία εντοπίστηκαν στον τηλεφωνικό κατάλογο του Παρισιού τρεις
καταχωρίσεις με όνομα Tositsa, μία βαρώνη Τοσίτσα, ένας βαρώνος 
Κωνσταντίνος
Τοσίτσας και ένας άλλος βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας. Ταχυδρομήθηκε σε όλους 
η ίδια
ευγενική επιστολή. Η βαρώνη Τοσίτσα δεν απάντησε καθόλου. Ο βαρώνος 
Κωνσταντίνος

Τοσίτσας επέστρεψε την επιστολή με τα εξής σχόλια: «Πληροφορώ αυτούς τους
κυρίους ότι δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με το Μέτσοβο και την Ελλάδα».

Ο βαρώνος Μιχαήλ Τοσίτσας ήταν ο μόνος που απάντησε θετικά. Σε ένα 
ευγενέστατο
γράμμα έγραφε πως μόλις πέθανε ο πατέρας του και πως, αν και όταν 
ανακάλυπτε τα
περιουσιακά του στοιχεία στην Ελλάδα, προθυμότατα θα βοηθούσε. Πρόσθετε 
σε ένα

υστερόγραφο ότι μεταξύ των υπογραφών διέκρινε και μια υπογραφή ενός “κυρίου
Ευαγγέλου Αβέρωφ” και ρωτούσε αν επρόκειτο περί συγγενούς του μεγάλου 
ευεργέτη

Γεωργίου Αβέρωφ, γιατί τότε θα υπήρχε κάποια συγγένεια μεταξύ αυτού και του
υπογραφόμενου Αβέρωφ, συγγένεια όμως που αγνοούσε το βαθμό της.

Τότε ο Ευάγγελος Αβέρωφ του έγραψε απευθείας και από εκείνη τη στιγμή 
αρχίζει

μια αλληλογραφία που στους επόμενους μήνες γίνεται όλο και πυκνότερη.
Δημιουργείται και καλλιεργείται ένα ενδιαφέρον για το παρελθόν και για 
το μέλλον

του Μετσόβου. Ο Τοσίτσας δεν είχε δεσμούς με την πατρίδα του, δεν μιλούσε
ελληνικά, ούτε είχε επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα. Ενδιαφερόταν όμως ζωηρά για
οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστορία της οικογένειάς του καθώς και με τις 
ρίζες
του. Είναι άνθρωπος μονήρης και εσωστρεφής, με μεγάλη πνευματική 
καλλιέργεια.

Ιδιαίτερα τον συγκινεί η ιδέα πως υπάρχει ακόμη στο Μέτσοβο το ερειπωμένο
πατρογονικό των Τοσιτσαίων, όπως του γνώρισε ο Ευάγγελος.

Δέκα χρόνια διαρκεί η αλληλογραφία των δύο αντρών, χωρίς ποτέ να έχουν 
γνωριστεί
από κοντά. Και τα γράμματα αυτά δεν είναι σύντομα, αλλά πολυσέλιδα και 
πλούσια
σε περιεχόμενο, σε σκέψεις και συναισθήματα. Στην αλληλογραφία του 
Τοσίτσα που
ανοίχτηκε μετά το θάνατό του, βρέθηκαν σελίδες επιστολών με το 
χαρακτηριστικό

γραφικό χαρακτήρα του Αβέρωφ, καθώς και πλήθος δημοσιευμάτων από ελληνικές
εφημερίδες που του έστελνε ο Αβέρωφ σχετικά με το Μέτσοβο, καθώς και ένα
λεπτομερές γενεαλογικό δέντρο των δύο οικογενειών σχεδιασμένο σε μεγάλο 
χαρτί
από τον Ευάγγελο. Ο συγγενικός δεσμός των δύο αντρών είχε διαλευκανθεί 
και η

ικανοποίηση του βαρώνου ήταν μεγάλη: Ο Ευάγγελος Αβέρωφ ήταν δισέγγονος του
Αυγερινού Αβέρωφ, μεγαλύτερου αδελφού του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ.
Γεγονός είναι ότι ο αρχικός στόχος της αλληλογραφίας μεταξύ Αβέρωφ και 
Τοσίτσα
ήταν (και παρέμεινε μέχρι το τέλος) η 

[Orasi] Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο

[Kostas .D. Theodoropoulos]

Toυ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.Σ. ΛΟΥΚΑΤΟΥ

Ξυπνάω με φως, με βόμβο αεροπλάνων και με κανονιές. H αίθουσα του Σχολείου της 
Mεσοποταμιάς έχει αδειάσει… Όλοι οι συγκοιμώμενοί μου έχουν φύγει. Παρατημένα
εδώ κι εκεί στρατιωτικά είδη, κουβέρτες, κράνη, γυλιοί. Ένα σωρό παιδάκια, με 
σακκίδια, γυρίζουν στην αίθουσα και τα μαζεύουν. Σηκώνομαι τρομαγμένος. Παίρνω
μια κουβέρτα, από τις παρατημένες, την κάνω ρολό, και την ρίχνω στην πλάτη μου. 
Pίχνω και στο σακκίδιό μου 5-6 άσπρες γαλέτες. Tο όπλο μου το έχω πάντα
κρεμασμένο. Bγαίνω έξω. Aεροπλάνα πετούν χαμηλά, από πάνω μας. Eίναι Γερμανικά. 
Πρώτη φορά τα βλέπω έτσι καθαρά. Δεν ρίχνουν τίποτα. O δημόσιος δρόμος
είναι πάλι γεμάτος στρατό, που φεύγει! Eκεί που ενόμιζα πως τη νύκτα πέρασαν 
όλοι και μας άφισαν, τώρα νέες φάλαγγες ατέλειωτες περνούν. Mεταγωγικό και
Iππικό και Πυροβολικό και πεζοί. Tα «παιδιά», κουρασμένα, περπατάνε με το στόμα 
ανοιχτό, από τη συχνή ανάσα. Σκονισμένοι, ξεκούμπωτοι και ξεσκούφωτοι.
Kρατάνε το όπλο σαν γκλίτσα στον ώμο, κι άλλοι πίνουνε νερό όπου βρουν. Mπροστά 
τους πάει ένας έφιππος λοχαγός, χωρίς κανένα κόρδωμα. Eίναι σκυφτός και
συλλογισμένος. Tους κοιτάζω από το προαύλιο του σχολείου, που όλο περνούν, κι 
είμαι έτοιμος κάπου να μπω από πίσω τους, να πάω κι εγώ μαζί τους, όπου πάνε.
Ένας συνάδελφος, που στέκει πλάι μου, με κρατεί. «Πού θα πας; Δε βλέπεις που 
διαλυθήκανε; Kάτσε. Σε λίγο θα ’ρθουνε εδώ οι Γερμανοί». Mε ξαφνίζει τούτη
του η κουβέντα. «Ίσα-ίσα του λέω. Γι’ αυτό πρέπει να φύγουμε». «Aφού είσαι 
τρελλός, φύγε» μου απαντά. Kαι τον βλέπω που ξαπλώνεται κάτου, βγάνει τσιγάρο
και κοιτάει τις φάλαγγες που περνούν.
Πίσω από τον λόφο ακούγονται βροντερές κανονιές. H γη κάθε τόσο τραντάζει. 
Nοιώθω πως έχουμε πια μπει στη ζώνη των επιχειρήσεων, με τους Γερμανούς. Mα
γίνονται μάχες; Mια άλλη παρέα φαντάρων κάθεται τώρα στον ήλιο, στην απανεμιά 
του Σχολείου, και συζητεί. Πάω κοντά τους. «Παιδιά, δεν θα φύγουμε;» «Πού
να πάμε;» μου λένε. «Tι, εδώ παρακάτου; Eίμαστε στα χέρια των Γερμανών». «Mα, 
τους λέω, γίνονται μάχες κάτου. Δεν ακούτε;» «Έτσι είναι αυτές οι κανονιές,
για φόβο. O στρατός παραδίνεται…».
Tώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τη διάλυση και τη συμφορά. Συλλογίζομαι τα έγγραφα 
του Tάγματος, που κρατώ. Σκέφτομαι να τα πάω στον πρόεδρο του χωριού, να
τα παραδώσω, και να του παραγγείλω να τα στείλη κάποτε στο Yπουργείο 
Στρατιωτικών της Aθήνας. Mα έπειτα αποφασίζω να τα κρατώ απάνω μου, όσο μπορώ. 
Tα
μουλάρια των μπουλουκιών ανοιγοκλείνουν τα ρουθούνια και τεντώνουν τα μάτια, 
όλο προσπάθεια. Eίναι καταϊδρωμένα. Παίρνω τον δρόμο μαζί τους. Στην πρώτη
στροφή του δρόμου, σ’ ένα πλάτωμα, βλέπω 5-6 αξιωματικούς, που κόβουν βόλτες 
και κουβεντιάζουν. Ξεκόβω από τη φάλαγγα και πάω κατά ’κει. Eίναι ένας 
Συνταγματάρχης
με γυαλιά, ένας Tαγματάρχης, δύο λοχαγοί κι ένας Aνθυπολοχαγός (δεν κατάφερα να 
μάθω τα ονόματά τους). Tους πλησιάζω, και σταματάνε την κουβέντα τους.
«Tι θέλεις;» μου λέει ο Aνθυπολοχαγός. Pωτάω: «Mπορώ να μιλήσω στον κ. 
Συνταγματάρχη;» «Tι θέλεις;» επεμβαίνει εκείνος. Eίναι ψηλός, αδύνατος κι ωχρός.
Πρώτη φορά βλέπω Συνταγματάρχη χωρίς τουπέ. Mοιάζει σαν εξουθενωμένος και με 
κομμένα φτερά. Tου λέω την ιστορία μου, και του μιλώ για τα χαρτιά του Tάγματος
που κρατώ. «Kάμε ό,τι θέλης, παιδί μου» μου λέει, και κάθεται συλλογισμένος σε 
μια πέτρα, σαν χρεωκοπημένος μεγαλέμπορος. Mου κάνει μεγάλη εντύπωση τούτη
η σκηνή και φεύγω ράκος στην ψυχή, για να ξαναπάρω τον δρόμο μου. Φορώ το 
κράνος, έχω στον ώμο την κουβέρτα, και στη μασχάλη το σακκίδιο. Tα πόδια μου
δεν μπορώ να τα τεντώσω, γιατί είναι αγκυλωμένα από την αδιάκοπη πορεία. Kαι 
τώρα, πού να πάω; Περπατώ μηχανικά, προχωρώντας προς το άγνωστο και το μοιραίο.
Συναντώ στον δρόμο μου το πρώτο εγκαταλειμμένο στρατιωτικό όχημα: μια 
μοτοσυκλέττα με καλάθι. Bρίσκεται ριγμένη στο χαντάκι, και τα παιδιά του χωριού 
τη
λεηλατούν και τη διαλύουν (όπως τα μυρμήγκια, πάνου στο ψόφιο έντομο). Eίναι 10 
η ώρα. Περπατώ, μαζί με τη φάλαγγα, ανεξάρτητος, ξεκόβω από τα χωράφια,
ανεβαίνω από ράχες, κάθομαι όπου θέλω. Tο ίδιο κάνουν όλοι οι φαντάροι. Mόνο 
μία μονάδα πυροβολικού προχωρεί βιαστικά και συνταγμένη. Tο κανόνι ακούεται
ολοένα δυνατώτερα. Προχωρούμε. Έχουμε μπει, τώρα, στον μεγάλο ίσιο και μακρύ 
δρόμο, της πεδιάδας του Aλιάκμονα. Aπέραντη πεδιάδα, ανοιχτό τοπίο, χαρά Θεού
σήμερα, με τη λιακάδα. Σε μια τέτοια άπλα, ανάμεσα σε τόσο πράσινο, κάτω από 
φως και ζεστασιά, ξεχνάει κανείς τον κίνδυνο και τις συνθήκες του. Oι φαντάροι
τραγουδάνε και κάθονται, παρέες-παρέες, στο γρασίδι και τρώνε. Σαν να ’ναι 
«κούλουμα». Έχουνε ρημάξει έναν κήπο με κρεμμύδια και σαλατικά. «Kάτσε, 
συνάδελφε,
να φας, μου φωνάζουν. Mη βιάζεσαι για τους Γερμανούς. Προφτάνεις. Aν δεν πας 
εσύ, θα ’ρθουν αυτοί!» «Bρε παιδιά, τους λέω, ό,τι είναι να γίνη, πρέπει να
’μαστε όλοι μαζί». «Tι λες;» μου λέει ένας. «Nα μας βάλουν τα τραγιά (οι 
αξιωματικοί) να πολεμήσουμε, για να το σκάσουν αυτοί; Δεν γίνεται». Περπατώ, 
περπατώ
και συλλογίζομαι. Tι θα γίνη η Eλλάδα, κάτω από τους Γερμανούς; Πώς θα ρυθμιστή 
η ζωή της; 

[Orasi] Κώστας Κρυστάλλης!

[Νίκος Χαρίτος]

Ο Κώστας Κρουστάλλης γεννήθηκε στο
Συρράκο
 της
Ηπείρου
 το
1868,
όπου και έζησε μέχρι τα δώδεκα. Ο πατέρας του, Δημήτρης Κρουστάλλης, 
ήταν έμπορος κτηνοτροφικών προϊόντων του Συράκου, με έδρα τα Ιωάννινα, 
σε όλη την
Ήπειρο. Μητέρα του ήταν η Ιωάννα Ψαλλίδα και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια, 
ενώ ο ίδιος ήταν πρωτότοκος.

[2]
 Τα στοιχειώδη γράμματα τα μαθαίνει στο μεικτό δημοτικό σχολείο του 
χωριού του. Το 1880 γράφτηκε στη

Ζωσιμαία Σχολή
 των
Ιωαννίνων
.Την ίδια χρονιά η μητέρα του πεθαίνει.Φοιτά στις τέσσερις τάξεις του 
Ελληνικού Σχολείου της Ζωσιμαίας και στην Α΄τάξη του Γυμνασίου, οπότε 
και έμεινε
επανεξεταστέος, στα 1885. Διακόπτει και αυτό σχετίζεται μάλλον με την 
ασθενική του υγεία.

[3]
 Κατ΄άλλους βιογράφους του, ο πατέρας του τον χρησιμοποίησε υπάλληλο 
στο μαγαζί του.

[4]
 Το
1887
 δημοσίευσε το ποίημα «Αι σκιαί του Άδου», που αναφερόταν σε επεισόδια της
Επανάστασης του 1821.
Εξαιτίας αυτού διώχθηκε από τις τουρκικές αρχές και κατέφυγε στην Αθήνα (
Ιανουάριος
1889),
ενώ τα τουρκικά δικαστήρια τον καταδίκασαν ερήμην σε εικοσιπενταετή 
εξορία στη

Βαγδάτη
[5].
Στην Αθήνα άλλαξε το οικογενειακό του όνομα σε Κρυστάλλης. Στην Αθήνα 
εργάστηκε αρχικά στο τυπογραφείο των εκδόσεων «Φέξη» και παράλληλα 
δημοσίευε ποιήματα.

Το
1891
 προσλήφθηκε ως συντάκτης στο περιοδικό «
Εβδομάς
» του Ιωάννη Δαμβέργη, αλλά η συνεργασία του έληξε τον ίδιο χρόνο 
εξαιτίας διαφωνιών με τη διεύθυνση του περιοδικού. Έπειτα διορίστηκε ως 
υπάλληλος στους
σιδηροδρόμους της Πελοποννήσου. Οι δύσκολες συνθήκες ζωής του είχαν 
αποτέλεσμα να προσβληθεί από

φυματίωση.
Μετακόμισε στην
Κέρκυρα,
ελπίζοντας ότι εκεί θα βελτιωθεί η υγεία του, η οποία όμως επιδεινώθηκε 
και τελικά πέθανε στις

22 Απριλίου
 του
1894
 στην
Άρτα,
όπου έμενε η αδερφή του.
[6]

Έργο[
Επεξεργασία
 |
επεξεργασία κώδικα
]

Θα πάρω έναν ανήφορο να βγω σε
κορφοβούνι,
να βρω κλαράκι φουντωτό και ριζιμιό λιθάρι,
να βρω και μια κρυόβρυση, να ξαπλωθώ στον ίσκιο,
ν' αρχίσω να συλλογισθώ της
ξενιτιάς τα πάθη
Τα πρώτα του ποιήματα, Αι Σκιαί του Άδου
(1887),
με το οποίο εξυμνεί τους αγωνιστές του 21' και Ο Καλόγηρος της 
Κλεισούρας του Μεσολογγίου ( αρχές του

1890),
είχαν
επικό
 χαρακτήρα, με επίδραση από τον
Βαλαωρίτη.
Αντιθέτως, με τις δύο ποιητικές συλλογές του που δημοσιεύτηκαν τα 
επόμενα χρόνια, εντάχθηκε στο πνευματικό κλίμα της Νέας Αθηναϊκής 
σχολής: επίδραση από

το
δημοτικό τραγούδι,
λαογραφική
 θεματολογία. Η πρώτη του συλλογή, Αγροτικά
 ( Μάιος
 του
1891),
πήρε έπαινο στο Δεύτερο Φιλαδέλφειο Ποιητικό Διαγωνισμό αφού το βραβείο 
το κέρδισε το πεζογράφημα του Κωστή Παλαμά <<Τα Μάτια της Ψυχής μου>>. Η 
δεύτερη

και τελευταία συλλογή του, Ο τραγουδιστής του χωριού και της στάνης
 (1893),
διακρίθηκε παίρνοντας καί αυτό έπαινο επίσης στον φιλαδέλφειο ποιητικό 
διαγωνισμό. ενώ το βραβείο το κέρδισε το ποίημα του Γεωργίου Στρατήγη 
«Έρως καί
Ψυχή». Το πεζογραφικό του έργο (συγκεντρωμένο στον τόμο Πεζογραφήματα), 
συμβαδίζει με το κλίμα της πεζογραφίας της

γενιάς του 1880:
δημοτική γλώσσα,
ηθογραφία,
καλλιέργεια του
διηγήματος.

Το λαογραφικό του έργο[
Επεξεργασία
 |
επεξεργασία κώδικα
]

Ασχολήθηκε επίσης με τη συλλογή ιστορικού και λαογραφικού υλικού:ήθη και 
έθιμα, δημοτικά τραγούδια, παραδόσεις. Το πρώτο του πεζογράφημα ήταν το 
"Vie De
Montage" πού το εξέδωσε στο Παρίσι το 1895 με το οποίο σατυρίζει τα 
ελληνικά πολιτικά έθιμα ενώ έδινε και σκηνές από την ληστοκρατία στην 
Ελλάδα.Η ενασχόλησή
του αυτή αποτυπώνεται σε άρθρα του, όπως στους Γ'και Δ΄τόμους του 
Ἐγκυκλοπαιδικού Λεξικού των Μπαρτ και Χίρστ (1892 και 1893), όπου 
δημοσίευσε πενήντα
οχτώ ηπειρωτικά άρθρα. Επίσης σε αφηγηματικά πεζογραφήματά του, 
διηγήματα, όπως Ο Γάμος της στάνης όπου περιγράφει τα γαμήλια έθιμα στα 
τσελιγγάτα Ηπειρωτικής
περιοχής με παράθεση σχετικών τραγουδιών, ή το διήγημά του Το πανηγύρι 
της Καστρίτσας, το οποίο περιέχει εκτενείς ενδυματολογικές πληροφορίες

[7]
 ή πάλι, με πιο ειδικές εργασίες του, όπως, Οι Βλάχοι της Πίνδου, 
Γραμμενοχώρια, Τρεις Δρακολίμναι επί των κορυφών της Πίνδου. Ενώ και 
στις Σημειώσεις
του νεανικού ποιήματός του Ἀι σκιαί του Άδου και στις επιστολές του προς 
φιλικά του πρόσωπα.

[8]

Οι επιδράσεις που έχει δεχθεί[
Επεξεργασία
 |
επεξεργασία κώδικα
]

Οι επιδράσεις που έχει δεχθεί είναι από το
Δημοτικό τραγούδι,
έργα κλασικών ποιητών ὀπως του
Ομήρου,
τον
Ερωτόκριτο,
συγχρόνους του, όπως τον
Βαλαωρίτη,
τον
Ζαλοκώστα,
τον
Βηλαρά,
τους ρομαντικούς της Αθηναϊκής Σχολής , όπως του
Αχιλλέα Παράσχου
[9]

Κριτική[
Επεξεργασία
 |
επεξεργασία κώδικα
]
Kostas_Krystallis%2C_Arta_1.JPG/180px-Kostas_Krystallis%2C_Arta_1
Μεγέθυνση
Επιγραφή στο σημείο όπου βρισκόταν το σπίτι του ποιητή στην Άρτα.

Την εποχή που όλοι εκθείαζαν τα τραγούδια του, ο
Ξενόπουλος
 είχε ήδη διαγνώσει και επισημάνει τη μεγάλη σημασία του πεζογραφικού 
έργου του «ποιητή του βουνού και της στάνης». Ο Κρυστάλλης δεν είναι 
μόνον ο πρώτος
που έγραψε στη δημοτική, ενώ ακόμα όλοι οι άλλοι αλληθώριζαν προς την 
καθαρεύουσα, παραπαίοντας ανάμεσα στις δύο γλώσσες. Μέσα στα ελάχιστα 
χρόνια που

[Orasi] Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας

[Kostas .D. Theodoropoulos]

Στις 
28 Οκτωβρίου
1943, εν μέσω του 
Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,
το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, εφαρμόζοντας τις θεωρητικές αρχές του Αϊνστάιν, 
εξαφάνισε ένα ολόκληρο πλοίο με το πλήρωμά του στη Φιλαδέλφεια και το επανέφερε
στη θέση του μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας. Πρόκειται για το περίφημο «Πείραμα 
της Φιλαδέλφειας», που μάλλον δεν έγινε ποτέ και το όλο αφήγημα αποτελεί αστικό
μύθο.

Το υποτιθέμενο πείραμα, που είχε ως στόχο να κάνει αόρατα τα πολεμικά μέσα από 
τον εχθρό, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο και ουφολόγο Μόρις
Τζέσαπ. Στις 
13 Ιανουαρίου
1955 έλαβε ένα γράμμα από κάποιον Κάρλος Αλέντε, ο οποίος του απεκάλυπτε ότι 
ήταν αυτόπτης μάρτυς του περιστατικού της εξαφάνισης του πλοίου. Ο Τζέσαπ
συνέχισε να αλληλογραφεί με τον πληροφοριοδότη του, ο οποίος στην πορεία άλλαξε 
το όνομά του σε Καρλ Άλεν. Σύμφωνα με το βιβλίο των Τζέιμς Μόσλεϊ και Καρκ
Φλοκ, που κυκλοφόρησε το 2002, ο Τζέσαπ συνέχισε τις έρευνές του για το 
περιστατικό, αλλά το 1959 πέθανε, ύστερα από σοβαρό τραυματισμό του σε τροχαίο.

Αρκετοί συγγραφείς και ερευνητές ασχολήθηκαν με την υπόθεση, αλλά το πιο γνωστό 
και επιδραστικό έργο είναι το βιβλίο «Το Πείραμα της Φιλαδελφείας» των
αμερικανών συγγραφέων Τσαρλς Μπέρλιτζ και Γουίλιαμ Μουρ, που κυκλοφόρησε το 
1979 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ωρόρα»). Σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς,
η ιστορία ξεκινάει τη δεκαετία του ‘20, όταν ο 
Άλμπερτ Αϊνστάιν
ολοκληρώνει τη «θεωρία του ενοποιημένου πεδίου», σύμφωνα με την οποία η 
βαρύτητα συνδέεται με τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό. Ο Αϊνστάιν, θέλοντας
να επαληθεύσει τη θεωρία του, συνεργάστηκε με το αμερικανικό πολεμικό στο 
αποκληθέν «Πείραμα της Φιλαδέλφειας».

Γύρω στις 
28 Οκτωβρίου
του 1943, το αντιτορπιλλικό «US Eldridge» με το πλήρωμά του εξαφανίστηκε με τη 
χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων από τη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας και
εμφανίστηκε στη ναυτική βάση του Νόρφολκ της Βιρτζίνια, 350 χιλιόμετρα μακριά 
από τη βάση του. Αμέσως μετά επανήλθε με τον ίδιο αόρατο τρόπο στη Φιλαδέλφεια.
Και όλα αυτά, μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας, όταν ο κανονικός πλους από τη 
Φιλαδέλφεια στη Βιρτζίνια και τούμπαλιν θα απαιτούσε τουλάχιστον 24 ώρες.

Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο επεκτάθηκε σε μία απόσταση εκατό μέτρων από κάθε άκρη 
του πλοίου. Είχε περίπου το σχήμα σφαίρας γύρω από το αντιτορπιλλικό. Ο
καθένας από τους ναύτες και τους αξιωματικούς που ήταν πάνω στο πλοίο έπαψε να 
βλέπει τον εαυτό του και τους συντρόφους του, ενώ όποιος βρισκόταν έξω από
τη σφαίρα του μαγνητικού πεδίου δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο από το γενικό 
σχήμα του πλοίου σαν σε πυκνή ομίχλη.

Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος, ο Αϊνστάιν συνειδητοποίησε ότι η 
ανθρωπότητα δεν ήταν έτοιμη να αποδεχθεί μια τέτοια γνώση, που θα του άλλαζε 
την ιδέα
που είχε για το χώρο, και κατέστρεψε τις σημειώσεις του. Σύμφωνα με τους 
συγγραφείς, το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το 
εγχείρημα,
επειδή κάποιοι από το πλήρωμα του πλοίου κάηκαν, άλλοι εξαφανίστηκαν και άλλοι 
τρελάθηκαν.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι το πλοίο που συμμετείχε στο υποτιθέμενο 
πείραμα, το US Eldridge, δόθηκε στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, στο πλαίσιο
της αμερικανικής βοήθειας, και μετονομάστηκε σε «Λέων». Ανέλαβε υπηρεσία το 
1951 και παροπλίσθηκε το 1992. Το «Λέων» συνόδευαν πάντα περίεργες ιστορίες
και φήμες. Θρυλείται ότι κατά τη διάρκεια ασκήσεων στο Ιόνιο τη δεκαετία του 
‘50 εξαφανίστηκε για δύο ημέρες ή ότι κάποιοι χώροι του πλοίου είχαν σφραγιστεί
χωρίς προφανή λόγο. Λέγεται, επίσης, ότι πολλοί ναύτες που υπηρέτησαν στο πλοίο 
παρουσίασαν ανεξήγητα ψυχολογικά και νευρολογικά προβλήματα.
http://www.sansimera.gr
 

Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις 
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών

[Orasi] Το ΟΧΙ των Ελλήνων

[Kostas .D. Theodoropoulos]

Η απόφαση για την επίθεση κατά της Ελλάδας ελήφθη στις 
15 Οκτωβρίου
1940 από το Ιταλικό Πολεμικό Συμβούλιο, παρουσία του 
Μουσολίνι
και παρά τις αντιρρήσεις πολλών από τους παρισταμένους για την προχειρότητα με 
την οποία αντιμετωπιζόταν η επιχείρηση. Ο «Ντούτσε» ήθελε μία νίκη για
να μπει στο μάτι του 
Χίτλερ,
που είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις για μία επίθεση κατά της Ελλάδας. Πίστευε ότι 
η χώρα μας ήταν ο εύκολος στόχος. «Το μόνο μας εμπόδιο είναι οι λασπωμένοι
δρόμοι» τον είχαν διαβεβαιώσει οι επιτελείς του. Ως ημέρα της επίθεσης ορίσθηκε 
η 
26η Οκτωβρίου,
αλλά ο Μουσολίνι τη μετέθεσε για τις 
28 Οκτωβρίου,
προκειμένου να συμπέσει με τη 18η επέτειο της 
Πορείας προς τη Ρώμη,
που έφερε τους φασίστες στην εξουσία.

Στην Αθήνα έφθαναν σωρηδόν οι πληροφορίες για επικείμενη ιταλική επίθεση. Στο 
Υπουργικό Συμβούλιο της 
25ης Οκτωβρίου
ο Μεταξάς ενημέρωσε τους υπουργούς του για την κατάσταση και τους διαβεβαίωσε 
ότι η στρατιωτική προπαρασκευή της χώρας είχε προχωρήσει ικανοποιητικά.
Η αλήθεια ήταν ότι η χώρα μας ήταν σχεδόν ανοχύρωτη προς την πλευρά της 
Αλβανίας και με ελλιπείς στρατιωτικές δυνάμεις, καθώς το βάρος είχε δοθεί στα 
σύνορα
με τη Βουλγαρία.

Η ζωή, εν τω μεταξύ, στην πρωτεύουσα κυλούσε στους δικούς της ρυθμούς. Το 
κοσμικό και πολιτιστικό γεγονός των ημερών ήταν η πρεμιέρα της όπερας του 
Τζάκομο
Πουτσίνι «Μαντάμ Μπατερφλάι» από τη νεοσύστατη Λυρική Σκηνή. Την παράσταση θα 
τιμούσε ο γιος του συνθέτη, γεγονός που είχε κινητοποιήσει την κοσμική Αθήνα.
Ο πρεσβευτής της Ιταλίας Εμμανουέλε Γκράτσι είχε καλέσει τον Μεταξά σε γεύμα 
μετά την παράσταση. Ο δικτάτορας αρνήθηκε («είναι δυσάρεστο για τον καθένας
μας να δεχθεί το φιλί του Ιούδα» σημείωνε στο ημερολόγιό του») και έδωσε την 
εντολή σε μόνο δύο υπουργούς να παρακολουθήσουν την παράσταση.

Αναχώρηση για το μέτωπο

Το βράδυ της 
27ης Οκτωβρίου
ο Ιταλικό Πρακτορείο Ειδήσεων «Στέφανι» εξαπολύει επίθεση εναντίον της Ελλάδας, 
στην οποία απαντά το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η ελληνική ηγεσία πιστεύει
ότι η ιταλική επίθεση είναι ζήτημα ωρών. Ο αρχηγός του ΓΕΣ 
Αλέξανδρος Παπάγος
επικοινωνεί με τα ελληνοαλβανικά σύνορα, ενώ ενημερώνεται και ο Μεταξάς.

Τα άσχημα μαντάτα δεν θα αργήσουν. Στις 3 τα ξημερώματα της Δευτέρας 
28ης Οκτωβρίου,
ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Αθήνα, Γκράτσι θα συναντηθεί τελικά με τον 
Μεταξά, αλλά για να του επιδώσει στο σπίτι του στην Κηφισιά τελεσίγραφο, με το
οποίο ο Μουσολίνι απαιτούσε από την Ελλάδα να μην εμποδίσει το στρατό του να 
καταλάβει ορισμένες στρατηγικές θέσεις στη χώρα μας. Η κυβέρνηση των Αθηνών
είχε διορία τρεις ώρες για να δώσει την απάντησή της. Ωστόσο, αυτή ήταν 
αυτονόητη για τον δικτάτορα: «Donc, Monsieur c'est la guerre» («Λοιπόν, Κύριέ 
μου
έχουμε πόλεμο!»). Με αυτές τις φράσεις στα Γαλλικά ειπώθηκε το ΟΧΙ από τον 
Μεταξά, που απηχούσε τις διαθέσεις του ελληνικού λαού. Αμέσως μετά, ο Μεταξάς
ενημέρωσε τον άγγλο πρέσβη Πάλερετ και ζήτησε τη βοήθεια του Ηνωμένου Βασιλείου.

Οι Ιταλοί δεν περίμεναν την εκπνοή του τελεσιγράφου. Ο αρχιστράτηγος Βισκόντι 
Πράσκα έδωσε την εντολή για προσβολή των ελληνικών θέσεων από τις 5 το πρωί.
Την ώρα αυτή σημειώθηκε και η πρώτη ελληνική απώλεια. Ο 27χρονος πεζικάριος 
Βασίλειος Τσιαβαλιάρης από τα Τρίκαλα, που υπηρετούσε σε φυλάκιο της 
ελληνοαλβανικής
μεθορίου, σκοτώθηκε από θραύσμα ιταλικού όλμου. Η ιταλική επίθεση εκδηλώθηκε με 
εισβολή ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων στους τομείς της Πίνδου και της Ηπείρου
(από το Γράμμο μέχρι το Ιόνιο) και με τοπικές συμπλοκές στην περιοχή της ΒΔ 
Μακεδονίας. Ο ιταλός αρχιστράτηγος Βισκόντι Πράσκα είχε στη διάθεσή του 135.000
άνδρες και ο έλληνας ομόλογός του Αλέξανδρος Παπάγος μόλις 35.000.

Στις 9:30 το πρωί πραγματοποιούνται και οι πρώτοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί στον 
Πειραιά και το Τατόι δίχως συνέπειες, ενώ στην Πάτρα θα υπάρξουν νεκροί.
Βομβαρδίστηκαν, ακόμη, 
η Διώρυγα της Κορίνθου
και η ναυτική βάση της Πρέβεζας. Το απόγευμα της 
28ης Οκτωβρίου
ο Μουσολίνι γεμάτος καμάρι ανακοίνωνε στο Χίτλερ, με τον οποίον συναντήθηκε στη 
Φλωρεντία, την επίθεση κατά της Ελλάδας.

Ελληνοαλβανικά σύνορα

Το ΟΧΙ γίνεται δεκτό με πρωτοφανή ενθουσιασμό απ' όλο τον ελληνικό λαό, που 
ξυπνά στις 6 το πρωί από τους συριγμούς των σειρήνων και ξεχύνεται στους 
δρόμους,
κρατώντας τη γαλανόλευκη. Οι στρατεύσιμοι ετοιμάζονταν για το μέτωπο «με το 
χαμόγελο στα χείλη» και το ραδιόφωνο μετέδιδε διαρκώς το περίφημο πρώτο 
ανακοινωθέν
του Γενικού Στρατηγείου: «Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλουν από της 
5:30 πρωινής σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής
μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους».

Η απόφαση της Ελλάδας να αντισταθεί προκαλεί αυθημερόν εκδηλώσεις θαυμασμού, 
κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία και τις χώρες της Κοινοπολιτείας. Σταδιακά αρχίζουν
να καταφθάνουν δεκάδες μηνύματα συμπαράστασης, με πρώτο αυτό του βασιλιά της 
Αγγλίας Γεώργιου ΣΤ', που τονίζει: «Η υπόθεσίς σας είναι και ιδική μας 
υπόθεσις».
Στο ίδιο μήκος κύματος και το τηλεγράφημα του 
Τσόρτσιλ:
«Θα σας παράσχομεν όλην την 

[Orasi] Στην αρχαία Ελλάδα έπαιζαν και ποδόσφαιρο!

[Νίκος Χαρίτος]

Το ποδόσφαιρο είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα στον κόσμο.
 Οι Άγγλοι είναι ιδιαιτέρως υπερήφανοι για το πρωτάθλημά τους, αλλά κι 
επειδή θεωρούν ότι αυτοί επινόησαν το δημοφιλέστερο σπορ.


Απεικόνιση του ποδοσφαίρου του όχλου.

Απεικόνιση του «ποδοσφαίρου του όχλου».

Σίγουρα, οι Άγγλοι ήταν οι πρώτοι που οργάνωσαν πρωτάθλημα, ενώ το 
λεγόμενο «ποδόσφαιρο του όχλου» (mob football) ήταν πολύ συνηθισμένο στη 
Βρετανία, όπου
ομάδες με απεριόριστο αριθμό παικτών από γειτονικές πόλεις ή χωριά, 
προσπαθούσαν να μετακινήσουν τη σφαίρα ως την εκκλησία της περιοχής των 
αντιπάλων.


Ωστόσο, μία απεικόνιση σε αρχαίο ελληνικό λήκυθο, που δείχνει έναν νεαρό 
άντρα να ισορροπεί μία μπάλα στον δεξιό του μηρό, τεκμηριώνει ότι μάλλον 
και αυτό

το άθλημα, το επινόησαν πρώτοι οι αρχαίοι!

Ακόμη μία αρχαία απεικόνιση, που δείχνει αθλητή να παίζει με μπάλα.

Ακόμη μία αρχαία απεικόνιση, που δείχνει αθλητή να παίζει με μπάλα

Το άθλημα που παιζόταν με μπάλα στην αρχαία Ελλάδα, λεγόταν «επίσκυρος».

Δύο ομάδες, συνήθως δεκατεσσάρων παικτών χωρίζονταν από μία γραμμή, την 
οποία σχημάτιζαν στο χώμα με πέτρα, την οποία ονόμαζαν «σκύρο».

 Άλλες δύο γραμμές υπήρχαν πίσω από τις δύο ομάδες.
 Τοποθετούσαν την μπάλα στην κεντρική γραμμή και η ομάδα που την 
έπαιρνε πρώτη, έπρεπε να την πετάξει πάνω από την αντίπαλη, η οποία 
έπρεπε να την πιάσει

όσο κινούνταν και να την ξαναπετάξει στην άλλη.

Μπάλα που βρέθηκε σε ανασκαφή στη Σαμοθράκη.

Μπάλα που βρέθηκε σε ανασκαφή στη Σαμοθράκη

Η επίσκυρος παιζόταν κυρίως από άντρες, αλλά σε αυτήν εξασκούνταν και οι 
γυναίκες.


Η μπάλα ήταν φτιαγμένη από κομμάτια δέρματος, ραμμένα μαζί με εντόσθια ζώων.
 Εξωτερικά ήταν ζωγραφισμένη με έντονα χρώματα.
 Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, η FIFA, αναγνωρίζει την 
 επίσκυρο  ως μία από τις πρώτες μορφές ποδοσφαίρου.

http://www.mixanitouxronou.gr/stin-archea-ellada-epezan-ke-podosfero/




Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις 
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών

[Orasi] Ποιες χώρες είχαν ανακαλύψει το ποδόσφαιρο αιώνες πριν από την Αγγλία;

[Νίκος Χαρίτος]

Οι Κινέζοι έπαιζαν ποδόσφαιρο πάνω από 2.000 χρόνια πριν το 
οικειοποιηθούν οι Άγγλοι.
 Το κούτζου ή τσου- τσου, κυριολεκτικά «κλωτσοσκούφι», ξεκίνησε ως 
στρατιωτική άσκηση, αλλά σύντομα έγινε δημοφιλές σε ολόκληρη την Κίνα.
 Παιζόταν με δερμάτινη μπάλα γεμισμένη με γούνα ή φτερά και υπήρχαν δύο 
ομάδες που προσπαθούσαν να βάλουν γκολ στην αντίπαλη εστία, χωρίς να 
χρησιμοποιούν

τα χέρια τους.
 Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, κάθε τέρμα ήταν μια τρύπα σε ένα 
κομμάτι μεταξωτό ύφασμα κρεμασμένο από δύο ξύλα μπαμπού.

αρχείο λήψης
 Η πρώτη καταγραφή του κούτζου προέρχεται από τον 5ο αιώνα π.Χ., ενώ το 
άθλημα έφτασε στο απόγειό του στη διάρκεια της δυναστείας Σονγκ, οπότε 
οι παίκτες

του κούτζου έγιναν οι πρώτοι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στον κόσμο.
 Τελικά, το άθλημα ξεχάστηκε στη διάρκεια της δυναστείας Μινγκ.
 Τον 12ο αιώνα το κούτζου μεταλλάχτηκε στην Ιαπωνία και προέκυψε το νέο 
παιχνίδι ονόματι κεμάρι.
 Το έπαιζαν σε πλατείες με δέντρα στις γωνίες και σύμφωνα με τους 
κανονισμούς η μπάλα δεν έπρεπε να πέσει κάτω.
 Στο κεμάρι συμμετείχαν οκτώ παίκτες ανά ζεύγη που έπρεπε να διατηρούν 
τη μπάλα στον αέρα όσο το δυνατόν περισσότερο στέλνοντας τη να 
αναπηδήσει στα δέντρα.


133475171_14049952444151n

Ο διαιτητής έδινε έξτρα πόντους σε όσους ήταν ιδιαίτερα επιδέξιοι.
 Κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπήρχε ένα παιχνίδι ακόμη παλιότερο από το 
κούτζου, το μάρνγκρουκ (παιχνίδι με την μπάλα) που το έπαιζαν οι 
Αβορίγινες της δυτικής

Αυστραλίας.
 Σε αυτό συμμετείχαν πάνω από πενήντα παίκτες και στόχος ήταν η μπάλα 
από δέρμα οπόσουμ, να μην αγγίξει το έδαφος.

 Στο μάρνγκρουκ οφείλεται πιθανόν και το αυστραλέζικο ράγκμπι.

Rugby_tackle_cropped
Στη μεσαιωνική Αγγλία το ποδόσφαιρο περιελάμβανε τόσο πολλούς παίκτες, 
τόσο λίγους κανόνες και τόσο πολλή βία ώστε πολύ συχνά απαγορευόταν: 
μεταξύ 1314
και 1667 ενεργοποιήθηκαν σχεδόν 30 βασιλικοί και τοπικοί νόμοι εναντίον 
του συγκεκριμένου αθλήματος.
 Αυτό ωστόσο δεν μείωσε τη δημοφιλία του και μάλιστα σε όλες τις 
κοινωνικές τάξεις. Ακόμα και ο νεαρός Ερρίκος Η’ ξόδεψε τέσσερα σελίνια 
για ένα ζευγάρι

δερμάτινα αθλητικά παπούτσια.
 Το σύγχρονο ποδόσφαιρο ξεκίνησε από την Αγγλία το 1863, όταν το 
ράγκμπι και το ποδόσφαιρο διαχωρίστηκαν και ιδρύθηκε η αγγλική 
ποδοσφαιρική ομοσπονδία.
 Η παλαιότερη ποδοσφαιρική ομάδα στον κόσμο είναι η Σέφιλντ, η οποία 
είχε ιδρυθεί έξι χρόνια νωρίτερα το 1857 ως ερασιτεχνική ομάδα.
 Παρά το ότι οι αγγλικοί κανόνες του 1863 αποτέλεσαν το πλαίσιο για το 
σημερινό διεθνές άθλημα, πέρασε καιρός προτού το ποδόσφαιρο απαλλαγεί 
από τις βίαιες

καταβολές του.
 Τον 19ο αιώνα μπορούσες να κοντράρεις ένα παίκτη με τον ώμο ακόμα και 
όταν δεν είχε την μπάλα, ενώ αν την έπιανε, ο τερματοφύλακας μπορούσε ο 
αντίπαλος

παίκτης να τον σπρώξει πίσω από τη γραμμή του τέρματος και να σκοράρει.
 Ένας από τους κανόνες που προτάθηκε το 1863 επέτρεπε στους παίκτες να 
προσεγγίσουν τον παίκτη που είχε τη μπάλα και να του ορμήσουν, να τον 
αρπάξουν,
να του βάλουν τρικλοποδιά, να τον χτυπήσουν και να του αποσπάσουν τη 
μπάλα δια της βίας.
 Τελικά αποσύρθηκε, παρά τις ενστάσεις της ομάδας Μπλάκχιθ που 
υποστήριξε ότι χωρίς αυτόν τον κανόνα «είναι σαν να απαρνιόμαστε το 
θάρρος και την τόλμη
του παιχνιδιού και σίγουρα θα προσελκύσει πολλούς Γάλλους που θα 
καταλήξουν να μας νικάνε ακόμη κι αν έχουν προπονηθεί μόλις μια εβδομάδα».

 Και η αλήθεια είναι ότι δικαιώθηκε!

Απόσπασμα από το βιβλίο : «Το βιβλίο της ολικής άγνοιας» των Τζον Λόυντ 
και Τζον Μίτσινσον από τις

εκδόσεις ΠΑΤΤΑΚΗ

http://www.mixanitouxronou.gr/pies-chores-ichan-anakalipsi-to-podosfero-eones-prin-tin-anglia/





Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe

Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας 
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net

διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net

Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις 
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών