Re: [Orasi] Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες (διήγημα του Αζίζ Νεσίν)
Αλήθεια σου Σπύρο! Το έχω διαβάσει και κατά τη γνώμη μου είναι εξαιρετικό! Την καλησπέρα μου από μια άκρως ανοιξιάτικη Θεσσαλονίκη ζωηρή! Ζωντανοί! Σε μια νέα πραγματικότητα! Γρηγόρης Στάλθηκε από το iPhone μου 11 Μαΐ 2020, 5:33 πμ, ο/η Σκορδίλης Σπύρος έγραψε: > Πράγματι εξαιρετικό! Όποιος δεν έχει διαβάσει τον καφέ και τη Δημοκρατία να > το διαβάσει Σπύρος > >> 10 Μαΐ 2020, 23:41, ο χρήστης «Γρηγόρης Αργυρόπουλος » >> έγραψε: >> >> Σπύρο ευχαριστούμε! Πολύ ωραίο! Γρηγόρης >> >> Στάλθηκε από το iPhone μου >> >> 10 Μαΐ 2020, 9:50 πμ, ο/η Σκορδίλης Σπύρος έγραψε: >> >>> Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία - Κυριακή, 10 Μαΐου 2020 - 09:40 >>> >>> Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες (διήγημα του Αζίζ Νεσίν) >>> >>> >>> Για το σημερινό λογοτεχνικό μας ανάγνωσμα διάλεξα ένα εύθυμο διήγημα ενός >>> αγαπημένου συγγραφέα, του Τούρκου Αζίζ Νεσίν (1915-1995), που είναι πολύ >>> γνωστός στην Ελλάδα αφού ευτύχησε να έχει μεταφραστή τον Έρμο Αργαίο >>> (Ερμόλαο Ανδρεάδη). >>> >>> Ο Νεσίν γεννήθηκε στη Χάλκη, στα Πριγκιπονήσια, και έζησε κυρίως στην Πόλη. >>> Ήταν αριστερός και κυνηγήθηκε από αυταρχικά καθεστώτα στην πατρίδα του. Τα >>> τελευταία χρόνια της ζωής του τα αφιέρωσε στη μάχη ενάντια στον θρησκευτικό >>> φανατισμό. Είχε αρχίσει να μεταφράζει τους Σατανικούς στίχους και το 1993, >>> ενώ συμμετείχε σε μια εκδήλωση Αλεβιτών στη Σεβάστεια (Σιβάς) ένα πλήθος >>> φανατικών περικύκλωσε το κτίριο και έβαλε φωτιά -με 37 θύματα. >>> >>> Το 1957 ο Νεσίν ίδρυσε το Ίδρυμα Νεσίν, που το προικοδότησε με τα >>> συγγραφικά του δικαιώματα. Δέχεται κάθε χρόνο ως υπότροφους τέσσερα άπορα >>> παιδιά και αναλαμβάνει τη στέγη, την τροφή και την εκπαίδευσή τους μέχρι >>> την ενηλικίωση. >>> >>> Τα πρώτα βιβλία του Νεσίν, όπως η συλλογή διηγημάτων Ο καφές και η >>> δημοκρατία, τα είχα διαβάσει μικρός στην πατρική βιβλιοθήκη. Το σημερινό >>> διήγημα, αρκετά γνωστό, θαρρώ πως ανήκει κι αυτό σε αυτή την πρώτη συλλογή >>> του Νεσίν, αλλά δεν είμαι βέβαιος διότι το βιβλίο δεν το έχω εδώ. Το >>> διήγημα το πήρα από την Επιθεώρηση Τέχνης, όπου είχε δημοσιευτεί στο τεύχος >>> Μαΐου 1961. Aντί για όνομα μεταφραστή αναφέρονται τα αρχικά Ε.Α. που είναι >>> βέβαια ο Έρμος Αργαίος. Από εκεί πήρα και το σκίτσο, που μάλλον είναι της >>> τουρκικής έκδοσης. >>> >>> Το διήγημα πρέπει να εκτυλίσσεται στη δεκαετία του 1950. Εκσυγχρόνισα >>> (ελάχιστα) την ορθογραφία και μονοτόνισα. Μια σημείωση για το ρήμα του >>> τίτλου: το «θα ‘ρθουν» αντιστοιχεί στο «θάρθουν». Αν θέλει κανείς να γράψει >>> «θαρθούν», θα τονίσει το μονοσύλλαβο: θα ‘ρθούν. Ο γνωστός στίχος λοιπόν >>> γράφεται: αν είναι να ‘ρθει θε να’ ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει. >>> >>> Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες >>> >>> Ο μίστερ Φρανκ μας είχε καλέσει σπίτι του σε τραπέζι και έπρεπε να >>> ξεϋποχρεωθούμε. Την ώρα που χωρίζαμε του λέω: >>> >>> —Ορίστε και σε μας· ελάτε ένα βράδυ να φάμε μαζί. >>> >>> —Θα ’ρθουμε, είπε το αντρόγυνο. >>> >>> Μόλις είπαν έτσι, ένοιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά μου. >>> >>> – Θα σας ειδοποιήσουμε, το πότε θα ’ρθουμε, είπε ο μίστερ Φρανκ. >>> >>> Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να διαδώσουμε σ’ όλη τη γειτονιά ότι >>> θα ’ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες. Όταν μ’ έβλεπε στο δρόμο ένας >>> και με ρωτούσε: >>> >>> — Για πού έτσι βιαστικός Μουζαφέρ Μπέη ; >>> >>> Απαντούσα : >>> >>> Θα ’ρθουν σπίτι μας μουσαφίρηδες γι’ αυτό… ξέρεις, κάτι Αμερικάνοι >>> μουσαφίρηδες… >>> >>> Δεν έμεινε κανείς, που να μην το είχε μάθει. Μου λέει ο μπακάλης ο Τζεβάτ : >>> >>> —Μασαλλάκ Μουζαφέρ μπέη, μάθαμε ότι θα σας έρθουν Αμερικάνοι μουσαφίρηδες· >>> αλήθεια είναι ; >>> >>> Λέω κι εγώ, κάνοντας δήθεν τόν άδιάφορο : >>> >>> —Χμ… ναι, θα μας έρθουν. >>> >>> Αν πεις, γι’ αυτούς που κάθονταν στο κάτω πάτωμά πάνε να σκάσουνε απ’ τη >>> ζήλεια τους. Ένα βράδυ καθώς ανέβαινα τις σκάλες, μου λέει ο Σαμπρή μπέης >>> που κάθεται από κάτω μας: >>> >>> —Το πήραμε χαμπέρι. Ο Θεός να δώσει. Θα σας έρθουν, λέει, Αμερικάνοι >>> μουσαφίρηδες. >>> >>> —Γιατί όχι… και βέβαια θα μας έρθουν, του κάνω. >>> >>> Σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχουν πολλοί μοχτηροί άνθρωποι. Το τι μας έσυραν, >>> είναι άλλο πράμα : Δήθεν δε θα μας έρθουν στ’ αλήθεια Αμερικάνοι >>> μουσαφίρηδες και το διαδίδουμε επίτηδες, για να μας αυξήσουν, λέει, ο >>> μπακάλης και ο χασάπης την πίστωση… >>> >>> Έφτασαν στ’ αυτιά μου και τα λόγια του φαρμακοποιού Μεμντούχ : >>> >>> —Ψέματα, είπε. Ψέματα πως θα ’ρθουν οι Αμερικάνοι. Θα κουβαλήσει σπίτι του, >>> λέει, κανέναν φίλο του ξανθόν και ψηλόν, χωρίς κοιλιές και πισινούλι και θα >>> μας τον πασάρει για Αμερικάνο. Λες και θα το χάψουμε! >>> >>> Όμως εγώ θα σας δείξω. Μια να κάνουν πως έρχονται οι Αμερικάνοι, να μη με >>> λένε Μουζαφέρ, αν δε σας κάνω να βλέπετε από την κλειδαρότρυπα. Όταν θα μου >>> λένε : >>> >>> —Σήμερα φυσάει σκόνη… >>> >>> —Έτσι ε!.. Τι κρίμα, και μεις περιμέναμε σήμερα τους Αμερικάνους, θα τους >>> απαντώ. >>> >>> Κι αν δε λέει κανείς τίποτε, εγώ θα τους ρωτάω
Re: [Orasi] Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες (διήγημα του Αζίζ Νεσίν)
Πράγματι εξαιρετικό! Όποιος δεν έχει διαβάσει τον καφέ και τη Δημοκρατία να το διαβάσει Σπύρος > 10 Μαΐ 2020, 23:41, ο χρήστης «Γρηγόρης Αργυρόπουλος » > έγραψε: > > Σπύρο ευχαριστούμε! Πολύ ωραίο! Γρηγόρης > > Στάλθηκε από το iPhone μου > > 10 Μαΐ 2020, 9:50 πμ, ο/η Σκορδίλης Σπύρος έγραψε: > >> Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία - Κυριακή, 10 Μαΐου 2020 - 09:40 >> >> Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες (διήγημα του Αζίζ Νεσίν) >> >> >> Για το σημερινό λογοτεχνικό μας ανάγνωσμα διάλεξα ένα εύθυμο διήγημα ενός >> αγαπημένου συγγραφέα, του Τούρκου Αζίζ Νεσίν (1915-1995), που είναι πολύ >> γνωστός στην Ελλάδα αφού ευτύχησε να έχει μεταφραστή τον Έρμο Αργαίο >> (Ερμόλαο Ανδρεάδη). >> >> Ο Νεσίν γεννήθηκε στη Χάλκη, στα Πριγκιπονήσια, και έζησε κυρίως στην Πόλη. >> Ήταν αριστερός και κυνηγήθηκε από αυταρχικά καθεστώτα στην πατρίδα του. Τα >> τελευταία χρόνια της ζωής του τα αφιέρωσε στη μάχη ενάντια στον θρησκευτικό >> φανατισμό. Είχε αρχίσει να μεταφράζει τους Σατανικούς στίχους και το 1993, >> ενώ συμμετείχε σε μια εκδήλωση Αλεβιτών στη Σεβάστεια (Σιβάς) ένα πλήθος >> φανατικών περικύκλωσε το κτίριο και έβαλε φωτιά -με 37 θύματα. >> >> Το 1957 ο Νεσίν ίδρυσε το Ίδρυμα Νεσίν, που το προικοδότησε με τα συγγραφικά >> του δικαιώματα. Δέχεται κάθε χρόνο ως υπότροφους τέσσερα άπορα παιδιά και >> αναλαμβάνει τη στέγη, την τροφή και την εκπαίδευσή τους μέχρι την ενηλικίωση. >> >> Τα πρώτα βιβλία του Νεσίν, όπως η συλλογή διηγημάτων Ο καφές και η >> δημοκρατία, τα είχα διαβάσει μικρός στην πατρική βιβλιοθήκη. Το σημερινό >> διήγημα, αρκετά γνωστό, θαρρώ πως ανήκει κι αυτό σε αυτή την πρώτη συλλογή >> του Νεσίν, αλλά δεν είμαι βέβαιος διότι το βιβλίο δεν το έχω εδώ. Το διήγημα >> το πήρα από την Επιθεώρηση Τέχνης, όπου είχε δημοσιευτεί στο τεύχος Μαΐου >> 1961. Aντί για όνομα μεταφραστή αναφέρονται τα αρχικά Ε.Α. που είναι βέβαια >> ο Έρμος Αργαίος. Από εκεί πήρα και το σκίτσο, που μάλλον είναι της τουρκικής >> έκδοσης. >> >> Το διήγημα πρέπει να εκτυλίσσεται στη δεκαετία του 1950. Εκσυγχρόνισα >> (ελάχιστα) την ορθογραφία και μονοτόνισα. Μια σημείωση για το ρήμα του >> τίτλου: το «θα ‘ρθουν» αντιστοιχεί στο «θάρθουν». Αν θέλει κανείς να γράψει >> «θαρθούν», θα τονίσει το μονοσύλλαβο: θα ‘ρθούν. Ο γνωστός στίχος λοιπόν >> γράφεται: αν είναι να ‘ρθει θε να’ ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει. >> >> Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες >> >> Ο μίστερ Φρανκ μας είχε καλέσει σπίτι του σε τραπέζι και έπρεπε να >> ξεϋποχρεωθούμε. Την ώρα που χωρίζαμε του λέω: >> >> —Ορίστε και σε μας· ελάτε ένα βράδυ να φάμε μαζί. >> >> —Θα ’ρθουμε, είπε το αντρόγυνο. >> >> Μόλις είπαν έτσι, ένοιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά μου. >> >> – Θα σας ειδοποιήσουμε, το πότε θα ’ρθουμε, είπε ο μίστερ Φρανκ. >> >> Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να διαδώσουμε σ’ όλη τη γειτονιά ότι θα >> ’ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες. Όταν μ’ έβλεπε στο δρόμο ένας και >> με ρωτούσε: >> >> — Για πού έτσι βιαστικός Μουζαφέρ Μπέη ; >> >> Απαντούσα : >> >> Θα ’ρθουν σπίτι μας μουσαφίρηδες γι’ αυτό… ξέρεις, κάτι Αμερικάνοι >> μουσαφίρηδες… >> >> Δεν έμεινε κανείς, που να μην το είχε μάθει. Μου λέει ο μπακάλης ο Τζεβάτ : >> >> —Μασαλλάκ Μουζαφέρ μπέη, μάθαμε ότι θα σας έρθουν Αμερικάνοι μουσαφίρηδες· >> αλήθεια είναι ; >> >> Λέω κι εγώ, κάνοντας δήθεν τόν άδιάφορο : >> >> —Χμ… ναι, θα μας έρθουν. >> >> Αν πεις, γι’ αυτούς που κάθονταν στο κάτω πάτωμά πάνε να σκάσουνε απ’ τη >> ζήλεια τους. Ένα βράδυ καθώς ανέβαινα τις σκάλες, μου λέει ο Σαμπρή μπέης >> που κάθεται από κάτω μας: >> >> —Το πήραμε χαμπέρι. Ο Θεός να δώσει. Θα σας έρθουν, λέει, Αμερικάνοι >> μουσαφίρηδες. >> >> —Γιατί όχι… και βέβαια θα μας έρθουν, του κάνω. >> >> Σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχουν πολλοί μοχτηροί άνθρωποι. Το τι μας έσυραν, είναι >> άλλο πράμα : Δήθεν δε θα μας έρθουν στ’ αλήθεια Αμερικάνοι μουσαφίρηδες και >> το διαδίδουμε επίτηδες, για να μας αυξήσουν, λέει, ο μπακάλης και ο χασάπης >> την πίστωση… >> >> Έφτασαν στ’ αυτιά μου και τα λόγια του φαρμακοποιού Μεμντούχ : >> >> —Ψέματα, είπε. Ψέματα πως θα ’ρθουν οι Αμερικάνοι. Θα κουβαλήσει σπίτι του, >> λέει, κανέναν φίλο του ξανθόν και ψηλόν, χωρίς κοιλιές και πισινούλι και θα >> μας τον πασάρει για Αμερικάνο. Λες και θα το χάψουμε! >> >> Όμως εγώ θα σας δείξω. Μια να κάνουν πως έρχονται οι Αμερικάνοι, να μη με >> λένε Μουζαφέρ, αν δε σας κάνω να βλέπετε από την κλειδαρότρυπα. Όταν θα μου >> λένε : >> >> —Σήμερα φυσάει σκόνη… >> >> —Έτσι ε!.. Τι κρίμα, και μεις περιμέναμε σήμερα τους Αμερικάνους, θα τους >> απαντώ. >> >> Κι αν δε λέει κανείς τίποτε, εγώ θα τους ρωτάω : >> >> — Άραγες θα βρέξει σήμερα ; >> >> Κι όταν λένε: >> >> —Βροχερός φαίνεται ο καιρός… >> >> Τότε εγώ θα χτυπώ τα χέρια μου στα πόδια και θα λέω: >> >> —Βαχ βάχ, τι αναποδιά… και είχαμε σήμερα την επίσκεψη των Αμερικάνων… >> >> Αν πάλι, λένε : >> >> — Όχι τζάνουμ, βροχή, τίποτα, δεν έχει σήμερα… >> >> Τότε θα κάνω το χαρούμενο : >> >> —Αχ τι καλά, αμάν να μη βρέξει, να μας
Re: [Orasi] Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες (διήγημα του Αζίζ Νεσίν)
Σπύρο ευχαριστούμε! Πολύ ωραίο! Γρηγόρης Στάλθηκε από το iPhone μου 10 Μαΐ 2020, 9:50 πμ, ο/η Σκορδίλης Σπύρος έγραψε: > Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία - Κυριακή, 10 Μαΐου 2020 - 09:40 > > Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες (διήγημα του Αζίζ Νεσίν) > > > Για το σημερινό λογοτεχνικό μας ανάγνωσμα διάλεξα ένα εύθυμο διήγημα ενός > αγαπημένου συγγραφέα, του Τούρκου Αζίζ Νεσίν (1915-1995), που είναι πολύ > γνωστός στην Ελλάδα αφού ευτύχησε να έχει μεταφραστή τον Έρμο Αργαίο (Ερμόλαο > Ανδρεάδη). > > Ο Νεσίν γεννήθηκε στη Χάλκη, στα Πριγκιπονήσια, και έζησε κυρίως στην Πόλη. > Ήταν αριστερός και κυνηγήθηκε από αυταρχικά καθεστώτα στην πατρίδα του. Τα > τελευταία χρόνια της ζωής του τα αφιέρωσε στη μάχη ενάντια στον θρησκευτικό > φανατισμό. Είχε αρχίσει να μεταφράζει τους Σατανικούς στίχους και το 1993, > ενώ συμμετείχε σε μια εκδήλωση Αλεβιτών στη Σεβάστεια (Σιβάς) ένα πλήθος > φανατικών περικύκλωσε το κτίριο και έβαλε φωτιά -με 37 θύματα. > > Το 1957 ο Νεσίν ίδρυσε το Ίδρυμα Νεσίν, που το προικοδότησε με τα συγγραφικά > του δικαιώματα. Δέχεται κάθε χρόνο ως υπότροφους τέσσερα άπορα παιδιά και > αναλαμβάνει τη στέγη, την τροφή και την εκπαίδευσή τους μέχρι την ενηλικίωση. > > Τα πρώτα βιβλία του Νεσίν, όπως η συλλογή διηγημάτων Ο καφές και η > δημοκρατία, τα είχα διαβάσει μικρός στην πατρική βιβλιοθήκη. Το σημερινό > διήγημα, αρκετά γνωστό, θαρρώ πως ανήκει κι αυτό σε αυτή την πρώτη συλλογή > του Νεσίν, αλλά δεν είμαι βέβαιος διότι το βιβλίο δεν το έχω εδώ. Το διήγημα > το πήρα από την Επιθεώρηση Τέχνης, όπου είχε δημοσιευτεί στο τεύχος Μαΐου > 1961. Aντί για όνομα μεταφραστή αναφέρονται τα αρχικά Ε.Α. που είναι βέβαια ο > Έρμος Αργαίος. Από εκεί πήρα και το σκίτσο, που μάλλον είναι της τουρκικής > έκδοσης. > > Το διήγημα πρέπει να εκτυλίσσεται στη δεκαετία του 1950. Εκσυγχρόνισα > (ελάχιστα) την ορθογραφία και μονοτόνισα. Μια σημείωση για το ρήμα του > τίτλου: το «θα ‘ρθουν» αντιστοιχεί στο «θάρθουν». Αν θέλει κανείς να γράψει > «θαρθούν», θα τονίσει το μονοσύλλαβο: θα ‘ρθούν. Ο γνωστός στίχος λοιπόν > γράφεται: αν είναι να ‘ρθει θε να’ ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει. > > Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες > > Ο μίστερ Φρανκ μας είχε καλέσει σπίτι του σε τραπέζι και έπρεπε να > ξεϋποχρεωθούμε. Την ώρα που χωρίζαμε του λέω: > > —Ορίστε και σε μας· ελάτε ένα βράδυ να φάμε μαζί. > > —Θα ’ρθουμε, είπε το αντρόγυνο. > > Μόλις είπαν έτσι, ένοιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά μου. > > – Θα σας ειδοποιήσουμε, το πότε θα ’ρθουμε, είπε ο μίστερ Φρανκ. > > Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να διαδώσουμε σ’ όλη τη γειτονιά ότι θα > ’ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες. Όταν μ’ έβλεπε στο δρόμο ένας και > με ρωτούσε: > > — Για πού έτσι βιαστικός Μουζαφέρ Μπέη ; > > Απαντούσα : > > Θα ’ρθουν σπίτι μας μουσαφίρηδες γι’ αυτό… ξέρεις, κάτι Αμερικάνοι > μουσαφίρηδες… > > Δεν έμεινε κανείς, που να μην το είχε μάθει. Μου λέει ο μπακάλης ο Τζεβάτ : > > —Μασαλλάκ Μουζαφέρ μπέη, μάθαμε ότι θα σας έρθουν Αμερικάνοι μουσαφίρηδες· > αλήθεια είναι ; > > Λέω κι εγώ, κάνοντας δήθεν τόν άδιάφορο : > > —Χμ… ναι, θα μας έρθουν. > > Αν πεις, γι’ αυτούς που κάθονταν στο κάτω πάτωμά πάνε να σκάσουνε απ’ τη > ζήλεια τους. Ένα βράδυ καθώς ανέβαινα τις σκάλες, μου λέει ο Σαμπρή μπέης που > κάθεται από κάτω μας: > > —Το πήραμε χαμπέρι. Ο Θεός να δώσει. Θα σας έρθουν, λέει, Αμερικάνοι > μουσαφίρηδες. > > —Γιατί όχι… και βέβαια θα μας έρθουν, του κάνω. > > Σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχουν πολλοί μοχτηροί άνθρωποι. Το τι μας έσυραν, είναι > άλλο πράμα : Δήθεν δε θα μας έρθουν στ’ αλήθεια Αμερικάνοι μουσαφίρηδες και > το διαδίδουμε επίτηδες, για να μας αυξήσουν, λέει, ο μπακάλης και ο χασάπης > την πίστωση… > > Έφτασαν στ’ αυτιά μου και τα λόγια του φαρμακοποιού Μεμντούχ : > > —Ψέματα, είπε. Ψέματα πως θα ’ρθουν οι Αμερικάνοι. Θα κουβαλήσει σπίτι του, > λέει, κανέναν φίλο του ξανθόν και ψηλόν, χωρίς κοιλιές και πισινούλι και θα > μας τον πασάρει για Αμερικάνο. Λες και θα το χάψουμε! > > Όμως εγώ θα σας δείξω. Μια να κάνουν πως έρχονται οι Αμερικάνοι, να μη με > λένε Μουζαφέρ, αν δε σας κάνω να βλέπετε από την κλειδαρότρυπα. Όταν θα μου > λένε : > > —Σήμερα φυσάει σκόνη… > > —Έτσι ε!.. Τι κρίμα, και μεις περιμέναμε σήμερα τους Αμερικάνους, θα τους > απαντώ. > > Κι αν δε λέει κανείς τίποτε, εγώ θα τους ρωτάω : > > — Άραγες θα βρέξει σήμερα ; > > Κι όταν λένε: > > —Βροχερός φαίνεται ο καιρός… > > Τότε εγώ θα χτυπώ τα χέρια μου στα πόδια και θα λέω: > > —Βαχ βάχ, τι αναποδιά… και είχαμε σήμερα την επίσκεψη των Αμερικάνων… > > Αν πάλι, λένε : > > — Όχι τζάνουμ, βροχή, τίποτα, δεν έχει σήμερα… > > Τότε θα κάνω το χαρούμενο : > > —Αχ τι καλά, αμάν να μη βρέξει, να μας έρθουν οι Αμερικάνοι… > > Τώρα πια, όσοι με βλέπουν στο δρόμο, αντί να με ρωτούν : > > —Τι κάνεις, πώς είσαι; > > Λένε : > > —Ήρθαν οι Αμερικάνοι μουσαφίρηδές σας Μουζαφέρ μπέη ; > > Έφτασα ακόμα να γράψω σέ κάτι γνωστούς και ξεχασμένους φίλους στη Σμύρνη και > στην Άγκυρα που χρόνια είχα
[Orasi] Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες (διήγημα του Αζίζ Νεσίν)
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία - Κυριακή, 10 Μαΐου 2020 - 09:40 Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες (διήγημα του Αζίζ Νεσίν) Για το σημερινό λογοτεχνικό μας ανάγνωσμα διάλεξα ένα εύθυμο διήγημα ενός αγαπημένου συγγραφέα, του Τούρκου Αζίζ Νεσίν (1915-1995), που είναι πολύ γνωστός στην Ελλάδα αφού ευτύχησε να έχει μεταφραστή τον Έρμο Αργαίο (Ερμόλαο Ανδρεάδη). Ο Νεσίν γεννήθηκε στη Χάλκη, στα Πριγκιπονήσια, και έζησε κυρίως στην Πόλη. Ήταν αριστερός και κυνηγήθηκε από αυταρχικά καθεστώτα στην πατρίδα του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα αφιέρωσε στη μάχη ενάντια στον θρησκευτικό φανατισμό. Είχε αρχίσει να μεταφράζει τους Σατανικούς στίχους και το 1993, ενώ συμμετείχε σε μια εκδήλωση Αλεβιτών στη Σεβάστεια (Σιβάς) ένα πλήθος φανατικών περικύκλωσε το κτίριο και έβαλε φωτιά -με 37 θύματα. Το 1957 ο Νεσίν ίδρυσε το Ίδρυμα Νεσίν, που το προικοδότησε με τα συγγραφικά του δικαιώματα. Δέχεται κάθε χρόνο ως υπότροφους τέσσερα άπορα παιδιά και αναλαμβάνει τη στέγη, την τροφή και την εκπαίδευσή τους μέχρι την ενηλικίωση. Τα πρώτα βιβλία του Νεσίν, όπως η συλλογή διηγημάτων Ο καφές και η δημοκρατία, τα είχα διαβάσει μικρός στην πατρική βιβλιοθήκη. Το σημερινό διήγημα, αρκετά γνωστό, θαρρώ πως ανήκει κι αυτό σε αυτή την πρώτη συλλογή του Νεσίν, αλλά δεν είμαι βέβαιος διότι το βιβλίο δεν το έχω εδώ. Το διήγημα το πήρα από την Επιθεώρηση Τέχνης, όπου είχε δημοσιευτεί στο τεύχος Μαΐου 1961. Aντί για όνομα μεταφραστή αναφέρονται τα αρχικά Ε.Α. που είναι βέβαια ο Έρμος Αργαίος. Από εκεί πήρα και το σκίτσο, που μάλλον είναι της τουρκικής έκδοσης. Το διήγημα πρέπει να εκτυλίσσεται στη δεκαετία του 1950. Εκσυγχρόνισα (ελάχιστα) την ορθογραφία και μονοτόνισα. Μια σημείωση για το ρήμα του τίτλου: το «θα ‘ρθουν» αντιστοιχεί στο «θάρθουν». Αν θέλει κανείς να γράψει «θαρθούν», θα τονίσει το μονοσύλλαβο: θα ‘ρθούν. Ο γνωστός στίχος λοιπόν γράφεται: αν είναι να ‘ρθει θε να’ ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει. Θα’ ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες Ο μίστερ Φρανκ μας είχε καλέσει σπίτι του σε τραπέζι και έπρεπε να ξεϋποχρεωθούμε. Την ώρα που χωρίζαμε του λέω: —Ορίστε και σε μας· ελάτε ένα βράδυ να φάμε μαζί. —Θα ’ρθουμε, είπε το αντρόγυνο. Μόλις είπαν έτσι, ένοιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά μου. – Θα σας ειδοποιήσουμε, το πότε θα ’ρθουμε, είπε ο μίστερ Φρανκ. Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να διαδώσουμε σ’ όλη τη γειτονιά ότι θα ’ρθουν σπίτι μας Αμερικάνοι μουσαφίρηδες. Όταν μ’ έβλεπε στο δρόμο ένας και με ρωτούσε: — Για πού έτσι βιαστικός Μουζαφέρ Μπέη ; Απαντούσα : Θα ’ρθουν σπίτι μας μουσαφίρηδες γι’ αυτό… ξέρεις, κάτι Αμερικάνοι μουσαφίρηδες… Δεν έμεινε κανείς, που να μην το είχε μάθει. Μου λέει ο μπακάλης ο Τζεβάτ : —Μασαλλάκ Μουζαφέρ μπέη, μάθαμε ότι θα σας έρθουν Αμερικάνοι μουσαφίρηδες· αλήθεια είναι ; Λέω κι εγώ, κάνοντας δήθεν τόν άδιάφορο : —Χμ… ναι, θα μας έρθουν. Αν πεις, γι’ αυτούς που κάθονταν στο κάτω πάτωμά πάνε να σκάσουνε απ’ τη ζήλεια τους. Ένα βράδυ καθώς ανέβαινα τις σκάλες, μου λέει ο Σαμπρή μπέης που κάθεται από κάτω μας: —Το πήραμε χαμπέρι. Ο Θεός να δώσει. Θα σας έρθουν, λέει, Αμερικάνοι μουσαφίρηδες. —Γιατί όχι… και βέβαια θα μας έρθουν, του κάνω. Σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχουν πολλοί μοχτηροί άνθρωποι. Το τι μας έσυραν, είναι άλλο πράμα : Δήθεν δε θα μας έρθουν στ’ αλήθεια Αμερικάνοι μουσαφίρηδες και το διαδίδουμε επίτηδες, για να μας αυξήσουν, λέει, ο μπακάλης και ο χασάπης την πίστωση… Έφτασαν στ’ αυτιά μου και τα λόγια του φαρμακοποιού Μεμντούχ : —Ψέματα, είπε. Ψέματα πως θα ’ρθουν οι Αμερικάνοι. Θα κουβαλήσει σπίτι του, λέει, κανέναν φίλο του ξανθόν και ψηλόν, χωρίς κοιλιές και πισινούλι και θα μας τον πασάρει για Αμερικάνο. Λες και θα το χάψουμε! Όμως εγώ θα σας δείξω. Μια να κάνουν πως έρχονται οι Αμερικάνοι, να μη με λένε Μουζαφέρ, αν δε σας κάνω να βλέπετε από την κλειδαρότρυπα. Όταν θα μου λένε : —Σήμερα φυσάει σκόνη… —Έτσι ε!.. Τι κρίμα, και μεις περιμέναμε σήμερα τους Αμερικάνους, θα τους απαντώ. Κι αν δε λέει κανείς τίποτε, εγώ θα τους ρωτάω : — Άραγες θα βρέξει σήμερα ; Κι όταν λένε: —Βροχερός φαίνεται ο καιρός… Τότε εγώ θα χτυπώ τα χέρια μου στα πόδια και θα λέω: —Βαχ βάχ, τι αναποδιά… και είχαμε σήμερα την επίσκεψη των Αμερικάνων… Αν πάλι, λένε : — Όχι τζάνουμ, βροχή, τίποτα, δεν έχει σήμερα… Τότε θα κάνω το χαρούμενο : —Αχ τι καλά, αμάν να μη βρέξει, να μας έρθουν οι Αμερικάνοι… Τώρα πια, όσοι με βλέπουν στο δρόμο, αντί να με ρωτούν : —Τι κάνεις, πώς είσαι; Λένε : —Ήρθαν οι Αμερικάνοι μουσαφίρηδές σας Μουζαφέρ μπέη ; Έφτασα ακόμα να γράψω σέ κάτι γνωστούς και ξεχασμένους φίλους στη Σμύρνη και στην Άγκυρα που χρόνια είχα ν’ αλληλογραφήσω μαζί τους, ότι θα μας έρθουν οι Αμερικάνοι μουσαφίρηδες. Να μην τα πολυλογούμε, μια μέρα ειδοποίησαν οι Αμερικάνοι ότι θα μας έρθουν το ερχόμενο Σάββατο. Μας έπιασε μια ανησυχία, που δε λέγεται. Η γυναίκα μου σηκώθηκε στο πόδι: Δε στο ’λεγα εγώ τόσον καιρό να φύγουμε απ’ αυτό το σπίτι; Μπορεί να καθίσει κανείς σ’ αυτό το ρημάδι; Τι θα κάνουμε τώρα που θα
