Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Χρήστο καλημέρα. Εγώ συμφωνώ με τον Κορκίδη που είναι πρόεδρος της ομοσπονδίας εμπορικών συλλόγων και είχε δηλώσει ότι ίναι υπέρ της κυριακάτικης αργίας, παρότι με συμφέρει να είναι τα μαγαζιά ανοικτά την Κυριακή. Γιώργος -- From: Christos Koromilas Κορομηλάς ckoromi...@hotmail.com Sent: Sunday, July 19, 2015 11:41 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Στη δεκαετία του 1960 και 1970 κυριαρχούσαν στις ΗΠΑ αντιλήψεις αντίστοιχες με τις εγχώριες σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της αγοράς των ταξί: «Πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει μια παγκόσμια αγορά για πέντε ή και περισσότερα κομπιούτερ», είχε πει
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
ατυχέστατη σύγκρηση φίλε. οι εργαζόμενοι στα κάμπιγκ πόσο εργάζονται; 4 μήνες το χρόνο; άντε 5. τον υπόλειπο καιρό κάθονται. Νίκος. On 20/7/2015 7:42 πμ, skordilis-spyros wrote: πολύ φιλικά να σου επισιμάνω. φαντάζομε ότι και οι εργαζόμενοι στα κάμπινκ θα έχουν αργία την κυριακή. φιλικά σπύρος -- From: Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com Sent: Sunday, July 19, 2015 11:25 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Στη δεκαετία του 1960 και 1970 κυριαρχούσαν στις ΗΠΑ αντιλήψεις αντίστοιχες με τις εγχώριες σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της αγοράς των ταξί: «Πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει μια παγκόσμια αγορά για πέντε ή και περισσότερα κομπιούτερ», είχε πει ο πρόεδρος της κραταιάς τότε ΙΒΜ Thomas Watson, ενώ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Digital Equipment Corp., Ken Olson, αποφαινόταν ότι «δεν υπάρχει κανείς λόγος για να έχει κάποιος έναν υπολογιστή σπίτι του». Η μόνη διαφορά ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν δομές σοβιετικής οικονομίας, που, στην ουσία, απαγορεύουν σε νέους ανθρώπους να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα, μην τυχόν και πληγούν κατεστημένες επιχειρήσεις. Φυσικά, δεν πέτυχαν όλοι –η Σίλικον Βάλεϊ είναι σπαρμένη από νεκρές επιχειρήσεις–, αλλά χιλιάδες άνθρωποι είχαν την ελευθερία να δοκιμάσουν νέα πράγματα να επιτύχουν ή αποτύχουν, να
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
είναι πολύ κκλασικό αυτό που λές. τα ανοιχτά μαγαζιά την κυριακή θα σώσουν την οικονομία. η φορολόγηση των αγροτών θα σώσουν την οικονομία. το άνοιγμα των επαγκελμάτων θα σώσουν την οικονομία. και πάμε στο πυθενά. όλα μαζί θα σώσουν την οικονομία. όπως έχω ξανανγράψη αν θέλουμε να βγούμε απο εδώ δεν πρέπει να μείνη λίθος επί λίθου. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 12:48 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης δηλαδή τα ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές θα σώσουν την οικονομία; μην τρελαθούμε τώρα. Νίκος. On 20/7/2015 12:23 μμ, skordilis-spyros wrote: εδώ μιλάμε για ενα οικονομικπό ζήτημα που αφορά και το παιδί σου άυριο. αν είναι έτσι δεν δικαιούμαστε να μιλάμε για πάρα πολλά. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:53 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης κοίτα να δεις. πολλοί από 'μας, μεταξύ τον οποίων κι εγώ, ηθικά δε δικαιούμαστε να πάρουμε θέση για το ζήτημα αυτό. εργαστήκαμε 15 χρόνια, πενθήμερο, μειωμένο ωράριο, μόνο πρωινά. η θέση μας δε θα είναι αντικειμενική. προσωπικά μπορώ να ακούσω μόνο όσους εργάστηκαν σε νοσοκομείο και είχαν βάρδιες. αυτοί έφαγαν όλες τις αργίες στη μάπα και ξέρουν πως είναι. Νίκος. On 20/7/2015 11:34 πμ, skordilis-spyros wrote: αυτό δεν απαντάη στο επιχήρημα εκείνων που μιλάνε για το δικαίωμα του θρησκεύεσθε και και την διάλιση της οικογένειας. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:26 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
κοίτα να δεις. πολλοί από 'μας, μεταξύ τον οποίων κι εγώ, ηθικά δε δικαιούμαστε να πάρουμε θέση για το ζήτημα αυτό. εργαστήκαμε 15 χρόνια, πενθήμερο, μειωμένο ωράριο, μόνο πρωινά. η θέση μας δε θα είναι αντικειμενική. προσωπικά μπορώ να ακούσω μόνο όσους εργάστηκαν σε νοσοκομείο και είχαν βάρδιες. αυτοί έφαγαν όλες τις αργίες στη μάπα και ξέρουν πως είναι. Νίκος. On 20/7/2015 11:34 πμ, skordilis-spyros wrote: αυτό δεν απαντάη στο επιχήρημα εκείνων που μιλάνε για το δικαίωμα του θρησκεύεσθε και και την διάλιση της οικογένειας. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:26 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
φίλε η πάμε σε κράτος αγιατολάχ η σε ευρωπαικό κράτος. δεν γίνετε δύο μέτρα και κάμποσα σταθμά. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:40 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης ατυχέστατη σύγκρηση φίλε. οι εργαζόμενοι στα κάμπιγκ πόσο εργάζονται; 4 μήνες το χρόνο; άντε 5. τον υπόλειπο καιρό κάθονται. Νίκος. On 20/7/2015 7:42 πμ, skordilis-spyros wrote: πολύ φιλικά να σου επισιμάνω. φαντάζομε ότι και οι εργαζόμενοι στα κάμπινκ θα έχουν αργία την κυριακή. φιλικά σπύρος -- From: Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com Sent: Sunday, July 19, 2015 11:25 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Στη δεκαετία του 1960 και 1970 κυριαρχούσαν στις ΗΠΑ αντιλήψεις αντίστοιχες με τις εγχώριες σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της αγοράς των ταξί: «Πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει μια παγκόσμια αγορά για πέντε ή και περισσότερα κομπιούτερ», είχε πει ο πρόεδρος της κραταιάς τότε ΙΒΜ Thomas Watson, ενώ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Digital Equipment Corp., Ken Olson, αποφαινόταν ότι «δεν υπάρχει κανείς λόγος για να έχει κάποιος έναν υπολογιστή σπίτι του». Η μόνη διαφορά ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν δομές σοβιετικής οικονομίας, που
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
δηλαδή τα ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές θα σώσουν την οικονομία; μην τρελαθούμε τώρα. Νίκος. On 20/7/2015 12:23 μμ, skordilis-spyros wrote: εδώ μιλάμε για ενα οικονομικπό ζήτημα που αφορά και το παιδί σου άυριο. αν είναι έτσι δεν δικαιούμαστε να μιλάμε για πάρα πολλά. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:53 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης κοίτα να δεις. πολλοί από 'μας, μεταξύ τον οποίων κι εγώ, ηθικά δε δικαιούμαστε να πάρουμε θέση για το ζήτημα αυτό. εργαστήκαμε 15 χρόνια, πενθήμερο, μειωμένο ωράριο, μόνο πρωινά. η θέση μας δε θα είναι αντικειμενική. προσωπικά μπορώ να ακούσω μόνο όσους εργάστηκαν σε νοσοκομείο και είχαν βάρδιες. αυτοί έφαγαν όλες τις αργίες στη μάπα και ξέρουν πως είναι. Νίκος. On 20/7/2015 11:34 πμ, skordilis-spyros wrote: αυτό δεν απαντάη στο επιχήρημα εκείνων που μιλάνε για το δικαίωμα του θρησκεύεσθε και και την διάλιση της οικογένειας. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:26 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
άσε τα έχουμε ξανά πει, δεν έχει νόημα. Νίκος. On 20/7/2015 12:59 μμ, skordilis-spyros wrote: είναι πολύ κκλασικό αυτό που λές. τα ανοιχτά μαγαζιά την κυριακή θα σώσουν την οικονομία. η φορολόγηση των αγροτών θα σώσουν την οικονομία. το άνοιγμα των επαγκελμάτων θα σώσουν την οικονομία. και πάμε στο πυθενά. όλα μαζί θα σώσουν την οικονομία. όπως έχω ξανανγράψη αν θέλουμε να βγούμε απο εδώ δεν πρέπει να μείνη λίθος επί λίθου. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 12:48 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης δηλαδή τα ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές θα σώσουν την οικονομία; μην τρελαθούμε τώρα. Νίκος. On 20/7/2015 12:23 μμ, skordilis-spyros wrote: εδώ μιλάμε για ενα οικονομικπό ζήτημα που αφορά και το παιδί σου άυριο. αν είναι έτσι δεν δικαιούμαστε να μιλάμε για πάρα πολλά. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:53 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης κοίτα να δεις. πολλοί από 'μας, μεταξύ τον οποίων κι εγώ, ηθικά δε δικαιούμαστε να πάρουμε θέση για το ζήτημα αυτό. εργαστήκαμε 15 χρόνια, πενθήμερο, μειωμένο ωράριο, μόνο πρωινά. η θέση μας δε θα είναι αντικειμενική. προσωπικά μπορώ να ακούσω μόνο όσους εργάστηκαν σε νοσοκομείο και είχαν βάρδιες. αυτοί έφαγαν όλες τις αργίες στη μάπα και ξέρουν πως είναι. Νίκος. On 20/7/2015 11:34 πμ, skordilis-spyros wrote: αυτό δεν απαντάη στο επιχήρημα εκείνων που μιλάνε για το δικαίωμα του θρησκεύεσθε και και την διάλιση της οικογένειας. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:26 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Στη δεκαετία του 1960 και 1970 κυριαρχούσαν
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Μία οικονομία όταν βρίσκεται σε ύφεση χρειάζεται περισσότερες ώρες εργασίας και δραστηριότητας. Τα επιχειρήματα για τα καταστήματα για να μην ανοίγουν τις κυριακές δήθεν για την προστασία της οικογένειας φαντάζουν αστειότητες όλος ο κόσμος γελάει μαζί μας. Να υποθέσω πως οικογένειες υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα. --Κώστας-- -Αρχικό μήνυμα- From: Νίκος Χαρίτος Sent: Monday, July 20, 2015 11:26 AM To: orasi mailing list Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Γιώργο καλημέρα, Ένας άνθρωπος που έχει μαγαζί είναι σκλάβος του μαγαζιού. Δεν έχει ωράρια δεν έχει κούραση δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή του. Και όλα αυτά τα κάνει για να πηγαίνει καλύτερα οικονομικά. Επίσης ας αφήνουμε τον καθένα μας να διαλέγει τη ζωή του και τα ωράρια και το πως ασχολείται με την οικογένεια.του. Εξάλλου θυμάμαι πριν από κάμποσα χρόνια Έφευγα από το σπίτι μου Στην Αγία Παρασκευή και πήγαινα τρακόσια μέτρα μακρύτερα Στον Γέρακα που είχα μπακάλικα μανάβικα μαγαζιά ακόμα και τις Κυριακές Χρήστος ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ 20 Ιουλ 2015, 11:12, ο/η Γιωργος Καλουδακης georgeka...@yahoo.gr έγραψε: Χρήστο καλημέρα. Εγώ συμφωνώ με τον Κορκίδη που είναι πρόεδρος της ομοσπονδίας εμπορικών συλλόγων και είχε δηλώσει ότι ίναι υπέρ της κυριακάτικης αργίας, παρότι με συμφέρει να είναι τα μαγαζιά ανοικτά την Κυριακή. Γιώργος -- From: Christos Koromilas Κορομηλάς ckoromi...@hotmail.com Sent: Sunday, July 19, 2015 11:41 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
αυτό δεν απαντάη στο επιχήρημα εκείνων που μιλάνε για το δικαίωμα του θρησκεύεσθε και και την διάλιση της οικογένειας. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:26 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
εδώ μιλάμε για ενα οικονομικπό ζήτημα που αφορά και το παιδί σου άυριο. αν είναι έτσι δεν δικαιούμαστε να μιλάμε για πάρα πολλά. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:53 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης κοίτα να δεις. πολλοί από 'μας, μεταξύ τον οποίων κι εγώ, ηθικά δε δικαιούμαστε να πάρουμε θέση για το ζήτημα αυτό. εργαστήκαμε 15 χρόνια, πενθήμερο, μειωμένο ωράριο, μόνο πρωινά. η θέση μας δε θα είναι αντικειμενική. προσωπικά μπορώ να ακούσω μόνο όσους εργάστηκαν σε νοσοκομείο και είχαν βάρδιες. αυτοί έφαγαν όλες τις αργίες στη μάπα και ξέρουν πως είναι. Νίκος. On 20/7/2015 11:34 πμ, skordilis-spyros wrote: αυτό δεν απαντάη στο επιχήρημα εκείνων που μιλάνε για το δικαίωμα του θρησκεύεσθε και και την διάλιση της οικογένειας. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:26 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Το ωράριο στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να είναι παντελώς ελεύθερο. Το 1999 Σε εκδρομή μου στη Μαδρίτη και μάλιστα μήνα Νοέμβριο Πήγαινα σε Σούπερ μάρκετ που λειτουργούσε επί εικοσιτετραώρου βάσεως Χρήστος ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ 20 Ιουλ 2015, 13:35, ο/η ChristosKoromilas ckoromi...@hotmail.com έγραψε: Φίλε Νίκο μπράβο σου είσαι άψογος Χρήστος ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ 20 Ιουλ 2015, 11:53, ο/η Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr έγραψε: κοίτα να δεις. πολλοί από 'μας, μεταξύ τον οποίων κι εγώ, ηθικά δε δικαιούμαστε να πάρουμε θέση για το ζήτημα αυτό. εργαστήκαμε 15 χρόνια, πενθήμερο, μειωμένο ωράριο, μόνο πρωινά. η θέση μας δε θα είναι αντικειμενική. προσωπικά μπορώ να ακούσω μόνο όσους εργάστηκαν σε νοσοκομείο και είχαν βάρδιες. αυτοί έφαγαν όλες τις αργίες στη μάπα και ξέρουν πως είναι. Νίκος. On 20/7/2015 11:34 πμ, skordilis-spyros wrote: αυτό δεν απαντάη στο επιχήρημα εκείνων που μιλάνε για το δικαίωμα του θρησκεύεσθε και και την διάλιση της οικογένειας. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:26 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Φίλε Νίκο μπράβο σου είσαι άψογος Χρήστος ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ 20 Ιουλ 2015, 11:53, ο/η Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr έγραψε: κοίτα να δεις. πολλοί από 'μας, μεταξύ τον οποίων κι εγώ, ηθικά δε δικαιούμαστε να πάρουμε θέση για το ζήτημα αυτό. εργαστήκαμε 15 χρόνια, πενθήμερο, μειωμένο ωράριο, μόνο πρωινά. η θέση μας δε θα είναι αντικειμενική. προσωπικά μπορώ να ακούσω μόνο όσους εργάστηκαν σε νοσοκομείο και είχαν βάρδιες. αυτοί έφαγαν όλες τις αργίες στη μάπα και ξέρουν πως είναι. Νίκος. On 20/7/2015 11:34 πμ, skordilis-spyros wrote: αυτό δεν απαντάη στο επιχήρημα εκείνων που μιλάνε για το δικαίωμα του θρησκεύεσθε και και την διάλιση της οικογένειας. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:26 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
προφανώς εκεί είναι άθρησκοι και χωρίς οικογένειες. σπύρος -- From: ChristosKoromilas ckoromi...@hotmail.com Sent: Monday, July 20, 2015 1:41 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Το ωράριο στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να είναι παντελώς ελεύθερο. Το 1999 Σε εκδρομή μου στη Μαδρίτη και μάλιστα μήνα Νοέμβριο Πήγαινα σε Σούπερ μάρκετ που λειτουργούσε επί εικοσιτετραώρου βάσεως Χρήστος ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ 20 Ιουλ 2015, 13:35, ο/η ChristosKoromilas ckoromi...@hotmail.com έγραψε: Φίλε Νίκο μπράβο σου είσαι άψογος Χρήστος ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ 20 Ιουλ 2015, 11:53, ο/η Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr έγραψε: κοίτα να δεις. πολλοί από 'μας, μεταξύ τον οποίων κι εγώ, ηθικά δε δικαιούμαστε να πάρουμε θέση για το ζήτημα αυτό. εργαστήκαμε 15 χρόνια, πενθήμερο, μειωμένο ωράριο, μόνο πρωινά. η θέση μας δε θα είναι αντικειμενική. προσωπικά μπορώ να ακούσω μόνο όσους εργάστηκαν σε νοσοκομείο και είχαν βάρδιες. αυτοί έφαγαν όλες τις αργίες στη μάπα και ξέρουν πως είναι. Νίκος. On 20/7/2015 11:34 πμ, skordilis-spyros wrote: αυτό δεν απαντάη στο επιχήρημα εκείνων που μιλάνε για το δικαίωμα του θρησκεύεσθε και και την διάλιση της οικογένειας. σπύρος -- From: Νίκος Χαρίτος nxari...@hol.gr Sent: Monday, July 20, 2015 11:26 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης καλημέρα Χρήστο! οι εργαζόμενοι στις συγκινωνίες που εργάζονται την Κυριακή, αφενώς αμοίβονται με ένα μεροκάματο σιν 75 τοις 100, αφετέρου, κατά τη διάρκεια της ευδομάδας παίρνουν 2 ρεπό. τα ρεπό τους είναι κοιλιώμενα. γνωρίζουν δηλαδή τα ρεπό όλου του μήνα. όταν για παράδειγμα τα ρεπό της μίας ευδομάδας είναι Δευτέρα και Τρίτη, τα ρεπό της επόμενης ευδομάδας είναι Τρίτη Τετάρτη και πάει λέγοντας. όταν όμως τους βγαίνουν ρεπό Πέμπτη και Παρασκευή, τότε έχουν τετραήμερο. δηλαδή, Πέμπτη Παρασκευή, Σάββατο Κυριακή. τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν 6 χρόνια που δούλευε ο πατέρας μου στα λεοφορία. Νίκος. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Για την παρακάτω φράση σου διατηρώ την γνώμη που έχω. Ακουσε τι έγραψες: Ένας άνθρωπος που έχει μαγαζί είναι σκλάβος του μαγαζιού. Δεν έχει ωράρια δεν έχει κούραση δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή του. Αυτό δέν το θέλω για κανέναν άνθρωπο στην υφήλιο. Γιώργος -- From: ChristosKoromilas ckoromi...@hotmail.com Sent: Monday, July 20, 2015 1:30 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Γιώργο καλημέρα, Ένας άνθρωπος που έχει μαγαζί είναι σκλάβος του μαγαζιού. Δεν έχει ωράρια δεν έχει κούραση δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή του. Και όλα αυτά τα κάνει για να πηγαίνει καλύτερα οικονομικά. Επίσης ας αφήνουμε τον καθένα μας να διαλέγει τη ζωή του και τα ωράρια και το πως ασχολείται με την οικογένεια.του. Εξάλλου θυμάμαι πριν από κάμποσα χρόνια Έφευγα από το σπίτι μου Στην Αγία Παρασκευή και πήγαινα τρακόσια μέτρα μακρύτερα Στον Γέρακα που είχα μπακάλικα μανάβικα μαγαζιά ακόμα και τις Κυριακές Χρήστος ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ 20 Ιουλ 2015, 11:12, ο/η Γιωργος Καλουδακης georgeka...@yahoo.gr έγραψε: Χρήστο καλημέρα. Εγώ συμφωνώ με τον Κορκίδη που είναι πρόεδρος της ομοσπονδίας εμπορικών συλλόγων και είχε δηλώσει ότι ίναι υπέρ της κυριακάτικης αργίας, παρότι με συμφέρει να είναι τα μαγαζιά ανοικτά την Κυριακή. Γιώργος -- From: Christos Koromilas Κορομηλάς ckoromi...@hotmail.com Sent: Sunday, July 19, 2015 11:41 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Ναι αλλά αυτά μπορείς να τα πεις για σένα οχι για τον άλλο πρέπει να αφήνουμε τους άλλους να διαλέγουνε τα δικά τους. Μην ξεχνάς ότι μιλάμε για ελεύθερους επαγγελματίες από μόνοι τους διάλεξαν να γίνουν Χρήστος ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ 20 Ιουλ 2015, 17:42, ο/η Γιωργος Καλουδακης georgeka...@yahoo.gr έγραψε: Για την παρακάτω φράση σου διατηρώ την γνώμη που έχω. Ακουσε τι έγραψες: Ένας άνθρωπος που έχει μαγαζί είναι σκλάβος του μαγαζιού. Δεν έχει ωράρια δεν έχει κούραση δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή του. Αυτό δέν το θέλω για κανέναν άνθρωπο στην υφήλιο. Γιώργος -- From: ChristosKoromilas ckoromi...@hotmail.com Sent: Monday, July 20, 2015 1:30 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Γιώργο καλημέρα, Ένας άνθρωπος που έχει μαγαζί είναι σκλάβος του μαγαζιού. Δεν έχει ωράρια δεν έχει κούραση δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή του. Και όλα αυτά τα κάνει για να πηγαίνει καλύτερα οικονομικά. Επίσης ας αφήνουμε τον καθένα μας να διαλέγει τη ζωή του και τα ωράρια και το πως ασχολείται με την οικογένεια.του. Εξάλλου θυμάμαι πριν από κάμποσα χρόνια Έφευγα από το σπίτι μου Στην Αγία Παρασκευή και πήγαινα τρακόσια μέτρα μακρύτερα Στον Γέρακα που είχα μπακάλικα μανάβικα μαγαζιά ακόμα και τις Κυριακές Χρήστος ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ 20 Ιουλ 2015, 11:12, ο/η Γιωργος Καλουδακης georgeka...@yahoo.gr έγραψε: Χρήστο καλημέρα. Εγώ συμφωνώ με τον Κορκίδη που είναι πρόεδρος της ομοσπονδίας εμπορικών συλλόγων και είχε δηλώσει ότι ίναι υπέρ της κυριακάτικης αργίας, παρότι με συμφέρει να είναι τα μαγαζιά ανοικτά την Κυριακή. Γιώργος -- From: Christos Koromilas Κορομηλάς ckoromi...@hotmail.com Sent: Sunday, July 19, 2015 11:41 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Οσο για τη Δευτέρα, πάλι δεν είναι λογικό να μείνουν τα μαγαζιά κλειστά, γιατί έτσι κι αλλιώς όλοι οι υπόλοιποι λείπουν από το σπίτι ενώς εμπόρου. Ετσι πάλι η οικογένεια χάνει την επαφή μεταξύ των μελών της. Εχω παράδειγμα οικογένειας που και οι δύο γονείς δουλεύουν δωδεκάωρα σε μεγάλο πολυκατάστημα της Αθήνας και το παιδί μεγαλώνει με μιά νταντά. Εχει φτάσει στο σημειο και δεν πηγαίνει ούτε σε παιδικά πάρτι όπως η κόρη μου και τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης του, ούτε σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα γιατί όλα τα παιδιά θα είναι με τους γονειίς τους ενώ αυτό όχι. Αναρωτιέμαι για ποιό λόγο αυτοί οι άνθρωποι έκαναν παιδιά. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα.
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Όσο γι' αυτό που λές για τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, αυτοί είναι πιό απαραίτητοι στον κόσμο από τα ανοιχτά μαγαζιά την Κυριακή. Είναι το ίδιο απαραίτητοι όσο και οι γιατροί, οι νοσηλευτές ή οι αστυνομικοί. Οπότε, κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Στη δεκαετία του 1960 και 1970 κυριαρχούσαν στις ΗΠΑ αντιλήψεις αντίστοιχες με τις εγχώριες σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της αγοράς των ταξί: «Πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει μια παγκόσμια αγορά για πέντε ή και περισσότερα κομπιούτερ», είχε πει ο πρόεδρος της κραταιάς τότε ΙΒΜ Thomas Watson, ενώ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Digital Equipment Corp., Ken Olson, αποφαινόταν
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
αν εμείς είμασταν σωστοίως λαός και δεν είμασταν καναπεδάκηδες, θα έπρεπε να κάνουμε μποϊκοτάζ σε όποιο κατάστημα είναι ανοιχτό την Κυριακή και να μην πατάμε να ψωνίσουμε το παραμικρό. Αλλά είμαστε μ...! On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Στη δεκαετία του 1960 και 1970 κυριαρχούσαν στις ΗΠΑ αντιλήψεις αντίστοιχες με τις εγχώριες σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της αγοράς των ταξί: «Πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει μια παγκόσμια αγορά για πέντε ή και περισσότερα κομπιούτερ», είχε πει ο πρόεδρος της κραταιάς τότε ΙΒΜ Thomas Watson, ενώ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Digital Equipment Corp., Ken Olson, αποφαινόταν ότι «δεν υπάρχει κανείς λόγος για να έχει κάποιος έναν υπολογιστή
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Στη δεκαετία του 1960 και 1970 κυριαρχούσαν στις ΗΠΑ αντιλήψεις αντίστοιχες με τις εγχώριες σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της αγοράς των ταξί: «Πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει μια παγκόσμια αγορά για πέντε ή και περισσότερα κομπιούτερ», είχε πει ο πρόεδρος της κραταιάς τότε ΙΒΜ Thomas Watson, ενώ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Digital Equipment Corp., Ken Olson, αποφαινόταν ότι «δεν υπάρχει κανείς λόγος για να έχει κάποιος έναν υπολογιστή σπίτι του». Η μόνη διαφορά ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν δομές σοβιετικής οικονομίας, που, στην ουσία, απαγορεύουν σε νέους ανθρώπους να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα, μην τυχόν και πληγούν κατεστημένες επιχειρήσεις. Φυσικά, δεν πέτυχαν όλοι –η Σίλικον Βάλεϊ είναι σπαρμένη από νεκρές επιχειρήσεις–, αλλά χιλιάδες άνθρωποι είχαν την ελευθερία να δοκιμάσουν νέα πράγματα να επιτύχουν ή αποτύχουν, να προσλάβουν άλλους και να προκόψει η οικονομία. Φυσικά, η Ελλάδα δεν πρόκειται να κάνει ποτέ μια νέα Σίλικον Βάλεϊ. Παρένθεση: είναι αστείο αλλά το επιχείρησε η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του ’80. Στην υπό κρατικό σχεδιασμό «ελληνική κοιλάδα του πυριτίου», σπαταλήθηκαν δισεκατομμύρια δραχμές για να παραχθεί ένα PC της κακιάς ώρας που πέθανε εν τη γενέσει του, αφού μέχρι να συνεδριάσουν οι αναγκαίες επιτροπές, να βγουν οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Στη δεκαετία του 1960 και 1970 κυριαρχούσαν στις ΗΠΑ αντιλήψεις αντίστοιχες με τις εγχώριες σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της αγοράς των ταξί: «Πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει μια παγκόσμια αγορά για πέντε ή και περισσότερα κομπιούτερ», είχε πει ο πρόεδρος της κραταιάς τότε ΙΒΜ Thomas Watson, ενώ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Digital Equipment Corp., Ken Olson, αποφαινόταν ότι «δεν υπάρχει κανείς λόγος για να έχει κάποιος έναν υπολογιστή σπίτι του». Η μόνη διαφορά ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν δομές σοβιετικής οικονομίας, που, στην ουσία, απαγορεύουν σε νέους ανθρώπους να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα, μην τυχόν και πληγούν
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
πολύ φιλικά να σου επισιμάνω. φαντάζομε ότι και οι εργαζόμενοι στα κάμπινκ θα έχουν αργία την κυριακή. φιλικά σπύρος -- From: Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com Sent: Sunday, July 19, 2015 11:25 PM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Στη δεκαετία του 1960 και 1970 κυριαρχούσαν στις ΗΠΑ αντιλήψεις αντίστοιχες με τις εγχώριες σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της αγοράς των ταξί: «Πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει μια παγκόσμια αγορά για πέντε ή και περισσότερα κομπιούτερ», είχε πει ο πρόεδρος της κραταιάς τότε ΙΒΜ Thomas Watson, ενώ ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Digital Equipment Corp., Ken Olson, αποφαινόταν ότι «δεν υπάρχει κανείς λόγος για να έχει κάποιος έναν υπολογιστή σπίτι του». Η μόνη διαφορά ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν δομές σοβιετικής οικονομίας, που, στην ουσία, απαγορεύουν σε νέους ανθρώπους να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα, μην τυχόν και πληγούν κατεστημένες επιχειρήσεις. Φυσικά, δεν πέτυχαν όλοι –η Σίλικον Βάλεϊ είναι σπαρμένη από νεκρές επιχειρήσεις–, αλλά χιλιάδες άνθρωποι είχαν την ελευθερία να δοκιμάσουν νέα πράγματα να επιτύχουν ή αποτύχουν, να προσλάβουν άλλους και να προκόψει η οικονομία. Φυσικά, η Ελλάδα δεν πρόκειται να κάνει ποτέ μια νέα Σίλικον Βάλεϊ. Παρένθεση: είναι αστείο αλλά το επιχείρησε η κυβέρνηση του Ανδρέα
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
αν εξερέσης τις συγκινονίες, την πυροσβεστική την αστυνομία τους γιατρούς και όσα μαγαζιά είναι ήδη ανοιχτά μήυπως πρέπει να προβληματιστούμε για πιούς και πόσους τελικά μαλώνουμε? -- From: maria maniataki maniatakimaria1...@gmail.com Sent: Monday, July 20, 2015 12:04 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Όσο γι' αυτό που λές για τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, αυτοί είναι πιό απαραίτητοι στον κόσμο από τα ανοιχτά μαγαζιά την Κυριακή. Είναι το ίδιο απαραίτητοι όσο και οι γιατροί, οι νοσηλευτές ή οι αστυνομικοί. Οπότε, κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
ναί αλλά όταν πηγένης στο πορτοράφτι για μπάνιο δεν σε ενόχλησε ποτέ ότι ήταν πάντα ανοιχτά τα μαγαζιά. και όταν λέμε όλα ενοούμε όλα. απο φαρμακεία έως χασάπικα. σππύρος -- From: maria maniataki maniatakimaria1...@gmail.com Sent: Monday, July 20, 2015 12:01 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης αν εμείς είμασταν σωστοίως λαός και δεν είμασταν καναπεδάκηδες, θα έπρεπε να κάνουμε μποϊκοτάζ σε όποιο κατάστημα είναι ανοιχτό την Κυριακή και να μην πατάμε να ψωνίσουμε το παραμικρό. Αλλά είμαστε μ...! On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι ορατό και δεδομένο, σε αντίθεση με τα οφέλη. Κανείς δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία του επιχειρείν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που ασχολούνται σε τομείς που οι παλιότεροι δεν φαντάζονται καν την ύπαρξή τους. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη επιχειρηματική ιδέα, μέχρι αυτή να δοκιμαστεί και να αποδώσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποιοι χίπις θα δημιουργούσαν την πληροφορική βιομηχανία στο γκαράζ του σπιτιού τους και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Στη δεκαετία του 1960 και 1970
Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης
σε όσα κουβεντιάζουμε ήτε εεδώ ήτε με τους φίλους μας ας λαμβάνουμε υπόψιν ότι ελλάδα δεν είναι μόνο η καλλοιθέα η αγία παρασκευή η ο βίρονας. τα μαγαζιά σε ενα μεγάλο κομάτι της ελλάδας είναι ανοιχτά και τις κυριακές πρό του επαράτου μνημονίου. σππύρος -- From: maria maniataki maniatakimaria1...@gmail.com Sent: Monday, July 20, 2015 12:09 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Οσο για τη Δευτέρα, πάλι δεν είναι λογικό να μείνουν τα μαγαζιά κλειστά, γιατί έτσι κι αλλιώς όλοι οι υπόλοιποι λείπουν από το σπίτι ενώς εμπόρου. Ετσι πάλι η οικογένεια χάνει την επαφή μεταξύ των μελών της. Εχω παράδειγμα οικογένειας που και οι δύο γονείς δουλεύουν δωδεκάωρα σε μεγάλο πολυκατάστημα της Αθήνας και το παιδί μεγαλώνει με μιά νταντά. Εχει φτάσει στο σημειο και δεν πηγαίνει ούτε σε παιδικά πάρτι όπως η κόρη μου και τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης του, ούτε σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα γιατί όλα τα παιδιά θα είναι με τους γονειίς τους ενώ αυτό όχι. Αναρωτιέμαι για ποιό λόγο αυτοί οι άνθρωποι έκαναν παιδιά. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. On 19/7/2015 11:41 μμ, Christos Koromilas Κορομηλάς wrote: Ως πρώην έμπορος είμαι υπέρ της Εργασίας την κυριακη για τον εξής λόγο Μέλημα του κάθε ελεύθερου επαγγελματία είναι να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Για αυτό λοιπόν θα δούλευα την Κυριακή και θα Έκλεινα τη Δευτέρα που ούτως ή άλλως ήταν πάντα νεκρή μέρα Από άποψη εισπράξεως. Όσο για το να συγκεντρώνεται η οικογένεια τότε δεν έπρεπε να δουλεύει τίποτα ουτε συγκοινωνίες ουτε καφετέριες ούτε κινηματογράφοι αυτά είχα να είπω. Και μην ξεχνάτε, αν η δουλειά ήταν καλό πράγμα δεν θα σε πληρώνανε για να την κάνεις!!! From my iPhone Christos Koromilas +306936396941Fax +30 2102113231 Skype name ckoromilas 19 Ιουλ 2015, 23:25, ο/η Μαρία maniatakimaria1...@gmail.com έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων! Διαφωνώ κάθετα με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα γιατί ακυρώνει το θεσμό της οικογένειας, αφού η μοναδική μέρα που ήταν ευκαιρία για να συναντιούνται οι οικογένειες ήταν η Κυριακή. Όσο για την αύξηση του ΦΠΑ μάλλον την επικροτεί, προφανώς ο αρθρογράφος έχει μπόλικο χρήμα να πληρώνει! Στάλθηκε από το iPhone μου 19 Ιουλ 2015, 7:30 μ.μ., ο/η Σκορδίλης Σπύρος skordi...@gmail.com έγραψε: Ο βραχνάς της απελευθέρωσης Μια κάθε μέτρο απελευθέρωσης της οικονομίας υπάρχουν δύο λογιών αντιδράσεις. Η μία συνοψίζεται στο «αλί, αλί και τρισαλί». Φωνασκούν για τους... τρομακτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν: κόσμος θα φαρμακωθεί, αν τα Ντεπόν πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ· μωρά θα χαθούν, αν το βρεφικό γάλα φύγει από τα φαρμακεία· οικογένειες θα διαλυθούν, αν επιτραπεί σε κάποιους καταστηματάρχες να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Αν οι λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί δεν τρομάξουν τον κόσμο, υπάρχει μια δεύτερη γραμμή άμυνας: «Ελα μωρέ τώρα! Από την απελευθέρωση του καμποτάζ θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Αλλα είναι τα προβλήματα». Βεβαίως, ποτέ δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα «άλλα προβλήματα», αλλά γεγονός είναι ότι μπήκαμε στο τρίτο μνημόνιο και και στην τέταρτη κυβέρνηση της κρίσης, και οι συντεχνίες εξακολουθούν να κρατούν όμηρο την αγορά για τη δική τους βολή και τα δικά τους κέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων. Τι κι αν υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που στη δεκαετία του ’80 ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα και σήμερα –σύμφωνα με το Bloomberg, 13.7.2015–, παρά την κρίση και τα μνημόνια, είναι κατά 83% πλουσιότερη. Στη χώρα μας το ιρλανδικό μοντέλο είναι πολύ «νεοφιλελεύθερο» για τα γούστα μας, επειδή επιτρέπεται σε όλους να κάνουν τη δουλειά που θέλουν χωρίς περιττές άδειες και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια. Το καμποτάζ Τι κι αν υπάρχει το ελληνικό παράδειγμα που με την απελευθέρωση της κρουαζιέρας και χιλιάδες τουρίστες αφήνουν τον οβολό τους στις τουριστικές περιοχές; Τα οφέλη έχουν περάσει στην αφάνεια. Μετά τον ορυμαγδό των «δεινών» που θα έφερνε η απελευθέρωση επικρατεί σιωπή για την επιπλέον οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Κι όμως τα στοιχεία της Cruise Lines International Association (CLIA, Διεθνής Ενωση Κρουαζιέρας) είναι αποκαλυπτικά: τα άμεσα οφέλη για την οικονομία ήταν πέρυσι 506 εκατομμύρια, υπήρξαν αμοιβές ύψους 190 εκατομμυρίων σε εργαζόμενους και δημιουργήθηκαν 10.136 νέες θέσεις εργασίας. Ναι! Τα νούμερα είναι ακόμη μικρά, διότι δεν υπάρχουν οι λιμενικές υποδομές, ώστε η χώρα μας –αν και είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς– να κερδίσει μεγαλύτερο κομμάτι από την ευρωπαϊκή αγορά των 42 δισ. ευρώ. Αλλά πριν έρθει το «καταραμένο μνημόνιο», που εξανάγκασε τις κυβερνήσεις να απελευθερώσουν αυτή την αγορά, 10.136 άνθρωποι θα προστίθεντο στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, για τους οποίους όλοι χύνουν μαύρα δάκρυα και ουδείς τους επιτρέπει να δουλέψουν. Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα με την απελευθέρωση των αγορών, όπως και με κάθε προοδευτικό μέτρο στην οικονομία. Το κόστος της απορρύθμισης είναι
