Informativna sluzba
Srpske pravoslavne crkve
5. februar 2002. godine
SAOPSTENJE ZA JAVNOST SVETOG
ARHIJEREJSKOG SINODA
O ANTISEMITSKIM IZJAVAMA I
POSTUPCIMA
Srpska Pravoslavna Crkva je kroz vekove ucila svoju pastvu
- a to je do novijeg doba ustvari bio vasceli srpski
narod, pa i drugi narodi koji su se povremeno nalazili u
njenoj kanonskoj jurisdikciji - ljubavi prema bliznjem,
zasnovanoj na ljubavi prema Bogu, a narocito sastradalnoj
ljubavi prema bliznjem u nevolji, prema svakom ko pati,
trpi nepravdu, biva progonjen... Ona to, verna svom bicu i
poslanju, cini i u nase dane. Otuda se mirne duse moze
kazati, i dokazati, da je - blagodareci, uveliko, bas
blagotvornom duhovnom uticaju Pravoslavlja kao vere i kao
zivotne prakse - srpski narod jedan od onih evropskih i
hriscanskih naroda, nazalost malobrojnih, u kojima niti su
postojala niti postoje antijevrejska osecanja i
raspolozenja, akomoli nehriscanski progoni i neljudski pogromi
Jevreja, sto i jeste tesko izbrisiva mrlja u istoriji i na
savesti pojedinih naroda. Naprotiv, nas narod je umeo da kroz
sopstvena stradanja i zrtve oseti i tugu i bol kako svojih
zemljaka i sugradjana jevrejske veroispovesti i narodnosti
tako i jevrejskog naroda u celini i da tugu i bol sa njim
podeli, a gde god je to bilo moguce - i da je otkloni ili barem
ublazi. I obrnuto: solidarnost sa patnjama i nepravdama
kroz koje je istorijski prolazio jevrejski narod, sa vrhuncem
u uzasnom sestomilionskom holokaustu iz vremena drugog
svetskog rata, podsticala je i nadahnjivala srpski narod
da, noseci krst sopstvene istorije, one starije i ove
novije i najnovije, oseti i dozivi nepobedivu silu ljubavi Bozje u
sopstvenoj raslabljenosti i veru u trijumf bozanskog dobra
nad satanskim zlom, kao i postovanje, prijateljstvo i
ljubav prema ovom narodu kojem gonjenja i patnje nisu
unistile nego ojacale duh i volju, ciji pripadnici su nam, i
pored razlikâ u veri, duhovno bliski, ,,ciji su i oci i od
kojih je Hristos po telu”, kako pise apostol Pavle (Rimlj. 9,5).
Sve ovde receno ne znaci, naravno, da u srpskom narodu
nije bilo ili da ni danas nema antisemitski, tacnije
antijevrejski, nastrojenih pojedinaca i grupa, koje
ponekad ne prezaju ni od grubih antisemitskih ekscesa i upotrebe
,,govora mrznje”. Taj ,,govor mrznje” povrsni ljudi, ili
pak zlonamerni krugovi, olako pripisuju uticajima Pravoslavlja
i Svetosavlja i hitaju da upravo Crkvu koja duhovno vodi i
prosvecuje srpski narod optuze kao navodnog konacnog
krivca za antisemitizam pojedinaca ili grupa. Takvo
podmetanje olaksano im je cinjenicom da se autori
antijevrejskih tekstova i akteri antisemitskih pojava
cesto mimikrijski kamufliraju u ,,branioce ugrozenih hriscanskih
vrednosti”, ,,spasioce Pravoslavlja”, ,,borce protiv
svetske jevrejske zavere” i slicno, a svojim izdanjima i
delatnostima daju zvucne nazive hriscanskog ili direktno
pravoslavnog obelezja, pa time zbunjuju nedovoljno
upucene.
Sveti Arhijerejski Sinod Srpske Pravoslavne Crkve
odgovorno izjavljuje, pred Bogom i pred javnoscu, da, uprkos
pomenutoj mimikriji i manipulisanju crkvenim, konkretno
pravoslavnim, terminima i simvolima, antisemitski
nastrojeni pojedinci ili grupe ni na koji nacin ne
izrazavaju ni Srpsku Pravoslavnu Crkvu ni Pravoslavlje uopste nego
izrazavaju samo sebe i nikog vise. Srpska Pravoslavna
Crkva ili pak Pravoslavna Crkva u svetu niti moze niti hoce da
snosi bilo kakvu odgovornost za bilo cije antisemitske
iskaze i postupke; ona ih, naprotiv, odlucno odbacuje i
osudjuje. To vazi i za ucesce protojereja dr Zarka
Gavrilovica, paroha beogradskog u penziji, u izvesnim
antijevrejskim manifestacijama, a osobito za njegove
nedavne izjave o incestualnom ponasanju kao normalnom u
jevrejskim sredinama, a pritom, po njemu, odobrenom od
strane jevrejskih verskih autoriteta, sto su ti autoriteti
odmah s pravom demantovali kao klevetu i besmislicu.
Spomenute izjave su izjave jednog svestenika u penziji, date
bez blagoslova i bez znanja njegovog nadleznog episkopa, -
to je u ovom slucaju Njegova Svetost Patrijarh srpski
gospodin Pavle, - a ne izjave ili stavovi Srpske
Pravoslavne Crkve. Njima protojerej Zarko Gavrilovic govori o sebi, a
ne o Srpskoj Pravoslavnoj Crkvi. Nju on inace rado
,,brani” od nje same, javno napadajuci njenog Poglavara, koji je
inace njegov nadlezni arhijerej, i pisuci nadobudna
,,otvorena pisma” njenom Sinodu po raznim pitanjima, po pravilu
nerealnim ili direktno izmisljenim, poput toboznjeg
usvajanja novog kalendara i slicnih besmislica. Sveti Arhijerejski
Sinod je uveren da ce Njegova Svetost Patrijarh kao
Arhiepiskop beogradsko-karlovacki umeti da svoju dobrotu i
licnu duhovnu superiornost na pravi nacin uskladi sa
svojom arhipastirskom funkcijom autenticnog predstavljanja
Crkve pred javnoscu i autenticnog ucenja o poboznosti, bez
obzira na to sto se poneki covek, pa i poneki svestenik,
pogordio, pa boluje od prepiranja i nisu mu strana prazna
nadmudrivanja ljudi izopacenog uma (sr. I Tim. 6, 3-5).
Sveti arhijerejski
sinod Srpske Pravoslavne Crkve iz sednice od
5. februara 2002.
~~~
EPISKOP PORFIRIJE NA TRIBINI
PRAVOSLAVLJA
Na Tribini Pravoslavlja, u beogradskom Domu kulture Vuk
Karadzic, u Bulevaru kralja Aleksandra broj 77-a, u
cetvrtak, 7. februara ove godine, bice organizovan
razgovor o veri sa Episkopom jegarskim G. Porfirijem. Program ce
voditi Goran Radenkovic, profesor Bogoslovije Svetog Save.
Srpska Informativna Mreza
[EMAIL PROTECTED]
http://www.antic.org/
