Dimangsa kakacoan eta faham Imam Ahmad Ibn Hambal kasiar terus. Panganutna
mingkin poe mingkin nambah. Jalma mimiti mikir ngenaan kabeneran pandirianna.
Bisa ditempo dina sajarah, yen pandirian Imam Ahmad eta meunang sokongan oge ti
jalma-jalma Mu'tazilah anu geus INSAF, saperti Abu Hasan Al-Asy'ari anu tampil
ka hareup dina abad ka 3 H di Basrah, jeung Abu Mansur Al-Maturidi di Samarkand.
Asy'ari kaluar Masjid jami' di Basrah di poe Jum'ah, nake ka luhur mimbar jeung
ngomong "Kuring Abul Hasan al-Asy'ari. Sing saha can kenal, supaya kenal.
Kuring pernah ngomongkeun yen al Qur'an eta dijieun jeung lain qadim, yen Allah
henteu nempo ku mata (abshar), yen pagawean jahat kuring sorangan anu
ngalakukeun. Kuring taubat kana kamurtadan Mu'tazilah eta........Kuring
ninggalkeun sakabeh i'tikad anu baheula, sakumaha kuring ninggalkeun baju
ayeuna ieu". Tuluy manehna muka bajuna jeung diebrehkeun kitab-kitabna ka umum,
anu ditulis nurutkeun pandirian Ahli Sunnah wal Jam'ah. Kita eta nyaeta kitab
AL-Ibanah, salah sahiji tulisan penana anu pang pentingna. [8].
Tidieu bisa faham yen Salaf eta dina istilah lain nyaeta Ahlus Sunnah Wal
Jam'ah, jeung aya oge anu nyebutkeun Ahlus Sunnah lama, sedangkeun jalma Salafi
sorangan biasana ngaranan Ahlus Sunnah anu model Al-Asy'ari nyaeta Asy'ariyah
atatwa Aysa'irah. Sedengkeun Asy'ari sorangan ku jalma-jalma salaf dianggap
balik deui ka Salaf, ngan hanjalan para pangikutna saperti Imam Al-Ghazali
dinilei lain Ahlus Sunnah anu Salaf, tapi Asya'irah, kusabab masih ngarujuk
kana filsafat, tasawuf jeung make ta'wil. Sedengkeun kaum Salaf henteu narima
filsafat, tasawuf atawa ta'wil. Hal ieu ngajadi pacongkedan, kusabab nurutkeun
Abu Zahra dina kitabna Taarikul Madzaahib al-Islamiyah, Ibnul Jauzi - anu Abu
Zahrah sebut sabage murid Ibnu Taimiyah - ngakritik keras ka jalma anu
nisbatkeun faham henteu narima takwil eta ka Imam Ahmad bin Hambal. Sanajan
kitu, Abu Zahrah henteu bisa ngemukakeun bukti-bukti yen Imam Ahmad bin Hambal
berfaham narima takwil. Didinya Abu Zahrah ngan
ngangemukakeun yen Ibnul Jauzi sapakat pandapat Al-Ghazali dina ngamahaman
ayat-ayat mutasyabihat.
WAHABI ceuk jalma umum atawa SALAFIYAH nyaeta Ahli Sunnah
Ngenaan Wahabi atawa Salafiyah nyaeta Ahli Sunnah eta bisa disimika dina
pernyataan ulama anu nyarahkeun kitab Ibnu Taimiyah, sakumaha di handap ieu :
"Kitab Al'Aqidah Al-Wasithiyah tulisan Syaikul Islam Ibnu Taimiyah ra. nyaeta
Aqidah Ahlus Sunnah wal Jama'ah. Anapon salah sahiji latar ka tukang tulisan,
jeung pamahamana ku Al-Wasithiyah, nyeta : Yen saurang Qadhi (Ridhoddin
al-Washithi) ti negeri Wasith (Washithil Hajja, nagri antara Basrah jeung
Kufah) anu keur ngalaksanakeun haji datang ka Syaikul Islam jeung menta
anjeunna nulis ngenaan Aqidah Salafiyah anu anjeuna yakinan. Mangka anjeunna
nuliskeun dina waktu sakali jalsah, sakali "diuk", sanggeus shalat Ashar. [9].
Nurutkeun Ibnu Taimiyah madzhab Ahli Sunnah Walja'ah nyaeta madzhab anu geus
aya ti baheula. Madzhab ieu dikenal saencan Allah nyiptakeun Abu Hanifah,
Malik, Syafi'i jeung Ahmad. Ahli Sunnah nyaeta madzhab sahabat anu geus
narimana ti Nabi maranehna. Sing saha nentang eta, nurutkeun pandangan Ahli
Sunnah, hartina manehna pembuat bid'ah. Maranehna sapakat yen ijma' sahabat
nyaeta hujjah, tapi maranehna beda pandapat ngenaan kadudukan ijma' jalma-jalma
sanggeus sahabat. [10].
Kunaon Madzhab Ahli Sunnah dinisbatkeun ka Imam Ahmad bin Hambal? Ngenaan
masalah ieu, Ibnu Taimiyah ngajelaskeun, "Sanajan Imam Ahmad geus mashyur
sabage Imam Sunnah jeung sabar satiap ngahareupan cobaan, namung hal ieu lain
berarti anjeunna sorangan anu ngabogaan hiji pendapat. Anjeunna ngan ngajarkeun
jeung menyerukan jalma-jalma sangkan balik ka Sunnah (anu memang saencana aya
jeung dikenal). Anjeunna tabah dina ngahareupan ujian anu ditibankeun jalma -
anu nitahan anjeuna supaya ninggalkeun Sunnah - ka anjeunna, sedengkeun
Imam-imam baheula geus maot saencan datangna cobaan ieu.
Hancaaaaaaa...................
